De ontsnapte gangster Pascal Lamarque is dinsdag gearresteerd in Ronse. Daar was hij door dezelfde politiemannen vier dagen eerder ook al opgepakt nadat hij een auto had gestolen en daarmee tegen een huisgevel was geknald. Hij gaf zich toen echter uit voor een zekere ‘Eddy’, wat voor het parket van Oudenaarde volstond om hem weer te laten gaan.
Het moet een bewogen vrijdag zijn geweest voor Pascal Lamarque (35). Twee dagen nadat de in Doornik vastzittende gedetineerde tijdens een begeleid penitentiair verlof was weggelopen, nam hij die ochtend contact op met journalisten van het Franstalige weekblad Le Journal du Mardi. Op de televisie had men hem omschreven als een “gevaarlijke gangster”. Lamarque wou duidelijk maken dat hij dan misschien wel tientallen misdrijven – overvallen, drugs, aanrandingen van minderjarigen, enzovoort – op zijn naam had staan, maar dat hij nooit ofte nimmer een wapen had gebruikt. “Ik ben al vaker ontsnapt”, verklaarde Lamarque in het interview. “Wanneer politiemensen mij snapten, trokken ze altijd onmiddellijk hun wapen. Maar deze keer vrees ik echt voor een ongeval.”
Enkele dagen voor zijn ontsnapping, kwam Lamarque in de belangstelling door het boek De X-dossiers. Daarin wordt geciteerd uit een vertrouwelijk document van de Staatsveiligheid, die in maart 1997 ten behoeve van het parket in Neufchâteau de “mouvance Nihoul-Bouty” in kaart bracht. Lamarque was een van de negen namen die toenmalig administrateur-generaal van de Staatsveiligheid Bart Van Lijsebeth in verband bracht met een vzw die het veel besproken zakenduo in het begin van de jaren tachtig gebruikte om een circuit van mensenhandel met Afrika uit te bouwen.
Lamarque was in diezelfde periode de vaste pennenvriend van Christine Van Hees, het Brusselse meisje dat op 13 februari 1984 op gruwelijke wijze werd vermoord in een oude champignonkwekerij in Oudergem. Uit de teruggevonden brieven van Christine Van Hees blijkt dat zij met Lamarque een aantal geheimen deelde. Getuige X1 (Regina Louf) wees destijds tegenover het parket van Neufchâteau een groep mensen rond Michel Nihoul aan als daders van de moord. Het Brusselse parket achtte die piste ongeloofwaardig, maar had blijbaar geen weet van het rapport van de Staatsveiligheid.
Voor Lamarque in Brussel een ontmoeting had met Le Journal du Mardi, gebeurde er heel wat. Lamarque had zich verscholen in Ronse, waar hij nog een familielid had. Met de journalisten had hij echter afgesproken in Brussel. Om daar tijdig te geraken, kroop hij achter het stuur van de auto van een krantenbesteller. Die merkte dat en tierde de hele straat bij elkaar. In het tumult dat daarop ontstond, knalde Lamarque tegen een huisgevel aan, om even later te worden ingerekend door de gemeentepolitie van Ronse. Zij brachten hem voor een onderzoeksrechter in Oudenaarde.
Lamarque had geen enkel identiteitsbewijs op zak. “Ik heet Eddy”, vertelde hij. Het verhaal dat hij over zichzelf ophing, was geënt op dat van een oude kennis en klonk blijkbaar geloofwaardig. De Eddy van wie sprake bleek een blanco strafregister te hebben. Na een kort verhoor en zijn plechtige belofte dat hij alle schade keurig zou vergoeden, mocht Lamarque tot zijn eigen verbazing beschikken. Hij slaagde er zelfs nog in om op tijd in Brussel aan te komen voor het interview.
De Oudenaardse procureur des konings De Jonge sprak woensdag van “een uiterst vervelende zaak”. Pas tijdens het weekend kwam men er in Oudenaarde achter dat de vrijdagse arrestant in werkelijkheid een van de meeste gezochte personen in België was. In tegenstelling tot bij de meeste ontsnapte gedetineerden, was van Lamarque geen foto verspreid onder de politiediensten. Volgens het parket in Oudenaarde is dat de voornaamste oorzaak van de flater. Het is nog steeds niet helemaal duidelijk waarom het parket in Doornik besliste een uitzondering te maken voor Pascal Lamarque.
Woensdag dook Lamarque opnieuw op in Ronse, waar hij niet echt een geheim leven scheen te leiden. Hij werd eerst opgemerkt in een café, waar hij aan de toog zat op te scheppen over zijn dubbele stunt. Wat later stond hij zich in een boekhandel te verdiepen in de lectuur van zijn eigen interview en een voorpublicatie uit De X-dossiers in Le Journal du Mardi. Bij het verlaten van de winkel werd hij gearresteerd. Door dezelfde politiemensen die hem vijf dagen eerder al eens hadden opgepakt. Zij hadden zijn gezicht inmiddels in hun geheugens gegrift.
Lamarque werd opnieuw overgebracht naar de gevangenis van Doornik. Daar kan men zich enkel verbazen over zijn capriolen. Sinds april van dit jaar kwam Lamarque in aanmerking voor vervroegde vrijlating. Nu hangt hem een nieuwe – zoveelste – veroordeling boven het hoofd. Het gevolg is dat hij waarschijnlijk tot in 2002 onafgebroken in de gevangenis zal blijven zitten. Lamarque zegt dat hij vluchtte uit ongeduld over het uitblijven van penitentiaire verloven.
Het onderzoek naar de moord op Christine Van Hees zit overigens al geruime tijd in het slop, en dreigde enkele weken geleden voor de tweede keer zonder gevolg te worden afgesloten. De Brusselse onderzoeksrechter Damien Vandermeersch kondigt nu aan een een aantal nieuwe onderzoeksdaden te laten verrichten in wat altijd “de X1-piste” werd genoemd. In feite gaat het om een reeks merkwaardige dwarsverbindingen tussen de mensen die het 16-jarige meisje in de laatste maanden van haar leven ontmoette en enkele figuren uit de entourage van Michel Nihoul. Pascal Lamarque is slechts een van hen.
Bron » De Morgen