Maandelijks archief: april 2009

Website onthult deel dossier-Dutroux

Geplaatst op door

Een deel van het dossier-Dutroux valt te raadplegen op het internet. Dat beweert La Dernière Heure. In de gegevens zijn gedetailleerde onderzoeksdaden en namen van verdachte pedofielen terug te vinden. Het hele dossier-Dutroux omvat 450.000 bladzijden. 1.200 daarvan zouden vrij te consulteren zijn op het web. De beheerder van de website gaat bijzonder ver. Hij publiceert zelf enkele processen-verbaal, wat tegen de wet op de privacy is.

In het stuk van het dossier valt ook de theorie over een grootschalig pedofilienetwerk te lezen. De namen van enkele politici duiken daar in op, zelfs die van de gewezen Amerikaanse president George W. Bush. Die zou zelfs naar Wallonië komen om er kinderen te verkrachten. Daarbij komt dat de identiteit van talloze verdachte pedofielen, voornamelijk uit het Luikse, zo maar te grabbel worden gegooid. De feiten waarvan ze verdacht worden, staan zelfs netjes uitgelegd tot in detail.

Enkelingen zouden hun straf al uitgezeten hebben. Een internetgebruiker kan ook makkelijk de onderzoeksgegevens over andere kinderontvoeringen raadplegen net als de banden van de hoofdverdachten in de zaak-Dutroux. Het blijft voorlopig een raadsel hoe zulke gedetailleerde onderzoeksdaden gelekt kunnen zijn.

Bron » Gazet van Antwerpen

Veiligheidsdiensten falen en bedotten elkaar

Geplaatst op door

Uit een nieuw vertrouwelijk verslag van het Comité I blijkt andermaal dat de Belgische inlichtingendiensten slecht samenwerken en elkaar zelfs bedotten. De Concentra-kranten en De Tijd putten vandaag uit het rapport.

Het Comité I heeft bijna vier jaar lang onderzocht welke middelen de Belgische inlichtingendiensten inzetten om het wetenschappelijk- en economisch patrimonium van ons land te beschermen. Het Comité I besprak het eindverslag gisteren achter gesloten deuren met de senatoren van de begeleidingscommissie en de conclusies zijn hard.

Diensten schieten tekort in taak

De Belgische inlichtingendiensten schieten tekort in hun taak de Belgische economie te beschermen. Zowel de Staatsveiligheid als de militaire inlichtingendienst kampt met personeelstekort. De Staatsveiligheid wordt zelfs “kortzichtigheid” verweten, aldus De Tijd.

De Concentra-kranten focussen op een zaak die de slechte onderlinge samenwerking van de veiligheidsdiensten belicht. De staatsveiligheid nam in april 2003 een informant in dienst die door de militaire inlichtingendienst (ADIV) ontslagen was omdat hij een fantast was. De militairen “vergaten” dat te vertellen aan de staatsveiligheid.

Bron » De Morgen

Agent en wapenfan verduistert inbeslaggenomen wapens

Geplaatst op door

Een inspecteur van de politiezone Vlaamse Ardennen verduisterde wapens, die in het kader van de wapenwet voor vernietiging waren ingeleverd.

De 29-jarige inspecteur uit Zingem verscheen gisteren voor de correctionele rechtbank in Oudenaarde wegens valsheid in geschrifte bij de overdracht van een pistool en verduistering van een geweerloop uit het wapenmagazijn van de politiezone Vlaamse Ardennen. De politieman was verantwoordelijk voor het particuliere wapenbeheer.

Deze job hield in dat hij aan de balie informatie verstrekte aan mensen, die hun niet-vergunde vuurwapens moesten inleveren. Als wapenfan kon de agent het niet over zijn hart krijgen dat waardevolle vuurwapens zouden vernietigd worden.

Daarom raadde hij in een twintigtal dossiers de eigenaars aan om hun wapen te verkopen. De agent speelde tussenpersoon naar een wapenhandelaar en bevriende eigenaar van een schietclub. In één geval zou hij een valse handtekening op een overdrachtformulier hebben geplaatst.

“Dergelijke manier van handelen is deontologisch niet verantwoord”, onderstreepte aanklager Boudewijn Bracke. “De betichte moet weten dat zijn liefde voor wapens niet mag opwegen tegen zijn verantwoordelijke functie. Een politieman moet elke vriendendienst van zich afzetten. In het kader van de wapenwet zijn ook in andere politiezones misbruiken gebeurd. Dit wijst op normvervaging.”

Advocaat Vanhonsebrouck gaat voor de vrijspraak. “Mijn clïënt heeft niet het bedrieglijk inzicht heeft gehad om een valsheid te plegen.” De politieman zelf geeft toe dat hij te ver is gegaan. Vonnis op vrijdag 8 mei.

Bron » De Standaard

Staatsveiligheid: “Dossiers zijn niet gestolen”

Geplaatst op door

De Staatsveiligheid heeft scherp gereageerd op een bericht in De Morgen waarin gewag wordt gemaakt van de diefstal van dossiers van de Staatsveiligheid over politici. Ze verwijst naar een verslag van het Comité I, dat toeziet op de inlichtingendiensten, waarin op geen enkele wijze zou worden aangegeven dat dossiers zouden zijn weggemaakt.

De Staatsveiligheid zegt “met verbijstering en irritatie” kennis te hebben genomen van het artikel van een journalist van de krant, dat op de opiniebladzijden gepubliceerd werd. Volgens het bericht zou het Comité I hebben vastgesteld dat de documenten zouden zijn ontvreemd. “Nochtans moet worden vastgesteld dat het verslag van het Comité I dat dinsdag op internet werd gepubliceerd, op geen enkele wijze aangeeft dat dossiers zouden zijn weggemaakt”, luidt het.

“De verdachtmakingen en beschuldigingen vervat in het bewuste artikel zijn volkomen onzinnig en zijn de weergave van een leugenachtige en totaal verkeerde lezing van de auteur”, gaat de inlichtingendienst voort. Hij heeft het over een zwaarwichtige houding omdat ze “de integriteit van zijn agenten in twijfel trekt door uit te gaan van romaneske hypothesen, maar ook omdat ze lasterlijk is. De Staatsveiligheid behoudt zich derhalve het recht voor om hiertegen op de gepaste wijze juridisch te reageren”, luidt het.

Bron » De Morgen

Wie heeft politieke dossiers van de Staatsveiligheid gestolen?

Geplaatst op door

De berichtgeving van de krant De Morgen over het bestaan van 200 dossiers bij de Staatsveiligheid over Belgische politici veroorzaakte enige commotie, vooral in de rangen van de groene partijen. Bij het Vlaams Belang toonde men zich minder verbaasd. “Vlaams-nationale politici die niét op de lijst van de Staatsveiligheid staan, moeten zich dringend eens bezinnen”, jende de extreemrechtse partij op haar website. “Maar achter het betwistbare bestaan van dossiers over politici, verschuilen zich nog een paar andere schandalen van een zo mogelijk nog groter kaliber”, schrijft DM-journalist Georges Timmerman.

De Staatsveiligheid bevestigde maandag dat ze wel degelijk dossiers bijhoudt over Belgische politici. “Deze informatie komt uit een vertrouwelijk rapport van het Comité I en wordt op een verdraaide manier voorgesteld”, stelde de geheime dienst in een perscommuniqué. De redenering luidt dat de Staatsveiligheid strikt binnen haar wettelijke plichten blijft door burgers die ‘extremistische’ activiteiten ontplooien, in de gaten te houden.

Pas als die burgers vervolgens verkozen worden tot parlementslid krijgt hun dossier de status van zogenaamd gereserveerd dossier, lees: alleen te raadplegen door de top van de inlichtingendienst. Die aparte status dient volgens het Comité I om te beletten dat het gewone personeel van de Staatsveiligheid misbruik zou kunnen maken van delicate informatie over verkozen politici. De dienst vertrouwt met andere woorden zijn eigen werknemers niet. En welke garantie bestaat er dat de bewuste informatie niet misbruikt zou kunnen worden door de topmannen van de dienst?

Dat brengt ons bij het eerste probleem: functioneert de Staatsveiligheid als een politieke inlichtingendienst? Is het denkbaar dat de Staatsveiligheid gefabriceerde desinformatie zou durven verspreiden om bepaalde politici met politieke bedoelingen te criminaliseren, te elimineren of te destabiliseren? Het verontrustende antwoord luidt: in sommige gevallen blijkbaar wel.

Nog maar enkele jaren geleden werd Dyab Abou Jahjah, toenmalig leider van de Arabisch-Europese Liga (AEL), op basis van onjuiste informatie van de Staatsveiligheid het voorwerp van een gerechtelijk onderzoek. De AEL zou gefinancierd worden met bloeddiamant. De financiële sectie van de Antwerpse federale politie zocht zich suf, en moest uiteindelijk met rode kaken toegeven dat er van het hele verhaal geen jota klopte.

Langer geleden, maar nog steeds actueel, is het verhaal van baron Benoît de Bonvoisin. Op basis van een nota van de Staatsveiligheid, waarin de baron werd afgeschilderd als de occulte financier van gewelddadige extreemrechtse groepen, werd de reputatie van de edelman begin jaren tachtig grondig gekraakt. De Bonvoisin had het karakter en het geld om terug te vechten en voert al dertig jaar een procedureslag om zijn verloren eer te herwinnen.

Anderen, die misschien op dezelfde manier door de Staatsveiligheid werden aangepakt, verdwenen in de anonimiteit. De bedoeling van de beschadigingsoperatie tegen de baron werd pas achteraf duidelijk, namelijk om via hem Paul Vanden Boeynants en zijn CEPIC-politiek uit te schakelen. Wat ook is gelukt.

Niet toevallig werden de politieke dossiers van de Staatsveiligheid ontdekt tijdens een onderzoek van het Comité I naar de klacht van de Bonvoisin tegen de geheime dienst. Het controlecomité was op zoek naar het originele gereserveerde dossier van de baron. In het voormalige bureau van Albert Raes, de vroegere chef van de Staatsveiligheid, bleek een metalen kast te staan waarin de gereserveerde dossiers lagen. Althans wat er nog van overbleef. Meer dan de helft van de dossiers bleken ‘verdwenen’, zo stelde het Comité I vast.

Na de ontdekking werd een proces-verbaal opgesteld, waarin de inventaris van de kast werd vergeleken met de inhoud ervan, zodat de ‘verdwijning’ onomstotelijk werd vastgesteld. Had Raes, na zijn gedwongen vertrek als chef van de geheime dienst, dossiers naar huis meegenomen? Of hebben andere geheimagenten de dossiers gestolen? En hebben ze die informatie ook gebruikt?

Een onderzoek naar de daders van dit misdrijf is nooit gevoerd. Tientallen van de meest delicate en geheime dossiers van de Staatsveiligheid, notabene over politici, zijn gepikt. Maar niemand reageerde. Het onderzoek naar de klacht van de Bonvoisin werd drie jaar geleden afgerond door het Comité I. Het rapport over deze zaak, tweelingbroertje van het rapport over de gereserveerde dossiers, is om duistere redenen nog steeds niet bezorgd aan het parlement. Waarop wacht het Comité I om klaarheid te brengen in deze zaak?

Bron » De Morgen