Een verhoging van het aantal politieagenten zal de criminaliteit in ons land niet doen dalen. België heeft nu al 3,7 agenten per 1.000 inwoners, meer dan de meeste andere Europese landen. “Een sterk politiekorps is geen kwestie van aantallen, maar van organisatie, efficiëntie en opleiding”, zegt criminoloog Cyrille Fijnaut.
De dood van een supervisor van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB, die het slachtoffer werd van agressie, weekt heel wat emoties los. De discussie wordt meteen ook teruggevoerd op het zogenaamd nijpende tekort aan agenten in ons land. In Vlaanderen noteerden de politievakbonden vorig jaar een tekort van 1.923 agenten bij de lokale politie. Bij de federale politie schatten experts dat tekort op 1.200 agenten. Dat betekent een tekort van minstens 3.000 agenten.
Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH) beloofde meteen 400 extra politieagenten. “Maar dat is niet meer dan een pleister op een houten been”, zegt Cyrille Fijnaut, emiritus hoogleraar criminologie in Leuven, Rotterdam en Tilburg. Fijnaut was nauw betrokken bij de doorlichting en reorganiatie van het Gentse politiekorps. “Een sterk politiekorps is geen kwestie van aantallen, maar van efficiëntie, organisatie en opleiding”, oordeelt Fijnaut.
Dat meer agenten niet per definitie tot een veiligere samenleving leiden, blijkt uit de cijfers van Eurostat, het bureau voor statistiek van de Europese Unie. Het onderzoeksbureau telde in 2009 39.861 agenten in ons land. Dat zijn er 3,7 per 1.000 inwoners. Daarmee is ons korps beduidend groter dan dat van Duitsland (3 per 1.000 inwoners), Luxemburg (3,2) en Nederland (2,2). Toch ligt in België de criminaliteit in België, 97 feiten op 1.000 inwoners, beduidend hoger dan in die landen.
Dat politievakbonden toch om meer personeel roepen, vindt Fijnaut normaal. “Een politietaak is oneindig: het kan altijd meer en beter.” Zelf ziet hij weinig heil in een grootschalige rekruteringscampagne. “België kan beter investeren een efficiënte politiestructuur. België telt bijna 200 politiezones. Hoewel de overheid in 2001 heeft beslist om naar een geïntegreerde politie te gaan, is daar in praktijk bitter weinig van te merken. Iedere zone werkt afzonderlijk, onder de eigen kerktoren.”
Vooral tegenover onze buurlanden lopen we achter. Fijnaut: “Nederland heeft één landelijke politie, Frankrijk twee, Duitsland één per deelstaat. Hun politieagenten zijn dan ook flexibeler. Dat Milquet geen capaciteit kan vrijmaken voor het openbaar vervoer, is een teken van onmacht. Als ze agenten naar Brussel haalt, krijgt ze gegarandeerd boze brieven van de burgemeesters van de betrokken gemeenten.” Ook de politieopleiding wacht nog altijd op hervorming. “Het heeft geen zin om agenten aan te werven, als ze geen proces verbaal kunnen opstellen.”
De specialist pleit voor een grondige doorlichting van de politie. Een gelijkaardige doorlichting draaide in 2001 uit op een sisser. “Het resultaat was een wereldvreemde analyse, waarin geen rekening werd gehouden met de problemen op het terrein. Onder meer door die mislukking wordt België nu geconfronteerd met allerlei problemen waarop men beter had kunnen inspelen, zoals de rondtrekkende bendes en de criminaliteit op het openbaar vervoer.”
Volgens Milquet is een tekort van 3.000 agenten overdreven. De minister maakt naar eigen zeggen werk van een aantal maatregelen om de administratieve last van politieagenten te verminderen. Daarnaast werkt ze aan een ‘optimalisatie’ van de federale politie. Die zou op basis van een snelle audit meer capaciteit moeten creëren.
Bron » De Morgen