Tien jaar na proces-Dutroux: burgerlijke partijen leiden weer ‘normaal’ leven

Tien jaar na het proces van Marc Dutroux en consorten, hebben de burgerlijke partijen elk hun eigen weg afgelegd. Sommigen zijn definitief uit de spotlights van de media verdwenen, anderen lanceerden zich in de politiek en de meeste betrokkenen blijven strijden tegen de vraag voor voorwaardelijke vrijlating van Marc Dutroux, Michel Lelièvre en Michelle Martin.

Het juridisch gebeuren verstoort geregeld hun wens om over te gaan tot andere zaken. In augustus 2012 namen meer dan 5.000 mensen deel aan een mars om bij Justitie hervormingen te eisen. De oproep ging uit van Jean-Denis Lejeune, de vader van Julie.

De actie kwam negen dagen nadat het Hof van Cassatie de voorwaardelijke vrijlating van Michelle Martin, de ex van Marc Dutroux, had bekrachtigd. Ook Laetitia Delhez en Paul Marchal, de vader van An, waren aanwezig.

Na de verdwijning van zijn dochter, legde Jean-Denis Lejeune zich erg toe op burgerlijke actie en politiek. Hij nam onder meer deel aan de oprichting van Child Focus, vervoegde de communicatiedienst van het Franstalige kinderrechtencommissariaat en stichtte de vzw Objectif Ô.

In 2010 behaalde hij op de cdH-lijst voor de Kamer 13.709 voorkeurstemmen, maar werd niet verkozen. In mei kan hij opnieuw op een lijst verschijnen bij de komende verkiezingen. Jean-Denis Lejeune is kabinetsmedewerker van staatssecretaris Melchior Wathelet en werd in oktober 2012 verkozen als gemeenteraadslid in Flémalle. Hij scheidde van zijn vrouw Louisa en bouwde een nieuw leven op.

Gino Russo, de vader van Mélissa, bleef nog enkele jaren erg actief in de media maar verdween nadien. De BBTK-afgevaardigde keerde terug in de schijnwerpers om de arbeiders van ArcelorMittal in Luik te verdedigen in hun strijd voor jobbehoud. Hij maakt deel uit van de reconversiecel van het staalbedrijf en begeleidt ontslagen werknemers.

Hij werd vernoemd om op een lijst van de extreemlinkse PTB te figureren, maar Gino Russo logenstrafte dit en is in mei geen kandidaat. Zijn echtgenote Carine engageerde zich ook politiek. In 2007 was ze kandidate op een Ecolo-lijst, behaalde 57.747 stemmen en werd gecoöpteerd senator. In september 2009 gaf ze haar zetel op en verliet ze om gezondheidsredenen ontgoocheld de politiek.

Paul Marchal, de vader van An, richtte in 1999 een partij op, de PNPb (Partij voor Nieuwe Politiek in België), maar werd niet verkozen. Jean Lambrecks, de vader van Eefje, woont trouw elke zitting bij van de strafuitvoeringsrechtbank betreffende de vraag tot voorwaardelijke vrijlating van Marc Dutroux.

Sabine Dardenne en Laetitia Delhez, de twee levend teruggevonden slachtoffers van Marc Dutroux, hebben eveneens een ‘normaal’ leven proberen terug te vinden. Sabine, vandaag 30 jaar, was iets minder dan drie maanden aan Dutroux overgeleverd. Ze schreef het boek “Ik was twaalf en ik fietste naar school. Laetitia Delhez is 32 jaar en werd moeder van vier kinderen.

Bron » De Morgen

Justitie kan 40 procent communicatie niet aftappen

Justitie kan vier op de tien privécommunicaties tussen criminelen niet aftappen. Dat staat in een verslag van het College van Procureurs-Generaal dat De Tijd kon inkijken. “De toestand is ernstig en wordt onhoudbaar”, waarschuwen de procureurs-generaal. “Concreet is het momenteel quasi onmogelijk om de gebruikers van internet in België te identificeren. Zo ook de gebruikers van smartphones die navigeren op het web. En er zijn tal problemen met de intercepties.”

Volgens het rapport zijn de oorzaken van de problemen veelvuldig. “Zo is de wetgeving volledig voorbijgestreefd. De wetsartikels waren geënt op de toenmalige technologie en zijn intussen niet meer aangepast of zelfs onbruikbaar geworden”, zeggen de procureurs-generaal, die verwijzen naar de opkomst van het internet als het belangrijkste communicatiemedium.

Ze dringen daarom aan op snelle wetswijzigingen. De tekst van een ministerieel besluit om het internet te mogen aftappen, ligt volgens de topmagistraten stof te vergaren, stelt De Tijd. “Bovendien is weinig geïnvesteerd in het personeel van de federale politie dat de opdrachten moet uitvoeren. En evenmin in de technische omkadering die noodzakelijk is voor een moderne aanpak van de interceptie van telecommunicatie.”

Minister van Justitie Annemie Turtelboom wacht naar eigen zeggen op voorstellen van een groep magistraten, maar ze is in de krant pessimistisch of er nog voor verkiezingen iets kan gebeuren.

Bron » De Tijd

“Drie kandidaten om Staatsveiligheid te leiden”

Volgens de website van de krant Le Soir zijn er officieel drie kandidaten om de nieuwe baas te worden van de Staatsveiligheid. Naast Alain Winants (uit Open Vld-hoek), de huidige administrateur-generaal, hebben ook Jaak Raes (CD&V), de baas van het crisiscentrum van Binnenlandse zaken en Cédric Visart de Bocarmé (cdH), de vroegere procureur-generaal van Luik, hun kandidatuur ingediend.

De Staatsveiligheid zou door een tandem (met een adjunct) moeten worden geleid, die bestaat uit een Nederlandstalige en een Franstalige. Voor de post van adjunct-administrateur-generaal zouden volgens de krant heel wat meer gegadigden zijn. Le Soir zegt dat de PS “vastberaden” is om Pascal Pétry tot nieuwe adjunct te maken.

Bron » De Morgen

Winants en Raes strijden om Staatsveiligheid

Uittredend administrateur-generaal van de Staatsveiligheid Alain Winants behoort tot de kanshebbers om straks opnieuw de inlichtingendienst te leiden. Winants staat al sinds 2006 aan het hoofd van de Staatsveiligheid.

Hij kreeg de wind van voren toen bekend raakte dat de namen van tientallen politici genoemd werden in dossiers van ‘zijn’ Staatsveiligheid. Het ging onder meer om een onderzoek naar de Scientology-kerk. Er kwam toen ook een doorlichting door het controleorgaan Comité I.

Dat had heel wat kritiek op Winants en zijn dienst. Toch kreeg Winants onlangs een positieve evaluatie. Zijn voornaamste tegenstrever is Jaak Raes, huidige baas van het Crisiscentrum en CD&V’er. Politieke partijen zijn niet ongevoelig voor de prestigieuze post. Van Winants is geweten dat hij een Open Vld/MR-etiket draagt. Eigenlijk verstreek zijn vijfjarig mandaat al in 2011. Sindsdien is hij administrateur-generaal ad interim.

Bron » De Morgen

“Extreemrechts ziet eruit zoals jij en ik”

Langzaam groeit in Europa het inzicht dat terrorisme van extreemrechtse makelij minder marginaal is dan aangenomen en dat niet alle ogen op moslimterrorisme gericht moeten zijn. dS Weekblad werpt dit weekend een blik op deze Europese blinde vlek in terreurbestrijding.

Sinds 9/11 zijn alle ogen gericht op moslimterrorisme. Maar intussen herontdekt Europa het aloude zwarte beest van het neonazisme. “Open je ogen voor extreemrechts ze sluit”, luidt de slogan. Want het besef komt met schokken, en dan is het te laat. Anders Breivik in Noorwegen, bijvoorbeeld. Of de dodelijke terreur tegen migranten door de Griekse neonazipartij Goude Dagenraad. Ook in Rusland worden wekelijks twee rechtsextremistische moorden per week gepleegd.

In België en Nederland waren er sinds de jaren ’70 slechts een vijftal moorden die aan extreemrechts geweld kunnen worden toegeschreven. “Blijven er in ons land haatmisdrijven onder de radar? Heel zeker”, zegt Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding. “Daar zou nu eindelijk verandering in moeten komen.”

Indicaties van rechts-radicalisme vervagen met name op de radar wanneer ze zijn ingebed in een breder, rechts-conservatief politiek klimaat. Steeds meer landen en regio’s in Europa zijn in dat bedje ziek. Vlaams Belang flirtte deze week nog met de grens in zijn actiecampagne tegen ‘illegalen’. Is er geen causaal verband tussen Anders Breivik, VB of PVV van Geert Wilders: de Manuel-houding – ‘I know nothing’ – van die partijen is ook laf. “Zeggen dat Hans van Themsche op bevel van Vlaams Belang handelde, is net zo onzinnig als beweren dat Wilders Breivik zou hebben ingefluisterd”, zegt De Witte. “Toch moeten we ook niet te veel willen minimaliseren: ook een lone wolf kan niet zonder de steppe.”

Bakken rechts-extremisten het in onze contreien niet zo bruin als in Duitsland, waakzaamheid blijft meer dan geboden. De mogelijkheden van het internet hebben, volgens een bron bij de Cel Terrorisme van de Federale Politie, het risico op onder meer extreemrechtse tijdbommen zeker niet kleiner gemaakt. In het parlement wordt dezer dagen opnieuw gedebatteerd over de wenselijkheid om extremistische clubjes te verbieden. Jozef De Witte is er niet voor. “Gebruik de bestaande wetten en scherp enkele instrumenten zoals de BOM-wet (Bijzondere Opsporingsmethoden, red.) aan en je raakt al heel ver.”

De Witte wijst vooral met de vinger naar de techniek van het ethnic profiling. “Dat is slecht politiewerk in vele opzichten. Een slimme terrorist draagt een maatpak en gaat met de taxi naar zijn doel. Als je uitkijkt naar mannen met baarden en djellaba’s mis je ‘onze’ potentiële terroristen, want extreemrechts ziet eruit zoals jij en ik.”