Doorbraak in Bende van Nijvel-dossier blijft ver te zoeken

Patricia Finné verloor in september 1985 tijdens een moordaanslag op de Delhaize in Overijse haar vader. Zij was gisteren op de RTBF-radio een van de eersten om te reageren op het vanuit Charleroi doorsijpelende nieuws.

“Ik denk dat als de magistraten het nodig vinden een persconferentie te beleggen, ze daar goede redenen voor moeten hebben.” Helaas: als dat een wetmatigheid was, dan was de Bende in jaren tachtig al een keer of honderd ontmaskerd.

De Bende van Nijvel was meer dan een bende. Ze zondigde tegen alle codes van het misdaadmilieu, waar de ideale overval er een is waarbij geen schot wordt gelost en er genoeg geld in de zak zit om niet meer te moeten werken. Waar andere bandieten nooit de politie onder vuur nemen, deed de Bende dat juist wel.

Het eerste doel was een hoog aantal slachtoffers en zo werd de Belg geraakt wat in die jaren zijn hoogtepunt van de week was. Op zaterdagavond met het gezin naar de supermarkt. De Bende werd in onze hoofden iets groots, te groot om te vatten. Met theorieën over de CIA en politiediensten die een dubbele rol zouden spelen.

De arrestatie van een zestiger verandert niets aan de realiteit die al dertig jaar is wat ze is. We weten niets over de Bende van Nijvel. Wat wel op zijn minst de schijn van toevalligheid heeft, is dat de Luikse procureur-generaal Christian De Valkeneer niet eens twee weken geleden een oproep deed aan de politiek om de verjaringstermijn voor dit soort misdaden te verhogen van dertig naar veertig jaar. Welke politicus zal het vandaag of na zondag aandurven om, met een verdachte in voorhechtenis, te argumenteren dat dit misschien toch niet zo’n goed idee is?

De verdachte is herkend op een robotfoto, zoals er destijds duizenden zijn ‘herkend’. Hij is verlinkt door een man die hem op café hoorde zeggen dat hij ooit lid was van de Bende van Nijvel. Sinds Delhaize in 1985 een premie van 25.000 euro uitloofde voor de ultieme tip waren duizenden mensen getuige van een belastend cafégesprek. Laat ons vooral hopen dat de magistraten in Charleroi ons niet alles hebben verteld. Want iets als een smoking gun is er zo te zien nog niet.

Bron » De Morgen