Baudry is van Antilliaanse afkomst en hij maakte jarenlang deel uit van het Corsicaanse milieu. Hieronder het gesprek dat Bouten heeft gehad met Baudry.

"Politiek en geld hebben me nooit geïnteresseerd en de wet nam ik nooit ernstig. Zij is een soort garde-fou die ons moet behoeden om niet naar beneden te vallen. Ik had aan haar geen boodschap, de machtigen van deze aarde ook niet. Ils s'en fouent. Ik geloof trouwens niet in de democratie. Het is een intelligente uitvinding om het volk er onder te houden. De rijken, kortom het establishment volgt zijn eigen regels. Ik kan erover meespreken."

"Ik runde vroeger de Global Arms, een wapenhandel op de Alsembergsesteenweg. Mijn schoonvader, een belangrijk wapenverzamelaar, leerde me het vak. Robert Darville was mijn werknemer. Je zal van hem wel gehoord hebben als lid van de bende van Patrick Haemers. Als buitenlander had ik principieel geen recht op een wapenvergunning. Geef toe, voor een handelaar een serieuze handicap. Maar omdat ik lid was van de Service Action Civique (SAC ) mocht ik plots wel een wapen dragen. In die periode deed ik zaken met Vanden Boeynants. Ik heb het me lang beklaagd. In 1978, VDB was toen nog minister van Defensie, deed hij me het voorstel om duizenden geweren en tientallen tanks, raketwerpers en helikopters te leveren aan Angola. Het ging om een zaak van enkele miljarden frank. Je moet hoog mikken in het leven, dacht ik.

"Ik wou meer dan een gewone wapenwinkel van dertien in een dozijn. De winst is er laag, met kleine marges. In de echte oorlogen, daar zat het grote geld, zo redeneerde ik. Mij was een commissie beloofd van 50 miljoen frank (1,25 miljoen euro). Een heel bedrag in die tijd! Het communistische Angola was toen in een oorlog verwikkeld met het pro-westerse Zaïre en er waren zo'n 20.000 Cubanen in de gewezen Portugese kolonie gelegerd. Zaïre had pas twee invallen van opstandige Katangese gendarmes vanuit zijn buurland verijdeld onder meer met de hulp van Belgische para's. Het materieel werd verscheept via de havens van Zeebrugge en Le Havre en alles verliep op wieltjes. Toen ik me bij de Joodse Jeffrey's Bank in Antwerpen aanbood om mijn commissie op te strijken ving ik bot en kreeg slechts 5 miljoen frank (125.000 euro). Opdracht van VDB. Ik was in alle staten en zwoer de minister dat ik het daarbij niet zou laten."

"In die tijd bezat ik ook de CD, een bar in de Koopliedenstraat achter de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. Je kon er champagne drinken maar niet neuken. Met prostituees liet ik me niet in. Mijn barman Henri Kiczula was een Jood van Poolse afkomst en een tipgever van het Bureau voor Criminele Informatie (BIC) maar veel belang hechtte ik daar toen niet aan. Op een dag werd ik gecontacteerd door een Antwerps diamantair die sprak met een zwaar Amerikaans accent. Hij vroeg me om hem 5000 GP's te leveren. Van een end-usercertificaat wou hij niet weten. De betaling gebeurde contant en zou plaatsvinden eenmaal de goederen in de haven van Antwerpen arriveerden. Maar op dag X werd ik plots omringd door gewapende douaniers en aangehouden. De koper was ook aanwezig maar werd tot mijn grote verbazing niet verontrust. Ik was blijkbaar in een val gelokt. Wie anders dan VDB kon daar achter zitten? Na drie maand voorhechtenis liet men mij vrij. Via mijn barman ben ik op het spoor gekomen van Karel Clonen, een BIC-agent uit Antwerpen. Hij bleek mijn zogezegde klant."

"Pas op, het mooiste moet nog komen. Enkele weken later reed ik met een gloednieuwe Fiat en merkte ter hoogte van Groenendaal een grote zwarte BMW die mij al een tijdlang volgde. Plots schoot de BMW me aan hoge snelheid voorbij en remde plots af waardoor ik om een aanrijding te vermijden in de berm terechtkwam. Als bij wonder overleefde ik de klap en had slechts een gebroken heup. Toen was voor mij de maat vol en ik diende klacht in bij de gerechtelijke politie . Daar weigerde men mijn getuigenis te noteren, waarna ik dreigde de wapendeals met Clonen en VDB in de pers te brengen. Een paar dagen later kreeg ik in de CD het bezoek van Jan De Wachter, die namens het BIC probeerde te bemiddelen. En inderdaad, een proces is er nooit gekomen, want rechter Amores die ook blijkbaar op de paylist van VDB stond, seponeerde de hele zaak."

"Maar achter mijn wapens kon ik fluiten. Ze werden doorverkocht aan de Zuid-Afrikaanse militaire politie. En wie streek de winst op, denk je? De wapenhandel is een vuile business. Ik heb nooit geen zaken met VDB meer gedaan. Pas op, ik ben geen doetje, maar ik zal gewone mensen nooit bedriegen. Alleen voor een vuile crimineel als VDB heb ik geen respect. Hij was almachtig omdat heel wat politiemannen gewoon zijn opdrachten uitvoerden."

Ben je later nog met het gerecht in aanraking geweest?

"Ja, in 1983 opnieuw voor verboden wapenhandel. Ik deed onder meer zaken met Dekaise in Waver en met Jean-Luc Baugniet. Dekaise was, hoe zou ik zeggen, un chipoteur, un pourri mêlé avec les services, une balance die zijn verdiende loon kreeg toen de Bende bij hem binnenviel. Hij respecteerde een getekend contract niet. Baugniet was ook zo'n ordure. Hij bezat de wapenhandel BBV Arms in de Henri Wafelaertstraat in Sint-Gillis. Hij alleen wist dat er bij mij 25 Rugers en munitie verborgen lagen op een geheime schuilplaats. Op een dag dook de rijkswacht op om een huiszoeking te doen en ze stapten recht op de wapens af. Baugniet had me dus verraden. Hij bleek een informant te zijn van Pierre Fievez van de BOB, net als Bouhouche een echte wapenfreak. Hij heeft bij mij nog een waardevolle collectie wapens gestolen. Ik bezat toen een riem met een speciale gesp gemaakt voor een SS-generaal. Als je de gesp opendeed, kwamen vier minikanonnen te voorschijn. Je kon er echt mee schieten. Zo ingenieus. Baugniet bezat een interessant netwerk van relaties, wat in de business goed van pas kwam."

"Hij was persoonlijk bevriend met Jeff Cooper, de uitvinder van de practical shooting. Cooper heeft in Italië een aantal rechtse terroristen opgeleid die later bij verscheidene bomaanslagen betrokken waren zoals op het station van Bologna. Hier heeft hij types als Bultot, Beijer en Bouhouche leren schieten. Baugniet kwam herhaaldelijk met het gerecht in aanraking maar is nooit veroordeeld geweest. Hij vervulde soms buitenlandse missies, onder meer in Zaïre. Hij kende het land goed want hij was er geboren en sprak vlot Lingala en Swahili. In 1993 kreeg hij de opdracht om president Mobutu te vermoorden. Maar de operatie liep op een sisser af en hij geraakte gewond. Men heeft hem toen met een C130 naar Oostende overgevlogen en vandaar naar de gevangenis van Brugge. Na een korte ondervraging kwam hij vrij. Die kerel werd ongetwijfeld door hogerhand beschermd want hij werkte voor de Staatsveiligheid en – dat heb ik pas later toevallig ontdekt – voor de SDRA 8, de geheime militaire inlichtingendienst."

Als Baugniet in dienst stond van de SDRA 8, dan was hij mogelijk betrokken bij het geheime stay-behindnetwerk.

"Ik heb Baugniet laten nachecken bij een kennis die werkte op het secretariaat van de militaire inlichtingendienst. Nergens vonden ze zijn naam terug. Die kerels werden alleen vermeld met hun geboortedatum. Toen ik Baugniet eens toevallig tegen het lijf liep, heb ik er op de man af naar gevraagd. En het bleek te kloppen. Hij was echt een actief lid van de SDRA 8. Op zijn 21ste was hij in Sint-Gillis al schepen van Sport en Jeugd. Hij was lid van de Parti Socialiste en een vrijmetselaar. C'était un type protégé."

Kende hij Bultot en Bouhouche?

"Ongetwijfeld, want hij was aangesloten bij de club van Bultot, de Phenix. En zijn vader Willy Baugniet was een politieman en de baas van de dienst die het gevangenisarchief beheerde."

Dus toegang had tot het casier judiciaire van alle gevangenen.

"Uiteraard. Zijn zus Cathy was de minnares van een minister maar vraag me niet wie. Zijn vrouw heette Nicole Bauer. Haar vader was een beruchte nazi. Wapens waren zijn leven. Ik heb ooit zijn dochter van vier zien spelen met een uzi die gedemonteerd op tafel lag. Ne me parle plus de ce salaud! Hij is een heel gevaarlijk individu en heeft me gewoon gebruikt en vermoedelijk ook de clan–De Staerke want hij kende de meesten van hen persoonlijk."

Men heeft een stukje van een speech van Bultot ontdekt in een brandhaard in het Bos van Houssière samen met duidelijke Bende-sporen zoals gestolen cheques van de Delhaize van Overijse. Hij kan dus ook de aktetas van Bultot in de Phenix hebben ontvreemd?

"Daartoe acht ik hem perfect in staat en tot nog veel meer. Volgens mij is het hele Bende-onderzoek een farce. De cel van Jumet doet aan windowdressing. Men mag de daders niet vinden. Raison d'étât, als je het mij vraagt."

Zegt de naam van Claude Leroy u iets, de substituut die op het kabinet van Gol werkte?

"Ik heb nog zaken met hem gedaan. In 1983 kreeg ik negen maanden cel voor de wapens die men bij mij had aangetroffen. Na mijn vrijlating durfde ik geen kogel meer te verhandelen en heb ik links en rechts in het zwart gewerkt. Zo ontmoette ik Jacques Haustraete, de zoon van een drukker die net de opdracht kreeg om UNERG-certificaten te drukken. Jacques liet er in het geniep heel wat bijdrukken en wou die verhandelen. Ik dreigde van de regen in de drop verzeild te geraken en weigerde om mee te doen. Via Haustraete leerde ik Leroy kennen en we hebben toen samen de firma L'Idée opgericht. Leroy werd dus mijn vennoot."

"We verkochten brandblusapparaten. Zijn extreem rechtse reputatie schrikte me een beetje af en daarom frequenteerde ik hem niet zoveel. Mais ce n'est pas un mouchard comme Baugniet. Hij had gewoon een zwak voor vrouwen en was een verwoed gokker. Het milieu heeft je dan binnen de kortste keren in zijn greep. Leroy heeft inderdaad gevangenen tegen betaling vervroegd vrijgelaten maar heeft ook heel wat sociale gevallen geholpen. Ik zal je eens met hem in contact brengen. Hij heeft zijn kantoor op een boogscheut van hier."

Je was ook goed bevriend met de De Staerkes.

"Wat is daar mis mee? Op zekere dag krijg ik in de CD het bezoek van twee gangsters. Ik ruik dat van op afstand. Het waren Julien De Staerke en Johnny l'Indien, de bijnaam van Norbert Munten. Ik kreeg direct een blaffer tegen mijn hoofd en ze eisten geld. Ik wist niet eens waarom. Nu bleek mijn barman bij hen in het krijt te staan, maar hij kon niet betalen en ze hadden er niets beters op gevonden dan zich tot mij te richten. Ik ben altijd vooruitziend en had een wapen verborgen onder het tafeltje waar we zaten. Ze dwongen me in hun voertuig plaats te nemen maar ik zag de kans het wapen mee te grissen. We reden weg met Julien aan het stuur. Munten met mij dus achterin. Plots haalde ik het wapen te voorschijn en toen zijn we beginnen te onderhandelen en hebben we het misverstand uitgepraat. Op die manier ben ik met de clan-De Staerke in aanraking gekomen."

"Garçon leerde ik appreciëren als een correcte type, intelligent en een echte commerçant. Ik ontmoette hem soms op het Vossenplein waar ik ook zijn zus Bébé leerde kennen en eigenlijk de hele familie. Vooral vader Henri was een sympathieke man. Ik droeg hem een warm hart toe. In zijn tuin in Sint-Pieters-Leeuw ligt nog een grote partij mercure rouge van mij begraven; uiterst geschikt voor de aanmaak van een atoombom. In die tijd bestond een hele handel in kwikzilver. Vooral het Joodse milieu in de Greepstraat had er interesse voor. Ik deed toen zaken met een invalide wapenhandelaar in Gent, zijn naam ben ik vergeten. Er rezen echter moeilijkheden rond de betaling en ik heb toen het kostbare kwikzilver verstopt bij vader De Staerke, waar het nu vermoedelijk nog altijd ligt. Luister, ik meen wat ik zeg."

"Wat men ook moge beweren, de De Staerkes hebben een goede inborst en zouden geen vlieg kwaad doen, tenminste zolang men hen niet bedriegt. Alleen met die schoonbroer van hen, Pinta Farkas, moet je oppassen. C'est un type dangereux. Gewetenloos. C'est un tueur, zoals Rosier, die als je hem ziet zo de communie zou geven maar hij heeft wel tientallen doden op zijn geweten. En bovendien was hij goede maatjes met Jean-Luc Baugniet!"

Waarom gebruikte le tueur van de Bende altijd hetzelfde wapen, een pistool LR .22?

"Het is eerder licht en veroorzaakt ook weinig geluid. Bij het vuren laat het alleen kleine gaten achter zonder dat er veel bloed bij te pas komt, wat heel handig is voor de moordenaar. Het blijft bij het schieten ook rustig in je hand liggen. Professionals verkiezen het. Het is bijvoorbeeld het wapen van de agenten van de Mossad. Een macho geeft de voorkeur aan een 9 mm of een .45. Over de Bende weet ik alleen iets concreets over Aalst. Het commando was samengesteld uit gewezen militairen en rijkswachters, leden van een extreem rechtse organisatie die deel uitmaakten van een staybehindnetwerk. Vlak na de raid zijn ze ondergedoken bij een privébewakingsbedrijf in Marseille. Ik kreeg de tip van Gaetan Zampa en Francis Vanden Berghe, bijgenaamd le belge. In die tijd waren ze de top in het milieu van Marseille en dus goed geïnformeerd. Geloof me, Johnny De Staerke heeft er niets mee te maken. Hij is erin geluisd, zoals Jean Bultot en waarschijnlijk ook enkele Borains. Hoeveel valse sporen heeft men in Waals-Brabant niet gelegd? Dit was geen spek voor de bek van gewone criminelen en illustreerde nogmaals de interventie van geheime diensten."

Wie bedoel je?

"De CIA en de Mossad, tiens. Twee handen op één buik. Als wapenhandelaar verkoop je geen kogel als je niet gedekt bent door een geheime dienst. Jean Monsieur kon twintig jaar ongestoord zijn gang gaan omdat hij beschermd werd door de CIA en de Mossad. Victor Bout, die onlangs in Thailand is opgepakt, kon dan weer rekenen op de faveurs van de KGB. De Britse en Franse diensten waren op de internationale scène slechts meelopers. En de Staatsveiligheid, daar werd mee gelachen. Neem nu mijn oudere collega Willy Pourtois. Iedereen wist dat hij voor de Staatsveiligheid werkte. Maar Pourtois gaf al zijn info eerst door aan de Amerikanen. Valse end-usercertificaten had je niet eens nodig. Er waren ambassades genoeg die tegen een commissie van drie à vier procent hun ogen dichtdeden en op de documenten de bestemming invulden die je nodig achtte. J'étais un petit qui a joué dans la cours des grands!"

"Le business des armes est la chasse gardée de pas mal de monde. Ik was een soort freelancer, een tussenpersoon en opereerde onder de paraplu van de Fransen. Vergeet niet, als lid van de SAC had ik een streep voor. Na het incident met VDB verloor ik wel de grote contracten en kon enkel wapens leveren aan het milieu. Misschien goed ook want van de internationale wapenhandel ga je dood, van binnen, bedoel ik. Ooit stelde een onderzoeksrechter mij de vraag: 'U weet toch dat u met wapens bezig bent?' Ik antwoordde hem: 'Les armes ne tuent pas, ce sont les hommes qui les manipulent.'"

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten