Een goeie copain van de beruchte Christian Smets van de Staatsveiligheid.

In het laatste boek van Guy Bouten alvast dit gevonden:

"Mercier werkte voor verscheidene christendemocratische kabinetten en fungeerde tegelijk als informant van Smets."

Bron: De Bende van Nijvel en de CIA | Guy Bouten (pag. 317)

Helaas niet veel tijd. Zijn naam wordt nog ergens in het boek rechtstreeks gelinkt aan Christian Smets waarin hij werkelijk zijn maatje genoemd wordt.

Bedankt raven! Informant is één ding, maatje nog iets anders. Ik zal het eens opzoeken in het boek van Bouten.

Guy Bouten heeft Mercier ontmoet. Hieronder het verslag:

Voor me staat Bernard Mercier, de Landesvertreter van Westland New Post. Of toch niet?

"Een fabel. Ik ben nooit lid van WNP geweest. Wie dat rondstrooit, heeft andere bedoelingen. Ik heb jaren geleden klacht ingediend 'mais il y avait un non-lieu.' Mijn dossier werd verticaal geklasseerd."

Hij kucht en ik zie hem nadenken. De ogen achter de brillenglazen zoeken ergens denkbeeldige steun in de lucht die blauw kleurt. We bevinden ons op een zucht van de ruïnes van de abdij van Aulne en voor onze voeten kronkelt de Samber als een slang, terwijl van op de pleziervaartuigjes het blijde geroep weerklinkt van spelende kinderen.

En toch kwam de cel van Jumet u aan de tand voelen. Waarom?

"Weet ik veel. In 1999, als ik me goed herinner. Pas op, ze waren vriendelijk. Ze hebben zelfs mijn huis doorzocht."

Wat zochten ze?

"Goede vraag. Ik denk de riotguns van de Bende van Nijvel en documenten."

Zoals bij majoor Bougerol, uw copain de route.

"Wie zegt dat?"

U had veel contacten met de majoor en baron de Bonvoisin.

"Ik ben rechts, maar niet extreem rechts, en ik speelde een belangrijke rol in de CEPIC. Maar ik ben ook katholiek. En ik ben geen nazi, zoals de WNP'ers."

U bent later lid geworden van de liberale PRL, zoals heel wat christen-democraten uit de middenstandsvleugel.

"Ja, in 1982. Daniël Ducarme vroeg me voor zijn lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Thuin. Maar toen een jaar later die roddels over WNP de kop opstaken, mocht ik ophoepelen."

Een insider had me gewaarschuwd. "Pas op met Bernard Mercier. C'est un homme rusé et affable. Son surnom est 'le chat'. Onder zijn charmante uiterlijk en bonhomie zitten klauwen, net als bij een kat. Jarenlang werkte hij op christendemocratische kabinetten, zelfs bij premier Martens. Maar laat je niet in slaap wiegen. Hij zal alles ontkennen tot hij niet meer verder kan. Dan zal hij toegeven en terugslaan als hij daar de kans toe heeft. Hij is een schijnheiligaard die op zondag naar de mis gaat en de communie ontvangt en 's avonds vuile spelletjes speelt bij de hoeren."

"Hij is een fervente aanhanger van extreem rechts. Zeg nu zelf: wie gaat er naar de begrafenis van de Spaanse dictator Franco? Wel, hij was er samen met Bougerol. De twee vormden trouwens twee handen op één buik. In Montigny-le-Tilleul woonden ze in elkaars buurt. Je kon ze er aantreffen samen met docteur Nancy, die betrokken was bij een mislukte staatsgreep in 1973, al fezelend 'quand ils tenaient leurs messes basses', en complotterend in dezelfde organisaties zoals L'Abbaye d'Aulne, La Milice de Jésus Christ, ... Mercier staat ook op het beroemde schema van Paul Latinus samen met de Bonvoisin, Calmette en kolonel Mayerus. Het zou me niet verwonderen dat hij de link vormde tussen Bougerol en WNP. Méfiez-vous, c'est un homme dangereux."

"Bougerol? Ja, die ken ik. Laatst zag ik hem nog in de supermarkt. We zeiden mekaar vriendelijk goeiendag."

Ik ken mensen die u vaak met Bougerol zagen optrekken, samen met dokter Nancy.

"Geloof ze toch niet. Zeg nu zelf, zie ik eruit als een leugenaar? Si tout ce qu'on a raconté était vrai, James Bond n’est qu'un amateur à côté de moi. Peut-être est-il un de mes agents secrets?"

Ik moet weer aan Francis Blanche denken, toevallig een hoofdrolspeler in de film Les Barbouzes. Was Mercier ook een barbouze?

"Heel wat journalisten hebben onzin over mij geschreven. Fabeltjes zonder om mijn mening te vragen. U bent tenminste nog correct en komt persoonlijk bij me langs om uw informatie te checken. Men zegt soms: 'Plus c'est gros, mieux ça passe.' Toch vraag ik me soms af wie er belang bij had mij in diskrediet te brengen. Justitie heeft me alleszins vrijuit laten gaan. De politieke wereld heb ik definitief de rug toegekeerd en ik hou me nu hier bezig met pleziervaartuigen op de Samber. Misschien heb ik belangrijke dingen meegemaakt zonder de draagwijdte ervan te beseffen. Maar het staat vast dat men geprobeerd heeft de me manipuler ou de me faire porter le chapeau. Mais qui? C'est la question à 5 francs. Daar komt waarschijnlijk nooit een antwoord op. Het laat me ook koud. Ik ben een gelukkige gepensioneerde die heel goed met zijn vrije tijd overweg kan. Ik ga u een confidentie doen."

Bernard Mercier komt dichterbij en trekt me aan de mouw.

"Ik was graag in Brussel. En weet u waarom? Ik kon daar naar de hoeren gaan, ik was een vrijgezel, dus..."

Wilt hij me met een kluitje in het riet sturen? Is het een handige manier om van onderwerp te veranderen en heikele items als extreem rechts en zijn rol als cabinetard uit de weg te gaan?

"Als u altijd naar dezelfde slager gaat en die blijkt plots een drugsdealer te zijn, bent u dan ook bij de drugszaak betrokken? Neen toch? Wel, dat is mij overkomen. Ik heb handjes geschud van mensen die later in allerlei louche zaken zaten waar ik niets mee te maken had. Ik denk dan aan de talrijke recepties die ik bijwoonde in de Cercle des Nations, een privéclub voor de Brusselse aristocratie. WNP, pfft, ik ken niemand van die organisatie."

En Michel Libert en Marcel Barbier dan?

"Ja die. Zeggen ze iets over mij?"

U moet ze toch in de abdij van Aulne ontmoet hebben. Ze waren lid van de Milice de Jésus Christ.

"Daarom frequenteerde ik ze nog niet. Het was niet aan mij om leden te weigeren vanwege..."

Er bestaat een nota van de Staatsveiligheid waarbij u de neonazi Ekkerhard Weil naar het kasteel van de Bonvoisin in Maizeret moest begeleiden.

...

U was een informant van commissaris Smets.

"Klopt. Hij heeft me een tijdlang om inlichtingen gevraagd."

Over wie?

"Oh, het is al zo lang geleden. Hoogstwaarschijnlijk over de Bonvoisin en de CEPIC en de kringen van Otto Van Habsburg, een van de grote rechtse leiders in Europa. Ik weet het niet meer precies."

Kende u Bouhouche?

"Neen."

Hij was nochtans lid van WNP.

"Wat ik niet was."

Latinus beweert van wel. Ook anderen bevestigen dit. U was ook lid van BURAFEX, de geheime organisatie boven WNP.

"Buro... quoi?"

BURAFEX. Le Bureau des Affaires Extérieurs.

"Nooit van gehoord."

Het Comité Ouwendijck, zegt u dat iets?

"Neen."

En Catena?

Hij schudt ontkennend het hoofd en zucht.

Hebt u het boek gelezen van journalist Philippe Brewaeys over de Bonvoisin & co?

"Ik ken die man niet en het boek zegt me niets."

Verbazend voor een leraar hedendaagse geschiedenis die jarenlang ministers adviseerde en heel goed in de Brusselse kringen geïntroduceerd was. Is Mercier wereldvreemd of een man zonder geheugen?

Na de veroordeling van het Front de la Jeunesse als privémilitie en de politieke uitschakeling van de CEPIC vanwege banden met extreem rechts stapt u over naar de PRL van Jean Gol.

"Mijn vrienden en ik vonden ons niet meer terug in de PSC, die volledig in handen was geraakt van de gauchist Deprez en van de vakbonden. Gol was inmiddels van uiterst links naar rechts geëvolueerd, vooral na de vervolging van de Joden in de Sovjet-Unie. Zijn haat tegen de communisten nam daardoor zienderogen toe. Het gevolg is dat hij ze met alle macht ging bekampen. Gol heeft trouwens altijd de belangen van Israël verdedigd boven die van zijn land. Alles moest daarvoor wijken en dan druk ik mij voorzichtig uit."

Hoe goed hebt u Vanden Boeynants gekend?

"Heel goed. Een aimabel man met veel daadkracht, un vrai chef."

Maar corrupt.

"De corruptste van het land. Ongetwijfeld. Maar dit was mijn zaak niet, wel die van het gerecht. Het verhaal van zijn twee miljard frank klopt. Hij heeft dit in de Hilton met enkele vrienden gevierd. Ik was daar spijtig genoeg niet bij."

In zijn ogen lees ik ontgoocheling. Hij draait zich om en ik merk dat zijn broek een scheur vertoont ter hoogte van het zitvlak. Ik krijg warempel medelijden en kan niet geloven dat ik een uur heb staan praten met een nauwe medewerker van de man die waarschijnlijk "de strateeg" van de Bende was.