Topic: IESP
Na het uiteenvallen van de AESP werden de restanten van deze think tank geherorganiseerd, door ondermeer Paul Vankerkhoven, Jacques Jonet, Nicolas de Kerchove en Robert Close, als het anti-pacifistische "Rassemblement pour la Paix et la Liberté" (RAPPEL). De Atlantische organisatie zou een postbus in Ixelles hebben gehad en opgericht geweest zijn in de privédomicilie van Jonet, in het "Domaine du Fuji". Ze zou de uitdrukkelijke steun hebben gehad van de paneuropese beweging, en in het bijzonder de Belgsiche tak hiervan (MAUE). Op 31 maart 1982 organiseerde Close een RAPPEL-bijeenkomst in het Centre Culturel et Artistique van Ukkel.
Ondermeer Yves du Monceau, Armand De Decker, Jacques Simonet, Etienne Tombeur, Emmanuel Sacre, Dominque Ugeux en Marcel Gregoire namen hieraan deel en ook Jean Bougerol zou in het publiek aanwezig zijn geweest. De doelstellingen van de organisatie waren om:
Een stem geven aan de stille meerderheid die gekant was tegen de pacifistische bewegingen;
Jong en oud samen te brengen in een alliantie tegen de sovjets;
De Amerikaanse publieke opinie te laten weten dat de grote meerderheid van de Europeanen niet bereid was om te buigen of zich aan de NAVO te ontrekken.
Nicolas de Kerchove zou in 1982 het manifest van RAPPEL redigeren, wat in 1983 leidde tot de oprichting van het "Institut Européen pour la Paix et la Sécurité" (IEPS). De zetel van de IESP was gevestigd in de Brusselse Rue du Champ de Mars 31 (telefoon 02/5115623). Opmerkelijk is dat Paul Vanden Boeynants en Benoît de Bonvoisin zich terug lijken te trekken uit de beweging ten voordele van de PRL van Jean Gol, wat mogelijk wijst op een breuk. Eerder was er al de confrontatie met Albert Raes van de Staatsveiligheid die sinds 1981 de Bonvoisin in diskrediet probeerde te brengen, ondermeer gevolgd door de opheffing van de CEPIC (1982) en het overlopen van ex-leden naar de PRL. De IESP komt onder leiding te staan van de officiële oprichter generaal Close en wordt opgeheven bij diens dood in 2006. De groep zou op heden nog steeds bijeenkomen, zij het onder meer verdoken vorm (zie UBU-PAN, 14/02/2013).
Uitreksels uit een manifest geschreven door Robert Close zijn verhelderend over de rol die IESP dient te spelen in de Koude Oorlog-plannen (bespelen van de publieke opinie en het opzetten van internationale "actie"):
"Il paraît évident que le monde libre est confronté à une triple menace: militaire par la supériorité conventionnelle de l’Union Soviétique… ensuite, économique par la menace d’asphyxie ou de strangulation si la route du Cap de Bonne Espérance était coupée… en troisième lieu, au plan psychologique par le menace de désintégration interne, par la conquête des esprits, ce qu’on a appelé la guerre des idées."
En:
"une poignée de gens de tous les milieux (que nous appellerons le "groupe") a décidé de réagir pour préserver l’avenir et tenter de prévenir le déclenchement d’une troisième guerre mondiale par une politique d’information adéquate et la remobilisation des esprits, en vue de rétablir l’équilibre des forces à tous les niveaux". Met als doel: "de réaliser au niveau politique une prise de conscience des dangers auxquels nous sommes confrontés, en vue de rétablir l’équilibre aux différents niveaux. Information et motivation de l’opinion publique au niveau national et international (le rôle des mass media est primordial dans ce domaine)".
Als conclusie:
"L’action du "groupe" s’inscrit dans le cadre d’un redressement urgent de la situation, face à une menace globale de plus en plus précise. De notre action dépend le monde libre, donc notre survie. Ce n’est ni par un pacifisme unilatéral, ni par une indifférence coupable que nous parviendrons à conjurer la montée des périls. Nous vous le disons clairement, nous avons besoin de votre participation et de votre appui financier (quelle que soit son importance), mais surtout de votre dynamisme, de votre bonne volonté et de votre conviction.
Ce n’est qu’à ces conditions que nous ranimerons l’esprit de résistance et que nous parviendrons à donner à la dissuasion une dimension nouvelle nous permettant d’échapper au dilemme: holocauste nucléaire ou capitulation. Ce sont là des perspectives réalistes si notre unité et notre esprit de coopération internationale sont fondés sur des actes et non sur des mots!"
Aan de top van de organisatie vond men de voorzitter Robert Close en de vice-voorzitters Yves du Monceau en Armand De Decker. Verder waren er nog de secretaris-generaal Jean Delhez en de bestuurders prof. Henri Bernard, don Ottino Caracciolo, Nicolas de Kerchove, Jacques Groothaert, Jacques Jonet, prof. Léo Moulin en Claude Paelinck (ex-generaal, ex-kabinetschef van François-Xavier de Donnea). Het "conseil general executif" had als leden: Francis Cochez, Martine de Bassompierre, Marie-Thérèse de Liedekerke, Thibaut de Kerckhove d'Ousselghem, Geneviève de Spot, Anne Legrosscollard, Vincent Dudant, Ernest Tottösy, Guy van de Casteele, Jean-Claude Van Loo en Ruth Wesipfahl.
Het adviescomité bestond uit Paul Vankerkhoven, Jean Gol, Louis Michel, Louis Olivier, Edmond Poullet, Herman De Croo, Willy De Clercq, José Desmarets, Paul Hatry, Fernand Herman, A. Vlerick, prof. Aloïs Gerlo, prof. William Ugeux, prof. A. Heyndrickx, graaf Pierre Clerdent en prins Rodolphe de Croy-Roeulx (België), Giovanni Spadolini, prof. Enrico Jacchia, prof. Paolo Ungari, prof. Franco Casadio en prof. Achille Albonetti (Italië), Brian Crozier, Julian Amery, Tom Normanton, major Patrick Wall, viscount Cranborne en lord Chalfont (Verenigd Koninkrijk), dr. Gérard Bauer en prof. Curt Gasieyger (Zwitserland), ambassadeur Emilio Beladiez (Spanje), ambassadeur François Tricornot de Rose, Maurice Schumann, Pierre Emmanuelli en prof. Jean-Marie Benoist (Frankrijk), generaal Alexander Haig, generaal Daniel Graham, brig. general R.C. Richardson, Peter McCarthy en Vladimir Bukovsky (USA), generaal Hans Buttlar-Elderberg (Oostenrijk), Hans Graf Huyn en lt. gen. Franz J.S. Uhle-Wettler (Duitsland), Niels Haagerup (Denemarken), en Pierre Gregoire (Luxemburg).
Er was officiële samenwerking met de volgende instituten:
Centre for European Policy Studies (België)
Danish Institute for International Studies (Denemarken)
Centre for Conflict Studies (Canada)
Institut International de Géopolitique (France)
Institut Français des Relations Internationales (France)
International de la Résistance (France)
Club Condorcet (France)
Association pour le Développement des Echanges et Relations Internationales (France)
Hanns-Seidel-Stiftung (Duitsland)
Konrad Adenauer-Stiftung (Duitsland)
Friedrich-Naumann-Stiftung (Duitsland)
Académie Mondial pour la Paix (Monaco)
Società Italiana per l'Organizzazione Internazionale (Italië)
Centro di Studi Strategici (Italië)
The Johns Hopkins University of Bologna (Italië)
Institute for Strategic and International Studies
Commissao Portuguesa do Atlaântico (Portugal)
Instituto de Cuestiones Internacionales (Spanje)
International Peace Research Institute (Zweden)
Centre Suisse d'Etudes sur les Pays de l'Est (Zwitserland)
Institute for International Studies en Institute for Strategic Studies (Taiwan)
Wilton Park Conference Centre (Verenigd Koninkrijk)
Centre for International Studies (Verenigd Koninkrijk)
Center for International Relations (USA)
Institute for Foreign Policy Analysis (USA)
Heritage Foundation, Interaction Systems (USA)
United States Strategic Institute (USA)
Center for Strategic and International Studies (USA)
High Frontier Foundation (USA)
National Strategy Information Center (USA)
Center for Constructive Alternatives (USA)
Institute for International Studies (Uruguay)