De manier waarop WNP bekend raakte, wekt de indruk dat de West, zoals Latinus zijn groep noemde, organisatie was, maar een operatie van een altijd occult gebleven groep. Aangifte doen van de rol van Barbier in de dubbele moord leek een fase in die operatie. In de agenda's van Libert stond een operatie genoteerd, Operatie Catacomben. Hij wilde er geen woord over kwijt.

Wat er in de zomer van 1983 gebeurde, deed denken aan de Catacomben. Die zomer kwamen de WNP-leden opeens en zonder enige reden van alle kanten uit hun ondergrondse gangenlabyrint tevoorschijn gekropen. De straatrel ontstond nadat een serie pogingen om de krant te halen mislukt waren, en dat waren er veel. WNP-leider Michel Libert had in februari 1983 bij een brandje in zijn kantoor de brandweerlui gesmeekt om commissaris Konijn [Kausse] van de staatsveiligheid te bellen, maar ze dachten dat ze met een gek te maken hadden, en maakten zich snel uit de voeten.

De maand daarna kwam een anonieme informant bij de gerechtelijke politie van Brussel met het verhaal over een mystiek-politieke sekte rond Barbier en Libert. Geen reactie. De volgende dag benaderde Latinus het extreemrechtse blad Nouvel Europe Magazine met verhalen over seksschandalen van politici, over de Staatsveiligheid die gemanipuleerd werd door de KGB en over de Westland New Post, een koerierdienst voor jongeren met een Duitse generale staf, die de 'Russen' van de Staatsveiligheid uit hun nest moest roken. Daarna bewerkte hij een journalist van het liberale weekblad Pourqui Pas?, dan een collega van datzelfde blad. Maar iedereen zweeg.

Toen ontstond die straatrel. Ook die was in scène gezet, vertelde Latinus aan een journalist van Pourqui Pas?, om een huiszoeking uit te lokken. Een van de WNP-leden getuigde dat Michel Libert enkele maanden voor de rel al had aangekondigd dat hij een dag of vijf de gevangenis inging, "in afspraak met een dienst". Alleen Barbier hield vol dat hij zich die middag door een dertigtal pilsjes hees, maar volgens de dokter die erbij werd gehaald, was hij echt niet dronken en niemand snapte waarom hij op straat zo'n kabaal had gemaakt en zijn jongere broer had uitgedaagd. En toen hij zijn bekentenis had ingetrokken, vroeg niemand hem naar het fijne van die straatrel.

Binnen het ruimere extreemrechtse milieu wisten een aantal mensen dat Latinus de WNP ging opblazen. Jean-Marie Paul, een met Latinus bevriende militant van het Front de la Jeunesse, liet vanuit Asuncion, de hoofdstad van Paraguay, aan Eric Lammers in juli 1983 weten dat Eric problemen had en welkom was. Lammers wist niet dat hij problemen had en ging de Alpen beklimmen. FJ-leider Francis Dossogne ontbood hem en zei dat de politie verdacht veel belangstelling voor hem had. Dossogne maakte 'een teken alsof hij iemand de keel oversneed'.

Niemand kwam in actie en Latinus stapte zelf naar het gerecht. Zo kreeg hij de aandacht die hij zocht, maar werd hij meegezogen in die moordzaak [de dubbele moord in Anderlecht] waar hij allicht buiten had willen blijven. Gauw werd duidelijk dat de maarschalk commissaris Smets misschien wel nooit had vertrouwd en hem volgens een aantal WNP'ers echt haatte.

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens