ISC staat voor Institute of Studies of Conflicts. Het ISC is hier interessant omdat het de netwerklijnen bevestigt van Jean Violet tussen zijn Cercle Pinay en AESP enerzijds en de Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten anderzijds. Het werd al eerder aangehaald. Het ISC werd mede door Jean Violet gefinancierd.

Hoofd van het instituut was dus de Brit Brian Crozier. Geboren in 1918 was hij tot 1964 een briljant journalist, gespecialiseerd in Zuid-Oost Azië. Hij nam echter ontslag bij de Economist nadat hij was benaderd door John Hunt van het Congress for the Freedom of Culture. Die organisatie was gevestigd in Parijs en had als doel het mobiliseren van Westerse liberale intellectuelen tegen het marxisme in het algemeen en de Sovjetunie in het bijzonder. De organisatie richtte het internationale blad Encounter op en een persdienst Forum World Feature, die van 1964 tot 1974 onder de leiding van Brian Crozier kwam te staan.

Het persagentschap werd algauw een belangrijke informatiedienst met betrekking tot communistische aangelegenheden en met steun van de Britse inlichtingendienst voor de CIA. Vanaf het begin van de jaren 1970 leidde Crozier tezamen met Robert Moss vervolgens het ISC, en zette hiermee zijn inlichtingenwerk voor Forum World Feature verder.

ISC focuste zich op subversieve conflicten, stedelijke guerrilla en in het algemeen op de Oost-West verhouding, maar enkel voor wat conflicten betrof. Het werd rechtstreeks door de CIA gefinancierd via de maatschappij Kern House Enterprise. Brian Crozier werd dan ook beschouwd als een agent van de CIA (zie hier alweer het fameuze rapport van Hans Langermann). Robert Moss van zijn kant werd beschouwd als een expert voor Chili. Hij schreef onder meer een werk ter meerdere eer en glorie van generaal Pinochet. Daarnaast was hij raadgever van Margaret Thatcher, voor wie hij haar Maiden’s Speech schreef. Het is die speech die aan de basis lag van haar bijnaam "Iron Lady".

Onder de adviseurs van het ISC vinden we ook brigadier-generaal Frank Kitson terug, gespecialiseerd in de Britse contrarebellie. Het was deze officier in de hoedanigheid van commandant van de 39e Infanteriebrigade, die zijn theorieën toepaste in Noord-Ierland toen zijn troepen het vuur openden op de manifestatie in Derry (Bloody Sunday. Onder de Amerikaanse leden van ISC vinden we Barnett terug, Zbigniev Zbrezinski (lid van IIGP en voorzitter van de Trilaterale Commissie), Robert Komer, het brein achter de operatie Phoenix waarbij, in de grootste communistenjacht ooit door de CIA georganiseerd, 100.000 Vietnamezen werden geëxecuteerd.

Het ISC was werkelijk overal aanwezig. In 1975 bijvoorbeeld overhandigde het een nota aan de NAVO waarin werd geijverd voor een campagne om alle illegale groeperingen in de Bondsrepubliek Duitsland te elimineren. Het speelde ook een aanzienlijke rol in de politiek van het contraterrorisme op mondiaal niveau. Maar ook op individueel niveau trachtte het invloed uit te oefenen, zoals in hun campagne ten voordele van Strauss. Hierin speelde ook de Heritage Foundation van Ronald Reagan een rol, de Heritage Foundation die trouwens nauw gelieerd was aan het ISC en eveneens gefinancierd werd door de CIA en MI6. Franz Josef Strauss, Ian Smith en Kun Park (toevallig allemaal leden van de Cercle Pinay), waren meer dan eens te gast op een Heritage conferentie. En een pittig detail: Kun Park was als ambassadeur van Korea lid van de Belgische Cercle des Nations.

Brian Crozier en Robert Moss waren tevens lid van FARI. Daarnaast frequenteerden zij diverse leden van de IIGP waaronder Julian Amery en Lord Chalfont, beiden eminente vertegenwoordigers van de Zuid-Afrikaanse lobby in Groot-Brittannië. 

Tot slot waren beiden meermaals te gast bij CEDI. Op het internationale congres van 25 november 1976 te Madrid vergastte Robert Moss het publiek met een lezing. Andere sprekers waren Sanchez-Bella, Hans Huyn, Otto von Habsburg, Paul Vankerkhoven, Vittorio Pons. Onder de deelnemers treffen we Florimond Damman aan, Jean Violet, Aldo Mungo, Jacques Jonet, René-Louis Picard, Vincent Vanden Bosch en een protagonist die later in dit verhaal nog zijn intrede zal doen: majoor Jean Bougerol die zichzelf bij die gelegenheid voorstelde als hoofd van Public Information Office (PIO) en lid van de Belgische militaire geheime dienst SDRA.