Dit zijn schijnbaar foto's van een training met andere "stokken".

Bron » tueriesdubrabant (Merci Kranz.)
Voor andere foto's zie » Claude Delperdange

Historisch gezien ligt dan het belangrijkste aanknopingspunt bij het Front de la Jeunesse. Deze groepering ontstond in 1973-1974 als een soort van jeugdbeweging uit de zogenaamde NEM-clubs. Dit waren clubs waarvan de leden bestonden uit lezers van het extreem-rechtse tijdschrift Nouvel Europe Magazine (NEM). In 1975 werd vergeefs geprobeerd om vanuit deze clubs een nieuwe politieke beweging, zelfs een nieuwe politieke partij, op te zetten: Forces Nouvelles.

Maar terwijl deze beweging bij de verkiezingen van 1977 een zware nederlaag leed, deed het FJ, onder leiding van Francis Dossogne, vanaf dat moment steeds meer van zich spreken. In de jaren 1978-1980 maakten leden van deze groepering zich schuldig aan brandstichtingen en vernielingen allerhande. Deze acties leidden er niet alleen toe dat de harde kern van het FJ in juni 1981 door de rechtbank te Brussel werd veroordeeld als privé-militie, maar werkten ook in de hand dat er via perspublicaties en via het "parlementair onderzoek betreffende de problemen in verband met de ordehandhaving en de private milities" meer en meer bekend werd over de organisatie, de werking en de aanhang van het FJ.

Meer bepaald is het relevant om enerzijds te memoreren dat een aantal leden van het FJ daadwerkelijk werd getraind in de beoefening van vechtsporten en in de hantering van vuurwapens, onder meer door militairen op schietbanen van het leger en de politie, en anderzijds dat, volgens verschillende vooraanstaande leden van het (toenmalige) CEPIC, een rechtse formatie binnen de (Brusselse) PSC, geregeld betrekkingen onderhielden met het FJ, in het bijzonder Benoit de Bonvoisin, de penningmeester van het CEPIC; van en structurele, permanente band tussen het CEPIC en het FJ zou echter geen sprake zijn geweest.

De Brusselse afdeling van het FJ kwam in 1978 onder de hoede van Paul Latinus. Deze zette zijn medestanders al vrij vlug aan om zich toe te leggen op het verzamelen van inlichtingen over linkse en/of progressieve organisaties en personen. In de loop van 1981, toen het FJ onder de druk van het overheidsoptreden in elkaar stuikte, bracht hij deze activiteit onder in een nieuwe organisatie, Westland New Post (WNP).

Mede omdat nogal wat leden Post (WNP) van het vroegere FJ deze organisatie vervoegden, slaagden Latinus en anderen erin haar in Brussel van de grond te trekken en zelfs enigermate te verbreiden naar andere steden van het land. In de korte tijd van haar bestaan (tot 1983-1984) ontwikkelde de WNP zich niet alleen verder als inlichtingendienst, maar ook tot een organisatie waarvan leden in staat en bereid waren om gewelddadige acties te ondernemen, kortom als een para-militaire organisatie.

Bron: Verslag Tweede Bendecommissie (bijlage 1 en 2)

Delta-lid Collewaert stelde op basis van de verklaringen van Mievis, lid van de Groep G waar Mievis zelf de contactpersoon van Front de la Jeunesse-leider Françis Dossogne was, op 11 oktober 1986 een proces-verbaal op. Mievis was aanwezig op een extreem-rechts oefenkamp en getuigde dat hij in dat kamp twee leden van de Gerechtelijke Politie opgemerkt had. Eén van hen was Zimmer.

Uit het pv:

"U hebt mij een bijkomende vraag gesteld over het kamp van het Front de la Jeunesse waaraan ik heb deelgenomen. (...) Ik wam daar op zaterdag aan, om op zondag weer te vertrekken. Er waren zo'n twintig deelnemers. De dagelijkse activiteiten bestonden uit paramilitaire oefeningen. 's Morgens was er groet aan de vlag, die een wil Keltisch kruis droeg. Dan volgden er fysische oefeningen, voetmarsen, turnen, zelfverdediging. Er waren in de loop van de dag ook politieke toespraken. Het kamp had plaats in Marche-en-Famenne (*)."

"Wat de twee leden van de GPP betreft, ik had de indruk dat die een vriend ter plaatse hadden. Ze zijn gebleven voor de maaltijd en zijn daarna vertrokken. Ze hebben me zelf gezegd dat ze bij de GPP waren, en Dossogne zei me dit reeds bij hun aankomst. Ik denk dat Dossogne hen daarna gezegd heeft dat ik militair was. Dit gebeurde toen één van de twee mijn gamel gebruikte met het insigne GD-Rijkswacht. Hij wendde zich naar mij en vroeg: 'Ben je bij de Rijkswacht?' Ik heb dit bevestigd en toen gaven zij op hun beurt toe bij de GPP te zijn. Eén van hen stelde zich voor als Zimmer."

Bron: Bendecommissie bis, stenografisch verslag, Sack, 20 juni 1997

(*) Stad in de provincie Luxemburg op de rand van de Ardennen » Google Maps

De laatste informant die Chevalier mocht rekruteren voor zijn onderzoekscel werd opgedoekt, was Kolibri. "Café Saint-Louis in Sint-Joost-ten-Node, een van mijn stamkroegen, kreeg sinds jaar en dag het bezoek van een bediende van de Sociale Voorzorg. Deze veertiger was een ietwat corpulente man, met het krulhaar in de nek en met het karakter van een echte Brusselaar: arrogant en een grote mond. Als hij een stuk in zijn kraag had, zong hij luidop opera-aria's. Of begon hij schel en oorverdovend te fluiten. Dat leverde hem de bijnaam 'Kolibri' op. Ik wist dat de man financiële zorgen had, vanwege zijn echtscheiding."

"Tot ieders verbazing droeg de 'Kolibri' op een dag een t-shirt met het opschrift: 'Front de la Jeunesse'. Die organisatie liep toen erg in de kijker nadat enkele van haar leden beschuldigd waren van de moord op een Marokkaan in een Brussels café en van brandstichting van de lokalen van Pour. De 'Kolibri' beweerde dat hij het t-shirt op straat kreeg van extreem-rechtse manifestanten. Het vreemde, provocerende gedrag van de 'Kolibri' was voor mij de aanleiding om hem aan te spreken en voor te stellen samen te werken. Hij ging onmiddellijk akkoord om het Front de la Jeunesse te infiltreren. Ik gaf hem het adres van hun hoofdkwartier in de Bockstaellaan in Laken [Google Maps], de tijdstippen waarop de leden vergaderden, en legde hem uit hoe hij zich bij zijn kennismaking moest gedragen."

"Na enkele maanden was de 'Kolibri' goed geïntegreerd in het Front de la Jeunesse. Hij leverde regelmatig nuttige informatie over de activiteiten. Een van de belangrijkste inlichtingen die hij ons gaf, ging over het jaarlijkse extreem-rechtse feest tijdens de zonnewende op 21 december. In 1984, het jaar dat de 'Kolibri' voor ons werkte, vierde het Front dit feest in een kasteel in het Henegouwse 's Gravenbrakel. Onze infiltrant woonde bijeenkomst bij en bracht uitgebreid versalg uit. Daaruit bleek dat sommige leden tot de tanden gewapend waren met riot guns en ander schiettuig. Dankzij 'Kolibri' konden we een lijst samenstellen van personen die wapens bezaten en commando's konden samenstellen, en dus potentieel gevaarlijk waren."

"De 'Kolibri' was bovendien zo ver doorgedrongen in de hiërarchie van het Front de la Jeunesse dat hij mocht meedoen aan gewelddadige acties. Op een dag vroegen de leiders aan 'Kolibri' of hij geen zin had om zich wat te amuseren. Hij kon niet weigeren. Met enkele auto's trokken ze naar het jodenmonument in Anderlecht. Buiten zichzelf van opwinding maakten de militanten van het monument een puinhoop. 'Kolibri' probeerde zich zoveel mogelijk op de achtergrond te houden omdat hij wist dat de Staatsveiligheid nog maar weinig voor hem kon doen bij een eventuele arrestatie."

Dankzij de 'Kolibri' kwam de Staatsveiligheid veel te weten over de extreem-rechtse milities in ons land. De geheime dienst kwam tot de vaststelling dat hun leden geen folkloristische individuen waren met heimwee naar de koloniale tijd, maar welgetrainde militaire commando's die het staatsbestel wilden ondermijnen. Vreemd genoeg verbood de top van de Staatsveiligheid Chevalier en zijn collega's nog langer contacten te hebben met 'Kolibri' en hun andere informanten.

Bron: De weg naar wanorde, schokkende onthullingen van ex-geheim agent Robert Chevalier | Jeroen Wils

Ter info: het verhaal van de aanslag op het monument voor de Joden komt ook hier aan bod » Forum