Uit het boek "Het web van de Mossad":

Aan het begin van de tweede maand [van de opleiding], kregen de cadetten ieder hun persoonlijk wapen, een .22 Beretta, het officiële wapen van de Mossad-katsa's, hoewel weinigen het daadwerkelijk droegen omdat dat ernstige problemen kon geven. In Groot-Brittanië is het bijvoorbeeld verbonden om een wapen te dragen en het is het niet waard om daarvoor gepakt te worden. Als je je werk goed doet, dan heb je geen wapen nodig. Als je weg kunt rennen of jezelf ergens uit kunt praten of zo, dan is dat nog altijd het beste.

Maar ons werd geleerd, als je hersenen het signaal geven dat je de trekker over moet halen, dan doe je dat om te doden. Je verstand moet je overtuigen dat de persoon tegenover je dood is. Het is hij of jij. Nogmaals, het gebruik van een vuurwapen vereist oefening. Het was als een ballet, je leerde het stapje voor stapje.

Het pistool wordt op de heup, aan de binnenkant van de broek gedragen. Sommige katsa's gebruiken holsters, andere niet. Een Beretta is een ideaal wapen omdat het zo klein is. Ze lieten ons zien hoe je wat platte loden gewichtjes in de zoom onder aan je jas moest vastnaaien zodat je hem gemakkelijker met één handbeweging kon openzwaaien en direct je pistool grijpen. Het was de kunst om tegelijkertijd te draaien en te bukken, zodat je je kleiner maakte: alleen al het openmaken van je jas kon je het leven kosten.

Als je uiteindelijk moet schieten, dan vuur je zoveel mogelijk kogels op je doel af. Als hij dan op de grond gevallen is, loop je naar hem toe, je zet de loop van je pistool op zijn slaap en je vuurt nog een keer. Alleen op die manier ben  zeker.

Katsa's gebruiken meestal kogels met een platte punt of dum-dum kogels. Die zijn hol of hebben een zachte punt en zetten na het vuren uit, waardoor er zwaar letsel aan het slachtoffer wordt toegebracht. Onze wapentraining vond plaats op een militaire basis nabij Petah Tikvah, waar het Israëlisch leger ook buitenlanders traint. We oefenden uren lang in het schieten op vaste doelen en op de schietbaan schoten we op bewegende poppen van hardboard.

Er was ook een gang in een hotel nagemaakt waar we door heen moesten lopen. We hadden dan een sleutel en een attaché-koffer in onze handen, die we veilig naar onze 'kamer' moesten brengen. Soms gebeurde er niets, maar het kon zijn dat er plotseling een deur open ging en een kartonnen pop verscheen. We werden erop getraind om alles neer te maaien (!).

Ook werd geleerd hoe we een pistool moesten trekken als we in een restaurant zaten te eten. Dan liet je je of met stoel en al achterovervallen en schoot je onder tafel door, of je liet je achterovervallen, schopte tegelijkertijd de tafel omver en schoot dan. Dit alles in één vloeiende beweging.

Wat onschuldige omstanders betreft werd ons geleerd dat die tijdens een schietpartij niet bestonden. Een omstander is getuige van jouw dood of die van een ander. Als het jouw dood is, kan het je dan wat schelen dat hij gewond raakt? Natuurlijk niet. Je moet overleven. Je moet alles vergeten wat je ooit over rechtvaardigheid is geleerd. In zulke situaties is het doden of gedood worden. Het is jouw verantwoordelijkheid dat je de belangen van de Mossad verdedigt. Als je dat eenmaal begrijpt, dan schaam je jezelf niet langer om egoïstisch te zijn. Egoïsme is een deugd - maar als je aan het einde van de dag thuis komt is het moeilijk om dat alles te verwerken.

Nadat we een intensieve wapentraining achter de rug hadden en terugliepen naar het leslokaal, vertelde Riff ons: "Zo, nu weten jullie hoe je een wapen moet gebruiken. Dus vergeet het verder maar. Je hebt het niet nodig." Daar stonden we, de snelste schutters van het wilde westen en hij kleineerde ons plotseling door te zeggen dat we geen wapens nodig hadden.

Zelf een subsonic .22 maakt zonder de demper nog redelijk veel lawaai. In alle geval te veel lawaai om iemand neer te schieten zonder zelf op te vallen.

De Mossad was niet de uitvinder van de UZI. De UZI werd ontworpen door Uziel Gal » wikipedia.org

Victor Ostrovsky over de CCC, Westland New Post, de Mossad en de Bende van Nijvel:

"Het was zes maanden eerder, maandag 3 februari 1986. Het was in het Sun Hill Hotel te Larnaka op Cyprus. Ik was daar om een Belgische terrorist te ontmoeten en had een vals Brits paspoort op naam van Jason Burton in mijn jaszak. De Belg was lid van de linkse terroristische organisatie Communistische Strijdende Cellen (CCC)."

"Volgens mijn paspoort was ik de vorige dag op het vliegveld van Larnaka aangekomen. En ik had de Olympic Air-ticket plus instapkaart om dat te bewijzen. De Belg zou van mij de sleutels ontvangen van een in Brussel geparkeerde auto, die beladen was met niet herleidbare plastic explosieven en enkele duizenden geavanceerde ontstekingen. In ruil daarvoor zou ik het bewijs ontvangen dat er ongeveer twee miljoen dollar naar een Zwitserse bankrekening was overgemaakt."

"Het was een valstrik en ik was indertijd een volleerd Mossad-officier. Het was bij deze missie dat alles in de war begon te lopen. Feitelijk was ik per schip in Larnaka gearriveerd, niet met het vliegtuig. De route vanuit de haven van Ashdod in Israël had ik aan boord van een Dabur-patrouilleboot afgelegd. Tachtig kilometer ten zuiden van de Cypriotische kust stapte ik daarna over op een jacht. Het schip had een Grieks registratienummer en meerde regelmatig af in Larnaka. Het was een drijvend safe house voor Mossad-agenten. Flats huren en geheimen bewaren op zo’n klein eiland bleek moeilijk."

"Ik was niet meer dan een pion in dit door de Belgische afdeling in Melucha3 georkestreerde spel. Als de CCC-leden in Brussel naar hun auto liepen zou hun gehele netwerk door de Belgische politie en geheime dienst worden gesnapt. Een andere groep zou gelijktijdig worden gearresteerd door de Nederlandse politie. De twee korpsen waren de terroristen al op het spoor dankzij de serie tips die de Belgische afdeling van de Mossad aan hen doorgaf."

"Er was meer dan een reden voor de valstrik. De CCC was betrokken bij het aan- en verkopen van wapens van de PLO en andere Palestijnse groeperingen. Hen buiten spel zetten zou een grote overwinning voor de Mossad in de strijd tegen het terrorisme betekenen."

"Een volgende reden voor de operatie, waarvan ik pas veel later hoorde, bleek naargeestiger. Itsik Efrat, het hoofd van de Israëlische afdeling, was hiervoor verantwoordelijk. Het betrof een ervaren case officer met de naam Barda, die in 1984 een groep afvallige Belgische journalisten had getraceerd en ontmoet die oorspronkelijk waren samengesteld door de NAVO als een anti-communistisch orgaan dat in geval van een invasie zou worden geactiveerd. Dit plan, dat Operatie Gladiator werd genoemd, is nooit uitgevoerd maar de NAVO veronachtzaamde de ontmanteling van de speciale door hen in het leven geroepen cellen, dus verscheen de Mossad op het 'toneel om een van hen te gebruiken. Het tot leven wekken van de slapende cel kwam tot stand met toestemming van de Belgische staatsinlichtingendienst en de anti-terroristische adviesafdeling van de Mossad."

"Barda maakte de Belgische geheime dienst duidelijk dat extreme maatregelen noodzakelijk waren: terroristische wandaden die de communisten in de schoenen werden geschoven, wilde er een heftige reactie komen die een versterking van de veiligheidsdiensten vereiste. 'Twijfel moet worden overgelaten aan milieuactivisten en halfzachte democraten,' placht hij te zeggen. 'Je wint dan op beide fronten. Je krijgt meer macht om met linkse elementen af te rekenen en geeft steun aan rechts.'"

"Behalve de NAVO-cel beschikte de Belgische geheime dienst over een fiks arsenaal van rechtse fanatici waaruit zij kon putten in de vorm van een fascistische partij met de naam Westland New Post (WNP). De nieuwe, gecombineerde rechtse groepering pleegde een aantal overvallen met buitensporig geweld. Deze terroristen stonden bekend als de Bende van Nijvel. In september en november 1985 overvielen zij verschillende supermarkten en tekenden ook voor de politieke moord op een Belgische minister."

"Ze kaapten een aantal vrachtwagens, wat men toeschreef aan andere, 'tijdens de achtervolging omgekomen' bandieten. De overvallen dienden geen geldelijk doel. Hun oogmerk was het zaaien van paniek en het destabiliseren van de Belgische overheid. Meerdere leden van deze rechtse terreurgroep waren Belgische politiemensen in actieve dienst. Drie leden moesten in 1985 het land verlaten. Ze ontsnapten naar Israël en kregen via de 'Mossad een nieuwe identiteit, als onderdeel van de met de Belgische tegenpartij gemaakte principeovereenkomst."

"Barda informeerde de rechtse terroristen over de plaats van het opslagdepot waar de door de Mossad aan de CCC verkochte wapens lagen. Hij zei hun dat ze beslag op de goederen konden leggen terwijl de communisten werden opgepakt."

"Een dag eerder ontmoette ik Ze’ev Alon na een tien minuten durende strijd op een woelige zee om van de ene schommelende boot op de andere over te stappen. Hij gaf leiding aan bijzondere technische operaties en stond op het punt het eiland te verlaten. Zijn aanwezigheid op de boot was hoogst ongewoon. Ik behoorde toe aan de rekruteringsafdeling, niet aan bijzondere operaties. Hij verleende daarentegen met zijn onderafdeling Proudot, hoofdzakelijk diensten aan strijders uit de zeer geheime Metsada. Normaliter stelde hij strijders5 bij bijzondere Kidon-operaties te werk in de Arabische landen." 

Bron: De Keerzijde Van Het Bedrog