Regering Martens I

De Regering-Martens I was de regering van België van 3 april 1979 tot 23 januari 1980. De regering viel na 9 maanden, toen het FDF de regering verliet. In de regering zaten de CVP/PSC, de BSP/PS en het FDF. De regering volgde op de regering-Vanden Boeynants II en werd gevolgd door de regering-Martens II. De regering bestond uit 25 ministers en 8 staatssecretarissen. De verdeling was: CVP (11), PS (8), BSP (6), PSC (5), en FDF (3).

• Premier: Wilfried Martens (CVP)

• Vicepremier en Landsverdediging: Paul Vanden Boeynants (PSC)

• Vicepremier en Economische Zaken: Willy Claes (BSP)

• Vicepremier en Begroting: Guy Spitaels (PS)

• Justitie: Renaat Van Elslande (CVP)

• Buitenlandse Zaken : Henri Simonet (PS)

• Sociale Voorzorg en Pensioenen: Alfred Califice (PSC)

• Openbaar Ambt en Institutionele Hervormingen: Willy Calewaert (BSP)

• Landbouw en Middenstand: Albert Lavens (CVP)

• Communicatie: Jos Chabert (CVP)

• Onderwijs: Jef Ramaekers (BSP)

• Nederlandstalige Gemeenschapszaken: Rika De Backer (CVP)

• Volksgezondheid en Milieu: Luc Dhoore (CVP)

• Financiën: Gaston Geens (CVP)

• Buitenlandse Handel en Wetenschapsbeleid: Lucien Outers (FDF)

• Brusselse Zaken: Léon Defosset (FDF)

• Waalse Zaken: Jean-Maurice Dehousse (PS)

• Openbare Werken: Guy Mathot (PS)

• PTT: Robert Urbain (PS)

• Ontwikkelingssamenwerking: Mark Eyskens ( CVP)

• Werkgelegenheid en Arbeid: Roger De Wulf (BSP)

• Onderwijs: Jacques Hoyaux (PS)

• Binnenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen: Georges Gramme (PSC)

• Vlaamse Zaken: Marc Galle (BSP)

• Franstalige Gemeenschapszaken: Michel Hansenne (PSC)

Staatssecretaris

• Brusselse Zaken: Guy Cudell (PS)

• Waalse Zaken: Antoine Humblet (PSC)

• Franstalige Gemeenschapszaken: François Persoons (FDF)

• Vlaamse Zaken: Paul Akkermans (CVP)

• Nederlandstalige Gemeenschapszaken: Rika Steyaert (CVP)

• Brusselse Zaken: Lydia De Pauw (BSP)

• Vlaamse Zaken: Daniël Coens (CVP)

• Waalse Zaken: Bernard Anselme (PS)

Herschikkingen

• Op 9 juli 1979 veranderden Paul Akkermans en Daniël Coens van titel. Ze waren voortaan staatssecretaris voor de Nederlandstalige Gemeenschap en het Vlaams Gewest.

• Op 15 oktober 1979 verving José Desmarets (PSC) Paul Vanden Boeynants als vicepremier en minister van Landsverdediging. Philippe Maystadt (PSC) vervangt Antoine Humblet als staatssecretaris voor het Waals Gewest. Vanden Boeynants werd echter verkozen tot voorzitter van de PSC en Maystadt werd de allereerste voorzitter van de SRIW, de Waalse Investeringsmaatschappij.

• Op 16 januari 1980 stapte FDF uit de regering. Lucien Outers, Léon Defosset en François Persoons namen ontslag.

Regering Martens III

De Regering-Martens III was de regering van België van 18 mei 1980 tot 22 oktober 1980. De regering viel dus al na 5 maanden. In de regering zaten de CVP/PSC, de SP/PS en de liberalen PVV/PRL. De regering volgde op de regering-Martens II en werd gevolgd door de regering-Martens IV. Tijdens deze regering werd verder gewerkt aan de staatshervorming van 1980. De regering viel door de conflicten tussen de liberale partijen en de socialistische partijen. De regering bestond uit 27 ministers en 9 staatssecretarissen. De verdeling was: CVP (10), PS(7), PSC (6), PVV (5), PRL (4) en SP (4).

• Premier: Wilfried Martens CVP)

• Vicepremier en Communicatie: Guy Spitaels (PS)

• Vicepremier, Justitie en Institutionele Hervormingen: Herman Vanderpoorten (PVV)

• Economische Zaken en lid van het kernkabinet: Willy Claes (SP)

• Planning, Wetenschapsbeleid en lid van het kernkabinet: José Desmarets (PSC)

• Financiën en lid van het kernkabinet: Robert Henrion (PRL)

• Openbare Werken en lid van het kernkabinet: Jos Chabert (CVP)

• Buitenlandse Zaken: Charles-Ferdinand Nothomb (PSC)

• Landsverdediging: Charles Poswick (PRL)

• Volksgezondheid en Leefmilieu: Alfred Califice (PSC)

• Onderwijs: Willy Calewaert (SP)

• Landbouw en Middenklasse: Albert Lavens (CVP)

• Vlaamse Gemeenschap: Rika De Backer (CVP)

• PTT en Pensioenen: Herman De Croo (PVV)

• Sociale Voorzieningen: Luc Dhoore (CVP)

• Vlaamse Gemeenschap: André Kempinaire (PVV)

• Begroting: Gaston Geens (CVP)

• Waals Gewest: Jean-Maurice Dehousse (PS)

• Onderwijs: Guy Mathot (PS)

• Buitenlandse Handel: Robert Urbain (PS)

• Ontwikkelingssamenwerking: Mark Eyskens (CVP)

• Werkgelegenheid en Arbeid: Roger De Wulf (SP)

• Vlaamse Gemeenschap: Marc Galle (SP)

• Franse Gemeenschap: Michel Hansenne (PSC)

• Brussels Gewest: Cécile Goor (PSC)

• Openbaar Ambt: Elie Deworme (PS)

• Binnenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen: Philippe Moureaux (PS)

Staatssecretaris

• Financiën: Freddy Willockx (SP)

• Vlaamse Gemeenschap: Paul Akkermans (CVP)

• Vlaamse Gemeenschap: Rika Steyaert (CVP)

• Vlaamse Gemeenschap: Lucienne Herman-Michielsens (PVV)

• Franse Gemeenschap: Albert Demuyter (PRL)

• Waals Gewest: Pierre Mainil (PSC)

• Waals Gewest: André Bertouille (PRL)

• Brussels Gewest: August De Winter (PVV)

• Brussels Gewest: Guy Cudell (PS)

Herschikkingen

• Op 29 juni 1980 verving Paul Hatry (PRL) Robert Henrion als minister van Financiën. Henrion nam ontslag wegens gezondheidsredenen.

• Op 3 juli 1980 werd Charles Poswick benoemd tot lid van het kernkabinet.

Regering M. Eyskens

De Regering-M. Eyskens was de federale regering van België van 6 april 1981 tot 17 december 1981. In de regering zaten de CVP/PSC en de SP/PS. De regering viel na 8 maanden na een conflict over de financiering van de Waalse staalindustrie. De regering volgde op de regering-Martens IV en werd gevolgd door de regering-Martens V. De regering bestond uit 25 ministers en 7 staatssecretarissen. De verdeling was: CVP (11), PS(8), SP (6) en PSC (7).

• Premier: Mark Eyskens (CVP)

• Vicepremier en Begroting: Guy Mathot (PS)

• Vicepremier en Economische Zaken: Willy Claes (SP)

• Vicepremier, Middenstand en Planning: José Desmarets (PSC)

• Openbare Werken en Institutionele Hervormingen: Jos Chabert (CVP)

• Buitenlandse Zaken: Charles-Ferdinand Nothomb (PSC)

• Onderwijs: Willy Calewaert (SP)

• Landbouw: Albert Lavens (CVP)

• Sociale Voorzorg en Volksgezondheid: Luc Dhoore (CVP)

• Vlaamse Gemeenschap: Gaston Geens (CVP)

• Waals Gewest: Jean-Maurice Dehousse (PS)

• Buitenlandse: Handel Robert Urbain (PS)

• Financiën: Robert Vandeputte (CVP)

• Werkgelegenheid en Arbeid: Roger De Wulf (SP)

• Vlaamse Gemeenschap: Marc Galle (SP)

• Franstalige Gemeenschap: Michel Hansenne (PSC)

• Justitie en Institutionele Hervormingen: Philippe Moureaux (PS)

• Ontwikkelingssamenwerking: Daniël Coens (CVP)

• Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid, belast met de Coördinatie van het Milieubeleid: Philippe Maystadt (PSC)

• Brussels Gewest: André Degroeve (PS)

• Pensioenen: Pierre Mainil (PSC)

• PTT: Freddy Willockx (SP)

• Landsverdediging: Frank Swaelen (CVP)

• Binnenlandse Zaken en Onderwijs: Philippe Busquin (PS)

• Communicatie: Valmy Féaux (PS)

Staatssecretaris

• toegevoegd aan de minister van de Vlaamse Gemeenschap (Geens): Rika De Backer (CVP)

• toegevoegd aan de minister van het Brussels Gewest: Cécile Goor (PSC)

• toegevoegd aan de minister van de Vlaamse Gemeenschap (Geens): Paul Akkermans (CVP)

• toegevoegd aan de minister van de Vlaamse Gemeenschap (Geens): Rika Steyaert (CVP)

• toegevoegd aan de minister van het Brussels Gewest: Lydia De Pauw (SP)

• toegevoegd aan de minister van het Waals Gewest: Melchior Wathelet (PSC)

• toegevoegd aan de minister van het Waals Gewest: Guy Coëme (PS)

Maatregelen

De meest bekende maatregelen van de regering-M. Eyskens I zijn:

• Invoering stemplicht vanaf 18 jaar

• Het plan Maribel

Regering Martens VI

De Regering-Martens VI was de federale regering van België van 28 november 1985 tot 21 oktober 1987. In de regering zaten de CVP/PSC en de PVV/PRL. De regering viel als gevolg van de Happart-kwestie. De regering volgde op de regering-Martens V en werd gevolgd door de regering-Martens VII. De regering bestond uit 15 ministers en 13 staatssecretarissen. De verdeling was: CVP (10), PVV (6), PRL (6) en PSC (6).

• Premier: Wilfried Martens (CVP)

• Vicepremier, Justitie en Institutionele Hervormingen: Jean Gol (PRL)

• Vicepremier, Binnenlandse Zaken, Openbaar Ambt en Decentralisatie: Charles-Ferdinand Nothomb (PSC)

• Vicepremier, Begroting, Wetenschapsbeleid en Planning: Guy Verhofstadt (PVV)

• Buitenlandse Zaken: Leo Tindemans (CVP)

• Financiën: Mark Eyskens (CVP)

• Openbare Werken: Louis Olivier (PRL)

• Communicatie en Buitenlandse Handel: Herman De Croo (PVV)

• Werkgelegenheid en Arbeid: Michel Hansenne (PSC)

• Onderwijs: Daniël Coens (CVP)

• Economische Zaken: Philippe Maystadt  (PSC)

• Sociale Zaken en Institutionele Hervormingen: Jean-Luc Dehaene (CVP)

• Landsverdediging en Brussels Gewest: François-Xavier de Donnea (PRL)

• Middenstand: Jacky Buchmann (PVV)

• Onderwijs: André Damseaux (PRL)

Staatssecretaris

• Ontwikkelingssamenwerking: André Kempinaire (PVV)

• Buitenlandse Handel: Etienne Knoops (PRL)

• Pensioenen: Pierre Mainil (PSC)

• PTT: Paula D'Hondt (CVP)

• Europese Zaken en Landbouw: Paul De Keersmaeker (CVP)

• Energie: Firmin Aerts (CVP)

• Justitie en Middenstand: Georges Mundeleer  (PRL)

• Brussels Gewest: Jan Bascour (PVV)

• Modernisering en Informatisering van de Openbare Diensten: Guy Lutgen (PSC)

• Openbaar Ambt en Wetenschapsbeleid: Louis Bril (PVV)

• Brussels Gewest: Jean-Louis Thys (PSC)

• Milieu en Sociale Ontvoogding: Miet Smet (CVP)

• Volksgezondheid en Gehandicaptenbeleid: Wivina Demeester (CVP)

Vorming

De regering werd snel na de wetgevende verkiezingen van 13 oktober 1985 gevormd. Het was een voortzetting van dezelfde coalitie als de Regering-Martens V.

Herschikkingen

Op 18 oktober 1986 nam Charles-Ferdinand Nothomb ontslag naar aanleiding van de kwestie-Happart. Philippe Maystadt verving hem als vicepremier, en Joseph Michel (PSC) verving hem als minister van Binnenlandse Zaken. Op 9 maart 1987 verving Antoine Duquesne (PRL) André Damseaux (PRL) als minister van Onderwijs. Damseaux nam ontslag wegens kritiek op zijn onderwijshervorming.

Maatregelen

De regering kreeg volmachten van het parlement om besparingen door te voeren. Het besparingsplan werd Sint-Annaplan genoemd naar de Sint-Annapriorij van het kasteel Hertoginnedal waar het werd overeengekomen. Het doel was de Belgische begrotingstekort te herleiden tot 8% van het bbp eind 1987. De besparingsmaatregelen kwamen hard aan in de sociale sector en het onderwijs en leidden tot massale betogingen. Minister van Begroting Guy Verhofstadt, de motor achter de besparingen, kreeg hierbij de volle laag van de vakbonden.

Val

Naar aanleiding van de kwestie-Happart diende premier Martens op 14 oktober 1986 een eerste keer het ontslag van de regering aan de Koning aan. De crisis werd echter voorlopig bedwongen door het slachtofferen van Charles-Ferdinand Nothomb. De kwestie was echter niet ten gronde opgelost en het vormde alsnog de aanleiding voor het ontslag van de regering een jaar later, op 21 oktober 1987.

Uit het getuigenis van Jef Houthuys bleek dat het wantrouwen van de vakbonden tegenover Guy Verhofstadt eveneens als oorzaak van het verdwijnen van de regering Martens VI dient te worden gezien. De ploeg werd herbenoemd met beperkte bevoegdheden onder de naam Martens VII.