Armand Coesens is bij mijn weten een zestiger of zeventiger, nog in leven en actief in de verkoop van tweedehands onderdelen voor graafmachines. Naar mijn mening klopt het verhaal niet dat hij een hand verloor bij een crash met een vliegtuig. Zoals te lezen staat in het blog verloor hij beide handen door de verkeerde afloop van het dynamiteren van een bunker uit WO II. Daarover doen geruchten de ronde dat het niet zeker was dat het om een ongeval ging ...

Over wapenhandel en drugstransporten weet ik niets. Alleen is de vraag of je (enkel) met de afbraak van graafmachines en verkoop van onderdelen een kapitaal kan opbouwen ...

Ik zou dat toch niet onderschatten, onderdelen voor zo een machines zouden nog meer kunnen opbrengen dan je op het eerste zicht zou denken. Zeker als er schaarste is op de markt, zo een nieuwe machine kost stukken van mensen. Ik ken er die rijk geworden zijn met ouwe elektronische rommel te kopen en verkopen... dus dat moet met graafmachines niet anders zijn. Maar de link graafmachines, internationale wapenhandel, ... is interessant.

Vroeger (eind jaren 80 tot begin 2000) werden er massa's trucks, auto's, graafmachines, ... verscheept vanuit Antwerpen. Die dingen gingen zelden leeg den boot op.

Armand Coesens zou in 2012 gestorven zijn.

Hieronder nog een tekst over Armand Coesens uit het boek 'De elite van de macht ; de macht van de elite' van Walter Baeyens:

Midden jaren 1970 leek het wel of iedereen wapens leverde aan de falangisten in Beiroet. In het Oost-Vlaamse Overboelare, vlak bij de taalgrens, had Armand Coesens een geïmproviseerde startbaan aangelegd voor lichte vliegtuigjes. Het gerucht ging dat Coesens senior niet enkel bouwschroot had gebruikt voor zijn eigen vliegveld, maar dat hij er ook toxisch afval had gedumpt. Dat het terrein van Coesens gebruikt werd om wapens naar Beiroet te vliegen, was gebleken toen zoon Alain bij een van zijn landingen op zijn bestemming crashte en ernstig gewond werd. Het veldje werd klaarblijkelijk ook gebruikt voor drugstransporten naar Lille in Noord-Frankrijk, voor rekening van Bruno Farcy.

Kon het toeval zijn dat Alain Coesens een intieme vriend was van Juan Mendez, die in die jaren voor FN Herstal de Latijns-Amerikaanse markten bewerkte? De twee hadden jaren eerder een schoolbank gedeeld in de Brussels School. Ze hadden vaak samen aan auto's en wapens geknutseld. Mendez was zich gaan interesseren in vuurwapens nadat Alain Coesens hem had meegetroond naar schietclubs. Vader Coesens was toen Belgisch ambassadeur in Zwitserland, maar eerder had hij dezelfde positie gehad in Peru. Was Coesens senior bij FN Herstal tussengekomen om Mendez er aan een job te helpen? Mogelijk. Mendez' voorganger Davila was trouwens van Peruviaanse afkomst en kende wellicht zelf ook Coesens senior. Wat meer was, Davila was de eigenaar van de beruchte bar El Puma.

Vlak bij die bekende latinobar, om de hoek in de Hoedenmakersstraat, bevond zich club El Machado van Roberto Marin, de cultuurattaché van Costa Rica in België, die later in Duitsland zou worden gearresteerd met 400 kilo cocaïne in zijn bagage. Marin was getrouwd met Françoise, de rijke dochter van de eigenaar van het Hotel Mayfair op de Avenue Louise, en was zeer goed thuis bij minister Gol. Dat Felix Przedborski goede contacten onderhield met de Costa Ricaanse diplomatieke vertegenwoordiging in Brussel, was evident en dus ook met de diplomatenfamilie van Miguel 'Michel' Bourla, auteur van een paar boeken over de culturele uitwisseling tussen Frankrijk en Zuid-Amerika. Bourla werd in pv 18367/2001 samen met Felix genoemd in de context van drugssmokkel met Vietnam en de VS. Zijn schoonzonen Zev Klausner en Charles Bercovitch waren van Joodse afstamming. De advocaat van de Costa Ricaanse ambassade was Michel Vander Elst, een gekend figuur in rechtse kringen, die later veroordeeld zou worden voor zijn rol in de ontvoering van VDB.

Dat Davila betrokken was bij drugs- en wapentrafieken van en naar Beiroet stond vast. Net als Farcy, Rommy en Coesens genoot ook Davila bescherming van 'hoge instanties' zoals de CIA en de DEA. Zij waren allemaal radertjes in een wereldwijd drugsnetwerk dat de anticommunistische stijd van van extreemrechts moest financieren. Daarbij werd het bankenkartel ingeschakeld om de geldstromen te kanaliseren. Stilaan ontwikkelde de drugstrade zich tot een belangrijk en onmisbaar instrument in de handen van de haute finance.

Frontrunner in de strijd tegen het Sovjetgevaar tijdens de Koude Oorlog was zonder twijfel de WACL, die de Kuomintang zag als haar lichtend voorbeeld. Een prominent lid van de WACL was de Belgische minister José Demarets. Hij werd zelfs president van de Liga en onderhield daarbij goede contacten met de familie Przedborski. Don Felix werd genoemd in dossiers rond drugstrafieken uit Vietnam en werd evenzeer in verband gebracht met de drugsoperaties van Robert Vesco en de Iran-Contraoperaties in Costa Rica.

Van zoonlief Daniel Przedborski werd gezegd dat hij verslaafd was. Daniël werkte in Genève lange tijd samen met Pierre Schifferli, voorzitter van de WACL in Zwitserland. Een andere fervente aanhanger van het anticommuniscme, van de WACL en van het IEPS was de liberale MR-politicus Armand De Decker (*). Armand Coesens was de oom van Armand De Decker.

(*) Ter info: Armand De Decker had een controversiële rol bij de totstandkoming van de afkoopwet. Zie ook de Trio-affaire of Kazakhgate.

Drugs, wapens, zwartgeld. Witwassen via bouwprojecten, onteigeningen en afpersing.