Beste forumcollega's, ja er zat een strategie achter. Vrijwel direct na het eerste schot en ik mij afvroeg wat er gebeurde, zag ik een man totaal overstuur en gewapend de straat oplopen, hij riep namen van zijn familieleden uit (indrukwekkend). Hij stond amper op +/- 25m van de plaats des onheils. Hij bleek ervan overtuigd te zijn dat zijn familieleden vermoord waren, en ja het was zo. Hij besefte iets. Dat is een beeld dat ik nooit meer vergeet. Dit is een serieus onderwerp mensen. Lees het boek van Guy Bouten dat leer je ons apparaat kennen, maar lees ook Z18 van Geeraerts, dan leer je welke eenheden er bestaan.

Wees voorzichtig met uitlatingen of bevindingen die voortvloeien uit pers of geruchten. Een modus operandi bestaat echt, vandaag ook maar onder een andere vorm. Morgen mag de 1/2 van de bevolking de ander 1/2 bewaken, en toch zal er een toename van onverklaarbaar geweld en agressie blijven bestaan. Blijkbaar zijn er mensen tot veel in staat voor geld, dat ontegensprekelijk gelijk loopt met macht. In alle opzichten, de wet van de sterkste. Wel, leef een normaal leven, word getuige van een misdaad en je dreigt kwetsbaar te zijn, ongeacht jouw middelen.

En als er morgen een onderzoeksrechter het op jouw gemunt heeft, dan moet jij over sterke bewijzen beschikken die het tegendeel bewijzen. Maar dat kan iedereen overkomen. Ik heb nooit druk of andere zaken uit die hoek ondervonden. De pionnen die werden of worden gebruikt zijn sowieso misdadiger. Ik kan het je garanderen dat je een tijdje slecht slaapt als je het bezoek krijgt van criminelen met naam en faam. Wie wil er in feite eens luisteren naar mijn verhaal? Renne, tenslotte, het doel was om het onveiligheidsgevoel aan te wakkeren en bij dezelfde gelegenheid hebben er enkelen hun zaakjes afgerekend. Lees pers van 25 jaar terug tot nu, alles in verband met banditisme.

Beste Murcielago, ik denk dat iedereen hier op het forum op het puntje van zijn stoel zit om jou relaas te lezen of te horen.

Beste Forumlezers, ik heb de forumvoorwaarden gelezen en ben van plan mij aan de regels te houden. Maar in de overtuiging dat de wet op de privésfeer mij voorlopig beschermd zal ik een deel vertellen, zonder de plaats of namen te noemen.

Op het moment van de overval was ik bijna een twintiger, student en kende nagenoeg geen zorgen. Laat me stellen dat ik verschillende keren per week aanwezig was in de bewuste winkel. Het was de bewuste periode waarop mijn generatiegenoten weten na te vertellen dat ons land in de ban was van de Bende van Nijvel, en bekend bij het grote publiek voor de overvallen op grootwarenhuizen. Iedereen besefte dat hij of zij regelmatig ging winkelen in het warenhuis, doch verdring je dat gevoel en denk er niet meer bij na. Geruime tijd voor de overval, zag ik regelmatig zwaarbewapende mannen in donkere kledij. Blijkbaar manschappen van onze openbare veiligheidstroepen. Nu blijf ik even vaag omwille van ...

Je kunt het je op één manier voorstellen: de postbode die 's morgens je krant en post in de bus steekt, komt meestal rond een bepaald uur en na verloop van tijd sta je stil bij het feit dat hij 15 min. later komt. Wij mensen, lees dan letterlijk iedereen, hebben instinctief de reflex om daarbij vragen te stellen en ongerust te worden. Wel tijdens tijdens die 15 minuten barst de hel voor je neus los en dat kun je even niet vatten. Het gaat snel maar je beleeft het enorm intens, ik kan dat niet anders beschrijven. Mensen die zich op dat ogenblik in dezelfde situatie bevonden zoals ik, reageerden daar elkeen voor zichzelf anders op. Er zijn blikken van mensen die in mijn geheugen gegrift staan. Angst, paniek verwarring en later dankbaarheid voor de hulp, maar zonder deze mensen in de toekomst nog te ontmoeten.

In mijn sociaal leven van die tijd, vielen slachtoffers. En dan, dan begint het. Je slaapt niet meer, bij het minste ontploffingsgeluid gieren de zenuwen door je lichaam. Op school bleven de gevolgen niet uit, mijn resultaten gingen bergaf. Mijn ongeruste familie belde heel snel na de overval de politie, zij waren wellicht niet de enige. Enkele uren, lees daags nadien bij ochtend, werden de eerste berichten bekend. Het vervolg kent iedereen. Zoals reeds eerder vermeld was ik een getuige, op de eerste rij, maar minderjarig. Nooit werd mijn verklaring afgenomen. Ik zag onderzoekers, journalisten langskomen in mijn buurt maar nooit iemand die wat vroeg. Dit is geen verwijt, want ik werd beschermd door mijn familie. Zonder echt te beseffen wat komen zou. Er werd wel over gepraat thuis en mijn vader ondernam de nodige stappen, de gevolgen waren merkbaar.

De dag dat ik meerderjarig werd (21) - werkelijk de dag zelf - werd ik ontboden bij de verbaliserende overheid en kreeg ik een eerste prik, zogezegd een probleem met mijn handtekening (klinkt heel vaag maar ik heb nooit een zinnige uitleg gekregen). Mijn ouders en familie, die nooit aan een complot durfden te denken waren woest en vroegen uitleg. Desondanks werd ik 10 tallen keren werd voor ondervraging (zelfs de assistentie van mijn vader kan niet baten, hij werd gewoon aan de deur gezet).

Na mijn studies was ik verplicht een stage te vervullen en nadien mijn legerdienst. Juist na mijn legerdienst was het opnieuw raak. Er heerste opnieuw onrust in België want er was een gekende misdadiger ontsnapt. Enkele uren later werd mijn wagen gestolen en werd ik opnieuw opgepakt voor ondervraging, want de dief had bezittingen van mij op de stoep achtergelaten ergens in Vlaams-Brabant, met als gevolg dat dit als niet normaal werd beschouwd en dus was ik betrokken partij. Een maand daarvoor was er al eens een poging tot diefstal van mijn voertuig geweest. Het stuurwiel werd gestolen en dus kon ik de plaats waar ik parkeerde niet meer verlaten. Dat boezemde enorme angst in, ik ging 1 maand op verplaatsing slapen om even van mijn woonplaats weg te zijn en tot rust te komen. Ik was daarvoor nog nooit in aanraking gekomen met politie of gerecht (als ik daaraan terugdenk krijg ik een angstaanjagend beeld en gevoel over me).

De dag dat ik terug thuis kwam, was een zondag zomeravond. Ik stalde uitzonderlijk mijn wagen op de oprit met de bagage in het kofferruim. 's Ochtends was mijn voertuig verdwenen. Dus, moest ik andermaal klacht indienen, met alle gevolgen en vragen van dien. 3 weken later volgde een confrontatie met die bewuste gangster. Bij het verlaten van de kantoren zag hij mij duidelijk. Mijn voertuig werd teruggevonden in een kanaal, met bezwarend materiaal. Ik ben ontboden in Brussel, Antwerpen, Verviers en Charleroi voor die zaak. Vorig jaar werd er bij mij thuis ingebroken, een vierpuntslot werd vakkundig uitgeboord. Alle kasten, laden werden geopend. Kledij werd uit de kasten gerukt en gecontroleerd, maar op wat dan? Er werd niets gestolen maar het signaal kon tellen.

De dag daarna kreeg ik onderzoekers op bezoek. Zij voerden sporenonderzoek uit. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je dat best met een scene uit een politieserie mag vergelijken. Nooit verder nieuws ontvangen. Dat zijn allemaal situaties die telkens weer voor veel zorgen en stress zorgden. Mocht ik nu namen noemen zouden er bij velen een belletje gaan rinkelen en dat wil ik vermijden. Want reken maar dat de man waarmee ik geconfronteerd werd tijdens het onderzoek van de diefstal van mijn wagen, leeft momenteel op vrije voeten. Wees eerlijk en geef kritiek indien je een vorm van aanstellerij zou lezen, maar ik vrees ervoor dat dit spijtig tot de werkelijkheid behoord. Familieleden van de dodelijke slachtoffers, vertelden mij rare dingen, en sluiten die mensen zichzelf letterlijk op.

Graag verneem ik jullie mening.

Nog even dit, mocht er iemand op dit forum een advies hebben, dan hoor ik het graag.

Renne & Kuros, alvast mijn dank voor de reactie, dit betekent veel voor mij maar het geeft aan dat jullie kenners zijn of van heel dichtbij betrokken. Wie weet kennen we elkaar wel, wees alleszins voorzichtig met namen te vernoemen via net, mail of andere berichten. Er is een detail in gans het dossier, dat mij een akelig gevoel geeft, het is niet het minste en ik ben ervan overtuigd dat jullie onmiddellijk het verband zullen begrijpen.

Renne, jij stelt vragen en trekt conclusies, vervolgens leg je verbanden die jouw dossierkennis bewijst. Je bent dichtbij. Nogmaals wees voorzichtig met beweringen en verklaringen via het net. Ik sta eventueel open om hierover persoonlijk te praten. Op een plaats die voor ons allen goed blijkt, want ook dat speelt een rol en spreek uit ondervinding. Ik hoop dat jullie beseffen dat sommige terechte opmerkingen een groot van de waarheid zou kunnen zijn. Wat het aantal betreft, twijfel ik sterk want de wacht die verdween was alleszins te opvallend aanwezig en opvallend weer weg. De bewering dat er verschillende mogelijkheden waren bestonden om wegen af te sluiten. Er is inderdaad veel geschoten, maar niet door de politie. althans moesten weten wie wie was. Ik handelingen, werkwijzen, communicaties tussen mensen op afstand.

Het was goed georganiseerd. Ik heb via Google een artikel van Renne gelezen, wel daar staat in grote lijnen de gebeurtenissen in. Lees het meermaals, op vrijdagavond veel volk en open tot 21u00. 9 doden zijn teveel, maar in vergelijking met de actie valt dit nog mee. Er werd naar mijn mening werkelijk gestructureerd te werk gegaan tot de sjampetters aankwamen en zij relatief rustig, te rustig wegreden richting Henegouwen. Daarvoor moet je aantal steden en gemeenten door en niemand dacht er aan dat er alsnog een kans bestond om de daders te vinden. Ik heb een aantal boeken maar spijtig ook in mijn leven een aantal heel merkwaardige dingen gezien.  Daarbij, er is één iemand formeel herkend, het is zijn luitenant waarmee ik geconfronteerd werd. Als dat geen indicatie is, maar er zijn er weinigen die dat begrijpen. Hopelijk kunnen we elkaar steunen want dit is moet levendig blijven.

Tot binnenkort!