Jef Vermassen zwaait met nieuwe anonieme brief: “Rijkswachter met Porsche mocht Bende van Nijvel niet achtervolgen”

Advocaat Jef Vermassen heeft een nieuwe “waardevolle” anonieme brief ontvangen in de zaak van de Bende van Nijvel. Dat verklaarde hij gisteren tijdens een debat in het ­Justitiepaleis. “Een rijkswachter met een snelle Porsche mocht niet tussenkomen na de overvallen op de Delhaizes in ­Eigenbrakel en Overijse. Dit is al de tweede duidelijke getuigenis dat agenten niet mochten optreden tijdens de overvallen.”

Met een hele stapel papieren, ingestuurde Bende-tips van allerlei mensen, arriveerde Jef Vermassen (70) gisteren op het debat in het Justitiepaleis. Dat werd georganiseerd door het Vlaams Pleitgenootschap. Deelnemers waren Bende-experten zoals politicus Hugo Coveliers en journalist Guy Bouten. Publiek: een honderdtal toppleiters uit het Brusselse.

Vermassen nam één brief vast, een ingestuurde tip van een ex-rijkswachter. De opsteller was die avond van de 27ste september 1985 aan de slag in zijn post in Oudergem, tussen Overijse en Eigenbrakel. Op de briefing vernamen hij en zijn collega’s dat er een overval gebeurd was op de Delhaize van Eigenbrakel. Ze waren van de snelwegpolitie en hadden een snelle Porsche tot hun beschikking, plus een BMW en motoren. Snel genoeg om het tegen de Golf GTI op te nemen.

“Maar we mochten er niet achter gaan”, getuigt de ex-rijkswachter in de brief. “We moesten ons aan onze taak houden: alcoholcontroles uitvoeren in de buurt.”

Acht doden

Later kwam het nieuws dat de Bende nu ook in Overijse was opgedoken. Het moet zowat onder de neus van de betrokken rijkswachter gebeurd zijn, want Oudergem ligt pal op die route. “Maar opnieuw mochten we niet handelen. We mochten er met onze Porsche niet achteraan. Het werd ons verboden van onze oversten. We moesten doorgaan met onze alcoholcontroles. En ons alleen daarmee bezighouden”, staat in de brief.

In de loop van die bewuste avond raakte meer nieuws bekend over de dubbele overval. In Eigenbrakel stierven drie mensen door de kogels van de Bende en in Overijse vijf. De ex-rijkswachter en zijn collega waren zo ontdaan en boos over de gang van zaken dat ze hun pipetten en ballonzakjes van de alcoholcontrole gewoon weggegooid hebben.

“Dit is de tweede duidelijke getuigenis dat politiemensen niet mochten optreden toen de overvallen gebeurden”, aldus Vermassen. Eerder had ook een lid van de gerechtelijke politie een verklaring afgelegd dat ze 72 uur voor de overval van de Delhaize in Aalst de bewaking moesten afblazen. Bij die overval op 9 november 1985, de laatste en bloedigste, vielen 8 doden. Nadat bekendraakte dat de Reus mogelijk ex-rijkswachter Christiaan B. is, is dit een nieuwe aanwijzing dat de toenmalige rijkswacht betrokken was bij de Bende-aanslagen.

Jef Vermassen komt in de zaak op voor David Van de Steen, die bij die Aalsterse aanslag zijn zus en ouders verloor. Vermassen zal de brief neerleggen bij het gerecht zodat die bij het Bendedossier gevoegd kan worden. “Dit spoor moet uitgespit worden”, aldus Vermassen, die na afloop van het debat niets meer kwijt wou.

Bron » Het Nieuwsblad

Zoon van Bende van Nijvel-slachtoffer: “Mijn vader wilde een held zijn en dat kostte hem het leven”

In 1985 werd de vader van fotograaf Jan Rosseel (38) vermoord door de Bende van Nijvel. In 2015 bracht de zoon het fotoboek Belgische herfst uit, waarin hij het meer dan dertig jaar voortwoekerende verdriet van België toont. ‘Mijn fotoboek was er ook gekomen als mijn vader geen slachtoffer was geweest.’

Op 27 september 1985 om tien over acht ’s avonds stappen op de parking van de Delhaize van Eigenbrakel drie mannen uit een donkere auto. Ze dragen carnavalsmaskers en één steekt met kop en schouders boven de anderen uit. Ze trekken een jongetje van zijn fiets en slepen hem mee naar de ingang van de supermarkt. Net op dat moment wil de 39-jarige Ghislain Platane de winkel verlaten. Hij wordt afgemaakt met één schot uit een riotgun. Ghislain Platane was het dertiende slachtoffer van de Bende van Nijvel en de vader van fotograaf Jan Rosseel.

“Een paar jaar geleden ging ik naar de Delhaize in Eigenbrakel waar mijn vader vermoord is. In een café vlakbij ontmoette ik toevallig de brandweerman die op die bewuste avond in september 1985 de dekens over de slachtoffers had gelegd. Hij bleek een goede vriend van mijn vader te zijn geweest. Hij zei dat hij hem toen niet herkend had omdat ze zijn hoofd er hadden afgeschoten. Hij vertelde me wat voor een man mijn vader was. Toen ik aan mijn fotoboek Belgische herfst werkte, hoorde ik verschillende verhalen over de vader die ik nooit gekend heb. Maar dat was niet het doel van mijn onderzoek. Ik denk dat hij die bewuste avond zijn lot niet kon ontlopen. Ze kwamen binnen met een kind als menselijk schild. Mijn vader reageerde meteen dat hij dat laf vond. Dat hebben ze hem niet in dank afgenomen. Hij wilde een held zijn en dat kostte hem het leven.

“Het was raar om rond te lopen in de supermarkt waar mijn vader vermoord is. Het Bos van La Houssière in ’s-Gravenbrakel was een uitvalsbasis voor de leden van de Bende van Nijvel. Op het eerste gezicht lijkt het een normaal bos, maar door hun passage heeft het voor mij zijn onschuld verloren. De Nederlandse dichter Armando had het over ‘schuldige landschappen’. Natuurlijk is het Bos van La Houssière niet schuldig aan de misdaden van de Bende, maar het is er wel door besmet. Ik ging er ’s nachts fotograferen, op die momenten dat zij er zouden hebben gezeten.

Twee jaar stof vergaren

“Ik heb nauwelijks jeugdherinneringen. Een van mijn vroegste herinneringen is de executie van de Roemeense communistische leider Nicolae Ceaușescu en zijn vrouw Elena op 25 december 1989. Ik was toen al tien. Er bestaan videobeelden van gebeurtenissen uit mijn jeugd die ik me met de beste wil van de wereld niet meer voor de geest kan halen. Ik ken ze omdat ik er foto’s of filmpjes van heb gezien, maar heb geen idee hoe het in werkelijkheid was. Ik geloof niet dat het gebrek aan herinneringen te maken heeft met de dood van mijn vader. Ik beschouw mezelf ook niet als een slachtoffer; ik ben een nabestaande en dat is toch anders. Er werd bij ons thuis nooit over gesproken en ik stelde me er ook lang niet veel vragen over. Toen mijn moeder In 2010 overleed, kwamen die vragen wel naar boven. Daar situeert zich het begin van Belgische herfst.

“Na mijn moeders dood zocht ik de zus van mijn vader op. Ik had haar 25 jaar niet meer gezien en kon me haar ook niet meer herinneren. Zij mij wel. Ze toonde me veel foto’s, maar ik moest me verontschuldigen: ‘Sorry, maar al die beelden roepen niets bij me op.’ Ik denk niet dat het verdringing is. Misschien heb ik gewoon een slecht geheugen.

“Ik onderzoek al lang de rol van beeld in ons geheugen. Ik begon aan Belgische herfst toen ik nog aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten van Den Haag studeerde. Daar wist niemand dat mijn vader een van de slachtoffers was. Ik heb lang getwijfeld of ik ermee in de openbaarheid zou treden. De beelden in Belgische herfst zijn analyse en interpretatie en natuurlijk zit er ook iets heel persoonlijks in. Maar toch wilde ik niet dat het therapeutisch werd. Het gaat niet over mij als ‘zoon van’, maar over wat de Bende van Nijvel voor België betekent. Belgische herfst was er ook gekomen als mijn vader geen slachtoffer was geweest.

“Ik draag een andere familienaam en ben nooit door de speurders benaderd. Voor Belgische herfst zocht ik zelf met hen contact. Ik wilde ook weten waarom het onderzoek indertijd van Dendermonde naar Charleroi moest verhuizen. Ik begreep niet waarom ze het niet naar Brussel gestuurd hadden, want daar werken ervaren tweetalige magistraten.

“Na de overheveling naar Charleroi lagen sommige stukken twee jaar op een bureau stof te vergaren, wachtend op vertaling. De Bende van Nijvel is een weerspiegeling van het politieke landschap in België. Het lijkt een goed filmscenario, maar gaat zwaar over the top. Het excessieve geweld met al die dodelijke slachtoffers is afschuwelijk, en die horror wordt versterkt door de immer schamele buit. Op 17 september 1983 vermoordden ze in de Colruyt van Nijvel drie mensen en namen ze pakjes koffie, blikken frituurolie en pralines mee. Dat is zo cru, dat ik maar moeilijk kan geloven dat het puur banditisme is. ‘Ce sont des prédateurs’, zei wijlen Jean Deprêtre, de procureur des konings van Nijvel. Roofdieren waren het zeker niet, want die zijn altijd uit op een prooi.

Kater na de roes

“Het land staat nu op zijn kop, maar waarom is er zolang gewacht? Christiaan Bonkoffsky’s naam zat al twintig jaar in het dossier. Zijn ex-vrouw zei deze week: ‘Die robotfoto is zijn portret.’ Pas nu ziet ze de gelijkenis. Hoezo? Ze heeft zoveel jaren met die man samengewoond. In de lente van 2015 vertrouwde Bonkoffsky zijn broer toe dat hij lid van de Bende was. Ik begrijp dat je zoiets moet verwerken, maar twee jaar? Het zou goed zijn als er nu opheldering komt over de motieven. De daders vind ikzelf op dit moment minder relevant. Natuurlijk leiden zij naar de motieven, maar of ze ooit veroordeeld zullen worden, is een ander paar mouwen. Dit dossier is intussen zo monsterlijk en complex, dat het bulkt van de mogelijke procedurefouten. En jagen op procedurefouten is bij ons een nationale sport.

“Ik kreeg toestemming van de procureur des konings om een deel van het bewijsmateriaal te fotograferen. Ik reed naar de onderzoekscel in Jumet en bouwde daar een geïmproviseerde studio. Belgische herfst draagt als ondertitel: Een geconfabuleerde geschiedenis. Confabuleren is het opvullen van gaten in het geheugen. Dat komt vaak voor bij mensen met het syndroom van Korsakov. Ze vullen dan onopzettelijk de hiaten in hun geheugen op met nieuwe informatie en geloven dat die klopt. Ook Belgische herfst zit vol interpretaties. Het hele Bende-dossier lijkt op een collectieve confabulatie. Misschien was het al die jaren ook een collectieve roes waaruit we nu met een serieuze kater ontwaken.”

Bron » De Morgen

Overvallen Eigenbrakel en Overijse gaven gerecht voor het eerst inzicht in profiel van de Reus – Waarom de Reus er wel bij was in Overijse en niet in Aalst

Een kassierster, zes klanten en een kind van veertien. Bij de 16de en 17de overval van de Bende van Nijvel, op warenhuizen in Eigenbrakel en Overijse, vallen op 27 september 1985 acht doden. Getuigen zeggen die avond een Reus te hebben gezien die hinkte. Toeval of niet: de dag voordien had Aalsters rijkswachter Chris B. (61) zich ziek gemeld met een blessure aan de voet.

27 september 1985. Eigenbrakel, de Rue de la Graignette. Het is zeven minuten over acht ’s avonds en buiten al donker als een grijze Golf GTI de parking van de Delhaize oprijdt. Drie met riotguns gewapende inzittenden, verscholen achter een carnavalsmasker, stappen uit. Een twaalfjarig kind dat in afwachting van zijn winkelende ouders rondjes fietst op de parking, wordt meteen gegijzeld. Het kind moet dienen als menselijk schild.

Een eerste klant, Ghislain Platane, krijgt meteen enkele kogels van een riotgun in het lijf. “Ouvre ta caisse ou tu vas crever”, roepen de drie Bendeleden in het Frans tegen de kassierster.

Roger Engelbienne, die “te laat” op de grond gaat liggen, wordt van dichtbij afgemaakt. Buiten op de parking schiet de bende ook voorbijganger Bozidar Djuroski dood. De buit: 388.000 frank, oftewel zo’n 10.000 euro.

22 kilometer verder, op de parking van de Delhaize in Overijse, staan drie vrienden in het donker verkiezingsposters te plakken voor de toenmalige CVP. Luc Bennekens is een van hen en fungeert voor hij het goed en wel beseft als tweede levend schild. Opnieuw slaat de Bende van Nijvel toe, allicht in dezelfde driekoppige constellatie met de Reus als regelaar, de Ouwe als chauffeur en de Killer als afwerker. Klaar voor overval nummer zeventien, de voorlaatste die de Bende zal plegen. Nadien zal alleen nog de overval op de Delhaize in Aalst volgen.

Bennekens overleeft het niet, net als twee klanten (Jean-Marc Busiau en Leon Finné), een caissière (Rosa van Kildonck) en een kind van veertien (Stephan Notté). Lucs boezemvriend Mark meent in de blik van de schutter een jeugdvriend te herkennen, maar durft tot op vandaag met die naam niet naar het gerecht te stappen.

Onder hypnose

Een andere kroongetuige is formeel: de Reus hinkte die dag. Voor het eerst wordt een realistische robotfoto opgesteld, op basis van de getuigenis van minstens één klant, die onder hypnose wordt gebracht. Dat bevestigt minister van Justitie Koen Geens (CD&V). “De robotfoto is gemaakt volgend op een getuigenis van de aanslag in Overijse op 27 september 1985.” Het was de eerste keer dat de Reus, of althans een van de Reuzen, een gezicht kreeg. Hij werd nummer 19 op de affiche met robotfoto’s. En dan wordt, jaren na de feiten, in de richting gekeken van een intussen overleden rijkswachter.

Chris B., de vermoedelijke Reus bij die twee overvallen, zat bij de Groep Diane van ‘77 tot ‘79, waarna hij na een schietincident moest beschikken. “In ‘85 was hij nog steeds toegewezen aan de brigade in Aalst”, bevestigt Geens, de Luikse procureur-generaal Christian De Valkeneer citerend.

Volgens een getuige, aldus Geens, sprak een van de daders bij de overval in Eigenbrakel Frans met een Vlaams accent. “De rijkswachter is Nederlandstalig, maar spreekt correct Frans.” Dat bevestigt ook zijn ex-vrouw aan onze redactie.

Afwezig door ziekte

Jarenlang werden foute namen op de Reus van Eigenbrakel en Overijse geplakt. De voorbije week kwam aan het licht dat verschillende elementen naar de Aalsterse rijkswachter Chris B. – alias Bonno – wijzen. Geens behoedt iedereen voor voorbarige conclusies, maar sprak in de commissie Justitie van een “interessante piste”.

Het uitpluizen van het medisch dossier van Chris B. wijst immers op een bijzondere toevalligheid. Zo meldde hij zich op 26 september 1985, een dag voor de overvallen in Overijse en Eigenbrakel, ziek. Hij zou zich geblesseerd hebben aan de enkel. Zijn broer zegt dat B. in die periode op krukken liep. De precieze dagen herinnert hij zich niet. Zeker is dat een dag na het indienen van het ziektebriefje de dubbele aanslag plaatsvindt. En zien getuigen een Reus die van de plaats van de misdaad weg hinkt omdat hij geblesseerd is. Toeval?

Maar wie verloor dan vissershoedje?

“Chris B. heeft niet deelgenomen aan de bloedige raid in Aalst.” Daar zijn verschillende ex-speurders zeker van. Een vissershoedje kan dit wellicht uitklaren.

Dat B. bij de Bende van Nijvel behoorde, biechtte hij zelf op. Al minstens drie mensen herkenden hem als de Reus op robotfoto nr. 19, gemaakt na de aanslag in Overijse. Maar er kunnen verschillende reuzen bij de Bende geweest zijn. “We houden er rekening mee dat er verschillende teams waren”, zegt het parket-generaal van Luik.

De bloedigste aanslag was de laatste: op de Delhaize van Aalst, op 9 november 1985. Drie gewapende mannen stapten de winkel binnen en schoten acht mensen dood. Een van hen was minstens 1 meter 90 groot, een Reus, net zoals bij de andere overvallen.

“Maar als je alles bekijkt, kan Chris B. niet bij de overval in Aalst geweest zijn”, zo zeggen ex-speurders nu. Via de verklaringen van ooggetuigen van toen hebben ze duidelijke profielen opgemaakt van de drie daders. “En B. past in geen enkel.”

Op 11 oktober 1985, één maand voor de overval – en enkele weken nadat hij een eerste voetblessure had opgelopen (zie grote stuk) – brak hij zijn voet. Dat blijkt uit zijn medisch dossier. “Maar de Reus in Aalst hinkte niet.”

In het dossier zit één element dat wellicht kan uitklaren of B. in Aalst was. Bij die overval verloor een Reus zijn kaki vissershoedje. De federale politie heeft er ooit een foto van verspreid.

Volgens de advocaat van de familie van Chris B. droeg de man vaak zo’n hoedje. Zo ook op een beeld dat de familie eergisteren verspreidde. “Hij had er verschillende. Hij was er bijzonder tuk op”, zegt advocaat Geert Lenssens. Aan de hand van het zweet in het Aalsterse hoedje kon lang geleden achterhaald worden dat de drager bloedgroep O positief had. Of B. ook O positief heeft, is niet duidelijk.

Bron » Het Nieuwsblad

Slachtoffer getuigt: “Eén van de daders herkend op rijkswachtbureau”

Nu er mogelijk een doorbraak is in het dossier van de Bende van Nijvel, hebben verschillende slachtoffers vandaag hun verhaal gedaan. Bozidar Junior Djuroski herkende in de rijkswachtkazerne een van de daders, maar werd afgewimpeld. En de familie Palsterman werd zelfs nooit ondervraagd. Hun advocaat, Walter Van Steenbrugge, vraagt een nieuw onderzoek.

Bozidar Junior is een slachtoffer van de Bende-overval op de Delhaize van Eigenbrakel op 27 september 1985. Bij die overval kwamen vijf mensen om het leven. Zelf raakte hij zwaargewond, zijn vader Bozidar Senior Djuroski werd doodgeschoten.

De man beweert nu één van de bendeleden nadien herkend te hebben in het rijkswachtbureau van Aalst, waar hij als getuige een verklaring moest gaan afleggen. Dat gebeurde weken na de overval, na een lang verblijf in het ziekenhuis. “In een gang van de rijkswachtkazerne in Aalst kwam ik een persoon tegen met hetzelfde uiterlijk als één van de moordenaars die voor mij heeft gestaan”, zei hij in een interview op TV Oost Nieuws.

Bozidar herkende zijn gezicht, maar durfde zijn vermoeden eerst niet uit te spreken. Pas tien jaar later kwam hij ermee naar buiten. Hij werd opnieuw ondervraagd en haalde de foto van de man uit een line-up. De man op de foto was een rijkswachter. Maar Bozidar Junior werd afgewimpeld. “De speurders die zich ontfermden over de Bende van Nijvel hebben er onderzoek naar gedaan en zeiden mij dat hij niets met die feiten te maken had”, aldus Bozidar Junior.

Maar het slachtoffer was pertinent zeker van wat hij gezien heeft. Hij kan zich het gezicht van de moordenaar nog heel goed herinneren. “Plots zei mijn vader: buk je! Voor ik dekking zocht, zag ik iemand schieten. We hoorden lawaai alsof er bommetjes ontploften. En ik raakte gewond. Ik ben bij bewustzijn gebleven en ging hulp halen in de Delhaize. Toen mijn vader zei dat ik mij moest bukken, zag ik een man op vijf of zes meter van onze bestelwagen staan. Hij schoot en ik zag zijn gezicht. Hij had een strenge, expressieve en donkere aanblik.”

Sinds zijn laatste verklaring heeft Bozidar Junior Djuroski niets meer gehoord van de speurders. Hij hoopt dat de waarheid dan ook snel aan het licht komt. “Psychisch is het moeilijk, en ik zou graag hebben dat er resultaat wordt geboekt. En dat wij en de andere families onze rouwperiode kunnen afsluiten.”

“Nooit ondervraagd”

Diederik en Nathalie Palsterman verloren hun vader tijdens de bloedige aanslag in de Delhaize van Aalst. “We gingen die avond naar de Delhaize”, vertelden de twee vanavond in Terzake. “Wij zijn de winkel binnengegaan, vader ging tanken aan de overkant en we hebben hem nooit meer gezien.”

Broer en zus klagen aan dat ze nooit meer informatie hebben gekregen. “De kogels waren door de zijruit gegaan, en toch zaten ze in zijn achterhoofd. We zijn pas onlangs te weten gekomen hoe dat kwam. Dat is men ons nooit komen vertellen”, aldus Diederik, die zelfs nooit ondervraagd is. “Ik was binnen in de winkel met mijn zus. Elk klein element was belangrijk, maar daar werd nooit naar gevraagd. Er was niemand geïnteresseerd.”

De familie Palsterman hoopt nu eindelijk de nodige antwoorden te krijgen, maar heeft alle vertrouwen in justitie verloren. “Er is zoveel gesjoemeld in dit dossier. Het belangrijkst zijn de opdrachtgevers, de mensen die al 32 jaar het potje dichthouden, die er alles aan doen om de waarheid niet naar boven te laten komen. Als minister van Justitie kan je van alles verwezenlijken, maar de funderingen van justitie zijn rot en je kan geen geloofwaardige justitie bouwen op rotte funderingen.”

“Nieuwe start van onderzoek”

Meester Walter Van Steenbrugge, advocaat van de familie Palsterman, heeft aan minister Geens de nodige middelen gevraagd om de zaak eindelijk te kunnen oplossen. Dat zei hij vanavond in Terzake. Hij vraagt om een nieuwe start van het onderzoek.

“Ik vraag in eerste instantie om ons de middelen te geven om het dossier volledig te lezen. Ik durf er gif op innemen dat de puzzelstukken dan in elkaar vallen”, zegt hij. “Wat nu dringend moet gebeuren, is dat er een team wordt aangesteld van meerdere onderzoeksrechters, zoals dat in onze buurlanden gebeurt voor dergelijke grote dossiers. Als de middelen er zijn en men laat ons toe het dossier in te kijken, ben ik er zeker van: dit raakt opgelost.”

Bron » De Morgen

Bende-aanvallen waren altijd bloedig, soms ook zeer bizar

Dat er zoveel hypotheses over de Bende van Nijvel circuleren, heeft onder andere te maken met het feit dat de aanslagen sterk van elkaar verschillen. Ook de uiteenlopende profielen van de slachtoffers verklaren waarom onderzoekers en journalisten zoveel pistes bewandelen.

De Bende van Nijvel is vooral bekend van de bloedige aanvallen op een aantal Delhaize-supermarkten. Zo was er op 27 september 1985 de dubbele aanslag op warenhuizen in Eigenbrakel en Overijse, waarbij respectievelijk drie en vijf doden vielen en waarbij in totaal 27.000 euro werd buitgemaakt. Ruim een maand later was er de moordpartij bij de Delhaize in Aalst; de daders schoten toen acht mensen dood.

Twee jaar daarvoor voerde de bende een gelijkaardige serie van zes raids uit op supermarkten. Daarbij vielen vijf doden.

Het zijn vooral deze aanslagen die voeding geven aan de hypothese dat de Bende van Nijvel een groep misdadigers was waarvan de leden vooral geïnteresseerd waren in geld. Hoewel de gezamenlijke buit van 150.000 à 175.000 euro relatief laag was, gaat het volgens bepaalde experts wel degelijk om een bedrag waarvoor criminelen bereid zijn om aanzienlijke risico’s te nemen, zeker als het over weinig bemiddelde daders zou gaan.

Groep Diane

Maar wie ook de minder bekende aanslagen van de Bende bekijkt, komt tot een veel ingewikkelder daderbeeld en zal onvermijdelijk ook een aantal andere hypotheses tegen het licht moeten houden. Zo was er op 31 december 1981 de allereerste aan de Bende gelinkte inbraak in de rijkswachtkazerne van Etterbeek. Daarbij gingen de daders met de modernste vuurwapens aan de haal die behoorden tot het arsenaal van de Groep Diane, de speciale interventie-eenheid van de rijkswacht. Nu bekend raakte dat de zogenaamde ‘reus’ van de Bende tot de Groep Diane behoorde, is het zo goed als zeker dat deze inbraak een inside job was en werd uitgevoerd door daders die de gebouwen en de strenge beveiligingsmaatregelen van de rijkswachtkazerne goed kenden.

Op basis van die allereerste aanslag werd ook de theorie geopperd dat de Bende vooral uit extreemrechtse rijkswachters bestond die een angstklimaat wilden creëren zodat vele miljoenen geïnvesteerd zouden worden in modern rijkswachtmateriaal.

En dan was er ook de overval op wapenhandelaar Dekaise in Waver op 30 september 1982. Bij die hold-up doodden de Bende-leden een toegesnelde agent en werden een vijftiental wapens buitgemaakt, waaronder machinepistolen. Op 10 september 1983 was er de inbraak bij textielbedrijf Wittock-Van Landeghem in Temse, waarbij zeven prototypes van kogelvrije vesten werden buitgemaakt en een dode viel. Deze inbraken bevestigden de theorie dat de Bende uit wapenfreaks bestond die een professionele training hadden gevolgd: hetzij bij de rijkswacht, hetzij bij een schietclub.

Foltermoord

Ten slotte pleegde de Bende nog een vijftal geïsoleerde en bizarre inbraken en/of moorden die tot een eindeloze geruchtenstroom zouden leiden en die het aantal hypotheses nog zou doen toenemen. Op 23 december 1982 was er een foltermoord in een restaurant nabij het kasteel van Beersel, op 2 oktober 1983 was er een roofmoord op een restauranthouder in Ohain. En dan is er nog de moord op FN-wapenhandelaar Juan Mendez, die regelmatig in het kader van de Bende genoemd wordt.

Ook het feit dat bij een supermarktaanslag bankier Leon Finné gericht werd vermoord, was volgens een aantal onderzoekers en journalisten betekenisvol. Volgens sommigen zat Finné in de wapenhandel, anderen legden een verband met extreemrechtse kringen. Zijn dood was geen toeval, luidde het, waarna de theorieën over illegale wapenhandel, drugstrafieken en roze balletten een hoge vlucht namen.

Bron » De Morgen