Ex-gangster Patrick Henderickx steekt politie handje toe bij jacht op pedofielen

Een gewezen gangster die zich intussen heeft omgeschoold tot een succesvol zakenman, probeert al verscheidene jaren de politie te helpen om kinderen uit de klauwen van pedofielen te redden. Ooit was Patrick Henderickx zelf het slachtoffer van misbruik en nu wil hij andere kinderen dat trauma besparen.

Zijn lijdensweg op het internaat vergeet Patrick Henderickx nooit. Wanneer hij vertelt hoe hij zich ’s avonds in een hoekje van de slaapzaal tot een bolletje oprolde als de deur openging uit vrees dat hij “de uitverkorene” van de avond zou zijn, dan herleeft hij de scène alsof het gisteren was.

Nochtans schrijft Patrick zijn periode in het milieu van bankovervallers niet toe aan die jeugdtrauma. Wel aan het feit dat de politie hem jaren terug plots in het vizier kreeg voor feiten, die hij niet had gepleegd en zij zijn onschuld maar niet wilden geloven. “Als het zo zit, dan word ik maar een gangster”, reageerde hij verkeerd. Uiteindelijk belandde Patrick in de gevangenis.

Daar ontmoette hij een politieman, die hem kon overtuigen hulp te bieden aan kinderen in nood. “Na mijn vrijlating ben ik dat blijven doen”, zegt Patrick. “Zo heb ik de horror ontdekt achter de talrijke internetsites, die pedofielen over heel de wereld in staat stellen hun wansmakelijke lusten te botvieren. Ik heb op het internet de snuff movies ontdekt, waarop kleine kinderen verkracht en vermoord worden. Ik heb daar een baby met de hamer het hoofd zien inslaan. Dat mag niet ongestraft blijven.”

“Onder een schuilnaam ga ik nu op internet op zoek naar liefhebbers van dat soort materiaal. Ik ken twee computerfreaks, die mij helpen om de bronnen van die beelden op internet te zoeken. En van zodra ik over voldoende gegevens beschik, speel ik ze door aan de politie.”

Patrick wordt geregeld door ouders van jonge slachtoffertjes gecontacteerd. Niet alleen ouders van slachtoffers van pedofielen, maar ook van ontvoerde kinderen: “Soms kan ik verdwenen en/of misbruikte kinderen lokaliseren. Desnoods haal ik ze daar zelf weg. Hoe? Dat vertel ik niet.”

Een politieman bevestigt dat Patrick Henderickx soms onmisbare hulp biedt: “Hij heeft een ander contact met de mensen dan wij. Als wij ons voorstellen, klappen sommige deuren meteen dicht. Maar Patrick heeft andere aanspreekpunten. Bovendien is hij in zijn doen en laten niet gebonden aan de regels, die ons optreden beperken.”

“Als wij echter vermoeden dat het bewijsmateriaal dat hij aanbrengt, verkregen werd op een manier die de rechtbank niet kan aanvaarden, moeten wij wel een nieuw onderzoek voeren. Maar het werkt. Onlangs hebben wij dankzij de gegevens van Patrick een koppel pleegouders aangehouden. Zij misbruikten al jaren de kinderen die hen werden toevertrouwd.”

Wat vraagt Patrick in ruil voor zijn “diensten”? “Geen geld, geen merci, niks. Als een kind gered is, wil ik er zelfs geen contact meer mee hebben, ook niet met zijn ouders. Voor mij is het voldoende te weten dat ik geholpen heb om dat kind een nieuwe kans te geven op een normaal leven.”

Bron » Het Nieuwsblad

‘Reus’ bestrijdt misdaad

Twintig jaar geleden zat Patrick Henderickx (44) voor zijn ondervragers. Met zijn bijna 2 meter beantwoordde hij perfect aan het profiel van de ‘reus’ van de Bende van Nijvel. Hij had bovendien zijn palmares als overvaller tegen zich. Maar toch: hij was de reus niet. Twintig jaar later is hij een succesvol zakenman met maar één ‘hobby’: misdadigers de pas afsnijden.

Als verwaarloosd kind kwam Patrick in internaten terecht, werd hij misbruikt en belandde hij op het slechte pad. Hij werd veroordeeld voor overvallen maar had uiteindelijk één groot geluk. Hij leerde, toen hij in de gevangenis zat, een speurder kennen die in hem geloofde.

“Hij heeft mij gered. Neen, wij hebben elkaar gered”, lacht Patrick. Zijn crimineel verleden ligt ruim twaalf jaar achter hem. Patrick is een schoolvoorbeeld van een man die zijn leven een totaal andere wending heeft gegeven. Hij heeft verschillende bedrijven die stuk voor stuk heel goed draaien.

“Ik heb agenten leren kennen die mij vertrouwen en ik vertrouw hen. Op die manier kan ik mezelf nuttig maken”, zegt hij. Patrick vindt het een uitdaging om lacunes in het systeem aan te kaarten.

“Er wordt zoveel gesproken over valse agenten, maar niemand beseft dat iedereen met wat lef zonder meer een volledig politie-uniform kan kopen”, zegt hij. “Stel je voor dat zo’n valse agent naar een school gaat en een kind aanspreekt. Zelfs de directeur zal er blindelings intrappen.” Patrick trok vorige week naar een winkel voor politie-uniformen in Brussel. Hij was met enkele agenten-vrienden een weddenschap aangegaan. “Zij beweerden dat ik in twee weken geen volwaardig uniform met alle mogelijke insignes kon krijgen”, zegt hij. “Ik had er amper enkele uren voor nodig en ik moet er niet te veel moeite voor doen.”

Politiekaart

Patrick stapte eenvoudigweg de winkel binnen en vroeg, alsof hij dat dagelijks deed, een politie-uniform. Niet alleen het zomeruniform, maar ook het winteruniform met de bijhorende schoenen. “Niemand vroeg mij om mezelf te identificeren, ik moet geen politiekaart tonen.” Later ging Patrick nog eens terug naar de winkel. Hij wilde er een holster voor zijn niet-bestaand pistool kopen. Ook dat kreeg hij zonder probleem mee, met de handboeien.

Het Brusselse parket is niet echt verwonderd over het gemak waarmee het uniform kon worden aangekocht. “Alleen het dragen van een politie uniform is wettelijk verboden”, zegt woordvoerder Jos Colpin. “Daar staat een geldboete op. Maar kopen kan zonder probleem.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 September 2004