Het onderzoek

Het grondgebied van bloedbaden

Nadat het alarm werd afgekondigd, hebben Etterbeekse politie-eenheden aan het Leonardkruispunt, het eindpunt van de Ardense autosnelweg aan de rand van Brussel, een vastbesloten ontvangstcomité opgesteld dat de ‘killers’ opwacht. De met stenguns bewapende politiemannen van Etterbeek nemen een Jaguar waar die een nogal onregelmatig manoeuvre uitvoert. De identiteit van de inzittende wordt gecontroleerd. Het gaat om drie Fransen die geen uitstaans hebben met de schietpartij in Waver.

Als de politiemannen aanstalten maken om hen verder een goede reis toe te wensen, duiken van alle kanten rijkswachtvoertuigen op en werpen rijkswachters zich op de drie Fransen. De Etterbeekse politielui kijken enigszins geamuseerd toe, zij weten dat de Fransen zich naar Brussel begeven in opdracht van een firma die zuigflessen produceert. Aldus slagen de doders erin te ontkomen. De zo kostbare verloren tijd zal niet meer worden ingehaald. De doders van Waver kregen de kans ongemerkt de hoofdstad binnen te dringen, een autobox op te zoeken om er – als die voorzorg al niet was genomen voordat de hold-up plaatsgreep – het chassisnummer van de Santana uit te vijlen.

Om kwart over twaalf kan er geen twijfel meer over bestaan dat de blauwe Volkswagen Santana door de mazen van het net is geglipt, waarschijnlijk in de streek van Hoeilaart. De alarmtoestand wordt opgeheven en de eerste opgemaakte balans weegt zwaar door, onderluitenant Roland Campinne zweeft tussen leven en dood, wapenhandelaar Daniel Dekaise ligt in coma en zal pas vier dagen later weer tot bewustzijn komen, de twee klanten die met geweerkolven werden bewerkt, zijn in shocktoestand en wachtmeester Bernard Sartillot, wonend in Chaumont Gistoux, is zwaar gewond aan de wervelkolom. De oversten van deze rijkswachter zullen hem later ‘belonen’ met een overplaatsing naar de Brusselse BSR. Wat politieagent Claude Haulotte betreft, die heeft zijn immense moed met de dood moeten bekopen.

Deze 33-jarige jongen was sedert maart 1971 in functie bij de politie van Waver, waar hij definitief werd ingelijfd op 5 maart 1973. Als jachtliefhebber was Claude Haulotte een uitstekend schutter en voor geen kleintje vervaard. Een maand eerder werd hij gewond toen hij een einde wou maken aan een café-ruzie. Twee maanden gedwongen verlof waren het gevolg. Pas daags voor de overval had hij zijn dienst hernomen. Verscheidene duizenden mensen woonden zijn begrafenis bij.

De Volkswagen Santana

De ontdekking van het door de boeven gebruikte voertuig is, bij elk onderzoek dat verband houdt met het gangsterwezen, een belangrijke stap. Op dat moment hopen politiemannen, zonder er al te veel in te geloven, een of andere vergetelheid van de gangsters op het spoor te komen, vingerafdrukken, een dikwijls onooglijk detail dat het onderzoek op gang kan brengen. Het verloopt steeds op die wijze. Gedurende enkele uren verlaten de onderzoekers zich op het laboratorium van de gerechtelijke politie, dat uitgerust is om de wagen te doen spreken.

En de Santana van Waver was het waard dat men hem deed spreken. Omstreeks 22u30 werd de in brand staande wagen teruggevonden langs de Drève des Tumuli, vlak achter het ziekenhuis César de Paepe in Watermaal-Bosvoorde. De valse nummerplaten van de Volkswagen waren een exacte kopie van die van een Santana toebehorend aan een bewoner van de Leon Vanderkinderestraat in Ukkel.

De carrosserie van de wagen vertoonde verscheidene kogelinslagen en de boeven hadden de wagen uitgerust met een deflector waarvan de Santana oorspronkelijk niet was voorzien. De onderzoekers zullen nog andere ontdekkingen doen en de verbanden met andere zaken leggen. Zo stellen ze bijvoorbeeld vast, dat de wagen waarschijnlijk ook zes weken voordien moet gediend hebben om kruidenierszaak Piot op het plein van Maubeuge te beroven. Belangrijker is nog de vaststelling dat een wapen van kaliber 7.65, dat in de nacht van 13 op 14 augustus 1983 in Maubeuge werd gebruikt, ook gediend heeft bij de hold-up in wapenhandel Dekaise in Waver. In de wagen vond men ook een precisie-weegschaal terug, van het soort dat drugsverslaafde gebruiken om verdovende middelen af te wegen.

De teruggevonden Santana werd in mei 1982 gestolen bij een garage in Lembeek. De speurders zullen een tijdlang vermoeden dat de Volkswagen Santana in Zweden werd aangekocht of gestolen. Na een maanden durend onderzoek in Duitsland en Zweden weet de politie dat de in de wagen teruggevonden verkoolde resten van onderhoudsticketten, nummer B 29187, afkomstig zijn van een Zweeds concessionaris van het VAG-net van de firma Volkswagen. Maar het onderzoek vorderde nooit veel verder, de chassisnummer van de Santana werd uit voorzichtigheid weggevijld. De wagen werd later per vergissing op de schroothoop gezet. Overigens niet het enige bewijsmateriaal waarvan de onderzoekers later de vernietiging zullen betreuren…

De Volkswagen Santana in het Zoniënwoud na de overval in Waver.

Een lange lijst verdachten

Nabij de plek in het Zoniënwoud, waar de Santana gevonden werd, legden de onderzoekers ook de hand op documenten (bankkaart, …) afkomstig van de inbraak in Waver, en op een bevlekt polohemd. Verfvlekken, geen bloedvlekken. Verder weet de politie nog dat een van de boeven een snor en een bril droeg. Zijn signalement: tussen 25 en 30 jaar, middelmatig of zwaar gewicht, 1m70 à 1m75 groot. Zijn manier van bevelen, de wijze waarop hij zijn wapen vasthield en de manier waarop hij zich verplaatste zonder de controle over de omgeving te verliezen, wezen erop dat het om een getraind iemand ging. Zijn medeplichtige was jonger en had een Zuiders uiterlijk. Bijna verwijfd.

Vele maanden later geven Daniel Dekaise en eerste wachtmeester Bernard Sartillot aan, dat een van de daders nogal leek op Robert Becker, zij het wat kleiner en blond. Baloo Becker was een van de verdachten die eind 1983 werden ondervraagd in het kader van het onderzoek naar de ‘filière boraine’. De rechercheurs ontdekten ook merkwaardige overeenkomsten tussen de robotfoto van een persoon die betrokken was bij de gebeurtenissen in Waver en Michel Cocu, de voormalige politieagent uit Boussu die in oktober 1983 werd ondervraagd in het kader van dat deel van het onderzoek naar de slachtpartijen in Brabant dat in de Borinage werd uitgevoerd.

De bewuste robotfoto heeft andere merkwaardige gelijkenissen opgeroepen, onder andere met de gewezen rijkswachter Madani Bouhouche, de sleutelfiguur van de zaak Mendez, die Daniel Dekaise al elf jaar kende. Geen van de confrontaties die in aanwezigheid van de wapenhandelaar doorgevoerd werden, leverden evenwel iets op. Het onderzoek volgde nog andere wegen. De pers bleef lange tijd onwetend omtrent het feit dat een 27-jarige man ervan beschuldigd werd, de politieagent in Waver neergeschoten te hebben en bij wapenhandelaar Dekaise zeven pistolen en acht revolvers gestolen te hebben. Een zekere Robert D.V., wonend in de Molenbeekstraat in Brussel, leeft nu weer als een vrij man.

De rijkswacht was van mening dat de moordenaars, na de schietpartij in Hoeilaart, zijn ondergedoken bij een carrosseriehersteller in Elsene. Deze laatste was toen vijfendertig, had een werkplaats in Hoeilaart en kende Robert D.V. heel goed. Op 5 oktober 1982 had de begrafenis van brigadier Haulotte plaats. Vooraleer het Burgerlijk Kruis eerste klas op het stoffelijk overschot, van de tijdens de uitvoering van zijn dienst omgekomen politieagent, te spelden, zou Procureur des Konings van Nijvel een alarmkreet laten horen over het ontoereikend aantal manschappen. Daarbij uitte hij de met de ontstellende profetische kracht geladen woorden: “Het is van belang dat Waals Brabant niet het grondgebied van bloedbaden wordt …”

Bron » De Bende: Een documentaire | Paul Ponsaers & Gilbert Dupont | 1988