De inbraak bij de Dyane-brigade, de bende van Nijvel en kinderpornografie

De Rijkwachter John van Landschote is bij de Diane brigade, de anti-terrorisme eenheid, ontslagen nadat bij hem valse visa's en geavanceerde wapens zijn aangetroffen die op 3 januari van hetzelfde jaar bij de inbraak bij de Rijkswacht gestolen waren. Van Landschote voorzag de Nederlandse maffia van allerlei materiaal dat ze nodig hadden, inclusief vrouwen en kinderporno.

In de drie jaar volgend op de inbraak, vond in de provincie Brabant een golf bloedige gewapende overvallen plaats waarbij 38 mensen werden vermoord. De daders werden de ' "dolle moordenaars van Brabant'' genoemd; ze pleegden overvallen en zaaiden terreur en hun buit bestond vaak uit niet meer dan pinda's of sigaretten.

Een gepensioneerde Rijkswachter van de Dyane-Brigade oordeelde over het onderzoek naar deze zaak, dat 'het niets dan geblunder is door iedereen, van het hoogste niveau tot het laagste niveau', waarbij hij verzekerde dat de inbrekers eveneens een aanslag op de kolonel van de Brigade hadden gepleegd. Dat onderzoek had een mengsel van neo-nazi's, sex-orgies waar hooggeplaatste leiden aan deelnamen, bordelen waarin minderjarigen geprostitueerd werden, en van bij de inbraak bij de Rijkswacht gestolen munitie aan het licht gebracht. Geen van de daders van de overvallen zou ooit gepakt worden.

Eind 1987 onderzocht de actie-groep Morkhoven de psychiatrische afdeling van het Antwerpse kinderziekenhuis 'Good Engels' (ofwel het Algemeen Kinderziekenhuis Antwerpen), nadat de vader van een jonge patiënt verontrustende onthullingen had gedaan over de 'behandelmethoden' die in dat ziekenhuis werden toegepast. Kinderen werden soms 3 maanden lang in een isoleercel zonder daglicht opgesloten.

Nicolas Poncelet, 14 jaar oud, bezocht het ziekenhuis voor een van de therapieën die het ziekenhuis aanbood, nml. een therapie die hem moest leren hoe hij met de scheiding van zijn ouders om moest gaan. Hij ontmoette de Rijkswachter Van Landschote en Harry Hermans, een medewerker van Ganumedes, in een jongerencafé in de Stationsstraat. Zij hadden hem meegenomen naar een 'porno bar' en hem uitgenodigd mee naar München te gaan, ondanks het feit dat hij leerplichtig was.

De twee mannen waren verbonden aan Ganumedes, een organisatie voor maatschappelijk werk die zich tot doel stelde de jeugd te helpen zich te ontplooien. Deze organisatie werd voorgezeten door Jos Jacobs die een eerbare facade kon ophouden dankzij het feit dat een presentator van een jongerenprogramma van de BRTN dezefde naam draagt als hij. Ganumedes recruteerde, via kleine advertenties in de kranten, jongeren om ze te laten optreden als acteurs in jeugdfilms. De journalist van de BRTN ontving honderden reacties van kinderen die geïnteresseerd waren in een rol in de films van Ganumedes, maar ook kreeg hij een klacht van een moeder die zei dat haar kind misbruikt was bij die organisatie.

De mannen van Ganumedes misbruikten dus kinderen, en die kinderen hadden toegang tot de woning van die mannen, waardoor ze de nodige bewijsstukken konden verzamelen die ze vervolgens aan de werkgroep Morkhoven overhandigden. Jos Jacobs correspondeerde met pedofielen met wie hij debat-avonden over pedofilie organiseerde. Hij had 400 dossiers aangelegd met daarin de persoonsgegevens en de foto's van de kinderen die zich aangemeld hadden als kandidaat om in hun jeugdfilms te spelen. Alle kinderen die daarover ondervraagd werden, antwoordden dat ze hun hadden voorgesteld in een porno-scenario mee te spelen.

De Rijkswachter Van Landschote en Harry Hermans hadden de namen van drie bedrijven in de Jozef de Bomstraat in Antwerpen 'geleend' om hun zaken te doen. "CV INTERACT'' dat in werkelijkheid in de Amerikalaan was gevestigd en computers verkocht, hield zich bezig met de handel in poolse vrouwen die door middel van kleine advertenties in de krant 'Het Nieuwsblad' gerecruteerd werden. De naam "R.B.E.'' dat de naam van een bouwonderneming in Erembodegem was, werd gebruikt voor een detecive-bureau in de Jozef de Bomstraat. Achter de derde naam "Mondial Pallet''', een textiel en video-winkel in de Jozef de Bomstraat, ging in werkelijkheid een bedrijf schuil dat pallets verkocht.

Nicolas Poncelet werd op 28 januari als 'vermist' opgegeven. Marc Ruyters, hoofdinspecteur van de afdeling jeugdzaken van de criminele recherche in Antwerpen, liet weten dat het kind van huis weggelopen was en dat Harry Hermans niets met de zaak van doen had. De Werkgroep Morkhoven lichtte de Duitse politie in, die Nicolas een maand later in München opspoorde. Hij bevond zich in een zwaar getraumatiseerde toestand. Hij raakte later aan de drugs en overleed op 16 -jarige leeftijd aan een overdosis.

Harry Hermans heeft voor de camera toegegeven dat hij Nicolas naar Duitsland had gebracht, en hij pretendeerde dat de moeder van Nicolas daar toestemming voor gegeven had. Mevr. Poncelet ontkent dat en zegt dat het minste wat je over deze zaak kon zeggen was dat het om kinderontvoering ging. Inspecteur Ruyters vond echter niet dat deze man iets te verwijten viel, terwijl hij toch jongeren meenam naar porno-bars, hetgeen in strijd met de wet is die het minderjarigen verbiedt zulke plekken te bezoeken.

Op 5 december 1990 bevestigde Melchior Wathelet, de minister van Justitie die Marc Dutroux in voorwaardelijk vrijheid had gesteld- daarmee het oordeel van de rechters negerend- tegenover de Werkgroep Morkhoven dat het onderzoek van de criminele recherche van Antwerpen geen enkel verdacht feit over Ganumedes had opgeleverd.

1991: Katrien de Cuyper, 15 jaar oud, is sinds 17 december verdwenen. Zes maanden later werd ze dood gevonden, gewurgd nadat ze in zoutzuur was ondergedompeld. Ze werd voor het laatst levend gezien terwijl ze de bar 'Les Routiers' verliet, Die bar licht in Asiadok, een wijk met bordelen in Antwerpen. Inspecteur Ruyters wuifde het idee weg dat Ganumedes een studio zoals 'X-Kiss', dat gespecialiseerd is in pornografie en dat zich op de bovenverdieping van café 'Les Routiers' bevind, gebruikt zou kunnen hebben om de pornografische scenes te draaien waarin de kinderen werd voorgesteld mee te spelen. In de zaak Zandvoort, die in 1998 ontdekt werd als gevolg van het onderzoek dat Morkhoven gestart was naar aanleiding van de hier beschreven zaken, is een pornografische foto-roman aangetroffen waarop Katrien te zien is.

1994: Kim en Ken Heymans, 8 en 11 jaar oud, zijn ontvoerd terwijl ze op weg waren naar het voetbalveld, op 4 januari. Inspecteur Ruyters beweerde wéer dat de kinderen van huis weggelopen waren. De twee kinderen volgden een therapie in het ziekenhuis 'Good Engels' voor de behandeling van het trauma dat ze hadden t.g.v. de echtscheiding van hun ouders, net als Nicolas Poncelet gedaan had dus. Een matroos vond het lichaam van Kim vijf weken later terug in de wijk Asiadok, vlakbij de studio X-Kiss waarvandaan Katrien verdwenen was. Op diezelfde plek werd twee weken later het jack van Ken door iemand neergelegd, en zijn moeder vond een paar weken later zijn voetbalhandschoenen terug in haar brievenbus.

Inspecteur Ruyters was zo fijngevoelig om in het bijzijn van Tiny Mast, de moeder van Kim, Kim 'dat hoertje in haar witte doodskist' te noemen. Hij deed eerst een uitgebreid onderzoek gedaan naar een crimineel die op het moment dat de misdaden tegen die kinderen begaan werden, in de gevangenis zat. Daarna startte hij een tweede onderzoek waarin hij begon met de verdachte de vraag te stellen: ' hebt u Kim en Ken vermoord?' De verdachte zei 'Nee', waarop Ruyters het onderzoek meteen afsloot.

1994: Ganumedes is verhuisd naar een gebouw tegenover de parkeerplaats van het kinderziekenhuis 'Good Engels'. Er werden meerdere klachten wegens seksueel misbruik van de jonge patiënten van dit ziekenhuis ingediend tegen Rijkswachter Van Landschoten. Inspecteur Ruyters vindt echter geen enkele aanwijzing die hem officieel als verdachte zou kunnen aanmerken.

1996: Jos Jacobs begaat de vergissing zijn belasting niet te betalen en hij wordt dankzij een deurwaarder gearresteerd, nadat die laatste toen hij bij Jacobs beslag kwam leggen op zijn eigendommen wegens de schulden die hij had, stuitte op een grote hoeveel kinderporno-films en -foto's. Het dossier over 400 kinderen dat de Werkgroep Morkhoven daarop aan de autoriteiten had overhandigd, werd niet in behandeling genomen door Justitie, waardoor van geen enkel slachtoffer de identiteit kon worden achterhaald. Jos Jacobs werd in 1998 opnieuw gearresteerd wegens verdenking van schennis en van verkrachting van tenminste twee minderjarige jongens. Hij werd tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld.

2008: Het mysterie van een serie gerechtelijke dwalingen en -blunders die dertig jaar lang heeft geduurd, wordt opgelost:

DE NEDERLANDSE MAFFIA BETAALDE HOGE BELGISCHE EN NEDERLANDSE POLITIE-AMBTENAREN OM ALLERLEI SOORTEN MISDAAD WAAR DIE MAFFIA GELD MEE VERDIENDE TE NEGEREN, dat meldt Warwick Spinks, de uitbater van een van de bordelen van die maffia.

Nergens ter wereld is de maffia erg bezorgd om de fundamentele rechten van de mensen. Ze gebruikt kleine minderwaardige boeven die bereid zijn om het vuile werk op te knappen in ruil voor bescherming of voor makkelijk geld. De maffia is niet geïnteresseerd in pornografie of kindermisbruik: alles wat ze wil is geld, heel veel geld. Ze laat mensen verdwijnen, dumpen lichamen in een rivier, en kopen hoge ambtenaren om zodat die ze hun gang laten gaan en ze aan nog veel meer geld kunnen komen.

De affaire Dutroux heeft verandering gebracht in deze situatie: de internationale pers, die niet op de hoogte was gesteld van het IQ van inspecteur Ruyters, beschreef de Rijkswachter Michaux als zijnde de domste politie-man ter wereld. De onthulling van het gemiddelde IQ van de politiemensen die de onderzoeken leidden naar zaken waar de Nederlandse maffia bij betrokken was, ontketende in België een regeringscrises. De blunders die op elk niveau gemaakt werden bij het onderzoek naar de inbraak in het wapenmagazijn van de Dyane brigade worden tot op de dag van vandaag als staatsgeheim beschouwd, hoewel de feiten allang verjaard zijn. Het is duidelijk dat het grootste deel van de wapens die bij die inbraak buitgemaakt werden, via de Rijkswachter Van Landschoten in Nederland terecht is gekomen.

De Nederlandse maffia hoeft de hoge Belgische ambtenaren niet eens meer om te kopen sindsdien, want die dekken sindsdien gratis alle praktijken van de maffia af, uit angst dat de waarheid België opnieuw in een chaos zal storten. Maar de bescherming die België aan voormalige leden van die maffia biedt, aan Pascal Taveirne bijvoorbeeld, heeft een nog veel groter probleem opgeleverd. Want dankzij het feit dat België nu een gratis protectoraat voor de maffia is, kunnen de grootste minkukels tegenwoordig hun eigen pedocriminele netwerken opzetten, met al het gevaar voor kinderen dat het feit dat mensen wier IQ omgekeerd evenredig is aan de grootte van hun perversiteit ongelimiteerde macht hebben in dit land, met zich meebrengt.