Paul Pourbaix?

Justitieel onderzoek België Ex-Nederlander zou banden hebben met ultra-rechts

De Belgische justitie stelt een uitgebreid onderzoek in naar de handel en wandel van de tot Belg genaturaliseerde ex-Nederlander Richard van Wijck uit Essen (Dld). De 38-jarige man, die net over de grens met West-Brabant een kapitaal landgoed bewoont, zou sterke banden hebben met ultra-rechtse kringen in België en verschillende van hun activiteiten financieel hebben ondersteund. Hij is na zijn aanhouding vorige maand in Antwerpen weer op vrije voeten gesteld.

Van Wijck blijkt de grote man te zijn achter een hele serie ondernemingen. Op dit moment is het aantal "Van Wijck-faillissementen" al opgelopen tot dertien. Hij is intussen zelf ook bankroet. Zijn riante onderkomen, grenzend aan de Kalmhoutse Hei, staat op dit moment voor de lieve som van f 2,8 miljoen te koop. Van Wijck en zijn schuldeisers zijn niet de enige slachtoffers van de reeks faillissementen. De Essense financier had blijkbaar invloedrijke vrienden, die op hun beurt weer zitting namen in raden van beheer van verschillende van zijn bedrijven.

De Europarlementariër Paul van Kerkhoven (vooraanstaand lid van de officieel georganiseerde rechtervleugel van de Waalse christen-democraten (de CEPIC), is ondermeer beheerder van Van Wijcks beheersmaatschappij NV Wildven. Deze NV was weer verantwoordelijk voor. het beheer van Van Wijcks "optrekje" in Essen. NV Wildven is sinds kort ook bankroet.

Bron: Nieuwsblad van het Noorden | 23 Maart 1983

Ridders van de Keltische Eik of: De miljoenenkrater van een spookbank

Minstens een miljard franks, z’on 6o miljoen gulden: zo groot is de financiële krater na het uiteenspatten van het imperium van een Belgische erfgenaam van de Unilever-Jürgens, baron Richard van Wijck en dienst partner ‘graaf" Gherardi Dandolo, playboy en gewiekst oplichter.

Binnen twee maanden werden begin dit jaar, alsof er een rij dominostenen omviel, de bijna 20 vennootschappen van het illustere tweetal bankroet verklaard. Graaf Dandolo zag de bui nog net op tijd hangen en vluchtte met de boekhouding van de sleutelholding S. A. Credithold uit Luxemburg naar Monaco. Baron Van Wijck werd gearresteerd, maar kon na een maand terugkeren naar zijn 105 ha grote landgoed in Essen, net tegen de Nederlandse grens bij Roosendaal. Het was volgens één van zijn felrijke hoge relaties, ex-premier Van den Boeynants, dan ook "een schande dat zo iemand door vier gendarmes bewaakt het - Justitiepaleis wordt binnengebracht. Zo'n man gaat toch nooit op de vlucht slaan! Dat weet toch iedereen!"

Met iedereen bedoelde"VDB" in elk geval de ministers en andere "high society"- figuren die de salons van Van Wijcks privéclub "Cercle des Nations" in Brussel in en uit liepen.

De baron was dan ook niet slechts "baron", maar tevens de Belgische "grootmeester" van de "Ordre du Rouvre", een zeer select en invloedrijk clubje aartsconservatieven van katholieke huize, die bekend staan als de "Ridders van de Keltische Eik." De orde, met het landgoed van baron Van Wijck als zetel, kent een streng hiërarchische, middeleeuwse structuur. Slechts zo'n 60 tot 70 uitverkorenen kwamen in België op de ledenlijst voor, maar de invloed van deze "ridders" was groot. En dan vooral waar politici, bankiers, zakenlui en grootadel elkaar treffen.

Van Wijcks grote ambitie was door te dringen tot de financiële top door middel van een eigen bankinstelling. Een poging in 1973 om samen met enkele andere "ridders" de Gesbanque in Luik in handen te krijgen mislukte. Maar twee jaar later maakte de baron in de Cercle des Nations kennis met de "graaf” Dandolo (37) die deze titel van de Italiaanse ex-koning Umberto II gekregen had toen die allang geen titels meer kón verlenen.

De "graaf" is zeer goed thuis in internationale bankkringen en heeft connecties in de jet sets in Italië, Zwitserland en Monaco. Graaf Dandolo heeft ook plannen, en baron Van Wijck gaat er maar al te graag op in; binnen korte tijd is het adelijke duo eigenaar van de Credito Commerciale, een bank in het Zwitserse Lugano.

Die bank richt in 1976 de SA Credithold in Luxemburg op, een holding die de scharnier zal worden van de financiële operaties in België. Maar het begin is moeilijk: een verzekeringsmaatschappij die door de bank gekocht wordt gaat failliet, een verlies van tientallen miljoenen franks. Een door de bank opgerichte BV, die belangen in de industrie moet verwerven wordt voor miljoenen franks opgelicht. Eén van de vennoten moet daardoor zelfs zijn chique Brusselse woning aan de groep-Van Wijck verkopen en "graaf" Dandolo maakt er meteen maar een casino van.

Een van de volgende avonturen is het onderbrengen van 's barons landgoed in een "NV Wildven", waarover alweer een "Ridder van de Keltische Eik", Paul Vankerkhoven, het beheer zal voeren. Deze NV zal voor heel wat financiële transacties dienen, maar het.eind van het lied is dat baron Van Wijck later mét het faillissement van ook deze NV zijn domein met een boekwaarde van 7 miljoen gulden en zijn hele privévermogen verliest.

Voor het zover is denken de baron en de graaf echter een grote slag te kunnen slaan door de NV Credit Commercial et Financier (CCF) op te richten. Via Dandolo's relaties verstrekt CCF hypothecaire leningen aan EG-ambtenaren (ook Dandolo's vader werkt bij de EG), maar ook wordt geld van zo'n 50 vermogende Belgen aangetrokken, dat via Credithold frauduleus naar de Luxemburgse kapitaalmarkt wordt gesluisd. Waardoor CCF al spoedig als een illegale, occulte bankinstelling functioneert. De bank in Lugano wordt verkocht.

Om het zwarte geld dat de van de Keltische Eik" met tal BV's en NV's (die nu allemaal failliet zijn) verdienen zonder risico wit te kunnen wassen, moet het adellijke duo van de klandestiene bank nog een échte bank zien te maken. Dat lukt in 1982 bijna als de zonderlinge "graaf" en de baron-grootmeester de helft van het kapitaal van de Antwerpse privébank "Beeckmans, Gheysens, Vanderlinden en Co" verwerven. Graaf Dandolo neemt even de dagelijkse leiding in handen en kort daarop is de extreem-rechtse bankier Jack de Spiriet, Ridder, van de Keltische Eik, directeur van de Brusselse vestiging van deze bank.

Wit wassen

In de praktijk echter vestigt De Spiriet zijn Brusselse kantoor in de zetel van CCF, waarmee een echte bank zich dus in de clandestiene bank komt vestigen. En het netelige probleem om een echt respectabele bankiersgroep te worden, om het zwarte geld probleemloos wit te kunnen wassen en om de negatieve balansen van alle firma's waar de "ridders" mee van doen hadden recht, te trekken, is dus bijna opgelost. Bijna, want vorig jaar zomer begon de Bankcommissie eindelijk lont te ruiken, en werd de Antwerpse bank in het geheim bevolen zich "geleidelijk en discreet" uit de tentakels van de "ridders" los te wurmen.

Een paar maanden later stortte Van Wijcks imperium ineen. De "grootmeester" zag nog net de hielen van de "graaf' die mét de boeken van de SA Credithold, Luxemburg naar het schijnt via Nederland naar Monaco vluchtte, waar hij allang als inwoner stond ingeschreven.

De economische rechters in Brussel, Antwerpen en Luxemburg begonnen de schulden die bij de faillissementen open bleven op te tellen. Half februari sprak het Brusselse; parket schuchter van 300 miljoen franks (16,5 miljoen gulden), twee weken later was dat al 650 miljoen franks (36 miljoen gulden) en inmiddels is de optelsom al boven de'één miljard franks (60 miljoen gulden).

De "grootmeester" van de Ridders van de Keltische Eik zelf was al zijn bezit kwijt. De "graaf" was er vandoor. En de "ridders" moeten nog steeds "de spirituele waarden verdedigen tegen de materialistische tendensen in onze samenleving." Maar dat staat wel als punt 6 in de statuten van de "Orde du Rouvre".

Bron: Het vrije volk | 15 April 1983

Belgische drugskoning krijgt belastinggeld - BIC-agent leverde 27 kilo

Jean- Pierre van Grunderbreek, één van de beklaagde BIC-agenten in het geruchtmakende Belgische corruptieproces "de zaak-François", heeft in de jaren '70 tenminste 27 kilo heroïne (waarde ruim 2,5 miljoen gulden) aan de Chinese triadebendes in Amsterdam geleverd.

De BIC-agent deed dat in opdracht van Bruno Farcy, de grootste drughande laar van België, die vanuit zijn Candy Club in Brussel voor de triades de heroïnelijn Bangkok-Brussel-Am sterdam controleerde. "Drugspeurder" Van Grunderbeek was destijds, zo bleek tijdens het proces, door Farcy onder druk gezet om heroïne langs de Belgische douane te smokkelen, iets "wat de "undercover"-agent met veel verve deed. In ruil daarvoor speelde Farcy de BIC-agent af en toe bewijsmateriaal te gen kleine drugshandelaren toe zodat van Grunderbeek toch "resultaten kon boeken".

Verdiende de BIC-agent aan deze samenwerking met de gevreesde heroïnekoning al grote sommen gelds, ook Farcy werd er beter van. Zo keerde het Bureau d'lnformation Crlminelle (BIC)" dat rechtstreeks onder minister van Justitie viel, Farcy in 1977 maar liefst 465.000 francs (32.500 gulden) aan tipgeld uit. Geld van de Belgische belastingbetalers, dat Farcy in zijn Candy Club bulderend van de lach in ontvangst nam.

Van Grunderbeek, tevens verdacht van verzekeringszwendel ten bedrage van een kwart miljoen francs, had de Nederlandse politie nimmer over Farcy's handel met de triades getipt. „Terwijl gè toch genoeg heroïne naar Amsterdam bracht om heel Nederland te vergiftigen," aldus mr. Cornells, de openbaar aanklager in het proces tegen de verloederde BIC en NDB- agenten.

"Ik was bang," verklaart Van "Grunderbeek nu, "ik hoopte, wel dat, Farcy zou worden gepakt, maar ik durfde niet te waarschuwen, Farcy was gevaarlijk."

Pas in 1977 ontdekte de Amsterdamse narcoticabrigade dat het BIC betrokken was bij de heroïne-transacties met de Chinezen. Bij het bestuderen van foto's, die tijdens één van die transacties met een telelens waren gemaakt, identlficeerden de Amsterdammers tot hun stomme verbazing Van Grunderbeek. Het BIC "een bende zonder regels en leiding," aldus de advocaten in het proces ontsloeg de agent voor de vorm maar nam hem later weer in dienst.

Chantage

Nadat Bruno Farcy in januari '78, na een tip van de Amerikaanse DEA, die in feite de dienst uitmaakte bij het BIC, in Amsterdam was gearresteerd, werden de contacten tussen het BIC en Farcy officieel verbroken. De rijkswacht nam de zaak echter over en stuurde de adjudanten Raes en Goffinon van de Bijzondere Opsporings Brigade (BOB) naar de "tipgever" in de Scheveningse gevangenis.

Onder de ogen van de Nederlandse politie stelde Farcy (die vanuit "Scheveningen" vrijelijk kon bellen en daar rustig doorging met het chanteren van Belgische "undercovers") de rijkswachters en schijn-transactie met vier kilo heroïne voor.

Farcy maakte Raes en Goffinon wijs dat een concurrerende Chinese triade hem verraden had en dat hij ze dat betaald wilde zetten. De adjudanten moesten een kamer boeken in een Brussels hotel en Farcy's rechterhand Joseph Vienne zou daar dan met vier kilo heroïne uit Karachi arriveren om de Chinezen in de val te lokken.

De rijkswachers Raes en Goffinon deden die nacht in het hotel geen oog dicht. Elk moment verwachtten ze Vienne (hen door de DEA afgeschilderd als "een informant van ons"), met de vier kilo heroïne. Maar Vienne kwam nooit opdagen en was dat ook nimmer van plan geweest. Hij werd in Karachi gearresteerd, niet met vier, maar met 27 kilo heroïne in zijn koffers.

Goffinon ook?

Het is deze Vienne die adjudant Goffinon, die het onderzoek in de zaak-Francois leidde en daarvoor, op een bom onder zijn auto werd getracteerd, er nu van beschuldigt zelf ook in drugs te hebben gehandeld. Goffinon zou, volgens Vienne, destijds zelfs een keer met hem en Farcy naar Karachi zijn gereisd om daar bij Mohammed Kahn (de grote man achter de drugslijn Pakistan- Nederland, met wie commandant Leon Francois van het Nationaal Drugs Bureau (NDB) ook al zaken deed) een partij morfine op te halen. lets wat adjudant Goffinon uiteraard heftig ontkent.

Moet de beschuldiging van Vienne worden gezien als een poging het onderzoek in de zaak-Francois in diskrediet te brengen? Feit is dat voor de Brusselse rechtbank Vienne's verklaringen tot nu toe onder tafel zijn geveegd en dat Vienne nog steeds niet als getuige is gedagvaard. Feit is ook dat het dossier Farcy-Vienne zoals zo vaak de laatste tijd op de griffie zoek was en dat advocaten het pas konden inzien nadat één van hen een klacht wegens verduistering ervan had gedeponeerd. Feit Is eveneens dat Bruno Farcy, na de bezoekjes van adjudant Goffinon, op oudejaarsdag '79 "met hulp van buitenaf” uit de Scheveningse gevangenis kon ontsnappen. Farcy beschikte over een spuitbus met traangas en touwen en op drie plaatsen in Nederland stonden vluchtauto's voor hem klaar. Wie leverde Farcy in' de gevangenis die spuitbus?

Bron: Het vrije volk l 1 Maart 1982

Hielp politiechef dealers ontsnappen?

Heeft Leon Francois (42), de commandant van de Belgische Nationale Drugsbrigade - maandag wegens drugshandel gearresteerd - ook de ontsnapping van drie drugshandelaren uit de Scheveningse gevangenis georganiseerd? De rijkswacht te Brussel zegt aanwijzingen in die richting te hebben, maar de Haagse politie weet - officieel - van niets.

Op 30 december vorig jaar ontsnapte de Franse drugshandelaar Albert F. (34) op spectaculaire wijze uit "Scheveningen". In zijn kielzog; nam hij twee anderen mee, een landgenoot en een ltaliaan. Het spoor liep dood in Rotterdam, waar een daar gehuurde vluchtauto werd teruggevonden.

Albert F. zou één van dé tipgevers zijn geweest van commandant Francois. Om te voorkomen dat hij zijn mond voorbij zou praten over Francois eigen rol in drugshandel, zou de politiechef F.'s ontsnapping hebben geregeld. De Haagse politie tracht nu na te gaan of dit waar is.

In België is gisteren ook een lid van de Criminele Informatiedienst gearresteerd in verband met het drugsschandaal. Eerder werd al een chef van die narcoticabrigade aangehouden Het onderzoek strekt zich uit over de periode 1976-1978. In die jaren zou commandant Francois zijn begonnen met de handel in grote partijen heroine cocaïne en hasj. Hij zou daartoe over zijn gegaan, nadat zijn tipgevers er met een grote som geld uit de "speciale kas" vandoor waren gegaan. Daardoor ontstond een begrotingstekort van tonnen. Commandant Francois dacht dat gat te kunnen dichten door zelf in drugs te gaan handelen.

De zaak kwam aan het licht toen in Pakistan een Belg met 27 Kilo heroïne werd gearresteerd. De man beweerde voor de Belgische politie te: werken. Twee andere Belgen die in Nederland wegens cocaïnehandel waren gearresteerd werden eerder al vrijgelaten toen de Nationale Drugsbrigade verklaarde dat het tweetal opdracht had te infiltreren in het drugsmilieu.

Bron: Het vrije volk | 23 Januari 1980

Albert F. in dit artikel is Albert Farcy.

Politie-chef in België in arrest

Leon Francois, officier van de Belgische rijkswacht en chef van de anti drugs-brigade, is gearresteerd. Hij wordt ervan beschuldigd drugs te hebben gesmokkeld en verhandeld. Een van de collega's van Francois verklaarde gisteren, dat Bingo, een speciaal voor het opsporen van drugs opgeleide politiehond altijd hevig blafte als Francois of diens actetas in de buurt was. Francois placht dan als verklaring te zeggen dat de hond nu eenmaal dol op hem was.

Narcotica-schandaal in Brussel breidt zich uit

Het parket in Brussel heeft vanmorgen bevestigd dat twee leden van de Belgische Staatsdienst voor Criminele Informatie eind vorig jaar de beruchte Franse gangster en drugshandelaar Albert "Bruno" Farcy uit de gevangenis van Scheveningen hebben helpen ontsnappen. Farcy, eigenaar van een bar in Brussel, leidde tot zijn arrestatie in Nederland, waar hij werd gepakt met een grote hoeveelheid drugs en vijf jaar gevangenisstraf opliep, de drughandel in de Belgische hoofdstad samen met zijn twee broers en zijn vader. In verband met de ontsnapping van Farcy uit de gevangenis in Scheveningen zullen naar het oordeel van de onderzoeksrechter in de zaak van rijkswachtcommandant Leon Francois, die dezer dagen werd gearresteerd en met wiens arrestatie de nationale drugbrigade van België in opspraak is gekomen, nog meer pikante bijzonderheden bekend worden.

De Belgische drugsbestrijder nummer één, rijkswachtcommandant Leon Frangois, werd samen met twee medewerkers gearresteerd omdat hij voor een kleine miljoen gulden, maar mogelijk voor een veelvoud daarvan, drugs heeft verhandeld ten eigen voordeel. Deze anti-drugsbrigade stond onder rechtstreeks toezicht van de minister van Justitie en van een hoge ambtenaar van diens ministerie. De drugsbrigade kende een haast onbegrensde vrijheid om te doen en te laten wat ze wilde. De gearresteerde rijkwachtcommandant blijkt verschillende malen telefonisch contact te hebben gehad met leiders van de drugsbestrijding in Nederland, en speciaal in Amsterdam.

Bron: Het Parool | 24 Januari 1980

Politiehond had drughandel eerder door dan recherche

In België is deze week, zoals gemeld, onder anderen de chef van de drugsbestrijdingsbrigade Leon Francois gearresteerd. Hij wordt ervan beschuldigd drugs gesmokkeld en verhandeld te hebben. Collega's van de man stonden perplex toen zij van het dubbele leven van hun chef hoorden, echter niet Bingo, de speciaal voor het opsporen van drugs opgeleide politiehond van de Drigade. Een van de collega's van Francois vertelde dat het achteraf bezien wel opvallend was dat Bingo zo tekeer ging als Francois of diens aktentas in zijn buurt waren. Men had echter geloof gehecht aan de uitleg van de drugs smokkelende chef, die de geestdrift van de fel blaffende labrador placht te verklaren met de opmerking: "Bingo is nu eenmaal dol op mij". We hadden beter moeten weten zei de politieman.

Bron: Leeuwarder courant | 24 Januari 1980

Schandaal met rijkswacht - Drugteam werkte met provocateurs

De raadkamer in Brussel heeft woensdag de arrestatie bevestigd van kapitein Leon Francois, commandant van het Nationaal Bureau voor Drugs (BND) bij de Rijkswacht, en van Karel Cloonen, inspecteur bij het Bestuur voor Criminele Informatie (BIC), dat direct ressorteert onder het Belgische ministerie van justitie. Deze beide functionarissen van diensten ter bestrijding van de handel in verdovende middelen worden nu officieel beschuldigd van "zwendel in verdovende middelen."

Daarmee is deze opzienbarende zaak nog lang niet af. Vandaag moeten nog twee gearresteerde onderofficieren van de anti-drugbrigade van de Rijkswacht voor de Brusselse raadkamer verschijnen. Naar een vijfde verdachte Rijkswachter wordt nog gezocht. In België wordt niet uitgesloten dat deze affaire ook gevolgen zal hebben voor de hoogste leiding van de Rijkswacht, die direct ressorteert onder het ministerie van defensie. Niet alleen heeft de gearresteerde kapitein Francois gezegd, dat zijn superieuren zijn opsporingsmethodes van handelaren in verdovende middelen hebben gedekt. Ook een anonieme functionaris van de anti-drugbrigade heeft gisteren in La Libre Belgique aangeduid, dat zowel de speciale opsporingsbrigade van de Rijkswacht als het openbaar ministerie in Brussel en Antwerpen wisten dat er bij de bestrijding van verdovende middelen werd gewerkt met dubieuze tipgevers en handelaren met het doel de grote handelaars op het spoor te komen. Deze methode is in België niet toegestaan.

Ofschoon niet precies bekend is wat kapitein Francois, inspecteur Cloonen en de beide andere Rijkswachten concreet wordt verweten, is intussen wel duidelijk dat het in feite om twee zaken gaat. Kapitein Francois zou hebben gewerkt met tipgevers, infiltranten en provocateurs, die in opdracht of samen met zijn anti-drugbrigade verdovende middelen kochten en verkochten om zo te achterhalen waar de grote handelaars zaten.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld Amerika is in België een dergelijke methode verboden. Kapitein Francois, die in Amerika werd opgeleid en in België ook samenwerkte met de Amerkaanse dienst ter bestrijding van de handel in verdovende middelen, zou echter de efficiëntie van de opsporing gesteld hebben boven de wet. Een tweede, beschuldiging luidt, dat de Belgische dienst of Rijkswachters zelf in verdovende middelen hebben gehandeld. Zij zouden dit echter niet hebben gedaan om er persoonlijk beter van te worden, maar om geleden "verliezen" bij de handel terwille van de opsporing te compenseren.

Al de zaken die nu bovenkomen zijn voor een groot deel al verschillende jaren oud. Zo wordt er herinnerd aan de arrestatie van twee medewerkers van kapitein Francois in Nederland, die hier cocaïne probeerden te verkopen. Dit zou in 1974 zijn geschied.

In 1975 zou een tipgever van kapitein Francois er met 200.000 gulden vandoor zijn gegaan. Daar nog enkele andere acties verkeerd afliepen, werden de "verliezen" als maar groter en dat zou de dienst of enkele leden van de dienst op het idee hebben gebracht zelf verdovende middelen te verkopen om zo de financiële middelen van de dienst weer aan te vullen. De Belgische justitie onderzoekt thans vooral de vraag waarom in 1977 en 1978 bepaalde geheimzinnige koffers op de luchthaven Zaventem nooit werden gecontroleerd of slechts werden gecontroleerd door een douanebeambte die in dienst was van de BND.

Namen

In de verhalen rond deze affaire, die de Rijkswacht opnieuw in opspraak heeft gebracht, duiken steeds weer de namen op van Albert Farcy en Joseph Vienne, twee notoire handelaars, die beiden ook voor de Belgische politie zouden hebben gewerkt. Farcy werd in 1977 in Nederland gearresteerd en tot vijf jaar veroordeeld. Op 30 december ontsnapte hij met nog twee gevangenen uit de gevangenis te Scheveningen.

In België wordt nu de vraag gesteld hoe Farcy uit de Scheveningse gevangenis kon ontsnappen. Een woordvoerder van de Nederlandse justitie heeft ontkend, dat Farcy is ontsnapt met hulp van buitenaf. De vraag hoe Farcy echter in de gevangenis in het bezit van spuitbussen met traangas kon geraken, is echter niet opgehelderd. Het feit dat het om een aantal oude zaken gaat heeft in België het vermoeden versterkt dat de Rijkswacht deze affaires in de doofpot had willen stoppen. Het onderzoek kwam op gang na een klacht van twee rijkswachters bij de justitie.

Bron: De Volkskrant | 25 Januari 1980

Narcotica-dief weer vrij

De van drugshandel en antieksmokkel verdachte chef van de Belgische narcotica-brigade, Leon Francois, is gisteren voorlopig op vrije voeten gesteld. Francois gebruikte drugsbestrijdingsmethoden die niet in overeenstemming waren met de wet maar houdt vol dat zijn chefs dit goedgekeurde.

Bron: Het vrije volk | 5 Maart 1980

Ex-politiechef vandaag voor rechter voor fraude en drughandel

De voormalige chef van het Belgische Nationale Drugbureau, Leon Francois, moet vandaag voor de Korrektionele Rechtbank in Brussel verschijnen. Hij wordt ervan verdacht overheidsgelden te hebben verduisterd die bestemd waren voor het opsporen van heroïne-handelaren en bovendien zelf in cocaïne te zijn gaan handelen om financiële tekorten, die door de mogelijk onjuiste praktijken waren ontstaan, aan te vullen.

Vijf weken

De Belgische justitie heeft voor het proces vijf weken uitgetrokken met steeds drie zittingen per week op maandag, dinsdag en woensdag. Er bestaat echter een grote kans dat de rechtbank zich niet aan dat schema zal kunnen houden, want in het weekeinde was de akte van beschuldiging tegen Frangois nog niet eens vrijgegeven. Er wordt rekening mee gehouden, dat het proces vandaag al meteen uitgesteld moet worden op verzoek van de advocaten. Met Francois moeten er nog veertien andere verdachten in deze affaire voor de Belgische rechter verschijnen. Onder hen zijn verscheidene medewerkers van Leon Francois en enige buitenlanders, die niet in België verblijven en naar wordt aangenomen ook niet zullen verschijnen. Tot de buitenlanders behoort Frank Eaton, een medewerker van de Amerikaanse drugsbestrijdingsorganisatie DEA.

Verontrusting

De medewerkers van Francois en enkele andere verdachten zitten al sinds november 1980 vast in België. Het gerechtelijk vooronderzoek heeft ruim twee jaar geduurd. Daarover is onder Belgische juristen nogal wat verontrusting ontstaan, omdat enkele belangrijke verdachten, waaronder de ex-narcoticachef Francois kort na hun arrestatie in 1980 werden vrijgelaten. Francois heeft altijd ont-, kend dat hij zich met malafide praktijken heeft beziggehouden.

Tegenover het Algemeen Dagblad, het enige interview dat hij sinds zijn arrestatie weggaf, gaf hij in april 1980 toe, dat er overheidsgeld was verdwenen in de zakken van tipgevers van zijn bureau en mensen, die als undercover agent partijen verdovende middelen moesten kopen om handelaren op te sporen.

Overleg

Francois toen in het Algemeen Dagblad: "Dat geld was beschikbaar gesteld in overleg met de top van de Rijkswacht. Mijn superieuren waren van alles op de hoogte, maar die hebben geen zeven weken vastgezeten. Met dat geld hebben wij bovendien geen misdrijven uitgelokt. Bij de smokkelaars was de wil aanwezig om de heroïne te verkopen. Wij hebben die wil niet beïnvloed. Het geld verdween door vervelende omstandigheden. Maar zo gaat het nu eenmaal: als het goed gaat hoor je niets, je hoort pas wat als het fout gaat." Francois zei toen ook, dat hij "gecontroleerde heroïneleveringen” had gevolgd in overleg met de Nederlandse Criminele Recherche Informatiedienst in Den Haag. Francois verweet de Belgische autoriteiten dat hij wel een opleiding moest volgen bij de DEA in de Verenigde Staten, maar dat hij voor het in de praktijk brengen van die lessen nu werd vervolgd door de rechter.

Bron: Algemeen Dagblad | 18 Januari 1982

Joop is Belgische Opsporingsbrigade te slim af geweest - Nederlandse verdachte in proces-François nog spoorloos

Het proces Francois, genoemd naar de ex-chef van het inmiddels opgeheven Belgische Nationale Drug Bureau van de rijkswacht, Leon Francois, die met enkele andere politiemensen en burgers terecht staat wegens de handel in verdovende middelen en het verduisteren van forse sommen tipgeld, gaat vandaag de derde week in.

En, evenals de afgelopen veertien dagen zal de enige Nederlander onder de 15 verdachten, de 35-jarige Jacob van Welij daar zeker weer niet bij zijn. Hoewel Jacob, "Joop" voor zijn vrienden, eind 1980 werd aangehouden door de BOB, Belgische Opsporingsbrigade, is hij sinds de afgelopen zomer spoorloos. De villa aan de Corbystraat in het Belgische plaatsje Mol, even over de grens bij Tilburg, van waaruit Joop van Welij in antiek handelde, staat al 1 weer enige tijd te huur.

Koddig

Zowel de rijkswacht als de BOB wil geen verklaring geven voor de vlucht van de Nederlander. Een Belgische irelatie van Van Welij: "Dat begrijp ik wel, want dit is weer zo’n koddige toestand, die de hele zaak Francois kenmerkt. Volgens de officiele lezing ontsnapte Joop deze zomer tijdens een verhoor op het bureau van de BOB in Brussel op miraculeuze wijze. Maar wij weten allemaal dat er een andere reden is voor Joops verdwijning. Daarvoor moet je weten dat er een enorme bestaat tussen Belgische politiekorpsen als de rijkswacht, de BIC en de BOB. Het is bekend, dat Joop de BOB heeft aangeboden te helpen bij het onderzoek in de zaak-Francois en de BOB zo aan enkele Grote Jongens te helpen.
De BOB had daar wel oren naar want de verdachten in deze zaak komen allemaal uit de kringen van de rijkswacht en de BIC, de kriminele inlichtingendienst. Joop stelde één voorwaarde; hij moest tijdelijk in vrijheid worden gesteld. Dat gebeurde en Joop was vanaf dat moment natuurlijk meteen voorgoed verdwenen, de BOB met lege handen achterlatend.

Antiekhandel

Van Welij woonde al een jaar of tien in Mol, waar hij een antiekhandel dreef. Via één van de andere verdachten in het proces-Francois, de politieman André Deckers, kwam hij in contact met Belgen die verdovende middelen smokkelden. Deckers handelde ook in antiek, volgens de Belgische justitie als dekmantel voor zijn politiewerk bij het Nationaal Drugbureau van Francois en later bij de BIC. Ze leerde Van Welij andere hoofdverdachten uit het proces- Francois kennen; de BlC-leden Karei Clonen en Johan Declerq.

Een politieman van de BOB in Mol, die Van Welij's huis de laatste jaren in de gaten moest houden: "Die politiemensen haalden op grote schaal hasj naar België onder het mom dat zij handelden om de belangrijke smokkelaars te kunnen vinden. In werkelijkheid ging al het spul naar het huis van Van Welij, die het doorverkocht. Het gaat om duizenden kilo’s.”

Informeren

Eén van deze affaires herinnert de BOB-man zich nog heel goed: "Het huis van Van Welij werd enige tijd geobserveerd door leden van de BOB, waar ik dus bij werk, in samenwerking met leden van het Nationaal Drug Bureau van Francois. Die stuurde op een bepaald moment de politieman Willy Dekuyper, die nu ook tot de verdachten behoort. Wel, deze Dekuyper, hield Van Welij precies op de hoogte van de tijden wanneer zijn huis onder politietoezicht stond.
”Zo heb ik in de dossiers gelezen, en dat is deze week ook ter sprake gekomen voor de rechtbank, dat Dekuyper bij voorbeeld eens naar een hotel in Parijs belde waar Van Welij logeerde met André Decker. Hij meldde toen dat een grote partij hasjiesj rustig naar Mol kon komen omdat de villa een paar dagen was losgelaten.

Heroïne

Een medewerker van de procureur des konings, mr. P. Cornelis, de openbare aanklager in het proces Francois. ”Ik weet, dat de politie in Nederland niet geïntereseerd is in de hasjsmokkel. Misschien is het daarom aardig te weten, dat wij aannemen dat Van Welij ook nauwe contacten onderhield met twee andere verdachten in het proces, Edgard Barbé en Albert Gillet. Deze heren, geen politiemensen, waren betrokken bij een forse heroïnesmokkel naar de Verenigde Staten. Gillet bracht in 1980 meer dan 200 kilo heroïne naar de VS. Maar ook hij beweert weer dat hij voor de Amerikaanse politie werkt. Wij vinden het daarom om verscheidene redenen spijtig dat Van Welij is gevlucht.

Bron: Algemeen Dagblad | 1 Februari 1982