Samenvatting

• Wat? Inbraak en moord op een man.

• Wanneer? 12 juni 1985

• Waar? Weggevoerdenlaan in Lauwe, nabij Menen » Google Maps

• Wie? Yves Ciroldi, een Fransman.

• Motief: Roofmoord

• Buit: niets

• Status: Opgelost. De dader werd in juli 1985 gearresteerd in 1988 veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

De inbraak en moord vertoont een aantal gelijkenissen met de inbraak en moord in Beersel. De dader verklaarde dat hij dacht dat het huis leeg was. Toen dat niet het geval bleek te zijn, bond hij de man vast. De speciale techniek die hij daarvoor gebruike, werd de man fataal. Het ging om een zogenaamde "verhuizersknoop" waarbij het slachtoffer zich bij iedere beweging wurgde. Een techniek die Yves Ciroldi "zeer goed kende". Voor de moord had Ciroldi in de regio van Menen al verschillende inbraken gepleegd in huizen, al dan niet met geweld.

Vrijgezel vermoord te Lauwe

Maandagnamiddag stond de Menense deelgemeente Lauwe in rep en roer. In de Schonekeer werd het lijk ontdekt van de 56-jarige vrijgezel Gerard Bossuyt. De man die een rustig leventje leidde en naast zijn familiebezoeken vooral oog had voor de konijnenkweek en zijn lievelingshond “Brenda” werd vermoedelijk in koelen bloede vermoord.

Het was zijn zuster, zes jaar ouder, die, omdat Gerard niet naar gewoonte was komen eten, angstige voorgevoelens kreeg. De man was de stiptheid zelf. Hij had echter de jongste drie dagen niets meer van zich laten horen.

De zuster trok daarop naar de prachtig ingerichte vrijgezellenwoning van haar broer. Eerst vond zij een schoen, daarna een bril. Nadat zij angstvallig bij een buur te rade was gegaan werd de politie verwittigd.

De bewoner van het huis 13 in de Weggevoerdenlaan - Schonekeer - bleek reeds enkele dagen dood. Hij werd gevonden in een aanhangsel van de woning, bedekt met een deken en deels gewurgd. Hulp kon niet meer baten.

Aan de hand van het feit dat de kranten van donderdag jl. nog in de bus zaten moet de moord gebeurd zijn woensdagavond of woensdagnacht. In de slaapkamer werd alles doorheen gehaald. Vermelden wij nog dat de jongste tijd in die omgeving heel wat inbraken werden gepleegd. Kenmerkend is dat de trouwe lassie niet eens de buren heeft gealarmeerd.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 Juni 1985

Speurtocht naar daders van moord te Lauwe

In de deelgemeente Lauwe is het onderwerp van alle gesprekken de gruwelijke moord op de 56-jarige vrijgezel Georges Bossuyt. Hij werd door zijn zuster vermoord aangetroffen in de alleenstaande woning in de Weggevoerdenlaan.

Alhoewel de resultaten van de lijkschouwing nog niet bekend zijn, is het zo goed als zeker dat Bossuyt werd gewurgd. Wellicht werd er nog gevochten, gezien de bril en één van de sandalen van het slachtoffer op een andere plaats werden gevonden dan waar het lijk lag. Heeft Georges Bossuyt inbreker(s) verrast toen zij bezig waren de woning te doorzoeken? Heeft hij onbekende(n) binnengelaten? Vragen waarop het gerecht, onder leiding van onderzoeksrechter Verelst, substituut procureur des konings Madou en kapitein Demey van de rijkswacht een antwoord poogt te vinden.

Ongerust

Doordat Georges zijn zuster had verwittigd een tweetal dagen niet weg te zullen kunnen, gezien zijn wagen in de garage moest voor herstelling, was niemand ongerust. Toen hij zondag nog niet kwam opdagen begon men zijn wegblijven toch verdacht te vinden.

Maandag trok zijn zuster dan naar de garage en stelde vast dat de wagen, alhoewel hersteld, nog niet was afgehaald. Met de fiets reed zij naar de woning in de Weggevoerdenlaan 13. In de bus staken nog een aantal kranten en in de voordeur werd onder de klink een flink gat opgemerkt. Wellicht door dit gat hebben de inbreker(s) de woning kunnen ontsluiten. De man werd gevonden in een kamertje naast de gang, bedekt met een deken en op het eerste gezicht gewurgd. Andere sporen waren er niet, geen zware verwondingen dus.

Daar de krant van donderdag nog in de bus stak, moet de moord wellicht woensdagnamiddag of -avond gepleegd zijn. De trouwe lassie Brenda liep er uitgehongerd bij. Vermelden wij nog dat de jongste tijd in Lauwe tal van diefstallen zijn gepleegd. IJverig wordt nu naar de dader of daders gespeurd. Twee verdachten werden ondertussen voorgeleid. De onmiddellijke nabijheid van de grens maakt het speurwerk niet gemakkelijk.

Bron: Gazet van Antwerpen | 19 Juni 1985

Moord op vrijgezel te Lauwe opgelost?

De moord op de 56-jarige vrijgezel uit Lauwe, Gerard Bossuyt, is waarschijnlijk opgelost. Wegens diefstallen in Frankrijk zou men de hand hebben gelegd op een 17-jarige Fransman, die werd opgesloten in de gevangenis van Loos.

Met de foto in de hand trokken de gerechtelijke diensten naar verschillende mensen in Lauwe en Menen, die de jonge man formeel zouden herkend hebben. Op maandag 17 juni werd, in zijn woonst in de Schonekeer te Lauwe, het lijk gevonden van Gerard Bossuyt. Gerard, die de gewoonte had bij zijn zuster te gaan eten, had een drietal dagen niets meer van zich laten horen. Meteen trok de zuster, samen met de politie, naar de villa van de vrijgezel. Daar werd zijn lijk gevonden in een aanhangsel van de woning.

Het slachtoffer was bedekt met een deken en ook over het hoofd zat een deken strak gespannen, waardoor hij als het ware gewurgd was. In de slaapkamer was alles door mekaar gehaald. Wegens het feit dat de kranten van de donderdag voordien nog in de brievenbus staken, kon men uitmaken dat Gerard Bossuyt reeds op woensdag 12 juni was overleden.

Identiteitskaart

Het Kortrijks gerechtelijk apparaat had geen enkel aanknopingspunt om de dader te vinden, tot toevallig de identiteitskaart van een 17-jarige Fransman werd gevonden in de nabijheid van een woonst in de Fabiolalaan te Menen waar de zondag na de moord was ingebroken.

Men ging op zoek naar de eigenaar van dit paspoort die blijkbaar reeds gezocht werd voor andere feiten gepleegd in Frankrijk, waarvoor hij nu werd opgesloten in Loos.

Daar op het ogenblik van de moord talrijke diefstallen waren gepleegd in de streek van Menen-Lauwe, werd de foto van de vermeende dader getoond aan tal van personen, die in verband met de diefstallen een jonge kerel zouden opgemerkt hebben. Iemand had zelfs de dag van de moord een jongeman aan het huis van de vrijgezel gezien, toen hij daar door de ruiten stond te kijken. Alle ondervraagden zouden de aangehouden jongeman formeel herkend hebben.

Men wacht nu nog op zijn bekentenis om hem in beschuldiging te kunnen stellen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 10 Juli 1985

Gutsende regen en anorak verbergen dader op wedersamenstelling te Lauwe

Zestig toeschouwers hebben op de Schone Keer te Lauwe regen getrotseerd om een glimp op te vangen van de moordenaar van de 56-jarige vrijgezel Gerard Bossuyt, die op 17 juni 1985 dood in zijn bungalow werd aangetroffen door zijn zuster.

Een knap stukje speurwerk, vooral van de BOB van Moeskroen en Kortrijk heeft tot de aanhouding geleid donderdagmorgen van de 30-jarige Ciroldi Yves, een man zonder vaste verblijfplaats en van Franse nationaliteit. Na urenlange ondervraging ging hij door de knieën , bekende niet alleen de feiten maar gaf ook nog enkele andere diefstallen toe in de omgeving.

Minutieus werd het net rond de dader toegehaald. Enkele tijd terug was reeds een persoonsbeschrijving gesignaleerd. Het opsporingswerk begon bij het getuigenverhoor van mensen die met diefstallen werd geconfronteerd. Zo was er sprake van een lichte bestelwagen die in de omgeving van de Schone Keer herhaaldelijk werd gezien. Enige tijd nadien werd een bestelwagen van een Kuurnse firma teruggevonden in Rijsel. In de wagen vond men een bierviltje met daarop de naam en het adres van een Moeskroense herberg.

Bij het verhuurbedrijf werd navraag gedaan wie op het tijdstip van de vermoedelijke moord een bestelwagen had gehuurd. Na eliminatie bleek dat één valse naam werd opgegeven en toen men met foto’s voor de dag kwam, herkende men onmiddellijk de 30-jarige Yves Ciroldi, ook al droeg hij een pet.

De man, met een gevuld strafregister, trachtte nog te ontkennen iets met de zaak te maken te hebben, maar moest tenslotte toch het onderspit delven voor het doorzettingsvermogen van zijn ondervragers.

Vandaag werd de wedersamenstelling gehouden van de moord. Omwille van het “zware kaliber” van de aangehoudene werden uitgebreide veiligheidsmaatregelen genomen en werd de bungalow door rijkswachters omsingeld met het machinepistool in de aanslag.

Zich verbergend achter een anorak om aan de greep van de persfotografen te ontsnappen, werd hij de woning binnengeleid waar hij de feiten overdeed. Uit de wedersamenstelling blijkt dat hij het deken over het slachtoffer nog met touwen in de omgeving van de hals dicht snoerde zodat de man uiteindelijk stikte. Aan de hand van deze wedersamenstelling die zowat anderhalf uur in beslag nam zal nu zijn bekentenis worden getoetst.

Dinsdag komt Ciroldi voor de raadkamer die zijn aanhoudingsmandaat dient te verlengen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 27 Juli 1985

Gisteren verscheen de 30-jarige Yves Ciroldi beschuldigd van de moord op Gerard Bossuyt in diens villa te Lauwe voor de raadkamer te Kortrijk. De raadkamer bekrachtigde het aanhoudingsmandaat tegen Ciroldi.

Bron: Gazet van Antwerpen | 31 Juli 1985

Yves Ciroldi staat terecht wegens moord

Voor het assisenhof van Henegouwen is maandagvoormiddag, onder voorzitterschap van rechter Lejeune, het proces tegen Yves Ciroldi begonnen. Ciroldi heeft de Franse nationaliteit, maar woont in Moeskroen. Hij wordt beschuldigt van vrijwillige doodslag op Gerard Bossuyt uit Lauwe.

Zijn verdedigers, meesters Hannecour en Brulart, lazen een akte van verdediging voor, waarin zij stellen dat zij het dossier slechts twee weken geleden in handen kregen, en dat hun cliënt volhoudt dat hij Bossuyt niet heeft willen doden. Openbaar ministerie is advocaat-generaal Monique Delos.

Meester Hannecour schetste de moeilijkheden waarmee Ciroldi sinds zijn jeugd te kampen had en stelde dat de diefstal waaraan hij zich schuldig maakte het resultaat is van het milieu waaruit hij komt. Hij legde er de nadruk op dat Ciroldi altijd inbrak in lege huizen. Voor de advocaat is het duidelijk dat Ciroldi, indien hij van plan was geweest te doden, dat onmiddellijk zou hebben gedaan en dat hij zijn slachtoffer eerst zou hebben vastgebonden.

Wat de moord op de vijftigjarige Gerard Bossuyt uit Lauwe betreft bleef Ciroldi bij zijn versie dat hij, terwijl hij in Bossuyts huis wou stelen, plots oog in oog stond met de eigenaar. “Ik heb hem bij zijn arm genomen en verplicht te gaan liggen. Hij bood geen weerstand.”

“Waarom heeft u hem dan vastgebonden?” “Om te beletten dat hij zich zou omdraaien en me herkennen. Maar ik wilde hem niet doden”, aldus Ciroldi. Nochtans had hij ook een deken over het hoofd van zijn slachtoffer gegooid, zodat die toch al niets kon zien. Ciroldi zei dat hij bij zijn slachtoffer niets gestolen heeft. De voorzitter: “Waarom heerste er dan zo’n wanorde in het huis?” Ciroldi: “Dat weet ik niet. Ik ben weggelopen toen ik lawaai hoorde.”

Gerechtsgeneesheer Veresen hield staande dat de manier waarop Bossuyt werd vastgebonden geen toeval was: ze was veel te ingewikkeld en “machiavellistisch” om niet gewild te zijn; ze leidde onvermijdelijk tot wurging, en uiteindelijk tot de dood.

Psychiater Deberdt kon bij Ciroldi geen enkele psyhco-pathologische anomalie vaststellen. Zijn zelfmoordpogingen waren opzienbarend, maar hadden volgens de expert tot doel de aandacht te trekken, verwarring te zaaien bij de bewakers of te proberen te ontsnappen tijdens zijn opname in het ziekenhuis.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 Maart 1988

Ciroldi sprak met zijn broer over de “stommiteit”

Voor het hof van assisen van Henegouwen is dinsdag het proces voortgezet tegen Yves Ciroldi, de 33-jarige Fransman die beschuldigd wordt van moord, op 12 juni 1986 in Lauwe, op de 56-jarige vrijgezel Gerard Bossuyt.

Eerste wachtmeester De Praetere van de rijkswacht van Kortrijk, die het onderzoek naar de misdrijven van Ciroldi toelichtte, bevestigde dat de beschuldigde aan zijn broer gezegd had dat hij een “stommiteit” had begaan en dat hij nooit zou ingebroken hebben bij Bossuyt als hij geweten had dat er iemand thuis was. Ciroldi zou ook aan zijn broer gezegd hebben dat hij een “monteursknoop” gebruikt had die het touw aantrekt bij elke beweging.

De inlichtingen over de persoonlijkheid van de beschuldigde heeft de getuige voor het grootste deel van de politie van Parijs. Hij vertelt uitvoerig over het bewogen leven van Ciroldi, en preciseert op vraag van voorzitter Lejeune, dat Ciroldi wel degelijk ooit gezegd heeft gelukkig geweest te zijn bij het echtpaar Dupont, dat hem in huis nam toen hij zeven jaar oud was. Tijdens zijn ondervraging maandag beweerde de beschuldigde dat het leven bij de Dupont “hard” was en dat hij uitgebuit werd.

Ciroldi repliceert daarop dat “alles goed ging zolang mijn twee broers bij mij waren”, maar dat daarna alles veranderde. Volgens Depraetere echter was Ciroldi geen gemakkelijk kind. Toen hij zestien was verliet hij huize Dupont om bij zijn broers in Parijs te gaan wonen. Hij neemt dienst in het leger maar kan de discipline blijkbaar niet opbrengen. Na drie maanden en evenveel deserties werd hij al uit actieve dienst ontslagen.

Marielle Syx uit Menen was de laatste vriendin van Ciroldi en tevens de zuster van Marie-Christine, die eerder ook met Ciroldi samenwoonde.

Volgens haar trok de beschuldigde zich niets aan van de twee kinderen die zij samen hadden en werkte zij om de kinderen groot te brengen. Ze geeft toe dat hij af en toe juwelen meebracht om te verkopen en dat zij hem af en toe op zijn strooptochten vergezelde. “Maar ik wist niet dat hij ging stelen. Ik bleef buiten staan”, aldus de getuige, die ook zei dat zij bang was voor Ciroldi. Ze besloot: “Ciroldi heeft me genoeg pijn gedaan en ik wens dat hij mij met rust laat.”

Dan kwamen een aantal van de 13 broers van Ciroldi aan het woord, onder meer Paul Ciroldi. Over beklaagde zei hij: “Ik hou van mijn broer, wat hij gedaan heeft is verkeerd, maar hij is mijn broer en ik wens hem geen kwaad toe.”

Eén van de broers, André Ciroldi, zegt ook nog dat de pleegouders van de beschuldigde hem soms nogal hard aanpakten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 16 Maart 1988

Ciroldi’s pleegmoeder neemt het voor hem op

Voor het hof van Assisen van Henegouwen is woensdagvoormiddag het proces voortgezet tegen Yves Ciroldi, die beschuldigd wordt van moord op de 56-jarige vrijgezel Gerard Bossuyt, en van een reeks diefstallen. De feiten hadden plaats op 12 juni 1985 te Lauwe bij Menen.

Tijdens de nogal korte voormiddagzitting werden de laatste getuigen gehoord in verband met de diefstallen die vermoedelijk door beklaagde werden gepleegd. De getuige zijn allemaal inwoners van Lauwe en Moeskroen bij wie juwelen, geld en identiteitspapieren werden gestolen.

De h. G.D.M. uit Lauwe zegt dat bij hem ringen, twee brieventassen, identiteitskaarten en rijvergunningen (ook die van zijn echtgenote) werden gestolen. Enige tijd na de diefstallen kreeg hij zijn paspoort terug. De foto ervan was veranderd. Ciroldi had zijn identiteit veranderd in die van D.M. Ook zegt D.M. dat de dief tijdens zijn zoektocht door het huis nergens wanorde had aangericht. Andere getuigen bevestigen dat beklaagde bij zijn inbraken altijd ordelijk tewerk ging. Een van de getuigen, A.M.L, formuleert het nogal kernachtig: “Nadat Ciroldi was langsgekomen was er zelfs meer orde in het huis dan voordien”.

Een schitterend leerling

Mw. M.M. uit Abbeville (Frankrijk) nam in overleg met haar echtgenoot Pierre Dupont, Ciroldi op zevenjarige leeftijd in haar gezin op. Hij bleef er tot zijn zestiende. Ze zei voor het assisenhof dat Ciroldi uit een gezin kwam waar hij zich niet gelukkig voelde. “De jongen was nooit moeilijk”, zegt ze. “Integendeel, hij was een schitterend leerling, was edelmoedig en hield veel van dieren. Hij had een uitgesproken voorkeur om chauffeur te worden bij een maatschappij voor internationaal vervoer. Met de bedoeling een brevet van vrachtwagenchauffeur te behalen, volgde hij verscheidene opleidingscursussen. Intussen werd hij echter in een tehuis geplaatst en toen zijn meteen alle problemen begonnen. Hij begon vooral in Parijs te stelen”.

Op vraag van de advocaat-generaal waarom de jongeman haar op 16-jarige leeftijd had verlaten, antwoordt getuige: “Hij werd gedwongen mijn huis te verlaten. Zoals de wet dat voorschrijft, werd hij op die leeftijd door de Openbare Onderstand opgeëist. Hij geraakte toen ook onder de slechte invloed van zijn broer en vader die hem meenamen naar Parijs”.

Op de vraag of beklaagde wel degelijk - zoals hij trouwens zelf beweert - erg streng werd opgevoed, antwoord Mw. M.: “Inderdaad, ik heb hem streng opgevoed, want ik vond dat dit de enige manier was om er een man van te maken.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 17 Maart 1988

Levenslange dwangarbeid voor Ciroldi

De jury bij het assisenhof van Bergen heeft Yves Ciroldi schuldig bevonden aan verscheidene overvallen en aan diefstallen met geweld, verzwaard met vrijwillige doodslag. Hij werd veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

Bij de aanvang van de zitting, donderdagmorgen, had Mr. Fabienne Demeulemeester, eerst haar pleidooi als verdediger van het dochtertje van het slachtoffer, dat zich burgerlijke partij heeft gesteld.

Ze legde de nadruk op de verschrikkelijke doodstrijd van de ongelukkige Bossuyt, en op het feit dat de beschuldigde de “verhuizersknoop” zeer goed kende. Dat is een knoop die bij elke beweging wordt aangespannen. Daardoor werd het slachtoffer langzaam gewurgd.

Evenmin als voor de burgerlijke partij bestaat er voor advocaat-generaal Monique Delos enige twijfel over het feit dat de misdaad moedwillige doodslag was. Zij meent dat Ciroldi zeer goed wist welke de gevolgen zouden zijn van de manier waarop hij zijn slachtoffer knevelde. Zij herinnert aan de verklaring van de psychiater, volgens wie de beschuldigde zich inspireerde op de film “De 100 dagen van Palermo”, waar dat systeem werd toegepast, met de gekende fatale gevolgen. Ook weerlegde zij de bewering van Ciroldi dat hij enkel bij rijken diefstallen pleegde en nooit geweld gebruikte.

In werkelijkheid werden in de streek een hele reeks diefstallen met geweld gepleegd, die nooit werden opgelost. Niemand kan overigens beweren dat de slachtoffers van Ciroldi, die op het proces de revue passeerden, er warmpjes in zaten.

Als Ciroldi zijn slachtoffer vermoordde, was het doodgewoon om een vervelende getuige uit te schakelen, één die hem had kunnen herkennen, aldus Delos, temeer omdat de Belgische zowel als de Franse politie hem op de hielen zaten.

Delos vraagt de jury dan ook op alle vragen “ja” te antwoorden, behalve op de 35ste en laatste, of hij ook wapens droeg. Dat was volgens Delos niet het geval: hij had slechts een spuitbus bij zich.

Verdedigers Yves Brulard en Olivier Hannecour gingen lijnrecht in tegen de stelling van de advocaat-generaal. Volgens hen is de moedwillige doodslag helemaal niet bewezen, gewoon omdat er geen sprake van is. Ciroldi gebruikte inderdaad de “verhuizersknoop”: hij kende die goed en gebruikte hem dikwijls. Als hij een andere knoop had gebruikt dan zou men daar een speciale reden moeten hebben achter zoeken, maar dat was niet het geval.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 Maart 1988

Yvon Dubois woonde in Woutersbrakel waar hij probeerde te werken als aannemer. Na het voltooien van zijn militaire dienstplicht trouwde hij met Margaretha Verhaeg, die hem drie kinderen schonk. Hoe langer hoe meer verwaarloosde hij zijn werk en raakte hij betrokken bij oplichtingen en diefstallen.

Hij wordt door psychiaters omschreven als iemand met een normale intelligentie maar avontuurlijk was aangelegd en bovendien zijn wil aan anderen wilde opdringen. Telkens als zijn ondernemingen mislukten schoof hij de schuld hiervan op anderen, hetzij op zijn vennoten ofwel op zijn getuigen. Hij beschuldigde bovendien zijn vrouw van ontrouw maar hij zelf had meerdere minnaressen van wie er twee een kind van hem kregen.

Oplichting postcheques:

In 1977 verscheen hij voor de rechtbank in verband met een oplichting met postcheques voor ettelijke miljoenen. Hij werd in 1977 veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf.

Valse dollars:

In 1982 werd hij genoemd in een zaak van smokkel van valse dollars. Ook de naam van Serge Francevitch werd in deze zaak genoemd. Hij liep twee jaar gevangenisstraf op voor het uitbrengen van valse dollars.

Moord op zijn vrouw:

In maart 1986 vermoordde hij zijn vrouw met tientallen messteken met een slagersmes. Het koppel woonde op dat moment in Frankrijk maar ze waren op bezoek bij familie in Woutersbrakel. Hij wilde een nieuw leven beginnen in het Zuiden, maar zijn vrouw wilde niet meegaan.

Zijn vrouw had beschuldigde even voor de moord beschimpt omdat hij zijn eigen zoontje met handboeien had vastgemaakt aan een carnavalwagen en nadien niet meer in staat was de handboeien los te maken. Dubois had deze handboeien gekocht in een wapenwinkel. Tot de laatste dag toe gedroeg hij zich thuis als een despoot. Zo wilde hij bijvoorbeeld dat zijn vrouw elke morgen het ontbijt aan zijn bed zou komen brengen.

Hij werd in april 1987 tot twintig jaar dwangarbeid veroordeeld voor deze moord.

Zes betichten voor Brusselse rechtbank

De vakantiekamer van de Correctionele rechtbank te Brussel begon woensdag met het proces tegen zes betichten die o.m. beschuldigd worden van oplichting van ruim 24 miljoen ten nadele van het Postchequeamt en tevens van een poging om dezelfde dienst nog eens voor 98 miljoen opt te lichten.

De hele zaak kwam aan het licht op 31 december 1975. Bij het Postchequeamt te Brussel werd door een bediende op de grond een cheque gevonden die drie dagen voordien was afgestempeld in een postgebouw te Namen en waarbij door de fictieve maatschappij NV Constructa uit Namen niet minder dan 98.245.000 fr. werd gestort op de rekening van de 39-jarige Yvon Dubois, aannemer uit Woutersbrakel.

Vrij vlug bleek dat enkele maanden voordien, nl. in maart 1975, een soortgelijke cheque vanuit Namen naar Brussel kwam, die toen door een onbekende bij een reeks andere cheques werd gedeponeerd en waarbij dit keer door de fictieve maatschappij 24.500.000 fr. op naam van dezelfde Dubois werd gestort.

Stempel

Uit het onderzoek bleek dat bij laatstgenoemd geval een stempel, waarvan de valse cheque de sporen droeg, in feite door de tweede betichte: de 38-jarige Clement Coquette uit Corroy-le-Château, te Namen, werd ontvreemd.

Wat de poging tot oplichting van ruim 98 miljoen fr. betreft, kom worden vastgesteld dat een beroep werd gedaan op een ambtenaar bij de Postcheque te Namen, de 56-jarige Gustave Goffin uit Jambes. Deze had voor de stempel gezorgd en om het werkje uit te voeren had hij zich laten omkopen, zodat hij als beloning voor zijn tussenkomst een droogmachine en 42.000 fr. in geld ontving. De overige betichten speelden een meer ondergeschikte rol in deze zaak.

Zodra Dubois had lont geroken en vermoedde dat hij eerlang zou worden aangehouden, trok hij naar Spanje o.m. met een gestolen plezierboot en vermoedelijk met een aanzienlijk deel van de ruim 24 miljoen die hij voordien had buitgemaakt.

Dubois werd op verzoek van de Belgische overheden in Spanje aangehouden en aan ons land uitgeleverd. Hij verklaarde toen dat de oplichting van 24 miljoen hem oorspronkelijk slecht 2,4 miljoen opbracht. Voor de rechtbank verklaarde hij dat hij weet waar 17 miljoen fr. van de buit zicht thans bevindt.

Moord

Hij weigerde er meer details over te vertellen in aanwezigheid van de tweede betichte Coquette, omdat deze volgens zijn verklaringen over medeplichtigen beschikt die het geld ergens verborgen houden.

Volgens een gedetineerde, die in dezelfde gevangenis al Dubois zit opgesloten en die voor de rechtbank kwam getuigen, zou de eerste betichte hem enkele maanden geleden verteld hebben dat van de 24 miljoen niet minder dan 12 miljoen op en geheime plaats in Spanje te hebben opgeborgen en na zijn invrijheidstelling naar dat land terug te zullen keren om er een restaurant te openen. Steeds volgens deze gedetineerde zou Dubois hem in de gevangenis hebben voorgesteld later Coquette uit de weg te ruimen, waarvoor hij een beloning van 500.000 fr. zou bekomen.

Hoe dan ook, ten huize van Dubois en Coquette werden talrijke kunstvoorwerpen teruggevonden, ontvreemd uit een herberg te Walhain-Saint-Paul. Beiden ontkennen iets met deze diefstallen te maken te hebben. Wel staat het vast dat Coquette voor zijn medewerking aan de oplichting van 24 miljoen niet minder dan 3.250.000 fr. opstreek, wat hij trouwens toegeeft.

Het openbaar ministerie en de verdediging komen eerst woensdag 13 juli aan het woord.

Bron: Gazet van Antwerpen | 7 Juli 1977

Nog geen uitspraak in oplichting van postcheques

De vakantiekamer van de correctionele rechtbank te Brussel behandelde woensdagmorgen o.m. de feiten ten laste van zes betichten in verband met de oplichting van ruim 24 miljoen frank van de dienst deze Postcheques.

Eerste substituut Jaspar stelde voor de eerste twee betichten, nl. de 39-jarige Yvon Dubois uit Woutersbrakel en de 38-jarige Clement Coquette uit Corroy-le-Château, die de hele zaak op touw zetten en die thans heel vermoedelijk nog een groot deel van het buitgemaakte geld ergens verborgen houden, zwaar te straffen. De verdedigers van de betrokken betichten, de Mrs. Lancaster, Berthol en François, voerden aan dat hun cliënten op geen enkel ogenblik de dienst der Postcheques hadden willen oplichten.

Het lang enkel in hun bedoeling als tussenpersoon op te treden om bepaalde maatschappijen in staat te stellen zwart geld te plaatsen zonder dat de fiscus er achter kwam. Steeds volgens de verdediging streken Dubois en Coquette slechts een commissieloon van in totaal 6 miljoen fr. op.

De uitspraak in deze zaak zal op een nog nader te bepalen datum gebeuren.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Juli 1977

Oplichters van Postcheques zwaar gestraft te Brussel

De vakantiekamer van de correctionele rechtbank te Brussel velde woensdag een vonnis t.o.v. 6 betichten, beschuldigd van oplichting van de Postcheques voor ruim 24 miljoen fr. De twee hoofdberichten in deze zaak die de oplichting bedachten en verwezenlijkten, de 39-jarige Yvon Dubois, een directeur uit Brakel, en de 38-jarige Clement Coquette, handelaar uit Corroy-le-Château, kregen elk de maximumstraf van 5 jaren cel en 40.000 fr. boete. De 32-jarige Guy Delahaut, stukadoor uit Namen, kreeg bij verstek 4 jaar cel en 20.000 fr. Boete. De 56-jarige Gustaaf Goffin, postbediende uit Jambes, werd veroordeeld tot 3 jaar cel, met een uitstel voor het gedeelte dat hij nog niet uitzat, en 8.000 fr. boete. Een vrouwelijke betichte kreeg opschorting van van vonnis. De zesde betichte werd vrijgesproken.

De zaak kwam aan het licht toen een bediende van de Postcheques te Brussel op 31 september 1975 een schijnbaar verloren cheque ontdekte met een waarde van ruim 98 miljoen fr., op naam van eerste betichte Dubois. Het bleek toen dat de cheque een valse stempel droeg en de firma die het bedrag zogezegd had gestort was in feite fictief. Uit het verdere onderzoek bleek dat reeds in maart 1975 een soortgelijke cheque, maar toen voor een waarde van 24 miljoen fr. door Dubois was geïnd. De personen die Dubois hadden geholpen om het geld te innen konden later worden geïdentificeerd. Ondertussen staat het vast dat het grootste gedeelte van de 24 miljoen verdwenen is. Vermoed wordt dat het geld ergens in het buitenland, mogelijk in Spanje, is verborgen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 Juli 1977

Liet BOB geldsmokkelaar in de val lopen?

Een gedetineerde uit de gevangenis van Vorst is er van overtuigd dat hij geweldig bij de neus werd genomen door de Brusselse rijkswacht, naar aanleiding van een grote zaak in valse Amerikaanse dollars.

De man in kwestie, de thans 45-jarige Yvon Dubois uit de Waals-Brabantse gemeente Genepiën, die sedert 18 mei in de cel zit, heeft klacht ingediend tegen de rijkswacht.

Wegens provocatie, beweert hij, want de Brusselse BOB heeft een grote smokkel in vals geld gefinancierd en hij is daarbij in de val gelopen.

Yvon Dubois werd door de raadkamer van Brussel in voorlopige vrijheid gesteld, doch het parket tekende beroep aan, zodanig dat de man opgesloten blijft. Sommigen vragen zich af wat er allemaal schuilgaat achter die smokkel in vals geld.

Yvon Dubois werd op 18 mei op een parkeerterrein van een hotel nabij het vliegveld van Zaventem aangehouden, omdat de rijkswacht bij hem voor ongeveer 26 miljoen fr. valse dollars aantrof, alles bij mekaar 27 pakjes van elk 200 valse briefjes van 100 dollar.

In een andere reiskoffer vonden de rijkswachters elf flessen kwik met een totaal gewicht van 35 kilogram.

Volgens Dubois was de rijkswacht op de hoogte van de feiten en deden ze hem welbewust in de val lopen.

Zijn verhaal komt hier op neer: in april van dit jaar werd hij benaderd door Serge Franchevitch, een maatschappijdirecteur uit Brussel die kort daarvoor uit de gevangenis van Nijvel werd ontslagen.

Francevitch zou hem hebben voorgesteld “zaken” voor hem op te knappen. Omdat Yvon Dubois er niet al te warmpjes in zat, gaf hij zijn akkoord. Het zou gaan om vals geld. De Waal dacht immers ook dat er in het zuiden van Frankrijk wel personen rondliepen die in bezit waren van valse dollars.

Van Francevitch kreeg hij het geld voor de verplaatsing. En Dubois verklaarde zelfs dat dit geld eigenlijk afkomstig was van de “zwarte kas” van de Brusselse BOB. Later kwam er ook toongeld bij te pas. Want, aldus Yvon Dubois, in een Brusselse bank werd me zowat 3,6 miljoen dollar getoond, wat toen neerkwam op ongeveer 50 miljoen Belgische frank.

De gedetineerde beweert dat de rijkswacht van Brussel die 50 miljoen fr. van de bank had geleend en ook de koffer had gehuurd, om hem te bewijzen dat er grof geld mee gemoeid was.

De Generale Bank aarzelde nochtans de 50 miljoen fr. aan de rijkswacht te “lenen” en er was een tussenkomst van een hoger officier en een substituut nodig om de bank te overtuigen.

Tussen 1 en 18 mei ontmoette Dubois vijf personen, die echter niet werden geïdentificeerd. Dit is op zichzelf al vreemd, vindt hij, doch uit verklaringen van Yvon Dubois kan worden afgeleid dat Serge Francevitch, die in de zaak van valse dollars niet werd verontrust, niet zou durven spreken uit vrees voor represailles.

De gedetineerde wil nu kost wat kost zijn onschuld bewijzen en hij geeft juiste data op van zijn ontmoetingen met Francevitch, die hij als een informant en tipgever van de rijkswacht beschouwd. Zo ging hij op 10 mei naar de Generale Bank te Brussel waar een onbekende hem de 50 miljoen liet zien.

Drie dagen nadien had hij om 14u een afspraak met Francevitch in het Hyatt-hotel te Brussel, waar hij de koper van de valse dollars ontmoette. Daags nadien had Dubois een ontmoeting met Francevitch in de “Crazy Horse” te Brussel en op 15 mei zag Dubois Francevitch opnieuw, ditmaal aan de vijvers van Tervuren.

Twee dagen nadien was er een rendez-vous in de kantoren van Francevitch en ’s avonds vertrok Dubois dan naar Parijs om de valse Amerikaanse dollars op te halen.

Yvon Dubois kwam terug met het geld aan boord van een mini-bus. Nu vraagt hij zich af waarom de rijkswacht hem niet aan de grens tegenhield doch slechts ’s anderendaags aan de “parking” van het hotel nabij het vliegveld van Zaventem.

De man die zich in het ootje genomen voelt, verklaart eveneens dat er valse processen-verbaal werden opgemaakt, dat hij een slachtoffer fis geworden van Francevitch en de rijkswacht, van machinatie en provocatie. In Brusselse gerechtskringen weigerde men vrijdag desbetreffende inlichtingen te verstrekken. Het kan zijn, zo werd ons toch gezegd, dat de ganse zaak inderdaad nog een staartje krijgt …

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 Augustus 1982

Dodelijke twist te Woutersbrakel

Te Woutersbrakel bij Nijvel heeft Yvon Dubois zondagavond zijn 47-jarige echtgenote Marguérite Verhaegen gedood tijdens een twist. Het in Frankrijk verblijvende paar, was op bezoek bij hun dochter in de Waals-Brabantse gemeente, toen de feiten zich afspeelden. Dubois die eerder al in aanraking was gekomen met gerecht, kon vlug worden aangehouden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 Maart 1986

Man stak vrouw dood tijdens carnaval

Het Hof van Assisen van Brabant begon maandag aan het proces van de 49-jarige Yvon Dubois, aannemer uit het Waals-Brabantse Genappe. Dubois wordt ervan beschuldigd op 2 maart 1986 zijn echtgenote Margaretha Verhaegen met een tiental messteken te hebben gedood.

Na de voorlezing van de akte van beschuldiging startte voorzitter mevr. Beaupain aan de ondervraging van de beschuldigde.

De ouders van Dubois gingen tijdens de oorlogsjaren vrijwillig werken in Duitsland. Hijzelf verbleef intussen bij familieleden. Na de oorlog keerde hij naar zijn ouders terug maar werd enigszins verworpen door zijn vader die hem als een onecht kind beschouwde. Hij behaalde later erg slechte resultaten op school, met het gevolg dat zijn vader hem regelmatig straffen oplegde.

Oplichting posterijen

Na de lagere school ging Dubois werken in een leerlooierij te Ceroux-Mousty, waar ook zijn ouders aan de slag waren. Na een geschil met zijn vader zei Dubois zijn werk op en wou als aannemer zijn brood verdienen.

Na het voltooien van zijn militaire dienstplicht trouwde hij met Margaretha Verhaeg, die hem drie kinderen schonk. Hoe langer hoe meer verwaarloosde hij zijn werk. Hij geraakte betrokken bij oplichtingen en diefstallen. In verband met de oplichting ten nadele van de posterijen, waarmee ettelijke miljoenen gemoeid waren, werd Dubois in 1977 veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. later, in 1982, liep hij twee jaar gevangenisstraf op voor het uitbrengen van valse dollars.

Tijdens zijn ondervraging voor het Hof verklaarde Dubois dat een van zijn medeplichtigen hem in de zaak van de goudstaven had geruïneerd. Deze medeplichtige zou hem nog 5 miljoen fr. schuldig zijn.

Telkens Dubois tijdens de ondervraging over zijn vrouw spreekt, begint hij te huilen. Hij beweert zijn vrouw te hebben bemind en dat hij zeker niet het inzicht had te doden.

Toch staat het vast dat hij haar op 2 maart 1986 tijdens het carnaval van Woutersbrakel een tiental steken heeft toegebracht met een slagersmes. Hij zou hebben gehandeld omdat zijn vrouw weigerde met hem een nieuw leven te beginnen in het zuiden. Zijn vrouw had beschuldigde even voor de feiten beschimpt omdat hij zijn eigen zoontje met handboeien had vastgemaakt aan een carnavalwagen en nadien niet meer in staat was de handboeien los te maken. Dubois had deze handboeien gekocht in een wapenwinkel.

Despoot

Tijdens de namiddagzitting werd onderzoeksrechter Baeyens uit Nijvel als eerste getuige ondervraagd. Hij had het aan de hand van lichtbeelden over de doodslag zelf en de reconstructie die er op volgde.

Getuige zegde dat beschuldigde Yvon Dubois de dag van de feiten tot tweemaal toe zijn vrouw Margaretha Verhaeg had willen overhalen met hem naar het zuiden te vertrekken om er samen een nieuw leven te beginnen.

De tweevoudige weigering van zijn vrouw maakte hem zodanig boos dat hij een slagersmes uit zijn bestelwagen ging halen. Hij verborg het in zijn binnenzak. Na een kortstondige ruzie met zijn vrouw haalde hij het mes weer te voorschijn en bracht zijn echtgenote er een eerste steek mee toe terwijl ze nog op een stoel neerzat. De stoel kantelde meteen zodat de vrouw op de grond viel. Dubois ging daarop over haar heen zitten en bracht haar nog meerdere steken toe waarvan enkele dodelijk waren.

Tot de laatste dag toe gedroeg hij zich thuis als een despoot. Hij wilde dat zijn vrouw elke morgen het ontbijt aan zijn bed zou komen brengen. Dit gebeurde ook nog enkele uren vooraleer hij haar doodstak.

De wetsgeneesheren kwamen tot de vaststelling dat het slachtoffer een tiental messteken opriep en dat daarbij de linkerlong op twee plaatsen werd doorboord.

De psychiaters getuigden dat Dubois over een normale intelligentie beschikte maar avontuurlijk was aangelegd en bovendien zijn wil aan anderen wilde opdringen. Telkens als zijn ondernemingen mislukten schoof hij de schuld hiervan op anderen, hetzij op zijn vennoten ofwel op zijn getuigen. Hij beschuldigde bovendien zijn vrouw van ontrouw maar hij zelf had meerdere minnaressen van wie er twee een kind van hem kregen.

Ondanks verschillende tekortkomingen is hij volledig verantwoordelijk voor zijn daden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 31 Maart 1987

Yvon Dubois schuldig aan doodslag

Voor het Hof van Assisen van Brabant werd Yvon Dubois woensdag na een beraadslaging van amper één kwartier schuldig bevonden aan opzettelijke doodslag op de persoon van zijn echtgenote Margaretha Verhaeg.

Bij het begin van de zitting had advocaat-generaal André Van Oudenhoven het over het verleden van Yvon Dubois. Deze maakte zich herhaaldelijk schuldig aan oplichting voor telkens ettelijke miljoenen, waarvoor hij respectievelijk tot 5 en 2 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld.

Uit de gedragingen van Dubois blijkt, dat hij voor niets of voor niemand respect had. Ook niet voor zijn echtgenote, die hem nochtans vele jaren aan zijn zijde bijstond.

De advocaat-generaal verklaarde dat er geen voldoende bewijzen bestaan om Dubois schuldig te verklaren aan voorbedachtheid.

Pleitend voor de verdediging, zegde Mr. Marc Preumont dat Yvon Dubois thans een heel andere persoon is geworden. Hij maakte zich de voorbije jaren ongetwijfeld schuldig aan oneerlijke praktijken, zoals oplichtingen. Meer dan eens schoof hij daarbij de schuld en verantwoordelijkheid op de anderen.

Wat de doodslag op zijn vrouw betreft, wil Dubois zijn verantwoordelijkheid volledig dragen. Hij moet gestraft worden voor de feiten die hij pleegde. Toch vroeg mr. Preumont de jury zijn cliënt geen al te zware straf op te leggen, die hem tot wanhoop zou kunnen drijven. Vandaag wordt de strafmaat bepaald.

Voorzitter Mevr. Beaupain las vervolgens de enige vraag voor die de jury diende te beantwoorden. Ze luidde: maakte Yvon Dubois zich schuldig aan opzettelijke doodslag op de persoon van Margarethe Verhaeg?

Bron: Gazet van Antwerpen | 2 April 1987

Twintig jaar dwangarbeid voor Dubois

Het Hof van Assisen van Brabant heeft Yvon Dubois veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid voor moord op zijn echtgenote. De beraadslaging duurde slechts één uur.

Yvon Dubois werd woensdagavond reeds schuldig bevonden aan een opzettelijke doodslag gepleegd op de persoon van zijn echtgenote Margaretha Verhaeg.

In zijn rekwisitoor over de straf stelde advocaat-generaal André Van Oudenhove donderdagvoormiddag vast dat er slechts één verzachtende omstandigheid voor Dubois kon worden weerhouden. Hij neemt immers de schuld en de verantwoordelijkheid over de doodslag op zijn echtgenote volledig op zich. Anderzijds stelde de openbare aanklager vast dat Dubois een verontrustende persoonlijkheid heeft en in het verleden herhaaldelijk wegens oplichting werd veroordeeld. De advocaat-generaal sprak de hoop uit dat de kinderen van Dubois zich Anna verloop van jaren met hun vader zullen verzoenen.

Uit naam van de verdediging wees mr. Françoise De Donder op de jeugd van haar cliënt die vaak ongelukkig was. Nadat zijn vader zijn zoon Yvon als een bastaard was gaan beschouwen, pakte hij hem vaak hardhandig aan. Dubois voelde zich door zijn vader besloten.

Verscheidene jaren leidde Dubois een gelukkig leven samen met zijn echtgenote. Toen hij in het begin van de jaren 70 geen inkomsten meer had, liet hij zich meeslepen door personen die hem aanzetten tot het plegen van oplichtingen. Dubois zat helemaal aan de grond toen hij zijn echtgenote tenslotte doodstak.

Als tweede advocaat verklaarde mr. Marc Preumont dat er nog andere verzachtende omstandigheden aanwezig zijn dan die welke door het openbaar ministerie werd behouden. In de eerste plaats de ongelukkige jeugd van Dubois die soms door zijn vader aan een paal werd vastgebonden en met riemslagen werd bewerkt. Ook nog de ongelukkige omstandigheden die Dubois in aanraking brachten met bepaalde personen die hem aanzetten tot het plegen van oplichtingen.

Eén van deze personen verdacht Dubois tenslotte al of niet ten onrechte van intieme omgang met zijn vrouw. Op het ogenblik van de feiten zat Dubois niet alleen financieel, maar ook psychisch volledig aan de grond. Mr. Preumont stelde vast dat Dubois sinds hij is aangehouden alles in het werk stelt om zich te beteren. Hij is ondertussen een eenzame mag, want zijn kinderen of andere familieleden weigeren hem in de gevangenis te bezoeken.

Dubois zelf vroeg om vergiffenis aan zijn kinderen en verklaarde niet te begrijpen wat er was gebeurd. Hij werd uiteindelijk na een beraadslaging van één uur tot 20 jaar dwangarbeid veroordeeld.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 April 1987