1,271

(74 replies, posted in Bende Bouhouche-Beijer)

Merovinger wrote:

Op de computerlijst van Robert Beijer wordt op lijn 487 een zekere Jacques Grauls (geboren op 11 januari 1944) vernoemd. Was hij een agent van ARI? Achter zijn naam staat de melding 'A13'. Agent nr. 13 dus? Net zoals er achter de naam van André Cammerman 'A8' vermeld staat?

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/28//17032801055214738714949733.jpg

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/28//17032801161014738714949739.jpg

1,272

(74 replies, posted in Bende Bouhouche-Beijer)

Brusselaars doodgeschoten in Paraguay

Een Brussels koppel is woensdagavond doodgeschoten in Paraguay. Volgens de politie gaat het om een uit de hand gelopen overal. De man schoot zelf een van de overvallers neer. Daarna werd het koppel zelf omgebracht.

Marcelle Thoelen (78) en Jacques Grauls (66) verhuisden vorig jaar van hun appartement in Ukkel naar boerderij Don Juan in het afgelegen Tejuguy, in het zuidelijke district Piribebuy. Het koppel had woensdagavond een Duitse gast op bezoek toen ze rond 20 uur overvallen werden door vier gewapende en gemaskerde mannen. Zo bericht De Morgen.

Grauls, die een geweer in zijn bezit had, schoot een van de overvallers neer. Het koppel kwam daarna zelf om in de kogelregen die volgde. De drie andere inbrekers konden uiteindelijk vluchten. De Duitse bezoekster kon ontkomen aan de schietpartij.

Volgens Buitenlandse Zaken kan er in Paraguay normaal gezien zonder probleem gereisd worden. Het aantal diefstallen en overvallen op het openbaar vervoer en hotels namen de laatste jaren wel toe.

Bron: www.brusselnieuws.be | 5 maart 2010

Moordenaar Belgisch koppel zelf doodgeschoten

Een van de voortvluchtige daders van de moord op een ouder Belgisch koppel dat in Paraguay woonde, is vrijdag in ware executiestijl om het leven gebracht.

De 31-jarge Derlis Salvador Espinola Morena is volgens de politie in het Zuid-Amerikaanse Paraguay met meerdere schoten afgemaakt. De man werd gezocht door de politie wegens zijn betrokkenheid bij de roofmoord van twee weken geleden op een ouder Belgisch koppel. Jacques Grauls (66) en Marcelle Thoelen (77) uit Elsene hadden zich nog maar recent in Paraguay gevestigd. Bij die overval was de bendeleider om het leven gekomen toen Grauls had teruggeschoten. De politie van Paraguay sluit niet uit dat de executie van het tweede bendelid vrijdag te wijten is aan verdeeldheid binnen de roversbende, die verdacht wordt van een groot aantal gewapende overvallen op Europeanen.

Het gedode Belgische echtpaar is woensdag in Paraguay begraven, wat bij vrienden van het paar woedende reacties ontlokte. Volgens de Duitse Vanessa Heim, een kennis van het Belgische echtpaar, heeft het Belgische consulaat in Paraguay niet de moeite genomen om alle kennissen in te lichten. De familie van de omgekomen Vlamingen reisde niet naar Paraguay omdat ze de reis niet kon betalen.

Bron: Nieuwsblad | 15 maart 2010

1,273

(74 replies, posted in Bende Bouhouche-Beijer)

Op de computerlijst van Robert Beijer wordt op lijn 487 een zekere Jacques Grauls (geboren op 11 januari 1944) vernoemd. Was hij een agent van ARI? Achter zijn naam staat de melding 'A13'. Agent nr. 13 dus? Net zoals er achter de naam van André Cammerman 'A8' vermeld staat? In elk geval is het interessant om weten dat Jacques Grauls in maart 2010 in Paraguay (wel wel, extreem-rechts?) vermoord werd.

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/27//17032702141514738714947308.jpg
Reproduction of the Paraguayan ID card of Belgian national Jacques Grauls, murdered by robbers with his wife at their residence in Piribebu, 100km east of Asuncion March 3, 2010. One of the four assailants was also killed, police said.

Belgisch koppel doodgeschoten in Paraguay

In Paraguay is een Belgisch koppel om het leven gekomen, nadat ze werden overvallen door vier criminelen in hun boerderij in het zuidelijke district Piribebuy. Dat melden lokale media en is bevestigd door de federale overheidsdienst (FOD) Buitenlandse Zaken.

Boerderij 'Don Juan'
De feiten speelden zich woensdag af rond 20.15 uur plaatselijke tijd in boerderij 'Don Juan', waar het koppel woonde. Volgens een getuige waren ze aan het eten toen vier gewapende en gemaskerde mannen hen overvielen. De vier criminelen openden het vuur, maar de Belgische man schoot terug, aldus de politie. Bij het vuurgevecht kwam het Belgisch koppel om het leven, maar ook één van de overvallers. De andere overvallers zouden erin geslaagd zijn om te vluchten.

Buitenlandse Zaken bevestigt gedeeltelijk
De federale overheidsdienst (FOD) Buitenlandse Zaken laat weten dat ze enkel bevestigt dat in Paraguay een Belgisch koppel om het leven is gekomen nadat ze werden overvallen door vier criminelen in hun boerderij. Andere informatie, zoals het tijdstip van de feiten, de naam van de boerderij en de specifieke omstandigheden, is afkomstig van de plaatselijke media, die zich beroepen op de politie. Woordvoerder Patrick Deboeck zegt wel dat de families van de slachtoffers nog niet op de hoogte zijn.

Source: Het Laatste Nieuws | 4 maart 2010

Paraguay : arrestation dans le cadre de l’assassinat d’un couple belge

La police paraguayenne a interpellé ce jeudi un homme dans le cadre de l’enquête sur l’assassinat d’un couple belge le mois dernier, ont indiqué des médias paraguayens.

Julian Villar est soupçonné d’être le leader d’une bande de cinq hommes qui ont tué le Bruxellois Jacques Grauls et sa femme Marcella Thoelen lors du braquage de la ferme « Don Juan », appartenant au couple, le 3 mars à Piribebuy, au Paraguay.

L’arme avec laquelle Jacques Grauls s’était défendu et avait tiré sur l’un des braqueurs a été retrouvée au domicile de Villar. La police a également retrouvé une horloge qui appartenait vraisemblablement à Jacques Grauls.

Julian Villar n’est pas inconnu des services de police paraguayens. Il possède un épais casier judiciaire pour plusieurs vols, notamment de bétail. Toute la bande a été démantelée à la suite de l’interpellation de Villar. Celui-ci est en prison avec deux complices. Un quatrième a été abattu par Jacques Grauls lors du braquage et un cinquième a été tué quelques jours après l’attaque.

Source: Le Soir | 16 april 2010

Dader moord op Belgisch koppel in Paraguay opgepakt

De Paraguyaanse politie heeft een man gearresteerd in verband met de moord op een Belgisch koppel vorige maand. Dat melden de Paraguyaanse Ultimahora en ABC.digital op hun website. Julian Villar wordt ervan verdacht de leider te zijn van de vijfkoppige bende die op 3 maart het Brussels koppel Jacques Grauls en diens vrouw Marcella Thoelen bij een overval doodschoot in hun boerderij 'Don Juan' in Piribebuy in Paraguay.

In de woning van Villar werd onder meer het wapen van Jacques Grauls aangetroffen waarmee deze zich had verdedigd en ook één van de overvallers mee neerschoot. De politie vond ook een gouden uurwerk terug dat meer dan waarschijnlijk van Jacques Grauls was.

Julian Villar is geen onbekende voor de Paraguyaanse politie. De man heeft een aanzienlijk strafblad wegens ettelijke diefstallen en veediefstallen. Met de arrestatie van Villar is nu heel de bende opgerold. Villar en twee kompanen zitten in de cel. Een vierde werd door Jacques Grauls neergeschoten bij de overval. Een vijfde bendelid werd enkele dagen na de overval vermoord.

Source: Het Laatste Nieuws | 16 april 2010

1,274

(248 replies, posted in Westland New Post)

Ik vraag mij dit ook af. Voorlopig heb ik geen informatie gevonden over die roofovervallen in Stekene en Stavelot in 1986 waarnaar het artikel van 6 mei 1988 verwijst. Heeft hier iemand anders informatie over?

1,275

(248 replies, posted in Westland New Post)

De 23ste nationale brigade van de gerechtelijke politie die het onderzoek leidt [naar de moord op de diamantairs Ludo en Patrick Moons in Antwerpen], ontdekt dat de vriendin van Eric Lammers, Sabine Caudal, geregeld met de auto van haar ouders van Brussel naar Eindhoven rijdt. De jonge vrouw wordt geschaduwd en zo vernemen de speurders dat Lammers, Vits en Peeters samen met de vijftienjarige broer van Lammers in een appartement aan de Montgommerylaan in Eindhoven verblijven. Een speciaal politieteam bestormt het appartement en kan de bende zonder bloedvergieten inrekenen.

Meer info over die zaak vind je op de website. Hieronder nog wat info over de arrestatie en het gevonden wapenarsenaal van Lammers.

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/22//17032205181414738714938578.jpg

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/22//17032205181414738714938577.jpg

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/22//17032205181314738714938574.jpg

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/22//17032205181414738714938575.jpg

http://nsm07.casimages.com/img/2017/03/22//17032205181414738714938576.jpg

1,276

(179 replies, posted in Westland New Post)

In 1999, soit 16 jaar na het ontploffen van de zaak WNP, verduidelijkt René Haquin in een interview zijn ervaringen met en zijn gevoel over het WNP-dossier.

Westland New Post: Interrogations et désarroi

L’abcès du WNP, cette milice néonazie secrète, n’a jamais vraiment été crevé. Pour quelles raisons?

René Haquin: J’observe qu’au moment où on le découvre, en 1983, il y a une série d’autorités, comme le procureur du roi de Nivelles Jean Deprêtre, qui font barrage aux investigations que veulent mener un juge d’instruction et des enquêteurs. Lorsque la juge d’instruction Mme Lyna, chargée du dossier WNP, commence à interroger des agents de la Sûreté de l’Etat (SE), elle se rend compte que cette dernière a obtenu de placer un observateur - un agent de la Sûreté … - pendant les interrogatoires! Mme Lyna fera un esclandre auprès du procureur du roi de Bruxelles. Feu Jean Gol, ministre de la Justice, pour sa part, multiplie les déclarations apaisantes. Il prétend avoir tout vérifié point par point. Dès le début, il y a une attitude qui me désarçonne.

Pourriez-vous vous expliquer?

René Haquin: Au début, dans mes articles sur le WNP, je ne parle que des vols de télex de l’OTAN à l’état-major des forces de l’armée belges que l’on a retrouvés chez Michel Libert, le numéro deux du groupe. Je sais que bientôt je vais parler d’autres choses. Je téléphone à Albert Raes, administrateur de la SE. Je souhaite le rencontrer. Lors de l’entretien qu’il m’accorde, Raes me dit que je ne dois pas fantasmer sur le rôle de Christian Smets (agent de la SE) à l’intérieur du WNP. J’ai globalement l’impression qu’Albert Raes ne connaît pas un certain nombre de choses que je lui demande de m’expliquer. Du coup, il les banalise.

Dans les jours qui suivent, j’écris un article que je titre: "La Sûreté instruisait des extrémistes". Le jour même, Jean Gol, fâché, me téléphone. Pour lui, la Sûreté est un ‘outil impeccable’. Je lui signale que je n’ai pas tout dit. Il baisse alors le ton et m’assure qu’il va m’obtenir dans la journée un entretien avec Albert Raes. A ce moment-là, je me dis que Gol ne sait rien et n’a rien vérifié puisqu’il ne sait pas que j’ai déjà vu le patron de la Sûreté.

J’ai eu, dès le début, le sentiment qu’il y avait des blocages judiciaire et que le ministre de la Justice faisait écran sans savoir. Jean Gol complice, alors? J’ai toujours pensé que c’était un réflexe de ‘tutelisme’: ministre de tutelle de la Sûreté, la première chose à faire pour un homme d’Etat c’était de protéger le service.

Était-on en présence d’un dysfonctionnement comme on dit depuis l’affaire Dutroux?

René Haquin: En ce qui concerne le dossier WNP, on rencontre ce qui ressemble à des blocages opérés par des autorités en place. Il faut se souvenir de cette déclaration assez ahurissante du tribunal correctionnel de Bruxelles qui dira que l’on s’est trompé dans la qualification. Il aurait fallu dire en 1983 que le dossier WNP constituait une atteinte à la sûreté de l’Etat et donc qu’il relevait des Assises. On ne l’a pas fait, on s’est trompé. Or, cette même année, les deux juges d’instruction qui effectuent les interrogatoires partent sur l’idée que c’est effectivement une atteinte à la sûreté de l’Etat. Au niveau du parquet et du parquet général de Bruxelles, il y a eu une volonté de laisser traîner ce dossier WNP pour ne pas venir à l’audience. C’est d’autant plus surprenant que certains membres du WNP, comme Michel Libert, avaient envie d’en découdre. Ils voulaient venir dire qu’ils avaient été abusés. Ils semblaient croire tous qu’on les avait imbriqués dans une [onleesbaar] et que tous d’un coup on les [onleesbaar]. Ils savaient tous que Christian Smets était un agent de la SE.

Bron: Avancées | mei 1999

1,277

(179 replies, posted in Westland New Post)

Extreme rightists stole Nato Documents

Twenty months ago, we reported the case of NATO telex thefts at the transmitting center of the military command in Evere, later found in the home of Michel Libert, an extreme right-wing militant, formerly a Naval Force non-commissioned officer. The documents had been seized in a search undertaken after a street clash in Forest at the end of August 1983, in which Marcel Barbier was arrested.

A former member of the Young People's Front, he revealed to the police that he belonged to a small neo-Nazi group existing in Brussels since 1980 but totally secret until then: the Westland New Post (WNP).

The WNP dominated the headlines until April 1984, as the disclosure of its criminal activities and contacts with the military, a police officer and officials in the state security forces unfolded. Five judicial inquiries were conducted in Brussels and in Nivelles. The first, concerning the clash and the shot Barbier fired in the street, ended in his being sentenced to 22 months in prison. A second inquiry conducted by Judge Coppieters't Wallant involved the theft of military documents, some of which had been published in several issues of a very confidential magazine called ALTHING. At that time, several servicemen were charged with theft or corruption and some of them were put into preventive custody for several weeks. The investigation centered around one of the leaders of the WNP, Michel Libert, formerly of the Naval Force, who arranged these leaks with Latinus in order to demonstrate, they said, that the army command in Evere was "a sieve". The term was taken up in the Senate at the end of 1983 when suspects were being questioned.

Mrs Coppieters't Wallant has just completed and forwarded her report on the investigation to the prosecution. The prosecution now must draw its conclusions and forward them to the Council Chamber which will examine the charges (theft, possession of stolen goods, corruption) and will take a decision on whether to send the case to the criminal court.

Once arrested, Barbier admitted that he and another WNP militant committed two assassinations in February 1982 in an apartment in Anderlecht, that had gone unpunished until then. The double assassination had been preceded by bizarre exercises in surveillance directed at the future victims which had been arranged, according to the two WNP militants, by an agent of the state security forces who had given them courses in tailing and surveillance. One serviceman, Eric Lammers, was arrested as a co-perpetrator of the double assassination but he has always denied having participated in it. Released after 9 months of preventive custody, he has been sought since the beginning of February [1985] for hold-ups committed in December [1984]. The inquiry, which is being conducted by Mrs Lyna, has not been completed.

The same judge is pursuing an examination begun in September 1983 that involves the secret activities of the Westland New Post, some of which have been termed violations of laws on private militias, but fall under the article of the penal code concerning conspiracy. Several militants are charged in this case.

Finally, it will be remembered that in April 1984, the Westland New Post leader, Paul Latinus, was found hanged in his home under strange circumstances, after he himself had spoken of receiving death threats. Two re-enactments of this "suicide" gave rise to new areas of investigation. The inquiry has not been completed.

In addition to the completion of the inquiry on the thefts of NATO documents, we point out that some of the servicemen concerned have left the army since then. Others have been moved and assigned to duties not requiring security clearance. These servicemen have in fact been the subject of an internal inquiry conducted by the SDRA (Intelligence and Action Service). The trial on the thefts of NATO documents may yet take place this year.

Bron: Le Soir | René Haquin | 22 maart 1985 (vertaald en opgenomen in het West Europe Report nr. JPRS-WER-85-048 van 15 mei 1985 opgesteld door het Amerikaanse Foreign Broadcast Information Service)

1,278

(70 replies, posted in Bende Haemers)

Murat Kapllan, bijnaam De Ontsnappingskoning, wordt op 25 mei 1962 in Italië geboren en is een Belgisch crimineel van Albanese afkomst. Zijn bijnaam heeft hij te danken aan het feit dat hij al vijfmaal uit een gevangenis is ontsnapt.

Kapllan komt samen met zijn ouders, die VN-vluchtelingen zijn, naar België. Reeds op zeer jonge leeftijd komt hij in aanraking met het gerecht. In 1980 belandt hij voor het eerst in de gevangenis, na een vechtpartij waarbij een dode en een zwaargewonde vallen. In de jaren 80 is hij chauffeur van de bende-Haemers, die bestaat uit Philippe Lacroix, Basri Bajrami, Marc Van Dam en Patrick Haemers. Deze bende is onder andere verantwoordelijk voor de ontvoering van Paul Vanden Boeynants.

Op 5 mei 1993 ontsnapt Kapllan uit de gevangenis van Sint-Gillis. Hij gijzelt, samen met vrienden Lacroix en Bajrami, de gevangenisdirecteur Harry Van Oers, die ze meenemen in hun vluchtwagen, een BMW. Wanneer ze de gevangenispoort uitrijden, hebben ze een personeelslid op de voorruit van de wagen gelegd. De toegesnelde politie, Rijkswacht en media staan perplex en hulpeloos toe te kijken. Enkele dagen later wordt Kapllan heel toevallig in Brussel tijdens een verkeerscontrole gepakt. In 2003 wordt Kapllan vervroegd vrijgelaten nadat hij 15 jaar van zijn officiële straf van in totaal 19 jaar in de cel heeft uitgezeten.

In 2004 wordt Kapllan betrapt op een cd-diefstal in Drogenbos, maar hij komt een dag later alweer vrij. In april 2005 wordt Kapllan door de politie op heterdaad betrapt bij een inbraak in Londerzeel en hierbij krijgt hij een kogel door de kaak en hals. Hij overleeft het schot en belandt weer achter de tralies. De topgangster dient een klacht in tegen de politieman die hem neerschoot, maar die klacht wordt niet ontvankelijk verklaard.

Op 16 juli 2006 keer Kapllan niet terug uit penitentiair verlof. Eén dag later komt de politie hem op het spoor en achtervolgt hem op de autosnelweg E411 in de buurt van Waver, waar de crimineel zich verschanst in een doe-het-zelf-zaak op een bedrijvenpark. Wanneer de zaak 's avonds met grote inzet wordt bestormd, blijkt Kapllan te zijn verdwenen. Hoogstwaarschijnlijk was hij reeds lang tevoren gevlucht via de bosjes achter de winkel.

Op 28 juli 2006 omstreeks 19 uur wordt Kapllan in Dilbeek opgepakt. Tevergeefs probeert hij met een gestolen motorfiets van het merk Honda te ontvluchten. Eerder die dag is zijn vriendin, Virginie Barré, al opgepakt en zijn er ook verschillende huiszoekingen verricht. Op 18 april 2007 wordt hij veroordeeld door de rechtbank van Nijvel tot een gevangenisstraf van één jaar voor de feiten die hij pleegde tijdens zijn vlucht in 2006. Kapllan krijgt inzake de feiten gepleegd te Londerzeel in 2005 nog eens 33 maanden effectief.

In 2007 geeft hij in een open brief aan zijn leven te willen beteren.

Op 2 juli 2008 wordt hij vrijgelaten uit de gevangenis van Nijvel. Gedurende zeven en een half jaar moet hij zich verantwoorden aan de autoriteiten.

Bron: Panorama.nl | 14 maart 2017

1,279

(78 replies, posted in Andere Personen)

Marcel Habran, bijnaam Le Grand Marcel, wordt in 1934 in Luik geboren en draait decennialang mee in het criminele circuit. In het begin van de jaren zeventig geldt hij al als een specialist in het overvallen van geldtransporten en posterijen.

In 1974 wordt hij voor het eerst veroordeeld. Het Brabantse assisenhof geeft hem achttien jaar cel voor de moord op een geldkoerier in 1972. De openbaar aanklager omschrijft Habran als de president-directeur-generaal van het groot-banditisme. Na zijn voorwaardelijke vrijlating, begin jaren tachtig, vestigt Habran zich in een kasteel in Matton, in de Franse Ardennen. Dit komt op naam te staan van zijn vrouw en van een offshore-maatschappij in Gibraltar.

In 1991 veroordeelt de Brusselse correctionele rechtbank hem tot zes jaar cel wegens autodiefstallen en heling van wapens, munitie en explosieven. Habran doet zelf zelden mee aan de overvallen. De uitvoering laat hij over aan jonge criminelen afkomstig uit Oost-Europa of Italië.

Vanwege de begeleiding van de geldtransporten door de Rijkswacht verlegt de bende haar werkterrein naar Luxemburg. De federale politie pakt donderdag 31 oktober 2002 Marcel Habran en zijn Brusselse metgezel Jean Renson op, samen met nog zes andere verdachten. De voor zijn leeftijd opvallend fitte Habran ruikt klaarblijkelijk onraad. Wanneer de politie bij het krieken van de dag aanbelt is hij geenszins verrast. Hij heeft een indrukwekkende reistas klaargezet omdat hij er vrijwel zeker van is dat hij 's avonds niet naar huis zal terugkeren en dat is inderdaad ook het geval. Zo'n 350 politieagenten nemen deel aan deze actie, die niet alleen resulteert in de arrestatie van Marcel Habran maar ook van een vijftiental andere verdachten en vier of vijf van zijn luitenants. Ze worden allen ter beschikking gesteld van het parket van Luik.

Aanklacht: acht moorden & 25 overvallen

Eind juli 2008 pakt de politie vier verdachten op die een moordplan beramen tegen Marcel Habran. Voor 25.000 euro zijn ze bereid Habran, de oudgediende onder de zware overvallers, om te brengen. Habran zelf tilt niet zwaar aan het moordplan. Op 3 september 2008 staat Habran in Luik terecht voor acht moorden en 25 overvallen, onder meer op geldtransporten.

Het dossier omvat om twintig onderzoeken, goed voor zeventig misdrijven, vijftig verdachten en meer dan tien doden. Het dossier bevat onder meer de overval op een geldtransport op de E40 in Borgworm in 1998. Daarbij vallen twee doden. Zijn slachtoffers zijn voornamelijk bendeleden of ex-bendeleden, maar ook geldkoeriers.

Samen met Habran staan nog elf andere personen terecht voor het assisenhof in Luik. Marcel Habran riskeert een levenslange opsluiting. Op 3 maart 2009 veroordeelt het assisenhof Habran tot een celstraf van 15 jaar. Hij wordt schuldig bevonden aan het leiden van een criminele organisatie en voor een dodelijke overval op 12 januari in 1998, op een geldtransport in Borgworm. Nog geen half jaar later, op 2 juni 2010 komt Habran weer vrij onder voorwaarden.

Vandaag de dag rijdt Habran rond in een gammele Renault Twingo, niet meer in een Ferrari zoals tien jaar geleden. Zijn kasteel in het Franse Maton heeft hij geruild voor een piepklein flatje in Etterbeek. Maar als Le Grand Marcel binnenkomt in het chique café Kwak in Sint-Lambrechts-Woluwe, kijkt iedereen nog altijd naar hem. De vrouwen in de eerste plaats. Habran ziet er afgetraind uit. “Elke dag sport, lopen en in de gym. Anders word ik gek.” Hij lijkt op de acteur Jean-Paul Belmondo, weggelopen uit een oude Franse gangsterfilm met alleen maar sympathieke boeven. Typische uitspraak van Habran: “Zeg maar Marcel tegen mij, we gaan hier niet onnozel doen, hè. Ge moet geen schrik van mij hebben.”

Bron: Panorama.nl | 14 maart 2017

1,280

(934 replies, posted in Bende Bouhouche-Beijer)

Madani Bouhouche - bijnaam: Dany - is een Franstalige Brusselaar, zoon van een Algerijnse vader en een Belgische moeder. Hij begint zijn loopbaan bij de Rijkswacht in 1974, daar wordt hij toegelaten tot de school voor onderofficieren. In 1977 gaat hij aan de slag bij de drugsafdeling van de bewakings- en opsporingsbrigade van Brussel, de BOB. Dit is een speciale recherche-eenheid van de Rijkswacht. Hij werkt daar samen met Robert Beijer, die hij al tijdens zijn opleiding heeft leren kennen. Die twee mannen zullen in de jaren 1980 en 1981 een hele reeks criminele activiteiten ontplooien.

Wanneer wordt ontdekt dat ze ook officieren afluisteren, worden ze uit de opsporingsbrigade verwijderd en elk apart overgeplaatst naar lokale Rijkswachtbrigades in de Brusselse agglomeratie. Bouhouche is een groot wapenexpert. Hij en Beijer verlaten in 1983 de Rijkswacht en richten het privé-detectivebureau Agence de Recherches et d'Informations op. Tussen de twee komt het al gauw tot onenigheden, onder meer omdat Bouhouche meer en meer in extreem-rechtse kringen vertoeft.

Twintig jaar dwangarbeid

In 1984 vertrekt Bouhouche uit het detectivebureau en opent een wapenwinkel in Jette. Dat belet niet dat hij verder samen met Beijer diefstallen en gewelddaden pleegt. Bouhouche wordt voor het eerst aangehouden in januari 1986 op verdenking van de moord op Juan Mendez, handelsingenieur bij FN. Dat is net als Bouhouche een wapenverzamelaar, met wie hij lange tijd bevriend is geweest. In november 1988 wordt hij weer vrijgelaten.

Na de moord op een Antwerps diamanthandelaar in 1989 vlucht Bouhouche naar Spanje. Daar wordt hij aangehouden en uitgeleverd. Samen met Beijer wordt Bouhouche in februari 1995 veroordeeld voor o.a. de moord in 1989 op de diamanthandelaar en een bewakingsagent in 1982. Bouhouche krijgt twintig jaar dwangarbeid en Beijer veertien jaar gevangenisstraf. Het assisenproces duurt meer dan vijf maanden en is één van de langste in de Belgische geschiedenis. De moord op Mendez is tot op heden onopgehelderd.

In september 2000 wordt Bouhouche voorwaardelijk vrijgelaten, want door zijn uitzonderlijk lange voorarrest heeft hij dan al meer dan de helft van zijn straf uitgezeten. Hij leeft sindsdien in een afgelegen woning nabij Fougax-et-Barrineuf, in het departement Ariège, aan de voet van de Franse Pyreneeën, waar hij het beheer voert over enkele vakantiehuisjes in de streek. Bouhouche is een frêle man die veelal een grote zonnebril draagt. Hij is gescheiden en vader van enkele kinderen.

Onthoofd door kettingzaag

Eind november 2005 overlijdt hij tijdens het houthakken. De Franse gendarmerie die zijn dood onderzoekt, weet aanvankelijk niets van zijn criminele verleden en geeft toestemming tot crematie. De dood van Bouhouche raakt in België pas bekend door journalist Guy Bouten die in december 2005 de gescheiden echtgenote van Bouhouche, Anne Quittner, interviewt. Op dat moment is het nieuws van de dood van Bouhouche niet bekend bij de pers en de cel van Jumet. Bij onderzoek door Belgische speurders in zijn laatste woonplaats, worden een riotgun gevonden, aantekeningen over het proces-Mendez en computerbestanden. Ook komt aan het licht dat Bouhouche nog steeds contact had met zijn vroegere vrienden in extreemrechtse kringen.

Een jaar later komen er details naar buiten over dood van Bouhouche. "Hij stierf toen hij bezig was een boom om te zagen met een kettingzaag. Toen een groot stuk hout plotseling met grote kracht van de boom afsprong, werd Bouhouche letterlijk onthoofd", zegt Eddy Vos van de Cel Waals Brabant, de speurderscel die nog altijd de misdaden van de Bende van Nijvel onderzoekt.

In 2010 beweert Robert Beijer in zijn autobiografie onder meer dat Bouhouche een veiligheidsagent doodde tijdens een overval op de luchthaven van Zaventem.

Bron: Panorama.nl | 14 maart 2017