1 blad. Ben, de forumbeheerder, heeft een aantal pogingen gedaan om de belangrijkheid van dit werk te onderstrepen maar de kudde is niet gevolgd. Jammer, zeer jammer.

Over de Gentse prof Flor Peeters en het aanmoedigende telegram van Prins Albert:

"De geschiedenis van WACL moet evenwel nog verder worden uitgediept. De AntiBloshevik Bloc of Nations fusioneerde weliswaar met APACL, maar bleef onder haar eigen naam nog conferenties houden. Van 12 tot 16 november 1970 organiseerde het samen met de European Freedom Council een grootse internationale conferentie te Brussel. Het doel was een aanzet te geven om de anticommunistische strijd beter te mobiliseren. Organisatoren van het congres waren niemand minder dan Florimond Damman en Paul Vankerkhoven.

Delegaties uit de volgende landen namen deel: Bulgarije, Wit-Rusland, Kroatië, Tsjechië, Estland, Georgië, Hongarije, Letland, Litouwen, Polen, Roemenië, Slowakije en Oekraïne voor de “onderworpen” landen. Westerse landen aanwezig waren: België, Canada, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Groot-Brittannië, Nederland, Italië, Noorwegen, Zweden en de VS. Voor Azië waren vertegenwoordigd: China, Thailand en Vietnam. Meer dan 100 afgevaardigden waren op de conferentie aanwezig, en meer dan 300 brieven en telegrams bereikten de conferentie ter ondersteuning van wat de ABN zelf bestempelde als “the ever greater popularity of this revolutionary liberation movement in the world.”.

Zo stuurden Otto von Habsburg, Alfredo Sanchez-Bella en Franz Josef Strauss een aanmoedigende en ondersteunende boodschap, alsook prins Albert van België en diverse politici uit de wereld. Enkele effectief aanwezigen zijn hier het vermelden waard: de Deense minister Ole Björn Kraft (lid van het eerste uur van de Bilderberggroep, zie hoger), Yaroslav Stetsko, Ivan Matteo Lombardo, Suzanne Labin en ook de Gentse professor Flor Peeters, hier aangeduid als expert in Oost-Europa.

Bij deze Gentse professor moeten we even stilstaan, want Flor Peeters leidt ons naar een documentatiecentrum dat onder WACL ressorteerde, met name Interdoc. Van oorsprong een Nederlandse inlichtingendienst die focuste op linkse organisaties, werd Interdoc geleid door C.C. Van den Heuvel en die, zoals we hoger zagen, één van de stichtende leden was van de AESP. Interdoc werd opgericht in 1963 te Barbizon met als doel alle krachten te bundelen in de strijd tegen het communisme, maar op basis van serieuze technieken."

(Peeters had in die tijd grote belangstelling voor Oekraine, een drijvende kracht achter de WACL.)

Volgens RobertV waren we goed bezig in 2019. Ik denk niet dat we dat tegenwoordig nog kunnen zeggen. Dat een De Staerke zijn eigen topic heeft maar een generaal Close niet zegt genoeg denk ik. Dat is ook de reden waarom een aantal mensen weigeren te spreken. Zij vinden zichzelf "kleine garnalen" en zien niet in waarom zij mogelijk gestraft zouden moeten worden terwijl de grote vissen met rust gelaten werden en worden.

Volgend stukje komt van het franstalige forum:

Genoeg gezeur! Europese defensie

De European Federalist Movement organiseert op 26 februari in Parijs een symposium over Europese defensie. Bij deze gelegenheid presenteren drie deelnemers aan deze bijeenkomst hier hun standpunt. Cornelius Castoriadis roept de dreigingen op die boven Europa hangen: de Russische 'stratocratie', de demografie van de Derde Wereld en de ontbinding van onze samenlevingen. Het ontwaken van "Europeanen" kan niet van staten en regeringen komen, maar van volkeren. De Belgische generaal Robert Close denkt aan een meer klassieke start: de versterking van de Europese pijler van het bondgenootschap. Voor Jean-Paul Pigasse is een verdedigingssysteem van de Tien geen utopie, maar weten de regeringen wat er werkelijk op het spel staat in het debat?

Geconfronteerd met de onmacht van mannen en het gebrek aan instellingen, beginnen we te dromen van een machtsgreep die, zoals de ontvoering van Europa door de legendarische stier uit de Griekse mythologie, ons sluimerende continent zou verscheuren uit een besluiteloze wereld, gewijd aan deze palavers en uitstelgedrag waarin het plezier lijkt te scheppen.

Drie feiten lijken mij essentieel voor de toekomst van Europa en het Atlantisch bondgenootschap.

De eerste is de toenemende verslechtering van de betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Europa en de steeds groter wordende kloof tussen het oude en het nieuwe continent.

De tweede is de verstoring van de strategische omgeving. Dertig jaar lang hebben Europeanen overdreven veel belang gehecht aan afschrikking, door blind vertrouwen te tonen in het automatisme van een Amerikaanse strategische nucleaire reactie in het geval van een directe dreiging voor Europa. Die tijden zijn voorbij en de illusies van Europeanen behoren tot het verleden. We realiseren ons, laat, helaas! Dat "de koning naakt is" en dat de versterking van conventionele krachten, die in de loop der jaren als een straaltje zijn gekrompen, onvermijdelijk is geworden.

Ten derde, de definitieve koerswijziging in het Amerikaanse beleid ten aanzien van Europa, mogelijke terugtrekking van de contingenten van het 7e Amerikaanse leger gestationeerd in de Bondsrepubliek, semi-neutraliteit van een verdeeld Duitsland en misschien overgeleverd aan politieke arbitrage van de Groenen, toenemende vermoeidheid van een slecht geïnformeerde, onzekere publieke opinie, die liever gelooft in waar ze op hoopt dan wat is, onvermogen van Europeanen om op te staan en met één stem te spreken in de enige gepaste taal, die van vastberadenheid.

Laten we voorbij gaan aan het suïcidale unilateralisme van deze massademonstraties, die meer voortkomen uit affectieve gevoelens dan uit gezonde logica, en zo alle betekenis verliezen zodra ze alleen maar een verwijtbaar gebrek aan wil om geld uit te geven kunnen aantonen en het uitbreken van een Derde Wereldoorlog kunnen katalyseren . Zoals Bukovsky het zo treffend zegt: "Nooit, nooit, is de vrede gered door het hysterische verlangen om tegen elke prijs te overleven". (1)

Ten eerste moeten we op politiek niveau onverwijld bouwen aan deze Europese pijler van het bondgenootschap waarover zoveel wordt gesproken, zonder het ooit de middelen te geven om te bestaan. De recente resolutie van het Europees Parlement is volgens de aanbevelingen van het Haagerup-rapport (2) wellicht een stap in de goede richting.

Vervolgens is het op strategisch niveau, waar de verwarring van ideeën alleen wordt geëvenaard door de besluiteloosheid van de partners, de hoogste tijd om over te gaan tot concrete maatregelen. De versterking van conventionele strijdkrachten zal alleen een realiteit worden op grond van aantallen en niet alleen door de aanschaf van steeds geavanceerdere apparatuur, waarvan de kosten bijna exponentieel zijn.

Europa heeft driehonderd miljoen inwoners

De aanpassing van de militaire diensttijd, verlengd tot minimaal vijftien maanden, zou uiteindelijk de wijze bepalingen van artikel 72 van het Verdrag tot oprichting van de ter ziele gegane Europese Defensiegemeenschap bevestigen. Toegegeven, het lijkt onmogelijk om erop terug te komen zonder een schot te lossen, maar de tijd lijkt rijp voor meer overleg, eenwording van doctrines, een effectieve standaardisatie van bewapening, waarvan de afwezigheid leidt tot starheid van tactische apparaten en zich vertaalt in feiten de balkanisering van Europa.

Geconfronteerd met een drievoudige dreiging, Europees, extra-Europees, in deze perifere gebieden waar onze vitale belangen liggen, en intern, op psychologisch vlak, moeten Europeanen reageren, en snel, want de tijd dringt voor ons.

In Europa geloof ik in de deugd van een systeem dat "volksafschrikking" zou toevoegen aan nucleaire afschrikking, naar het voorbeeld van een land als Zwitserland dat instemde dat er een alternatief was voor het absurde dilemma "nucleaire holocaust of overgave".

Buiten Europa, door de oprichting van een Europese interventiemacht en de uitbreiding van een alliantie die vanuit de Atlantische Oceaan tri-oceanisch zou kunnen worden, en aldus zou reageren op de mondiale en veelzijdige strategie van de Sovjet-Unie.

Ten slotte, aan het interne front, door de geest te remobiliseren, "en masse op te heffen" voor de strijd van ideeën die we misschien aan het verliezen zijn, door nauwkeurige en permanente informatie, de enige die in staat is om het verraderlijke psychologische offensief, preferentieel instrument tegen te gaan van de desintegratie van Europa.

Ofwel doen we een krachtige poging tot herstel, wat niet alleen mogelijk maar ook essentieel is, of we verzinken in apathie en onmacht omdat we hebben geluisterd naar degenen die ten koste van alles woedend zijn over het pacifisme en die voor het andere kamp het touw voorbereiden dat zal worden gebruikt om hang ons op.

Onze vrijheid zal ongetwijfeld de prijs betalen, maar zullen deze blatende schapen er nog zijn om ons ter verantwoording te roepen?

Bron: Door Generaal Robert Close (Senator van Brussel, gepensioneerd generaal) | 26 februari 1983 | www.lemonde.fr

(1) Boukovsky, Pacifisten tegen vrede, Ed. Robert Laffont, Parijs, 1982."

Ik herhaal deze zin nog eens "In Europa geloof ik in de deugd van een systeem dat "volksafschrikking" zou toevoegen aan nucleaire afschrikking".

Wat baten kaars en bril als zelfs Hilde Geens niet meer zien wil? Mij is het opgevallen dat ze met haar boeken al twee maal hetzelfde vriendje buiten schot plaatst. Los daar van ... In de huidige politieke situatie is de tekst van Generaal Close zelfs brandend actueel. Doch ik huiver van het woord "volksafschrikking". Het volk was dus te dom om de situatie in te schatten. En wie niet horen wil moet voelen. Zou het orakel van Brakel daar ook zo over gedacht hebben?

40 jaar later is het zeer moeilijk nog nieuwe dingen te vinden. Misschien is het ondertussen nuttig wat foute dingen uit de teksten te halen. Zoals bijvoorbeeld:

De in New York geboren loodgieter Buslik moet zich verantwoorden voor feiten waarvoor het Brusselse Assisenhof hem op 28 februari 1995 al bij verstek ter dood heeft veroordeeld

Ik snap niet goed hoe je van een student aan de ULB een loodgieter kan maken. Hij is inderdaad in 1952 geboren in New York. Maar zoals FReCR beweerde meer WestVlaming dan Amerikaan. Zijn moeder kwam uit West-Vlaanderen en zijn vader was een Duitse Jood.

Misschien kan de Belgische staat ons eens uitleggen waarom deze man niet opgepakt werd tot een journalist van Humo hem opspoorde en men niet anders meer kon. Hij of zij die deze verklaring kan geven kan ons uitleggen waarom we nog altijd op zoek zijn naar de Bende van Nijvel, zeker weten.

Af en toe zijn er van die onnozelaars, zoals bijvoorbeeld Rudy De Jonghe, die uitgeweken Belgen terug brachten, zo ook Haemers. En wat moet je daar dan mee?

Ah, dat verhaal van de kassierster die gehuwd was met een rijkswachter klopt dus wel maar is nog een ander verhaal.

Het adres van Pijck in Overijse, zijstraat van steenweg is toch niet dezelfde straat als van onze René N. die vlak na de overval verhuisde? Ik ken er ene die dit met grote ogen gaat lezen en alweer verder gaat zoeken (jij kent hem trouwens ook). En het NATO-verhaal ... is al altijd een dikke taboe geweest. Zal op dit moment nog een grotere taboe zijn vrees ik.

Hetgeen mij wel enorm plezier doet Hipa is het feit dat jij er je hoofd nog perfect kan bij houden. Het is daarentegen triestig dat ik het moet zeggen maar je hebt al minstens 35 jaar training achter de rug wat het onthouden van feiten betreft. This must be Belgium.