Is men trouwens De Wever aan het inbouwen in het schimmenspel? Als er sprake is van de "Cercle" en als ook Reynders in de buurt is moet er wel stront aan de knikker zijn. Lees onderstaande en zoek de gelijkenissen met de jaren '80:

De schijnbare kalmte en het ogenschijnlijke geluk van de briljante politicus met de zilveren haren maakt zijn tegenstanders bijna even bang als zijn strengheid. Waar zit de man op te broeden? Wat is hij van plan met de N-VA? Welke akkoorden zal hij in 2014 met die partij sluiten? En, nog verontrustender en achterdochtiger: heeft hij misschien al iets afgesproken? Wat dan wel? ‘Als hij met de N-VA in zee gaat, is het einde nog niet in zicht', zuchten sommige politici ­(uiteraard niet van de N-VA). [...] Verscheidene signalen doen waarnemers buiten de N-VA denken dat Reynders in het bijzonder – en de MR in het algemeen – de beste bondgenoot van de N-VA zou zijn, als die in 2014 een grote overwinning zou behalen. De twee partijen hebben immers een gemeenschappelijke vijand: de socialisten.

Heeft Reynders in het verleden niet keer op keer herhaald dat de socialisten (en hij bedoelde dan natuurlijk de PS) in de oppositie drukken op zich al een staatshervorming zou zijn? Volgens de politieke speelkameraadjes van de MR gedraagt geen enkele Franstalige partij zich zo dubbelzinnig en zo vriendelijk tegenover de nationalistische partij van Bart De Wever. Maar het valt op dat alle Franstalige politici, van alle kleuren, de afgelopen weken erg discreet en zwijgzaam zijn over de jongste Vlaamse avonturen van DBW, de man wiens naam voortaan taboe is. Ze hebben geen commentaar over de 250 euro inschrijvingskosten voor vreemdelingen in Antwerpen, over de homo-T-shirts aan de gemeenteloketten enzovoort.

Ook Jean-Pascal Labille, de kersverse PS-minister van Overheidsbedrijven, neemt de Franstalige mantra van het moment over: ‘Wie ben ik om iets over de N-VA te zeggen?' En de MR? Terwijl Charles Michel de PS en de N-VA elkaars beste vijanden noemt, waarschuwt Laurette Onkelinx, het nieuwe boegbeeld van de PS in Brussel, alvast voor de inschikkelijkheid van de liberalen tegenover de N-VA (niet toevallig, want haar Brusselse duel met de MR zal bloedig zijn). ‘In 2010, toen de onderhandelingen tussen noord en zuid vastzaten, waren de MR en de N-VA akkoord om onvoorwaardelijk over de staatshervorming te onderhandelen. Dat zou tot confederalisme hebben geleid.

Bron » De Standaard

Wie er ook kwamen: de kliek Salik, Przedborski, ...

... en er voor te zorgen dat ze nooit gaan spreken?

Of treedt op als arts (met een vette knipoog richting Van Brussel & De Jonghe).