Waarvan akte!

Hoewel u heeft aangegeven dat u mij heeft ontmoet, weet ik niet (precies) wie u bent en welke positie u inneemt in deze zaak. Ik behandel veel strafzaken, maar heb nog nooit in het buitenland hoeven procederen, weshalve ik mij nooit heb moeten verdiepen in het verdrag dat door u is aangehaald. Weer wat geleerd.

Het antwoord op de vraag aan welke kant de advocaten (van de burgerlijke partijen) in deze zaak eigenlijk staan of stonden, zou door diezelfde advocaten moeten worden gegeven.

Ook zij zijn geconfronteerd geworden met hen, al dan niet in het geniep ten dele gevallen willekeur en obstructie van de rechtsgang vanwege in ieder geval de Belgische (para-militaire) politie en justitie, die al dan niet mede (in)direct door andere entiteiten - ook politici - werden aangestuurd, in combinatie met over en weer gepleegde chantage, hoe afgezaagd dit antwoord ook moge klinken. Maar zo is het gewoon wat mij betreft. Daardoor zou bij menigeen de indruk kunnen ontstaan dat daarbij is gebleken dat de advocaten het erbij hebben laten zitten - bij gebrek aan doorslaggevende successen -, wat mede met het oog op de mijns inziens nog steeds (in potentie) voor hen gevaarlijke of zelfs levensbedreigende situatie, mij als onterecht, althans veel te kort door de bocht voorkomt.

Dan kom ik dan uit op het mijns inziens door de advocaten (van de burgerlijke partijen) onvoldoende onderkende momentum, tevens zijnde een staatsgreep, die helaas niet als zodanig is herkend, namelijk de overdracht, in 1990, van het bij de onderzoeksrechter van de Cel-Delta te Dendermonde, Freddy Troch, onderhanden zijnde Bende-dossier naar het gerecht van Charleroi (Cel-Jumet).

Ik schrijf ‘staatsgreep’, omdat het toch echt onder het gezag van de toenmalige de minister van Justitie (Melchior Wathelet) staande parket van Dendermonde is geweest dat (in commissie!) ab-so-luut niet wilde hebben dat Freddy Troch in net Bende-onderzoek ‘deksels van andere potjes’ zou afdraaien. Het enkele feit dat ook vanuit het Ministerie van Justitie hier kennelijk geen prijs op werd gesteld, geeft wel het door dat departement daaraan gehechte (grote) belang weer en het (via het parket van Dendermonde) van staatswege ingrijpen, met de daarbij behorende ‘liquidatie’ van onderzoeksrechter Troch.

Dat was het momentum.Toen hadden de advocaten (van de burgerlijke partijen) alles, maar dan ook echt alles uit de kast moeten halen om deze staatsgreep terug te draaien. Ik schrijf nog steeds: staatsgreep, te meer omdat er in juridisch opzicht weinig deugde van het proces bij de kamer van inbeschuldigingstelling (k.i.) van het Gentse hof van beroep, of heeft iemand ooit inzage gehad in de wijze waarop dat proces precies is verlopen?! Heeft iemand een kopie van die beschikking?

Heb nog steeds geen idee hoe het heeft kunnen bestaan dat de k.i. aan het Gentse hof haar goedkeuring aan vorenbedoelde staatsgreep - mede in de vorm van het congé van Troch - heeft gegeven, op basis van overleg (lees: onderdeel van de staatsgreep) in een rechtszaal(tje) - koffie en bonbons erbij?! -  tussen de leden van dat hof (rechtsprekende:macht) en een afgevaardigde van het openbaar minsterie (uitvoerende macht) die in hoger beroep rechter Troch weg wilde werken, over de hoofden van de belanghebbende burgerlijke partijen, die zich dat moesten laten welgevallen. Ziehier een schokkend voorbeeld van hoe het er destijds in België aan toe ging.

Ik weiger mij van deze woordkeuze te distantiëren.

Ah, zie nu het hele verhaal. Mijn drijfveer: pure interesse, in combinatie met het bestaan van een dunne of onzichtbare lijn tussen de boven- en onderwereld. Die interesse is niet op de laatste plaats gewekt door het lezen over en luisteren naar verhalen over een volledig ontspoord Belgisch rechtssysteem, dat mij in eerste instantie perplex heeft doen staan. Ik ben zo vrij om hier te stellen dat de Bende van Nijvel de door de Belgische samenleving als geheel gecreëerde spiegel is, waarin men maar blijft kijken, zeker zolang er geen wezenlijke omslag in bepaalde geledingen van die samenleving plaatsvindt. Zo vind ik Geens allesbehalve een ambassadeur van de afspraak dat het anders moet. Hij is meer een dominee in zijn doen en laten en dan weet je het wel. In hoeverre ik hier mijn (eigen) staat van zijn projecteer op deze kwestie  - die speelt zeker een rol -, weet ik niet precies, maar ik blijf wel staan achter wat ik hier heb opgeschreven.

Zo kan ik bijvoorbeeld tot op zekere hoogte begrip opbrengen voor 'de persoon Robert Beijer' in de ruimste zin van die vier woorden. Mede door de speling van het lot - periode van affectieve verwaarlozing en zijn vader bleek zijn vader niet te zijn - heeft Beijer zichzelf en zijn gedragingen op dat (ontspoorde) rechtssysteem afgestemd en daarin verweven. Ik keur dat niet goed, maar kan het wel begrijpen.

Ken Henk Rommy, vanaf het monent dat k  hem zag in een uitzending van Peter R. de Vries, een jaar of 15 geleden.  Verband met Leroy zal wel iets met drugs te maken kunnen hebben.

Schrik wel een beetje als ik lees hoe ik er volgens u op sta. Hoop dat het verhaal hierboven u een duidelijker beeld van mij en mijn beweegredenen geeft.

Heb gisteren een tweede e-mailbericht ontvangen van de griffie van het hof van assisen te Brussel. Dit naar aanleiding van mijn verzoek om toezending van een kopieën van de assisenarresten van 13-02-1995, inzake Robert Beijer en Madani Bouhouche; zie hieronder.

Sowieso zal ik, op advies van Bossi, ook nog telefonisch contact opnemen met de heer Van Volsem, hoofdgriffier bij het hof van assisen te Brussel (telefoon 0032 2 5198632) of met mevrouw Minnen, hoofd van de griffie van datzelfde hof (telefoon 0032 2 5086675), welk hof, als ik Bossi goed heb begrepen, deel uitmaakt van de rechtbank van eerste aanleg (tribunal de première instance; Darty) te Brussel.

Daarbij teken ik aan ik dat mijn gedachte nu is dat ik hem of haar ook zal vertellen dat ook ik op zijn minst mee wil denken aan de oplossing van de Bende-zaak, althans een heel klein deel daarvan, want dat is mijn hoofdreden.

Voor mij zou het mogelijk in tal van opzichten een stuk makkelijker manoeuvreren zijn, als ik in dezen een burgerlijke partij als client(e) zou hebben, doch aangezien zulks niet het geval is, moet ik roeien met de riemen die ik heb.

Moet bekennen dat ik niet weet welke rechtspositie Nederlandse advocaten/raadslieden in het Belgische (straf)recht innemen, in het geval zij een cliënt in België bijstaan (met hulp van een Belgische confrère); nog uit te zoeken. Blijft overeind staan, mijn stelling dat de Belgische justitie in dit geval met twee maten meet, aangezien zij jurisprudentie over zaken die vergelijkbaar zijn met de zaak Bouhouche en Beijer - lees: zaken over (meervoudige) moord of doodslag, gekwalificeerde diefstal en dergelijke -, plaatst op het internet, waardoor eenieder daar kennis van kan nemen. Hierdoor wordt op zijn minst de schijn van willekeur gewekt, maar goed, gelijk hebben is een, gelijk krijgen is twee, zeker in België. In België lapt zelfs justitie de wet aan haar laars, om vervolgens de rechtzoekende te confronteren met diezelfde wet; zie voorbeeld hieronder; justitie geeft geen inzage in rechterlijke uitspraken - zelfs niet die in ‘het proces van de eeuw’ (LOL), maar publiceert die wel en masse op het internet. Daarnee ik zal ik moeten leren leven of ik deze hele gang van zaken nou wezensvreemd vind of niet.

Wordt vervolgd.

“Van: FMF Bxl PG Doc (ROJ) <doc.parq.gen.bxl@just.fgov.be>
Verzonden: vrijdag, januari 10, 2020 2:53 PM
Aan: Darty
Onderwerp: RE: requête amicale

Mijnheer de advocaat,

We bevestigen de ontvangst van uw e-mail van 7 januari 2020.

We hebben het voorgelegd aan de magistraat die verantwoordelijk is voor het onderzoeken van dit soort verzoeken.

Het instrueert ons om het volgende bloot te leggen:
 
De in uw verzoek genoemde arresten van het assisenhof zijn inderdaad tijdens een openbare hoorzitting uitgesproken. Dit betekent niet dat men daarbuiten op verzoek een kopie kan verkrijgen.
 
Artikel 21bis, § 1, van het Wetboek van Strafvordering bepaalt:
Onverminderd de bepalingen van specifieke wetten, de toepassing van de artikelen 28quinquies, § 2, 57, § 2, 61ter en 127, § 2, en de procedure bedoeld in de leden 2 tot en met 9, kan de rechtstreeks betrokken persoon op elk moment, afhankelijk van de stand van de procedure, de officier van justitie of de onderzoeksrechter vragen hem toegang tot het dossier te geven of een kopie te verkrijgen.

De volgende personen worden geacht rechtstreeks betrokken te zijn: de verdachte, de persoon tegen wie de openbare vordering in het kader van het onderzoek is ingesteld, de verdachte, de burgerlijke partij, de burgerlijke partij, degene die een verklaring van een benadeelde partij, evenals degenen die in hun rechten zijn gesubrogeerd (=hun rechten hebben overgenomen; in hun rechten zijn getreden; Darty) of de personen die hen vertegenwoordigen als ad hoc vertegenwoordiger, curator, voorlopige beheerder, tutor of ad hoc tutor.

In alle andere gevallen wordt de beslissing over de toestemming om het dossier te raadplegen of een kopie te krijgen door de officier van justitie genomen, zelfs tijdens het onderzoek.
 
Het verlenen van een toestemming om informatie of kopieën van documenten uit een gerechtelijk dossier te onderzoeken, is in dit geval een bevoegdheid van de officier van justitie. Voor zover u niet beweert een direct betrokken persoon te zijn in de zin van de bovenstaande tekst, kan uw verzoek niet worden verwerkt zonder informatie over de redenen die het ondersteunen of over het wijze van gebruik dat u daarvan zou willen maken, zoals gevraagd in onze e-mail van 6 januari.
 
Gelieve de verzekering van onze zeer bijzondere hoogachting te aanvaarden.

De documentatie-afdeling
L.”