Enkele dagen nadien, op 14 december (1983), is Wagener weerom van de partij bij de oprichting van het Luxemburgse wisselkantoor Luxcapital. Volgens de oprichtingsakte bezit Hilaire Beelen 300 aandelen van deze vennootschap. Hij laat zich bij de stichting vertegenwoordigen door Wagener. Beelen wordt diezelfde dag ook aangeduid als vice-voorzitter van de raad van beheer van Luxcapital. Er bestaan dus wel degelijk banden tussen Beelen en de Luxemburgse advocaat, die tevens de hoofdaandeelhouder van het Luxemburgse wisselkantoor vertegenwoordigt, de holding Montmedy.

Bij de oprichting van deze holding, zes dagen voordien, laat men de dienstdoende notaris volgende vreemde formulering in de stichtingsakte noteren:

'De zetel van de vennootschap is gevestigd in Luxemburg. Hij kan door een eenvoudige beslissing van de raad van beheer worden overgebracht naar een andere plaats in het Groothertogdom Luxemburg en zelfs in het buitenland als buitengewone gebeurtenissen van militaire, politieke, economische of sociale aard de normale activiteiten in zijn zetel verhinderen of zich  als dusdanig aankondigen, en dat totdat deze gebeurtenissen achter de rug zijn'.

Alleen de ingewijden weten waarom dit met nadruk moest vermeld worden.

Overigens is Hilaire Beelen ook de enige die uitleg kan verschaffen over zijn belangstelling voor het 'complot van 1973', waarover bij hem een uitgebreide documentatie werd aangetroffen maar gezien de verjaring niet in het gerechtelijk dossier kon worden opgenomen.

Midden 1973 verschenen in de pers een aantal artikelen, waarin gesteld werd dat de Staatsveiligheid een onderzoek verrichtte naar mogelijke plannen voor een 'staatsgreep' in België. Er bestond zelfs een technisch uitgewerkt plan. Met uitzondering van een Vlaming, die later zou verzeild raken in de pro-Apartheidslobby, waren het allemaal Franstaligen, waaronder enkele inwoners uit de provincie Luxemburg, nogal wat Luikenaars, gewezen kolonialen, rechtse extremisten en hogere legerofficieren (waaronder niet de minste). Tevens was er destijds sprake van een financiële instelling uit Namen met een filiaal in Brussel, een Antwerpse groep, een reisbureau, wapendiefstallen.

Bron: Kirschen en Co - Het blauwe netwerk | André Van Bosbeke en Jan Willems:

Ter herinnering:

Het was het franstalige Brusselse weekblad "SPECIAL", in het nummer van 15 augustus 1973, en het Vlaamse weekblad "KNACK", in het nummer van 5 september 1973, die de geruchten hadden verspreid dat elementen van verschillende extreemrechtse groeperingen, en in het bijzonder de NEM-Clubs (Nouvel Europe Magazine-Clubs), een staatsgreep aan het voorbereiden waren in België, in samenwerking met een aantal officieren.

Léon Finné runde het filiaal van de Banque Copine op de Louizalaan. Dat is de financiële instelling uit Namen met een filiaal in Brussel, waarvan hierboven sprake. Heel wat politiemensen, advocaten en magistraten waren er klant. Finné was zeer bevriend met de GP-commissarissen Reyniers en De Vroom. Na het failliet van de bank vond Finné werk in Luxemburg voor een bank. Finné vertelde in 1980 al tegenover rijkswachtofficier Vernaillen over de plannen voor een staatsgreep. Finné werd op 27 september 1985 vermoord aan het Delhaize-warenhuis van Overijse, dit topic.

Hoe anders was het zeven jaar geleden, toen ik - Annemie Bulté - David leerde kennen via onze huiscartoonist Jeroom, met wie hij bevriend is. David was toen 34. Toen ik hem in maart 2010 thuis ging bezoeken, ging de deur op een kier open. Spiedende blik, voet achter de deur, klaar om ze terug dicht te gooien. Eén seconde lang duurde dat wantrouwen, daarna ging de deur helemaal open en verscheen een charismatische jonge man met een warme lach. Bij elk bezoek ging het zo. Hij besefte zelf niet eens dat hij dat deed, vertelde hij, toen ik hem er weken later attent op durfde te maken. Hij was ermee opgegroeid, met die extreme waakzaamheid, de woorden van zijn grootouders indachtig: ‘Wees voorzichtig als je een deur opent. Je weet nooit wie ervoor staat.’ Het was maar één van de kleine trekjes die in zijn gedrag gesleten waren – een gevolg van opgroeien met constante angst.

David wilde zijn levensverhaal in een boek neerschrijven. Hoe hij na die fatale avond in november 1985 in het ziekenhuis wakker werd met een aan flarden geschoten heup en het nieuws dat zijn ouders en zijn zus het niet hadden overleefd. Hoe dat zijn leven verdeelde in een vóór en na. Een leven vol heftige, onderdrukte emoties: verdriet, machteloosheid, en veel kwaadheid. Omdat hem en alle andere Bendeslachtoffers onrecht is aangedaan, en omdat ze in de steek zijn gelaten door de overheid. Een leven vol fysieke pijn ook, met 34 operaties aan zijn been, dat er met de jaren almaar slechter aan toe is. Toch mocht het geen triest boek worden. Hij wilde een mooi eerbetoon aan zijn grootouders en zijn familie, zonder wie hij het niet had gered. En, belangrijk: het mocht géén boek worden over het onderzoek, met honderden complottheorieën waar hij gek van werd. Het onderzoek hield hem indertijd niet erg bezig. Hij had het te druk met zijn gevecht om te overleven. Het moest een boek voor de slachtoffers worden. ‘Zouden de mensen hierin geïnteresseerd zijn?’ vroeg hij een tikje onzeker.

Uiteraard heb je bovenstaande niet gelezen/of je negeert het volkomen want 'empathie' of 'EQ' staat dan ook niet in je woordenboek.

En met deze kennen we direct ook het IQ-niveau.

Da's nog een voorbeeld inderdaad. Maar er zijn er velen. Er is bijvoorbeeld een getuigenis van een verkoopster uit Aalst - waarvan pv - die gedetailleerde informatie bezorgde over een van de mogelijke daders van de feiten in Aalst en die nadien ook geïntimideerd geweest is.

Ter herinnering in aansluiting met de getuigenis van David Van de Steen dat er 1/2 vreemde bezoekers waren in zijn ziekenhuiskamer, nadat hij door de Bende van Nijvel neergeschoten werd. Een citaat uit het boek Beetgenomen van Hilde Geens » Forum

Dus waarschijnlijk waren het inderdaad gewoon bezoekers die per abuis in David zijn ziekenhuiskamer terecht kwamen. Net zoals bovenstaande ook gewoon toeval is.

Het is inderdaad opvallend hoeveel personen hier en elders allerlei zaken claimen, theorieën gaan vormen, vragen stellen om antwoorden te verwachten die onmogelijk te geven zijn of die elders al lang tijd reeds gegeven zijn én onderbouwd zijn met feiten...  Dezelfde personen die dan ook nog eens verzuchten dat het gerechtelijk onderzoek naar die Bende van Nijvel niks op schiet...  'de pot verwijt de ketel' dekt hier letterlijk 'de lading'.

Om het nog maar eens met de woorden van iemand anders -met uitgebreide expertise over 'de Bende van Nijvel'- dan professor Ponsaers of Hilde Geens te zeggen:

Feiten
die te evident lijken
om waar te zijn.

David staat hier niet alleen in, heel veel getuigen en betrokken slachtoffers rond de misdaden toegeschreven aan de Bende van Nijvel kregen te maken met intimidatie.  Dus nog maar eens een herhaling omdat de herhalende vraag tot herhaling herhalend gesteld wordt, nog een stukje uit het boek 'Beetgenomen' van H.Geens.

Dat kan alleen door contacten binnen de politie komen.