In veel reacties wordt aangegeven dat de Bende van Nijvel er plezier in schepte om te moorden, dat dit voor hen een soort pleziertochtje was. Kan natuurlijk, maar we moeten dat toch nuanceren. In films zie je gangsters en soldaten altijd koelbloedig handelen en schieten. De werkelijkheid is vaak anders; de gangsters moeten de adrenaline serieus hebben gevoeld. Wij weten nu immers wel dat alles voor hen redelijk goed is afgelopen, maar op voorhand lag dat nog helemaal niet vast. Denk maar aan hoe De Staerke eind '85 een postkantoor wilde overvallen, maar waarbij een van zijn kompanen op het laatste moment uit schrik terugkrabbelde. Een gewapende overval plegen is levensgevaarlijk, elke gangster is (zeer) nerveus.
Concreet krijgen soldaten aan het front tijdens vuurgevechten een zeer hoge hartslag, waardoor bloed naar hun hoofd en ledematen gepompt wordt. Kwestie van genoeg kracht in de spieren te hebben, een natuurlijk mechanisme. Dat zorgt voor een vernauwing van hun blikveld, waardoor ze enkel nog zien wat er voor hen gebeurt. Ze raken zeer gefixeerd (op een smal blikveld) en lichtjes opgejaagd. En interessant genoeg: motoriek wordt grover. Een sleutel in een sleutelgat steken wordt moeilijker als je door een gangster achtervolgd wordt. Dat kan verklaren waarom rijkswachter Eddy Nevens in het finale vuurgevecht met de Reus niet geraakt werd door die laatste. Hoe getrainder een soldaat, hoe minder last hij ondervindt (gewenning).
Indien - ik zeg nadrukkelijk indien, want het zou echt wel heel straf zijn - de gangsters dus op de parking nog enkele minuten gewacht zouden hebben alvorens weg te rijden, dan moeten ze allemaal over absoluut stalen zenuwen beschikt hebben. Het is psychologisch echt niet niks om te kunnen wegrijden, maar te blijven wachten op een mogelijk vuurgevecht in een vijandelijke omgeving tegen een overmacht. Áls er dus effectief gewacht werd, dan hebben we sowieso met goed getrainde militairen te doen.