Volgens Bouten verloor Culot een voet tijdens een autorace. Vermeldt hij ook wanneer? De naam Rodolphe Culot komt nl. meermaals voor op de deelnemerslijst van autokoersen in 2006 en 2008. Ik vind echter geen enkel krantenartikel over het feit dat hij tijdens een race zijn voet is verloren.

Soit. De man lijkt zeker een interessant profiel te hebben. Ik vraag me echter toch af wat er van waar is want als je het interview van Cathérine Van Camp erop naleest zegt zij niets over het feit dat ze iemand zou herkend hebben en dit al jaren tegen de speurders zou gezegd hebben. Het interview met Hilde Geens komt uit Humo en dateert van oktober 2004, dus vóór de ontmoeting van Bouten met Catherine Van Camp. Het is goed om in deze topic even een aantal antwoorden van Catherine Van Camp over te nemen.

Zag u het gezicht van die indringer?
"Nee, hij droeg het masker van een oude man." (...)

"Die andere dader heb ik trouwens op geen enkel moment te zien gekregen." (...)

Hebt u zelf enig idee waarom uw vader vermoord werd? In De Morgen stond onlangs dat hij voor zijn dood zou zijn gefolterd. Dat maakt roofmoord niet echt waarschijnlijk.
"Wij hebben dat soort rare verhalen ook gehoord. Zo zou mijn vader, voor hij doodgeschoten werd, eerst de laarzen van de moordenaar hebben moeten kussen. Maar de speurders hebben mij nooit zoiets gezegd, en de jobstudente die zich met mijn vader op de parkeerplaats bevond ook niet. En wie anders kan het weten? Er heeft zich nooit een andere getuige gemeld."

Onderzoeksrechter Jean-Marie Schlicker, die jarenlang het onderzoek naar de moord op uw vader en zijn activiteiten heeft geleid, denkt dat uw vader zich verzet heeft en daarom werd vermoord. Het leek toch meer op een roofmoord dan op een liquidatie, vertelde hij in de tweede Bendecommissie.
"Ik heb dat altijd gedacht. Ik denk dat de daders echt die wagen wilden, de Porsche. Misschien dat ze razend werden toen ze merkten dat mijn vader de sleutels niet had? Misschien heeft hij zich inderdaad verweerd, en die ene dader zijn masker afgerukt? Dan zou hij hem gezien hebben, en werd hij een hinderlijke getuige." (...)

Volgens datzelfde parlementaire rapport werd de vrouw in de dagen na de arrestatie van de twee bedreigd, en is ze daarom op haar woorden teruggekomen.
"Dat weet ik niet. Eén ding weet ik wel, de dader die op ons geschoten heeft in de keuken, zit nu in de gevangenis."

Wat bedoelt u nu? Dat de politie de dader kent?
"Absoluut. Volgens de speurders heeft die verdachte tegen een celgenoot zijn mond voorbijgepraat. Hij zou gezegd hebben dat het er die nacht ‘heel grappig’ toegegaan was in Les Trois Canards, want ‘één van de meisjes had in haar broek geplast’. In feite had de dader, toen hij op die jobstudente vuurde, door de koelkastdeur geschoten, daar stond een fles witte wijn in, en die was uitgelopen."

Had hij het verhaal niet ergens in een krant gelezen of zo?
"Wie zoiets vertelt, was er zelf bij. Maar de verdachte heeft later tegengesproken dat hij zoiets ooit gezegd zou hebben."

Zit de verdachte nu nog steeds in de gevangenis?
"Hij is ondertussen uitgeleverd aan Tunesië of Marokko, vertelden de speurders, maar dat is alweer jaren geleden. Op een dag, toen die man nog in een Belgische cel zat, moesten we met het vroegere personeel van Les Trois Canards naar Jumet komen voor een identificatie. De man die in het politiekantoor voor ons stond, leek kleiner dan de dader die ik in mijn hoofd had, maar bij de overval lag ik op de grond: dan lijkt iemand die rechtstaat imposanter. Over zijn stem kon ik al helemaal niks zeggen, want met een masker voor de mond is die sowieso vervormd. Niemand van ons zevenen kon met zekerheid zeggen of hij de juiste man was of niet. Dat was de enige keer in meer dan twintig jaar onderzoek dat ik met een verdacht geconfronteerd ben. Ze hebben me ook nooit de stem van de tweede verdachte laten horen."

Die man moet Mohammed El Bourajradji geweest zijn, volgens de verslagen van de Bendecommissie zijn alle getuigen in Les Trois Canards met hem geconfronteerd. Alleen, El Bourajradji beweert dat hij niet eens in België was, de nacht dat uw vader vermoord werd.
"Het gerecht heeft hem uiteindelijk niet vervolgd, de bewijslast woog te licht om hem voor een Assisenhof te brengen. Het was het woord van de ene tegen de andere, zeiden de speurders."

Misschien best de rest van de tekst even vermelden om bovenliggend citaat alsook de link met Angelou beter te kunnen kaderen. 

Drie jaar na de moord op de Griekse taxichauffeur Constantin Angelou kwamen de onderzoekers te weten dat Angelou te maken had met het ritselende milieu van handelaars in tweedehandswagens rond het Brusselse Zuidstation dat bevolkt werd door Grieken en Libanezen. Met zijn halfbroer Stellakis Panagyotis ging hij in 1981 aan de slag in de handel in tweedehandsauto’s.

Op de visitekaartjes die ze uitdeelde stond, Belcar, Liverpoolstraat 54. Op 5 juni 1981 vroeg Constatin Angelou in eigen naam een handelaarsplaat aan en, vreemd genoeg, kreeg hij die ook, alhoewel er officieel nooit een firma met de naam Belcar gevestigd is geweest aan de Liverpoolstraat 54. Het was een publiek geheim dat je toen bij de diensten van het ministerie van Verkeer eender wat gedaan kreeg als je geld op tafel legde.

De tekst is hier op de website terug te vinden maar wat is de originele bron hiervan Ben? Ik vind het niet meteen terug.

kenza: het boek is nog niet uitverkocht en zal het ook hopelijk nooit zijn. Zie hieronder.

Het staat natuurlijk iedereen vrij om dit boek van Guy Bouten te kopen maar mijn advies is dat je je zowel de nodige leestijd als de 25 € mag uitsparen. Ik heb het boek gedurende een dik kwartier zitten doorbladeren in de boekenwinkel en heb daarmee genoeg gezien. Het is allemaal opgewarmde kost en op de koop toe is de kost zelfs héél slecht opgewarmd! Tijdens het bladeren vielen mij nl. al direct een aantal serieuze kemels en fouten op in zijn relaas. Ik geef hieronder drie voorbeelden van zulke groteske fouten of manipulatie van de publieke opinie (ja want zo kan je het eigenlijk wel noemen):

• ergens in het boek heeft Bouten het over het gebruik van Golf GTI's. Daarbij geeft Bouten aan dat een verpleegster op de Grote Markt van Aalst een Golf met gedoofde lichten heeft zien rijden net voor de overval van de Delhaize. In het verleden was er altijd al sprake geweest dat dit een Ford Taunus zou geweest zijn en nu schrijft Bouten plots dat het een Golf was. Kijk mensen allebei zijn fout. Wat staat er in dat PV? Wel dat de vrouw een lichtgrijze kleine auto heeft gezien. Niets meer! Géén automerk noch automodel noch nummerplaat! Het PV vind je hier terug.

• ook hebben de getuigen van Bouten plots een tweede Golf zien staan aan het Osbroekpark tijdens de overval van de Delhaize van Aalst terwijl er altijd sprake is geweest van een witte Mercedes en/of Taunus.

• Bouten wijdt ook een hoofdstuk aan de manipulatie in Ronquières. Daarbij vermeldt hij de twee getuigen die in de nacht van 10 op 11 november bijzondere handelingen hebben gezien aan de zwaaikom. De eerste getuige is volgens Bouten de frituuruitbater Frank O. De tweede getuige is volgens Bouten een bewoner van de overkant genaamd Olivier F. Ook dat is foutief. Frank O. en Olivier F. zijn nl. één en dezelfde persoon, nl. de frituuruitbater die in zijn caravan woonde. De tweede getuige was immers anoniem!

En zo zijn er wel meer zaken in het boek die helemaal niet kloppen met de feiten. Als dit zo is in dit boek dan kan men zich ook sterke vragen stellen bij allles wat Bouten tot nu heeft geschreven. Ik zou dus niet zomaar 'voor waar' aannemen wat hij schrijft. Alle teksten die hier op het forum staan waar de boeken van Guy Bouten als bronvermelding staan zijn dus met een zeer grove korrel zout te nemen (ook mijn bijdragen waar ik Bouten als bron heb vermeld). Sorry mensen, maar Guy Bouten is géén onderzoeksjournalist hoe graag hij dit zelf wel zou willen zijn. De enige verdienste die hij heeft is dat hij voor zijn eerste boek heel veel mensen die betrokken zijn bij het Bendedossier heeft ontmoet en heeft gesproken. Het grote probleem is echter dat hij soms wel de woorden van deze mensen durft te verdraaien om ze te laten passen in zijn theorie.

Ik geef dan ook iedereen de raad om 25 EUR te geven aan de slachtoffers van Bende van Nijvel i.p.v. aan de schrijver van dit boek want die kan wel op een andere manier zijn kost verdienen. De slachtoffers hebben daar veel meer aan dan aan dat boek, al is het om hun medische kosten of advocaatskosten te kunnen betalen. Jammer genoeg bestaat er geen algemeen slachtofferfonds waarin iedereen iets kan storten. En vooraleer iemand zich tot mij richt geef ik aan dat ik reeds vorig jaar de daad bij het woord genomen door aan Linda Vanuffelen 100 EUR te geven ter gelegenheid van de eerste benefietavond georganiseerd door dolorean waar ik niet op aanwezig kon zijn. De tweede avond was ik er wel bij.

Hetzelfde met de aankomende lezing van Bouten in maart. Ook daar kan je beter de 9 EUR inkomgeld rechtstreeks aan de slachtoffers geven. Sorry voor de organisatoren - die ik wel steun om het initiatief op het Bendedossier in het openbaar te houden - maar daar zal je mij niet zien. Voor diegenen die wel naar die lezing gaan stel ik voor dat jullie Bouten eens een aantal hete vragen voor de voeten gooien. Hierboven staan al drie pijnpunten waar je iets mee kan aanvangen.

Ondertussen zullen ze zich bij de CWB wel al kreupel lachen met al die geschreven onzin ...

"Justitie hinderde onderzoek naar Bende van Nijvel"

Het onderzoek naar de misdaden van de zogeheten Bende van Nijvel werd door justitie en politie zelf gesaboteerd. Dat hebben de Brusselse onderzoeksrechter Bruno Bulthé en commissaris Georges Marnette van de Brusselse gerechtelijke politie gisteren gesuggereerd tegenover de parlementaire enquêtecommissie die het onderzoek naar de activiteiten van de Bende van Nijvel onder de loep neemt.

In de jaren tachtig jaren pleegde deze bende een reeks overvallen waarbij 28 mensen omkwamen. Daarover is nooit enige opheldering verschaft. Er werd indertijd uitgebreid gespeculeerd over connecties tussen de bende en extreem rechtse elementen. Onderzoek in dit verband naar activiteiten van de extreem rechtse organisatie "WNP" (Westland New Post) moest Marnette echter staken. Op verzoek van de chef van de staatsveiligheid Albert Raes moest hij van zijn directe meerdere zelfs processen-verbaal "verscheuren".

Marnette en Bulthé meldden ook merkwaardige ontwikkelingen rond onderzoeksdossiers over de zogeheten roze balletten (seksfeesten) die met de bende in verband werden gebracht. Belangrijke bewijsstukken zoals telefoonlijsten, agenda's en processen-verbaal verdwenen uit die dossiers. Die worden bewaard in de kelder van het Brusselse paleis van justitie.

"Om daar stukken te laten verdwijnen moet je er de weg weten", aldus Bulthé. Hij heeft wel ideeën over mensen die er belang bij hadden om het onderzoek te saboteren, maar organisaties of namen wilde hij alleen achter gesloten deuren noemen.

Bron: Reformatorisch Dagblad | 5 maart 1997