Interview met Linda Van Huffelen

Ze zat al in de lijkzak. Toen één van de ambulanciers nog iets zag bewegen, ritste hij het ding weer open: "Ze leeft nog." Tenminste: dat is wat men haar achteraf heeft verteld. Zelf herinnert Linda Van Huffelen (54) zich niets meer van de avond in 1983 dat zij en haar jonge gezin de Bende van Nijvel over de vloer kregen. "Ik ging slapen als gezonde vrouwen werd twee maanden later wakker als gehandicapte weduwe." Sommige mensen hebben een eksteroog om hun te vertellen wanneer het mooi weer wordt, bij Linda zijn het de kogelresten in haar lichaam. Als het een zonnige dag wordt, kruipen de loodstukjes in haar borstkas en hals naar de oppervlakte. Allemaal kleine puntjes, net onder het vel.

"Hier zit weer een heel nest: het worden warme dagen", zegt ze, terwijl ze over haar hals strijkt met haar verminkte rechterhand. Het is de enige hand die ze nog kan gebruiken, of toch twee vingers ervan. Aan de linkerkant bengelen arm en hand krachteloos naast haar lichaam. Ook wandelen gaat moeilijk: bij elke stap neemt Linda een flinke zwaai met haar kreupele linkerbeen, en zo hobbelt ze verder naar de winkel. Alles doet ze te voet, met haar geruite caddie achter zich aan. Kilometers legt ze zo af, zomer en winter. Haar boodschappen tilt ze met haar nog bruikbare wijs- en middenvinger ("die zijn zo sterk dat ze een aardappelzak van vijftig kilo aankunnen").

Feiten » Temse

(Met dank aan degene die mij het artikel toestuurde.)

• "Ik schoot nog drie keer met mijn .38." (Bron: Knack 2010)

• "Ik deed dan maar een beroep op mijn Smith & Wesson-revolver 9mm." (Bron: Guy Bouten)

• "En een agent vuurde terug met een pistool 9mm." (persverklaring van burgemeester Raymond Uyttersprot, 1985)

Revolver - pistool - 9mm - .38, kies maar uit. Het enige dat we zeker weten is dat het een S&W was.  Overigens hebben naast Nevens ook anderen op de daders geschoten!

• De adjunct-commissaris schoot éénmaal met een Riotgun richting de schietende dader toen deze terug de parking op liep.

• Nevens schoot daarna ook éénmaal richting die dader.

• Agent Jean-Marie Arijs schiet met zijn FN 7,65 éénmaal als de/een dader (nu naast de Golf) weer terug de Geraardbergsestraat inloopt.

• Als deze dader achterin de koffer is gestapt en de wagen wegscheurt schiet Nevens nog driemaal en Arijs ook nog éénmaal.

De andere 6 aanwezige politieagenten en (tenminste) 2 rijkswachters zijn in dekking gegaan toen de dader begon te vuren (de Legia-hagelballen ketsten door de straat tot aan de Haring). Zij hebben geen mogelijkheid gezien/genomen om te vuren, mogelijk speelde angst een rol (mij zou het waarschijnlijk ook dun door de broek lopen) maar ook waren de omstandigheden en posities er niet altijd naar.

Eén jonge agent is in de Lokerenveldstraat in dekking gegaan, eerst achter de glasbak en daarna, voor zover ik kan nagaan, verder de straat in in een portiek. 4 anderen waren met hun busje halverwege de Geraardbergsestraat (waaronder Arijs en de adjunct-com.) toen zij onder vuur kwamen, mogelijk trokken de 2 anderen van hen zich terug tot de Opel-garage. Drie andere agenten waren (met hun busje) op de hoek bij de Opel-garage (te ver weg) en daar ergens (bij de Haring) liepen ook de 2 rijkswachters. Hier werd door rijkswacht/agenten ook verkeer gestopt dat de Geraardbergsestraat in wou rijden.

De volgende omstandigheden worden beschreven:

• "Wegens de druk voorbijrijdende auto's moeten de agenten uitkijken om geen voorbijgangers te raken." (Humo, Hilde Geens)

• "Schietend door de geopende achterdeur vluchtten zij met grote snelheid richting Ninove. Door twee agenten werd op het voertuig geschoten ondanks de zeer moeilijke omstandigheden ingevolge tegenliggend verkeer." (persverklaring van burgemeester Raymond Uyttersprot november 85).

• "Ik moest overigens heel erg opletten dat ik geen burgers raakte. Op de weg waarlangs de daders waren weggevlucht had zich in de andere richting een lange file gevormd. Ik werd bijna verblind door de koplampen. Aan de parking liepen mensen kriskras door elkaar, getraumatiseerd en verbijsterd." (Nevens in "Niet schieten" van DVdS en Annemie Bulté)

De agenten hadden (toen de Golf de parking afkwam) dus ook nog eens te maken met een smal schootsveld vanwege omstanders, stilstaande automobilisten en de vensters van de huizen verderop in de Ninoofsesteenweg.

Interview met Bozidar junior

"Elke ochtend als ik wakker word, is het eerste waar ik aan denk: de overval. De schoten op de parking waarvan we dachten dat het vuurwerk was. Mijn vader die roept dat ik moet gaan liggen. Het gezicht van de dader die zijn wapen op ons richt. De ruiten van onze bestelwagen die uit elkaar spatten. De enorme pijn in mijn zij; ik kan niet meer ademen. Elke ochtend denk ik eraan. Zelfs nu, zevenentwintig jaar later. Ik krijg het niet uit mijn hoofd."

Bozidar Djuroski was vijftien toen hij zijn vader zag sterven tijdens de overval van de Bende van Nijvel op de Delhaize in Eigenbrakel, op 27 september 1985. Hijzelf raakte zwaargewond. Met Humo keert hij voor het eerst terug naar de plek waar zijn leven veranderde in een hel.

Lees het hele interview op de website » Eigenbrakel

Ik heb veel respect voor de schrijfster en lees deze huidige reeks over de slachtoffers met veel interesse, maar nu klopt in de kop van het artikel bijvoorbeeld de leeftijd van Bozidar alvast niet, daarom probeer ik om de technische vragen die ik heb, aan de desbetreffende personen zelf te stellen. Ik wil geen fouten. Bozidar melde zich aan op het Tueries-forum, daags na het verschijnen van dit (Vlaamse) artikel.

Ik heb getracht om in contact te komen met hem maar hij heeft zich sinds zijn aanmelding niet meer ingelogd. Daar heb ik alle begrip voor want ze hebben het niet makkelijk (zie ook de interviews van Annemie Bulté met andere overlevenden) maar toch is het bijzonder jammer dat het op (of via)  de de fora niet lukt om met één of meer van deze mensen in direct contact te treden.

Beste Walter, er is een link tussen de Bende van Nijvel en de Kirschen-affaire, zij het een indirecte link (of zou het directer zijn dan wij vermoeden?).