Ik heb het ook steeds zeer eigenaardig gevonden dat de daders op parking van de supermarkt een achterbank zouden achtergelaten hebben. Welke crimineel haalt het in zijn hoofd om dat risico te nemen? Hilde Geens haalt hier dus een interessant gegeven aan dat toch wel de moeite loont om na te kijken. Maar is haar analyse zelf wel waterdicht? Ze schrijft immers in haar boek dat om te bewijzen dat een scenario juist is, je moet bewijzen dat alternatieve scenario's niet kunnen. Met het bovenstaande verhaal over de 'daderkennis' van de anonieme getuige en de gevonden achterbank zijn er volgens mij nog een aantal alternatieve scenario's mogelijk.

Eerste alternatieve mogelijkheid:

De moord op Van Camp was maar een paar dagen voordien gebeurd. Ik heb het nog niet kunnen nakijken maar zou het niet kunnen dat in de dagen na de moord op Van Camp in de media melding is gemaakt van de diefstal van een rode Golf? Dan heeft die getuige misschien gewoon zelf een link gemaakt met die Golf. Het is niet ondenkbaar dat, omdat er een rode streep op de achterbank staat, de getuige vermoedde dat deze van een rode Golf afkomstig zou zijn. Geens zegt in haar boek dat de getuige er 'zeker van was' dat de achterbank afkomstig was van een oorspronkelijke rode Golf. Maar was die getuige daar wel zo zeker van als dat Geens schrijft? Bovendien heeft Geens het over een man, die technicus was bij Volkswagen. Staat dit zo letterlijk in het PV? Een man? En een technicus bij VW?

Tweede alternatieve mogelijkheid:

Is er eigenlijk wel een getuige? Een aantal zaken over deze getuigenis zijn nl. op zijn minst merkwaardig te noemen. Ook Geens heeft tegenstrijdigheden opgemerkt in de getuigenis. Je kunt je dus afvragen of die getuige wel degelijk bestaat. Het verhaal begint met een anonieme telefoon naar commissaris Monsieur vier dagen na de overval in Beersel. De man wil zijn naam niet zeggen maar wil wel de commissaris diezelfde dag ontmoeten. De politie had de man na het gesprek dus perfect naar zijn wagen of woning kunnen volgen om zijn identiteit te achterhalen. Collignon en Monsieur maken een PV op voor de onderzoeksrechters. Finaal kunnen ze de getuige overhalen om anoniem een verklaring af te leggen. Betekent dit dan dat Monsieur op één of andere manier de getuige opnieuw kon contacteren? Indien de getuige effectief bestaat en alles gezien heeft, zou die persoon dan anoniem getuigen op het moment dat de premie net verdubbeld werd?

Door anoniem te getuigen kon de getuige mogelijks de premie niet opstrijken. Hoewel de getuige aanwezig was op de parking tijdens en na de feiten werd de identiteit van de getuige noch door de rijkswachters van Beersel en Halle noch door de GP van Brussel genoteerd. Enkel de getuige heeft de achterbank die avond gezien. Niemand anders. Noch de ordediensten die de vaststellingen deden na de overval, noch het aanwezige publiek, noch de journalisten die ter plaatse gekomen waren, noch het personeel van Delhaize. De getuige spreekt de GP van Brussel pas vier dagen na de feiten aan. Finaal werd de achterbank door Monsieur pas op 20 oktober 1983, dus dertien dagen na de feiten, in beslag genomen.

Werd die achterbank ergens anders gevonden en op de plek delict gelegd? En werd er dan nadien het verhaal over de getuige in het leven geroepen? Of was het geen getuige maar een beschermde informant? In een PV van een verklaring van een anonieme getuige kan de opsteller van het PV schrijven wat hij wil. Niemand die de juistheid van de verklaring achteraf kan controleren. En de getuige kan het PV niet betwisten zonder zich kenbaar te maken. Met zulke PV's moet men dus extra opletten en waakzaam zijn. Door die beloofde premie van de warenhuizen zullen er binnen de ordediensten immers ook wel hyena's hebben rondgelopen.

In het boek 'Beetgenomen' van Hilde Geens staat, wat verscholen in het hoofdstuk rond De Staerke, op pag. 186-187 de volgende opmerkelijke passage:

Eén van de Borains, Vittorio, zou de naam van een mededader bij de liquidatie van Van Camp hebben laten vallen toen hij in voorarrest zat. Zijn celgenoot was dat gaan overbrieven. Een zekere 'Oscar' zou aan het restaurant op de uitkijk hebben gestaan bij het restaurant. Oscar? Er zat een Oscar in het circuit van De Staerke en de BOB'ers van Halle kenden hem maar al te goed. Hun derde getuige over de betrokkenheid van de De Staerkes bij de eerste serie bendemisdaden had die voornaam.

"In de entourage van gangsters vind je altijd meelopers, de hyena's van de onderwereld. Ze doden niet, maar zoeken hun prooi in het spoor van de jagers. Oscar was door liefdesverdriet op het verkeerde pad terechtgekomen, het pad van de De Staerkes", zei een gepensioneerde speurder van Halle." Oscar had in 1983 gereageerd toen de warenhuizen hun premie verdubbeld hadden kort na de bendeoverval op de Delhaize van Beersel. Hij wilde ons onmiddellijk naar Ronquières brengen, waar ze volgens hem wapens gedumpt hadden. Maar het was een hectische tijd. De premie joeg de aangiftes aan."

Wat moeten we daar nu weer van denken? Wat zou die Oscar bedoeld hebben met Ronquières? Het kanaal, een woning of een andere schuilplaats? De uitspraak komt alweer van een speurder uit Halle. Gaat het om dezelfde speurder die de Deltacel in 1986 op de hoogte gebracht heeft van de getuigenissen aan de zwaaikom?

Of wou er iemand dat deze auto ermee te maken had ... Als dit niet de Golf is die door getuigen werd opgemerkt tijdens de drie laatste overvallen en dus ook niet de auto is van waaruit de daders op de menigte schoot, hoe kunnen er zich dan afgeschoten hulzen in het karkas bevinden afkomstig van de twee riot guns die de bende van Nijvel gebruikt had in 1985?

Verder zegt Geens dat er zwartgeblakkerde boordocumenten zijn gevonden van twee Golf GTI's. Als de uitgebrande Golf van La Houssière de auto is die gestolen werd in Erps-Kwerps zouden daar dan oorspronkelijk boordocumenten hebben ingezeten? Weet er iemand of er vroeger in de afgewerkte nieuwe auto's op de parking van een autoconstructeur boordocumenten zaten? Of werden deze documenten ergens binnen in de fabriek bewaard en pas in laatste instantie in de auto gelegd op het moment van transport naar de autoverkoper?

Kamerlid Daphné Dumery (N-VA) vraagt aan de minister van justitie om een einde te maken aan de speurdersoorlog in het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Hieronder het standpunt dat zij verkondigt op de website van de N-VA.

Minister van justitie moet einde maken aan speurdersoorlog Bende van Nijvel

Het onderzoek naar de Bende van Nijvel is een onderzoek van het onderzoek geworden, met het verzoek tot wraking deze week van onderzoeksrechter Martine Michel als triest hoogtepunt. "Wat er fout gelopen is tijdens het oorspronkelijke onderzoek kan later worden onderzocht, na de verjaring van de feiten", zegt Kamerlid Daphné Dumery. "Maar de minister van Justitie moet nu een eind maken aan deze speurdersoorlog. Want dit is een kaakslag voor Justitie en de rechtsstaat."

Ondertussen blijven de slachtoffers en de nabestaanden met vragen zitten, blijven de daders onbekend en komt de ware toedracht van de feiten niet aan het licht. Er gaan stemmen op voor een parlementaire waarheidscommissie. "Laat de minister intussen haar positief injunctierecht gebruiken om een eind te maken aan de huidige speurdersoorlog", zegt Dumery, die hiervoor in de Kamercommissie zal blijven pleiten.

Het onderzoek kent een bewogen geschiedenis. Nadat onderzoeksrechter Troch uit Dendermonde het in 1991 moest overlaten aan Charleroi, ging het vorig zonder veel evolutie naar onderzoeksrechter Michel. Zij moest het nieuw leven inblazen.

Dumery: "In plaats van nieuwe inzichten aan te reiken wordt een onderzoek naar het onderzoek gevoerd. De speurders in Charleroi spreken van manipulatie van het bewijsmateriaal. Er volgen huiszoekingen en verhoren van de speurders uit Dendermonde. Voor hen komen die over als provocaties. De nieuwe speurders krijgen geen of tegenstrijdige antwoorden op hun vragen. En dan vraagt een speurder uit Dendermonde de wraking van onderzoeksrechter Martine Michel wegens partijdigheid jegens de speurders uit Dendermonde."

"De prioriteit van de speurders moet liggen bij het afronden van het onderzoek, voor de feiten verjaard zijn. Ofwel zijn er bewijzen tegen bepaalde verdachten, ofwel zijn die er niet. Er is echt geen tijd voor spelletjes", besluit Dumery.

Bron » www.n-va.be | 11 oktober 2013

Wat mevrouw Demury echter vergeet, is:

1. Dat in Ronquières in 1986 dé geldkoffer boven water is gehaald die de daders op 09.11.1985 gestolen hebben in de Delhaize van Aalst (wat een rechtstreekse link is naar de daders van de overval in Aalst);

2. Dat de professoren (vooral A. Masset) die in opdracht van de tweede bendecommissie werkten, na het lezen van het onderzoeksdossier vastgesteld hebben dat de duik in 1986 niet is gebeurd zoals verklaard door Troch en de Delta-leden;

3. Dat beide bendecommissies geconcludeerd hebben dat de vondst in Ronquières niet pluis is en er mogelijks sprake is van manipulatie;

4. Dat de tweede bendecommissie aanbevolen heeft om de duik in Ronquières in 1986 door de Delta-cel verder gerechtelijk te onderzoeken;

5. Dat dit onderzoek tot voor kort nooit werd uitgevoerd en dus een nog niet bewandelde piste is die misschien tot de oplossing van het bendedossier kan leiden;

6. Dat de huidige onderzoeksrechter Michel en de speurders van de CWB nu eindelijk het aanbevolen onderzoek aan het uitvoeren zijn;

7. Dat ondertussen expertises zijn gebeurd die zouden aantonen dat de spullen slechts één à twee maanden in het water kunnen gelegen hebben;

8. Dat de oude speurders blijkbaar niet willen meewerken met of niet willen antwoorden op de vragen van de nieuwe speurders (zie de persartikels en het boek van Hilde Geens) en men zich toch wel de vraag kan stellen waarom er niet geantwoord wordt;

9. Dat de verklaringen van de oude speurders t.o.v. journalist Hilde Geens niet helemaal overeenkomen met hun verklaringen voor de bendecommissies;

10. Dat een oud speurder zelfs overgaat tot een wrakingsverzoek tegen de huidige onderzoeksrechter, wat toch wel een bijzonder radicale demarche is gelet op de korte tijd die er nog is tot de verjaring van de bendefeiten. Immers een nieuwe onderzoeksrechter zou nooit voldoende tijd hebben om zich in het dossier in te werken;

Voor mij lijkt het er dus zeker niet op dat onderzoeksrechter Michel het 'onderzoek van het onderzoek' aan het voeren is en dat er hier 'spelletjes' gespeeld worden. De onderzoeksrechter heeft trouwens in het openbaar en aan de familieleden in mei 2013 verklaard dat dat niet het geval is. Het oplossen of verklaren van de vondst van Ronquières zou een cruciaal spoor geven naar de daders van de feiten van Aalst.

En die zouden op zich dan weer sporen kunnen zijn naar de opdrachtgevers en naar de daders van de andere bendefeiten. Hoewel ik ook soms twijfel, blijf ik dus (voorlopig) nog vertrouwen hebben in dit bendeonderzoek. Bovendien denk ik dat het onderzoek over Ronquières één van de laatste zaken is die nog kan gedaan worden om de daders (als ze nog leven) vóór de verjaring te vatten.