Merkwaardig dan toch dat er de dag daarna geen interventieploeg aan de deur van Haemers en Libert stond om hen te arresteren en hun tijdsgebruik na te gaan.

En om na te gaan of zij in staat waren een vreemde taal te spreken die niemand verstond. Want die hoorde David Van de Steen de daders onderling spreken.

Ik ben 20 jaar lang beroepshalve actief geweest in de sector van terrorismedossiers.

Toen Abdelkader Belliraj in 2008 in Marokko gearresteerd werd viel het mij op dat hij ouder was en een veel hoger profiel had dan de modale jihadist/terrorist. Nadat hij tijdens zijn verhoor ook nog bekende dat hij in de jaren '80 een aantal moorden had gepleegd in opdracht van de terreurorganisatie Abu Nidal deed dat mij onmiddellijk denken aan de Silco-affaire: het Belgisch schip dat in de jaren '80 gekaapt werd door Abu Nidal en waarvan de opvarenden zes jaar lang werden gegijzeld.

Het doel van de kapers was de vrijlating te bekomen van een terrorist die in België in de gevangenis zat. Die werd in 1991 effectief vrijgelaten, in ruil voor de gijzelaars.

Dat Abu Nidal - aspect bracht mij op het idee om uit te zoeken of er al eerder pogingen konden geweest zijn om de terrorist te bevrijden. Mijn opzoekingen werden vergemakkelijkt doordat ik toegang had tot het Rijksregister en tot sommige dossiers van Vreemdelingenzaken en Justitie.

Ik begon in het Rijksregister de namen in te tikken van naaste familieleden en vrienden van Belliraj en van Noord-Afrikanen uit zijn regio die eerder al genoemd waren in het dossier Bende van Nijvel.

Al gauw stelde ik vast dat een broer van Belliraj, Benaïssa, spoorloos verdwenen was na de overval op de Delhaize in Aalst. Hetzelfde was gebeurd met ene Mostafa Rezoual, onmiddellijk na de overval op wapenhandel Dekaise in Waver. Bij elk van die overvallen was er een schietpartij geweest waarbij één van de daders kon gedood zijn.
Voor zowel Benaïssa Belliraj als Mostafa Rezoual bleken er vele jaren later Facebookprofielen opgemaakt te zijn die duidelijk fictief waren. Zo kwamen er fouten in voor als: 'studies gedaan in Ivoorkust' (in werkelijkheid in een technische school in Henegouwen), een onmogelijke chronologie in het C.V. enz.

Het leek mij dat iemand probeerde de indruk te wekken dat die twee nog in leven waren, terwijl uit alles bleek dat dat niet zo was. Sommigen probeerden duidelijk te verhinderen dat dit spoor ooit onderzocht zou worden.

Toen ik mijn contact bij de Staatsveiligheid sprak over mijn vermoedens over Belliraj en de Bende werd hij ongewoon zenuwachtig. Niet verwonderlijk, als je weet dat Belliraj sinds de jaren '90 een betaald informant was van de Staatsveiligheid. Ik richtte mij dan maar tot een goede bekende bij de antiterroristische afdeling van de Federale Politie (DJSOC Terro). Die ging daarop zijn oor te luisteren leggen bij onderzoekers die actief geweest waren zowel in de dossiers Belliraj als de Bende van Nijvel. Hij wist mij al gauw te zeggen dat ik op het juiste spoor zat, maar dat het hier ging om een Staatsgeheim dat nooit bekend zou mogen geraken. Toch gaf hij mij nog heel wat informatie waarover ik nog niet beschikte.

Later begon ik te beseffen dat alles te maken had met de infiltratie van inlichtingendiensten (andere dan de Staatsveiligheid) in Abu Nidal en met een contraspionage-operatie tegen KGB-medewerkers binnen onze Staatsveiligheid. De KGB en Abu Nidal waren in die tijd namelijk twee handen op één buik.

Toen begreep ik ook waarom men de publiek opinie absoluut in de richting wou sturen van pistes zoals die van de Rijkswacht, extreemrechts, Bonkoffsky, De Staercke, manipulatie van de vondsten in Ronquières enz. In die mate zelfs dat er een TV-reeks wordt voorbereid ('1985') die de geesten hiervoor opnieuw rijp moet maken. De scenarioschrijver van die reeks is ooit nog de advocaat geweest van de vrijgelaten Abu Nidal -terrorist.

De wereld is klein ...

Naar eigen zeggen zou hij inderdaad gefolterd zijn. Maar hij hield ook een hongerstaking, waarbij hij na 90 dagen nog altijd meer dan 70 kilo woog. Bobby Sands van de IRA was in 1981 na 66 dagen hongerstaking al dood, en zelfs dat was een record ...

Bij het herlezen van de memoires van Robert Beijer ("Le dernier mensonge" p. 46) zie ik een verwijzing naar één van de aanslagen uit de reeks Goffinon - Vernaillen - Hoveniersstraat Antwerpen in oktober 1981 :

Toen Beijer werkte bij de sectie 'info' van de BOB van Brussel (een soort inlichtingendienst van de Rijkswacht) vroeg Bouhouche hem enkele dossiers te mogen 'lenen", meer bepaald die van de aanslag op de synagoge in de Hoveniersstraat in Antwerpen.

Beijer maakt zich daarbij de bedenking : " ...J'avoue avoir pensé qu'il pouvait lui (Bouhouche) aussi servir une cause et agir pour le compte d'autres Maîtres. La situation aurait été assez piquante ..."

Hij lijkt hierbij te suggereren dat Bouhouche zich misschien in dezelfde situatie bevond als hij zelf : Beijer liet zich naar eigen zeggen tijdens zijn studies aanwerven door de KGB.

Over Bouhouche zegt Beijer dat hij banden had met Westland New Post.

Maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten als zowel Bouhouche als Beijer dubbelspionnen waren voor de afdeling C.I. - Counter Intelligence van onze militaire inlichtingendienst. Alles wijst daar op, want zij namen beiden deel aan de aanslagen 'Goffinon' en 'Vernaillen'. Zij hebben die acties met niet al te veel enthousiasme uitgevoerd, want beiden mislukten.

Van Westland New Post werd gezegd dat het indertijd gefinancierd werd door de Belgische overheid (ABOS).

Dat zou er kunnen op wijzen dat zowel Bouhouche als Beijer zich hebben laten aanwerven door de Soviets, maar in werkelijkheid voor de C.I. werkten. Wanneer zij de opdracht kregen om Soviet/Palestijnse belangen te dienen konden zij dat uiteraard niet weigeren. Maar tegelijk moesten zij als C.I.-medewerkers vermijden slachtoffers te maken. Bij Vernaillen liep dat al mis, want zijn echtgenote, die niet het doelwit was, werd toch geraakt door één van de kogels.

Dan lijkt het niet onlogisch dat 'les Maîtres', de opdrachtgevers (in het jargon van Beijer : de KGB),  ook geïnteresseerd waren in het dossier van die andere aanslag : die in de joodse wijk van Antwerpen.

Drie aanslagen op 10 dagen tijd, net vóór het begin van het assisenproces van Abu Nidal -lid Saïd Al Nasser : het kan nauwelijks toeval zijn.

Is het dan denkbaar dat Abu Nidal alle verdere pogingen zou opgegeven heben om Saïd Al Nasser te bevrijden, nadat hij tot levenslang veroordeeld werd? Dat lag niet in de aard van die groepering.

Maar misschien paste de organisatie haar strategie wel aan en werd voortaan een beroep gedaan op 'broeders' in België waarvan meer betrouwbaarheid en motivatie verwacht mocht worden. Met andere woorden : Belliraj & co.

Zelfs dan moeten bepaalde inlichtingendiensten toch op de hoogte geweest zijn van de Abu Nidal - plannen, want Frankrijk had een infiltrant binnen Abu Nidal, zoals Minister Mark Eyskens later bevestigde.

Dat de KGB interesse betoonde voor de aanslagen van de Bende van Nijvel is een feit : onze toenmalige consul in Moskou, Christian Van Roy, vertelde jaren later nog regelmatig aan zijn collega's hoe zijn Russische huishoudster (een KGB-informante) hem voortdurend probeerde uit te horen over de reactie van de Belgische publieke opinie op de Delhaize-overvallen. Terwijl die huishoudster verder nooit belangstelling betoonde voor Belgische binnenlandse aangelegenheden ...

Christian Van Roy is nog in leven. Hem kennende zal hij ongetwijfeld bereid zijn dit te bevestigen aan elke journalist die geïnteresseerd zou zijn.