Dat is exact het probleem: je weet niet over wat het gaat en of het überhaupt wel iets wil zeggen. Calmette is een gevaarlijke fanatiekeling die althans indertijd in allerhande esoterische onzin geloofde als was het de heilige graal. Maar waarom zou hij iets willen ondernemen hebben tegen WNP?
Andere ambtenaren van de Staatsveiligheid gaan zelfs nog verder. Zij stellen dat de topmedewerkers van de dienst heuse politieke figuren zijn geworden, dat zij zich gemengd hebben in het leven van de politieke partijen, wat niet het doel is van de Staatsveiligheid, en dat zij daarbij gebruik hebben gemaakt van die commissaris Canard. Hij weet veel te veel, zegt men. Men kan hem niets doen, zonder het risico te lopen dat hij het één en ander in de openbaarheid brengt. Hij heeft dus de vrije hand.
Men bevestigt bovendien dat hij extremistische groepen heeft gemanipuleerd. Hij lanceerde een gerucht bij links tegen rechts en omgekeerd, met als doel tussen beide een klimaat van spanning te scheppen. Sommigen verdenken hem er zelfs van dat hij de geheime leider van een subversieve groep wou worden, een groepering, die goed opgeleid en onstrafbaar doet denken aan de Italiaanse terreurgroepen of de doodseskaders in Zuid-Amerika. Als dat waar is, dan infiltreert niet de Staatsveiligheid het extreem-rechtse milieu, maar dan is het andersom, dan is de Staatsveiligheid zelf geïnfiltreerd.
mooie synthese van jou! Raes zal wel geweten hebben van waar de wind kwam wanneer we spreken over de bende, maar ik zie hem er niet echt in verwikkeld.