Concrete aanwijzingen en wat ermee te doen

Heel even hebben de onderzoekers in Nijvel concrete aanwijzingen over de Bende in handen gehad: vijf vingerafdrukken. Drie ervan waren gevonden op de donkere Saab 900 Turbo die was gebruikt bij de slachting op het parkeerterrein van het Colruyt-warenhuis in Nijvel op 17 september 1983. Daarvan zat er een op een stuk plakband, er zijn nauwelijks spullen te vinden waarop je duidelijker afdrukken achterlaat.

De twee andere vingerafdrukken werden ontdekt op een vuilniszak die een van de overvallers in de Delhaize in Beersel op 7 oktober 1983 in zijn handen had gehouden. Maar de vingerafdrukken werden - om onduidelijke redenen - pas een hele tijd later doorgestuurd naar de dienst Gerechtelijke Identificatie van het Commessariaat-Generaal van de Gerechtelijke Politie in Brussel, waar men over een vingerafdrukkenbank beschikt. En daar lieten de 'specialisten' weten dat het onmogelijk was om de afdrukken te onderzoeken, omdat ze niet volledig waren. En bovendien hadden de heren ook geen tijd, ze waren net begonnen met het informatiseren van hun dienst.

'Tijdens een proces wordt een vingerafdruk als materiële bewijslast aanvaard als er 17 punten van gelijkenis zijn tussen de gevonden afdruk en de vinger van de dader', zegt een politie-expert. 'Maar zelfs een onvolledige afdruk is van vitaal belang voor een onderzoek. Daarmee beschik je immers over duidelijke aanwijzingen, waarmee je verdachten kunt elimineren en je enkel een beperkte groep mogelijke daders overhoudt. Er zijn onderzoeken geweest die begonnen met vingerafdrukken met nauwelijks vijf punten van gelijkenis, en die toch tot de arrestatie van de schuldigen hebben geleid.'

De onderzoeksrechter die op dat moment het Bende-dossier beheerde, was Jean-Marie Schlicker. Hij werd behoorlijk nijdig over de onwil van de Brusselse GP en stapte naar het Commessariaat-Generaal. Maar zijn verontwaardiging werd weggewuifd. De Brusselse 'specialisten' bleven weigeren de vingerafdrukken zelfs maar te bekijken. Schlicker, die nooit een doordouwer is geweest, haalde zijn schouders op en verborg zich in het Nijvelse justitiepaleis achter zijn metershoge dossiers. Vandaag weet niemand nog waar de vingerafdrukken zijn.

Onderzoek » Nijvel

In een dossierstuk dat gedateerd is op 2 juni 1997 doet X3 haar hele verhaal. Een gruwelijk verhaal. Over een door een park omgeven kasteel waar kinderen in kerkers opgesloten zaten 'om hun beurt af te wachten'. In het torentje van het kasteel, zegt ze, was er een soort expositie van kinderlijken in diverse stadia van ontbinding. Het was een vaste groep van mensen, een vijftigtal slechts, en ze kon er maar weinigen van herkennen.

De avondjes, hier, eindigden nooit zonder doden. Notabelen maakten met behulp van dobermannen in het park jacht op losgelaten naakte kinderen. Kinderen werden vastgebonden aan planken en gefolterd met scheermesjes en naalden. 'Ik heb ook menselijk vlees moeten eten, vingers van kinderen die werden opgediend in gelatine.' De getuige deed eind 1996 haar eerste relaas tegenover de speurders in Neufchâteau. Op 10 december 1996 stelt eerste wachtmeester Serge Winkel het eerste proces-verbaal op. Vijf lange gesprekken waren hieraan voorafgegaan.

Al voor de zaak-Dutroux heeft ze de aandacht willen vestigen op het bestaan van netwerken van half-familiale, half-commerciële kinderprostitutie. In interviews en in een boek vertelde ze over haar verleden, en dat van haar zus, die door de hel die haar jeugd was, in de psychiatrie terecht kwam. Herinneringen aan hun vader die 's nachts in hun kamer het licht aanknipte en de tweestrijd in de hoofden van de twee meisjes.

Wat was groter, de angst of het schuldgevoel dat de ander die nacht uit het bed zou worden gehaald? Het kaartspel onder gedempt licht. De winnaar mocht met haar, een klein kind nog, doen wat hij wou. Letterlijk. Een van de winnaars sneed haar onderbuik open, ze was acht. Haar ouders brachten haar naar 'avondjes' in chique villa's. Daar werden heren aangevoerd in Mercedessen-met-chauffeur. Ze zag er hoe een jongen van acht gruwelijk werd gefolterd, hoe de apotheose van de avond erin bestond dat zijn genitaliën werden afgesneden en op zijn buik gelegd. Zelfs het begraven van de jongen was aanleiding tot een soort ceremonie. De door X3 beschreven feiten dateren uit de periode tussen 1950 en 1962.

Ze hebben niets te maken met Marc Dutroux, die toen nog in de luiers zat. De speurders in Neufchâteau voeren met X3 breedvoerige gesprekken op 7, 19 en 28 november, en nog eens op 4 december. Toch duurt het nog tot 10 december 1996 voor het allereerste proces-verbaal wordt opgesteld. Daarin vertelt X3 de grote lijnen van haar verhaal, maar niets over de notabelen die ze zich herinnert. Ze heeft van haar twaalfde als een kinderhoertje gefungeerd, werd toen ook even in een bar geplaatst en moest in haar omgeving andere kinderen zien te vinden. Die moest ze dan 'initiëren'. Op haar vijftiende hield ze aan de mishandeling door een klant enkele breuken over.

Dat werd op school uitgelegd als een gevolg van een val met een fiets. Er verstrijken zes maanden voor er een eerste echt verhoor van X3 plaatsvindt. Het dossier vermeldt 26 mei 1997 als datum, maar het is verre van zeker of er tussenin niet nog meer niet-geregistreerde gesprekken zijn geweest. Zeker is wel dat het proces-verbaal eindigt met een merkwaardig zinnetje: 'Identiek verhoor als 151.829, maar nu citeert zij geen personen die verbonden zijn aan het hof.'

Andere » X-Dossiers

14 Juni 1976

Op 14 juni 1976 sloot het Belgisch consortium Eurosystem onder leiding van de Belgische holding De Generale Maatschappij, met de steun van de regering Tindemans, een contract van 36 miljard 257 miljoen en 829 duizend frank met de Nationale Wacht van Saoedi-Arabië. Het contract beoogde de bouw van een gigantisch ziekenhuiscomplex in Riad. Deze Nationale Wacht, een leger van 30.000 soldaten, moest de olievelden tegen elke dreiging beschermen. En vermist op dat moment het Midden-Oosten een kruitvat was.

Dit leger werd opgeleid door de Amerikanen, zij wilden dat deze Saoedische elitetroepen voldeden aan de Navo-normen. Daarom moest de Nationale Wacht gemoderniseerd worden. Militaire aankopen drongen zich op. De Belgische wapenlobby zag hier een kans en zette haar geheim pr-wapen in, de exotische Fortunato Israel, die een goed mondje Arabisch sprak en thuis was in Saoedi-Arabische kringen.

Sinds 1972 ging België trouwens hoe langer hoe meer naar de Arabische landen exporteren. Het zal wel geen toeval zijn dat veel zakenvrienden uit het milieu van Vanden Boeynants, zoals de Brusselse immobiliënmakelaar Charly De Pauw, wapenhandelaar Roger Boas, baron Benoît de Bonvoisin en Philippe Chauveau hun weg naar deze Arabische markt vonden. In juli 1979 draaide het Eurosystem-project echter uit op een frauduleus bankroet. Het ziekenhuisproject van Eurosystem was mede voorbereid onder impuls van kroonprins Albert, de toenmalige erevoorzitter van de Belgische dienst voor Buitenlandse Handel.

Op 23 juli 1979 verklaart de toenmalige PS-voorzitter Karel Van Miert dat het bureau van de Vlaamse socialisten zeer verontwaardigd is over 'de schandalige wijze waarop men in de zaak Eurosystem te werk is gegaan'. Hij begrijpt niet hoe 'de regering, andere hooggeplaatsten en zelfs het Hof zich voor de wagen van een gangster hebben laten spannen'. Hij meent te weten dat in het contract van 28 miljard frank zomaar eventjes negen miljard voor steekpenningen zijn en laakt 'de ongelofelijke lichtzinnigheid in deze aangelegenheid'.

Motief » Roze Balletten

In de pers wordt op 22 oktober 1983 onthuld dat er een wapendepot is ontdekt in de buurt van Antwerpen. De eerste resultaten van het onderzoek wezen erop dat minstens een gedeelte van de wapens die in de bergplaats werden gevonden afkomstig zijn van de overval op wapenhandelaar Dekaise in Waver, in 1982. Die overval kostte het leven aan een politieman. Het wapendepot zou ook deel uitmaken van een uitgebreid Belgisch-Bulgaars netwerk van wapenhandel.

Volgens sommige bronnen zouden extreem-rechtse kringen direct met deze zaak betrokken zijn. De Franstalige radio en televisie preciseerde zelfs dat het wapen dat Ali Agça heeft gebruikt bij zijn aanslag tegen de paus, afkomstig zou zijn van dit netwerk. Een van de wapens dat de bende van Waals Brabant gebruikt heeft, zou eveneens afkomstig zijn van de overval op de wapenhandel in Waver. Er zijn steeds meer aanwijzingen voor de betrokkenheid van extreem-rechts en de internationale wapenhandel bij het banditisme in Waals Brabant.