Hier nog een stukje van apotheker Fernand Haesbrouck over dit sujet Claes, die verwikkeld was allerlei duistere transacties en belangen in de farmaceutische industrie. Misbruikte Claes farmaceutische laboratoria voor de aanmaak van drugs en kwam hij zo in het dossier Van Brussel-Dejonghe terecht? Hij had linken met de wapenindustrie, met de farmaceutische industrie (zo zou hij eigenaar of mede-eigenaar zijn geweest van een heel aantal apotheken in het Limburgse):
Eieren tegen de voordeur, une histoire qui se répète
Na een kleine dertig jaar, weer eens iets oprakelen, dat toen ook heel erg stonk. Want als ik gisteren mijn voordeur opentrok, doemde voor mij net hetzelfde spookbeeld op van in 1980. Ik kon het huis niet uit omdat vuilniszakken van aangrenzende straten voor mijn deur waren uitgekieperd. En waarom? Een stukje in de Vrije Tribune van de Standaard op de tweede pagina.
In 1970 was Leburton, een Waals socialist en covoorzitter van een nationale BSP (Belgische Socialistische Partij) met Willy Claes, als andere co-voorzitter, aan Vlaamse kant, in die tijd eerste minister van België. Een politiek schandaal met Ibramco heeft toen een einde gemaakt aan de carrière van die man. Ibrambo zou een Staatsmaatschappij worden, die exclusief de oliebevoorrading van ons land zou garanderen vanuit Iran. Omdat een en ander in verband met favoritisme nogal vlug in de pers uitlekte, kwam een onzalig einde van het megaproject en aan de politieke loopbaan van de man. Even later werd Willy Claes in een nieuwe regering, Minister van economische zaken, en de ambities van de partij naar een nieuw megaproject smeulden nog na.
Dit nieuwe project werd Therabiol gedoopt. Therabiol zou een Staatsmaatschappij worden, die een exclusieve verdeling van de geneesmiddelen in ons land moest waarborgen. Toevallig was ik nog jong en een beetje even rebels en had ook wat economie in gedachten, waardoor een drang zo onbedwingbaar en niet te stuiten begon te zweren, dat ik een en ander met een ouderwetse schrijfmachine op papier heb gezet. Tot mijn grote verbazing, nam de Standaard het stukje over als een Vrije Tribune. Nadien bewees ook hier een gebarricadeerde voordeur de juistheid van mijn hypothese.
Immers. De regering waar toen Willy Claes een deel van uitmaakte was een klassieke tripartiete, en het initiatief dat de Minister van economische zaken had genomen, in navolging van het eerder mislukte megaproject, Ibramco, was niet eens bekend bij de andere regeringspartners.
Gevolg: ik werd op een dag tot in het hoofdkwartier in Brussel van de toenmalige liberale partij gebracht, waar een piepjonge ondervoorzitter, nu een ex-premier van het land, de partijtop had bijeengeroepen om te luisteren naar mijn analyse van het project, dat ik in De Standaard had beschreven. Resultaat: enkele maanden later en nog in hetzelfde jaar, is Therabiol bankroet gegaan. Niemand heeft daar verder nog ooit iets over gehoord.
Die eieren, gisteren, deden me aan hetzelfde denken. Maar vandaag gaat het niet meer over kleinzielige Belgische nationale politiek. Nu zijn er al twee doodsbedreigingen, maar folklore evolueert misschien. Dit, terwijl ikzelf er maar niet in ben geslaagd om zo volwassen te worden zoals men het van mij wel had verwacht. Al vermoed ik, dat Overheden en pipiatrie dit soort van folklore gebruiken om in plaats van met een wetenschappelijke discussie, te overtuigen van de eigen lucratieve waarheid.
L’histoire se répète?
Ik vrees dat antidepressiva en ADHD-medicatie niet zo vlot in de vergeethoek zullen terechtkomen als Therabiol.
Omdat de wereldwijde vermeende gezondheid en pedagogisch comfort van kinderen en sukkelaars vanzelfsprekend en zogezegd zouden voorgaan op de belangen van het geld. En dan mag bovendien behoorlijk wat bedrog en corruptie in het spel zijn. Althans… zo blijkt.
Bron » www.adhdfraude.net