Volgens het laatste boek van Hilde Geens situeerde Goffinon zijn eerste ontmoeting met Farcy ergens ten tijde van het onderzoek naar de moord op André Demaere (in de loop van 1976 dus). De gearresteerde Farcy zou toen eens een middag toevallig in zijn bureau geplaatst zijn door een collega van Goffinon.

Farcy zou toen gezegd hebben dat hij pas een bar, de Candy's, geopend had, en dat ze elkaar dus nog wel vaker zouden tegenkomen. Maar wat is pas? Van wat ik kan terugvinden werd de Candy's al in 1974 geopend.

Goffinon zou als lid van de zedenbrigade inderdaad meermaals de Candy's controleren, maar daar kwam hij Farcy zogezegd nooit tegen want 'die kwam daar nooit voor middernacht'.

Goffinon zou dus voor 1976 nog nooit van Farcy gehoord hebben. En dat terwijl Goffinon lid was van de zedenbrigade en de Fransman op dat moment al jaren zeer actief was in het Brusselse prostitutiemilieu.

Sterker nog, als we Marcel Castris, destijds de barman van de Candy's, mogen geloven dan deelde diens lief het bed met verschillende flikken, waaronder Goffinon (Bron: De Bende van Nijvel, Guy Bouten).

Farcy is de hoofdverdachte. Vele jaren later vertelt BOB-adjudant Erik Van Reybroeck, de rechterhand van Herman Vernaillen in het onderzoek naar de zaak-François, dat Demaere geliquideerd werd met het pistool van een lid van het BIC. Van Reybroeck noemt de BIC-ambtenaar bij naam. Als dat klopt, staan er drie mogelijkheden open: of de ambtenaar was zelf bij de moord betrokken, of Farcy heeft zijn wapen gestolen, of iemand heeft het voor hem gejat. Hoe het ook zij, de liquidatie van Demaere kan niet opgehelderd worden zonder het BIC vreselijk in de problemen te brengen, omdat de verdachtmakingen waarmee zo'n onderzoek altijd gepaard gaat uitgebreid in de kranten zullen gelekt worden. Als het verhaal van Van Reybroeck klopt, heeft Farcy de eigenaar van het pistool en het geesteskind van minister van Justitie Alfons Vranckx, het BIC, in een houdgreep.

Bron: Het complot van de stilte | Hilde Geens

Boondaalsesteenweg 643 is een appartementencomplex. Was dit de befaamde Immo 2000 waar na de overval op Dekaise bloedsporen werden gevonden? Het is alleszins in de buurt van de Boondaalsesteenweg 595 (sommige bronnen spreken over 525), waar de Santana voor de overval meermaals gespot werd.

Jij zegt dat het Nationaal Drugsbureau daar zat én 'Farcy E' daar woonde. Edmond Farcy dus vermoedelijk, broer van. In een ander topic staat te lezen dat ook Albert Farcy in de straat een appartement had (boven een schoenwinkel). Gaat het hier over hetzelfde appartement of nog een ander adres? Het zou straf zijn als 643 het complex Immo 2000 zou blijken te zijn, want in Beetgenomen stond te lezen dat "de flats onontwarbaar onder- en doorverhuurd waren en er bijgevolg geen verdachte opdook uit de onoverzichtelijke boekhouding". En nu zou dus zowel Edmond Farcy als het Nationaal Drugsbureau (weliswaar onder een dekmantel) daar gezeten hebben? Is dat info die de speurders ook pas in 1996 ontdekt hebben? Wat is je bron voor deze info eigenlijk?

Het zou interessant zijn om al deze adressen eens uit te klaren. En inderdaad, de vindplaats van de Santana, aan de Tumulidreef, is via de Paris XL-camionette ook aan Farcy te linken. Bovendien had hij volgens sommige bronnen ook een huis in de Hermelijnlaan in Watermaal-Bosvoorde, op wandelafstand van de Tumulidreef. Wapenwinkels beroven was bovendien iets dat perfect past in het repertoire van zijn bende, en het enige andere feit dat met de Santana gepleegd werd was in... Frankrijk.

Enkele dagen na het begin van het onderzoek naar de zaak Leroy werd de misdadiger Julien Montel (sic) - een vriend van Leroy en Reyniers - vlak bij zijn woning neergeschoten. De moordenaars werden nooit teruggevonden. Montel had in het verleden een buitenvervolgingstelling gekregen, hoewel hij betrapt was tijdens het transport van koffers vol valse dollarbiljetten. Montel had Leroy in de tang. Samen met een zekere A.V. uit Oostende nam hij contact op met zijn collega's - liefst collega's met veel deviezen op zak en in onmin met de justitie - en stelde hun zijn diensten voor om hen uit de penarie te helpen.

Enkele dagen na mijn onthullingen over deze V. werd deze laatste ontvangen in het kantoor van Frans Reyniers. Voor hij het bijgebouw van het Justitiepaleis binnenstapte, werd hij onder aan de trap verwelkomd door Raymond Goossens, zijn oude vriend, die tegelijkertijd de adjunct van Reyniers was.

V. en andere personen die ik al genoemd heb, werden gewaarschuwd dat er een huiszoeking op hun adres werd voorbereid.

Korte tijd na de begrafenis van Julien Montel was Reyniers samen met V. op een feest in Oostende. De families Reyniers en V. vierden samen de vijfentwintigste huwelijksverjaardag van het Oostendse echtpaar.

Renson, Denis, Bosmans (*) en andere mannetjes uit het gevolg van Leroy werd nooit een strobreed in de weg gelegd.

Bron: Het riool van België | André Rogge

(*) Tony Bosmans kennen we onder meer van de zaak-Van der Borght en de zaak-Unerg.