3,031

(247 replies, posted in Westland New Post)

In de vroege namiddag van 13 april 1988 worden in een appartement aan de Antwerpse Rijfstraat twee diamantairs beroofd en om het leven gebracht. Ludo en Patrick Moons worden met een 7.65 mm pistool door het hoofd geschoten. Lammers en twee medeplichtigen gaan aan de haal met een partij gezaagde diamanten en baar geld met een gezamenlijke waarde van ongeveer 3 miljoen frank. Vier dagen later, wordt in een villa in Zoersel, een bloedige moord gepleegd door dezelfde bende.

Bij deze moord gebruikte Lammers niet alleen een 7.65 mm maar ook een touw, een elektriciteitsdraad en spankabels (als handboeien). Blijkbaar wou Lammers de moord in de schoenen van Philippe Lacroix schuiven:

Lammers dit avoir donné les serre-câbles et le fil des assassinats d'Anvers à Philippe Lacroix. Mais personne n'a vu Lacroix à Eindhoven. (...) Il finit par admettre que Sabine avait bien acheté la corde, le fil électrique et les serre-câbles (servant de menottes) retrouvés près des victimes. Elle dit qu'Éric en a vérifié la résistance avant le coup d'Anvers, et qu'il s'était exercé dans l'appartement à se dissimuler le visage de la main, pour ne pas être reconnu par la caméra qui surveillait l'immeuble.

C'était pour Philippe Lacroix (de la bande de Patrick Haemers) qui me les avait demandés, dit-il. Je supposais que c'était pour un hold-up. J'ai bien chipoté avec tout cela, mais sans jamais parler d'un coup à faire à Anvers. Mais ni Sabine ni les autres accusés ne se souviennent d'une quelconque visite de Lacroix chez Lammers à Eindhoven. Seul Lammers dit y avoir reçu Lacroix à trois reprises. On lui objecte que Philippe Lacroix n'a pas pu commettre le double assassinat d'Anvers, parce qu'il avait été arrêté le matin même à Bruxelles. Éric Lammers répond du tac au tac:

"Quand plus tard j'ai appris son arrestation, j'ai compris le piège. Il s'est peut-être laissé arrêter ce matin-là pour avoir un alibi, sachant ce qui allait se passer l'après-midi à Anvers!" Ni Éric Lammers ni Francis Verzar n'ont, eux, d'alibi pour ce 13 avril 1988... Il existe aussi un nombre troublant de similitudes, ajoute l'officier de gendarmerie Luc Janssens, entre le double meurtre de la rue Pastorale et cette affaire: la présence d'un couteau de cuisine, l'arme est de même calibre, les fils électriques qui ont servi de liens et la bestialité de ces assassinats respectifs.

3,032

(4 replies, posted in Bende De Staerke)

Les hommes de Delta presentent un schema qui ne convainc pas la commission Tueries: les informations qui fondent ...
Des indices sans preuves. Des liens vagues avec la bande Haemers, l'extrême droite et même les Borains.

Après l'ancien juge d'instruction de Termonde Freddy Troch, dessaisi en 1990 des dossiers de Tamise et d'Alost au profit de Charleroi, la commission d'enquête «bis » sur les tueries du Brabant a entendu, lundi soir et mardi, ses trois principaux enquêteurs de la cellule Delta, (avec «D» comme Dendermonde) créée après la tuerie de novembre 1985 à Alost.

Le colonel de gendarmerie Eric Sack, le commissaire de P.J. Alfons Van Rie et l'adjudant Collewaert restent convaincus de l'existence de liens entre les tueries et la bande de De Staerke (condamné à 20 ans pour hold-up, braquages et vols de voitures). Leur hypothèse est fondée sur les informations «douces» reprises dans le schéma du colonel Sack : De Staerke serait impliqué dans la tuerie d'Alost (dont il reste le seul inculpé), mais aussi dans celle d'Overijse, avec un autre de la bande, Serge Papadopoulos, le «géant» qui boite et qui correspond à une description donnée par un témoin d'Overijse.

De Staerke n'a pas d'alibi. Sa fille et sa maîtresse disent qu'il a fait des courses au Delhaize d'Alost peu avant la tuerie de novembre 1985. La nuit suivante, il aurait déposé une Samsonite (avec les armes d'Alost ?) chez Papadopoulos avant d'aller l'enterrer dans le bois de Pepingen, puis de la déterrer. Une Samsonite fut saisie en 1986. De Staerke, spécialiste en dénégations, prétend que la valisette ne contenait que de faux papiers et des bijoux. Mais, envoyée à l'analyse à Londres, la Samsonite livra une douille et des traces de poudre...

Les limiers de Delta ont d'autres indices : des propos tenus par De Staerke après Alost, selon des comparses; un manteau gris (vu par un témoin) pareil à celui retrouvé chez un complice. Et quelques coïncidences, comme la ligne de fuite des tueurs qui menait d'Alost vers Hal, la région de De Staerke. Mais pas assez pour étayer un dossier d'assises, admettent-ils.

Les hommes de Delta ont aussi trouvé des liens entre la bande De Staerke et celle de Patrick Haemers via Simone Menin, une ancienne fiancée, et via l'armurier Darville. Peut-être aussi un indice avec les masques de carnaval trouvés dans un box de la bande Haemers à Uccle. Et des liens avec l'extrême droite, via Jean Bultot (ex-directeur de prison...), Lammers (qui fut en contact avec Haemers), les ex-gendarmes Bouhouche, Beijer et Lekeu, le Front de la jeunesse, le groupe G, le WNP. Même des liens avec les Borains via Becker (cité dans le dossier de Tamise), Estiévenart (en relation avec un cousin de De Staerke) et Nardella (dont la soeur fréquenta un de la bande de De Staerke). Le colonel Sack relie même De Staerke, l'intrigante Sonia Cams (du dossier Reyniers) et l'ancien magistrat Claude Leroy qui appartint au cabinet de Jean Gol. Ben voyons...

"De Gol on peut aussi passer à Wathelet, lance un député. Ne trouvez-vous pas que ce sont des liens assez... euh... déplorables?" Clôturant son exposé, le colonel Sack a stigmatisé, sans l'expliquer autrement que par une mentalité bruxelloise méprisante pour la province, l'agressivité de trois officiers de la P.J. de Bruxelles, Frans Reyniers, Georges Marnette et Yves Zimmer.

Le procureur de Termonde, M. De Saeger, précise même avoir en personne téléphoné à propos de Bultot au procureur de Bruxelles Francis Poelman (aujourd'hui décédé) qui lui aurait répondu que Bultot était une personne honorable. Les trois enquêteurs du groupe Delta disent n'avoir jamais trouvé ailleurs qu'à Termonde une aussi bonne collaboration interpolices. Mais des gens comme Lekeu ou Bultot, tenus pour suspects par Termonde, étaient considérés comme des informateurs par les cellules d'enquête de Charleroi, de Bruxelles ou de Nivelles.

"Regrouper tous les dossiers à Charleroi, pensez-vous, comme on l'a dit et écrit, que cela signifiait condamner à l'échec l'enquête sur les tueries?" demande alors Philippe Dallons. Le colonel Sack reste prudent: "Nous avions trouvé des liens. Pas de preuves. Je pense que ce fut une décision bureaucratique."

Perplexe, le président Van Parijs s'interroge à son tour: "Vous aviez une vision et une stratégie. Vous cherchiez les exécutants et des liaisons. Mais, si on élimine De Staerke de votre hypothèse, il n'en reste pas grand-chose..."

La démonstration de Termonde renvoie aux amalgames - l'hypothèse mafieuse - déjà développés par le substitut Jean-François Godbille. Par comparaison, il faut admettre que Nivelles avait, en 1985, plus d'éléments à charge des Borains, acquittés à Mons en 1988.

Bron: Le Soir | Mercredi 30 april 1997 | René Haquin

3,033

(4 replies, posted in Bende De Staerke)

Uit het verslag van de Tweede Bendecommissie:

Wanneer de notulen van de relevante vergaderingen (alléén van de Delta-cel of van de Delta-cel met de CBW) worden gelezen vanuit het oogpunt waar het hier om gaat - het verloop van het onderzoek naar (het netwerk van) de bende De Staerke - dan komt men tot de volgende bevindingen.

Het is - ten eerste - zeker juist dat men tot in 1990 bleef werken op het spoor van de De Staerke's, ook al bleef het beperkt tot de uitvoering van enkele eerder informatieve opdrachten met betrekking tot familieleden van Philippe De Staerke. De notulen van de (voor-)vergaderingen van 29 januari, 9 februari, 25 april en 13 juni 1990 laten hier geen misverstand over bestaan. Deze bevinding strookt trouwens volledig met de vaststelling die eerder al werd gedaan in Een dossier-analyse van vier pijnpunten (§ VII.2.1.1.). Op de laatstgenoemde vergadering werd naar aanleiding van een tip trouwens uitdrukkelijk vastgesteld dat Philippe De Staerke "voor Dendermonde zeer belangrijk blijft, met de noodzaak alles uit een breder standpunt te bekijken."

In aansluiting op dit laatste citaat moet - ten tweede - worden opgemerkt dat de notulen van dezelfde vergaderingen er ook geen misverstand over laten bestaan dat er werd getracht vanuit zulk een standpunt te kijken. Immers, conform de verklaringen die werden afgelegd, werd er in 1990 klaarblijkelijk nog allerlei onderzoek verricht in de richting van de bende Haemers, de richting van Bouhouche en Beijer, de richting van extreem-rechts - Bultot en de Groep G inbegrepen - en de richting van de zaak Reyniers. Wat dit betreft spreken de verklaringen die voor de Commissie zijn afgelegd, en de notulen van de betrokken vergaderingen elkaar zeker niet tegen.

3,034

(1,157 replies, posted in Onderzoeksdaden)

Nog uit het verslag van de Tweede Bendecommissie:

Commissaris Reyniers bleef weg op een belangrijke coördinatievergadering betreffende het verdere onderzoek van de wapens, enzovoort die te Ronquières uit het kanaal waren gehaald, maar kwam na afloop van de vergadering aanzetten met de laconieke mededeling dat deze spullen technisch verkeerd waren behandeld (67).

Reyniers deelde Van Rie - in december 1986 - via een woedend telefoontje mee dat een lid van de Delta-cel, een rijkswachter, het niet meer moest wagen met (bepaalde) leden van de Brusselse brigade te spreken; met name de zogezegde insinuatie vanwege de betrokken rijkswachter "dat er leden van de gerechtelijke politie Brussel betrokken zijn bij extreem-rechts", was de oorzaak van Reyniers zijn woedende uitval in de richting van Delta (68).

Reyniers misbruikte in de ogen van de Delta-cel zijn getuigenverhoor door de Bende-commissie I (op 3 november 1988) om af te rekenen met deze onderzoekscel. Op 8 november 1988 schreven zowel Troch als Acke een scherpe brief aan de procureur-generaal van Gent waarin zij niet alleen de kritiek van Reyniers tegenspraken maar hem ook beschuldigden van voortzetting van de politieoorlog op een moment waarop dat totaal ongepast was.

(67) Verhoor De Saeger, 29 april 1997, 28-30. In een brief van 21 augustus 1997 aan de Commissie over dit conflict liet de voormalige  hoofdcommissaris van gerechtelijke politie Reyniers zich opnieuw zeer kritisch uit over het verhaal van de Delta-cel over de wijze waarop de vondst te Ronquières tot stand is gekomen. Hij rondt zijn kritische beschouwing afmet de opmerking: "Volgens mij was de oprichting van de Delta-cel overbodig. Zelfs de h. Troch pleitte nu voor de Commissie voor één cel te Brussel (sic)."

Nog iets dat Boemerang volgens het verslag van de Tweede Bendecommissie aan zijn lijstje kan toevoegen:

c) Grootscheeps onderzoek door de afdeling "Bende van Nijvel" van de BOB: inwinnen van de inlichtingen die nodig zijn voor het redigeren van de voormelde listings. Ter herinnering:

  • (...)

  • De (in Ronquières teruggevonden) Ruger Black Hawk;

  • (...)

In de Franse tekst spreekt men van 'les Ruger', dus mogelijks meerdere. Of is dit een fout in het document van het CBO dat opgesteld werd in 1988? Op de huidige website van de cel Jumet spreekt men bij de oplijsting van de gestolen wapens bij Dekaise nl. van "een revolver van het merk  Rüger Kal.357, .38 en 9 mm, loop 5", simple action (dit wapen werd teruggevonden in het kanaal in Ronquières).

3,035

(21 replies, posted in Bewijsstukken)

In de vroege namiddag van 13 april 1988 worden in een appartement aan de Antwerpse Rijfstraat twee diamantairs beroofd en om het leven gebracht. Ludo en Patrick Moons worden met een 7.65 mm pistool door het hoofd geschoten.

Weliswaar een aantal jaren later, in 1988, maar voor deze moord werd door Eric Lammers een 7.65 gebruikt die ook van een politieagent was gestolen. Een onderdeel ('glissière') van het moordwapen werd via een informant in een kanaal in Leopoldsburg teruggevonden:

L'arme du crime, un pistolet 7,65 mm dont la glissière fut retrouvée dans un canal à Bourg-Léopold, avait été fournie, dit Sabine Caudal, par Jean-Claude Vits, récemment évadé de Verviers.

Concernant l'arme du crime, un pistolet tchécoslovaque Vzor de calibre 7,65 mm, fourni par Vits, l'officier de gendarmerie Luc Janssens a confirmé cette origine en déclarant que l'arme avait été volée à Châtelet à un agent de police. L'armurier de ce dernier était en contact avec Vits. (...)

Le gendarme s'est arrêté sur le problème de l'informateur ayant donné aux forces de l'ordre les renseignements concernant la cachette de la culasse de l'arme, vraisemblablement un des cinq accusés qui serait en danger de mort si l'on révélait son identité car Lammers mérite bien son surnom, "la bête". La question subsiste néanmoins, claire mais ambiguë dans ses conséquences, à savoir qui sont les indicateurs qui ont fourni tous les renseignements permettant de retrouver l'arme du crime et de démontrer que c'est Francis Verzar qui en tentant d'écouler le butin a mis les autorités sur la piste Lammers.

3,036

(21 replies, posted in Bewijsstukken)

Wie heeft Lammers op 4 oktober 1983 opgepakt? Had Lammers toen een 7.65 op zak?

3,037

(1,157 replies, posted in Onderzoeksdaden)

CleverTrevor wrote:

Voor al die wendingen en ontwikkelingen wordt echter nooit een heldere reden gegeven. Wát was de reden om die zakken uit het kanaal nog eens te laten onderzoeken? Waarom zijn die robotfoto's in de vuilbak gegaan? Waarom is de vermeende dood van een Bende-lid geen item meer? Waarom was dat rapport van Zucker slecht? Op al die vragen krijgen we geen antwoord.

Het lijkt mij logisch dat zij daar (nog) geen antwoord op geeft omdat zij anders mogelijks het geheim van het onderzoek zou schenden. Ik merk in de communicatie van Jumet zelf wel een andere sterke stijlbreuk. Vroeger communiceerde Jumet op voorhand in de pers de geplande acties (we gaan binnen drie weken op plaats X beginnen graven hé jongens) terwijl de zaken die nu in de pers verschijnen allemaal verslagen en nieuws zijn van reeds uitgevoerde acties (de verhoren hebben al plaatsgehad, het wetenschappellijk onderzoek op het materiaal van Ronquières is al uitgevoerd, pas nieuws na de huiszoekingen, ...). 

De enige voorlopige conclusie die we nu kunnen maken is dat ze in Jumet ofwel heel belangrijke elementen hebben gevonden of in handen hebben gekregen die naar de oplossing kunnen leiden, ofwel de bal volledig mis slaan wat dan een echte catastrofe voor het onderzoek zou betekenen.

3,038

(1,157 replies, posted in Onderzoeksdaden)

Het uittreksel van het verhoor achter gesloten deuren van Vermeersch, is deze van de eerste bendecommissie en dateert dus van 1989. De conclusies die Ben gepubliceerd heeft, zijn deze van de tweede bendecommissie en dateren dus van 1997. Beide parlementaire onderzoekscommissies stelden zich dus vragen rond de aanleiding van de duik in 1986 en besloten allebei dat er hieromtrent tegenstrijdigheden werden opgemerkt in de getuigenissen voor de commissies.

3,039

(21 replies, posted in Bewijsstukken)

In een PV van april 1985 vertelt een getuige dat Paul Latinus hem in de loop van de maanden verteld heeft dat ze (wie?) een wapen hebben doen verdwijnen, na dit wapen eerst te hebben doorgezaagd.

Volgens een ander PV van verhoor van de journalist René Haquin bezat Marcel Barbier een FN 7.65.

3,040

(21 replies, posted in Bewijsstukken)

Ben wrote:

"Een pistool 7.65mm met rijkswachtkenteken, in stukken gezaagd. De slagpin is eruit verwijderd maar wordt ook teruggevonden. Het onderzoek wijst uit dat het wapen in kwestie geroofd werd bij de overval op de Colruyt in Nijvel op 17 september '83 door de Bende, nadat een rijkswachter werd neergeschoten."

Wat moeten we ons voorstellen van een rijkswachtkenteken? Is dat een logo of een letter? Werden op rijkswachtwapens een speciaal serienummer gegraveerd? De vraag die ik mij stel is hoe bepaald is kunnen worden dat dit het wapen van Morue of Lacroix is? Door het kenteken, het serienummer of ballistisch onderzoek? Welke instantie hield in de jaren '80 alle wapengegevens van de rijkswacht bij?

Zou het niet kunnen dat iemand die toegang had tot de databank van de rijkswachtwapens het serienummer van het wapen van Morue of Lacroix opgezocht heeft en dit nummer gegraveerd heeft op een gelijkaardig wapen en deze mee in de zakken gestopt heeft die gevonden werden in Ronquières om de speurders te misleiden.

Ik denk daarbij aan het verhaal dat Beijer vertelt heeft over een wapen van Bouhouche:

"De politie heeft bij hem ooit een wapen gevonden waarvan hij zei dat hij het gekregen had van wapenhandelaar Mendez. Maar het was een wapen dat bij de rijkswacht gestolen was. Bouhouche had er een nieuw serienummer laten invijlen: zijn geboortedatum. Het heeft anderhalf jaar geduurd voor de politie doorhad dat hij met hun voeten speelde. Zulke dingen deed hij graag. Ik kon me daar mateloos in opwinden. Als je een wapen hebt dat niet koosjer is, moet je het gewoon weggooien. Je moet geen problemen zoeken."

Vergelijk het met de nummerplaten die de bendeleden kopieerden van bestaande nummerplaten van gelijkaardige voertuigen (zelfde model en zelfde kleur). Ook daar moet iemand toegang hebben gehad tot de databank van de nummerplaten.