In haar boek verwijst Patricia Finné de theorie dat haar vader vóór de overval in Overijse al vermoord zou zijn en dat zijn lijk op de parking is gedumpt, regelrecht naar de prullenmand. Finné was naar zijn autotelefoon gelopen om de politie te verwittigen nadat de jongen op de fiets door de Bende was afgeknald. De Reus merkt Finné op en opent het vuur. Léon Finné stort neer op de grond. De gemaskerde man nadert het lichaam van Finné, draait het lichaam met zijn voet om precies of hij het aangezicht van zijn slachtoffer wou zien, en maakt hem af met een ultiem hagelschot.

Niemand van de familieleden van Léon Finné heeft zijn lichaam echter geïdentificeerd. Dat mocht volgens de politie niet meer gebeuren omdat de autopsie al had plaatsgevonden. Het is een vriend van Finné, werkzaam bij de gerechtelijke politie van Brussel en die de bewuste avond van wacht was, die het lichaam herkend heeft.  Hij had toevallig de dood van Finné vernomen wanneer hij de naam van het slachtoffer had gelezen die net naar het Medisch Instituut gebracht was.

Net na de overval zijn drie gemeentelijke politieagenten van Overijse naar de parking gegaan. Eén van de agenten kende Léon Finné, wist hem wonen, wist dat Finné thuis wapens en drie volwassen Duitse herdershonden en drie puppy's had. Zijn versie van de feiten:

"Na de bloedige slachtpartij gisterenavond zijn wij naar de woning van je vader gegaan samen met een slotenmaker en een veearts. We wisten dat de drie volwassen honden ons niet in het huis zouden laten binnengaan. De veearts heeft de drie volwassen honden geëuthanaseerd en de puppy's bevinden zich nu in een hondenasiel. We hebben zijn woning doorzocht en de wapens meegenomen. We vonden dat het "gevaarlijk" was om een woning met wapens onbezet te laten. Ziehier het adres van het hondenasiel."

Het is pas in juni 2005 dat Patricia Finné te weten is gekomen dat, binnen de twee uren na de overval in Overijse, een huiszoekingsbevel voor de woning van Finné afgeleverd is geweest. Tot op heden weet ze echter nog altijd niet wie dit bevel heeft opgesteld.

Een ander, voor mij totaal nieuw element: Finné kwam niet rechtstreeks vanuit Luxemburg naar Overijse maar wel vanuit de luchthaven van Zaventem waar hij een afspraak had! Léon Finné had rond 16u30 met zijn autotelefoon naar zijn vrouw gebeld en zijn vrouw gezegd dat hij vertrok vanuit Luxemburg en dat hij naar de luchthaven van Zaventem moest gaan vooraleer naar huis te gaan in Overijse.

Graag gedaan.

De gemeentelijke politie krijgt om 3u30 een anonieme telefoon. De beller meldt dat een aantal individuen rond de kruidenierswinkel Piot hangen. Ze komen van de inkomdeur van de winkel te forceren die ontdaan is van een metalen rolluik. De eigenaars zijn afwezig, ze zijn op vakantie naar het zuiden van Frankrijk. De kruidenierswinkel bevindt zich slechts op enkele honderden meters van het commissariaat. Een patrouille van drie agenten krijgt het bevel om zich te voet naar de plaats te begeven teneinde er te gaan vaststellen wat er precies gebeurd. Het aankomstcomité dat hen zal opvangen zal voor het minst ongewoon zijn.

De agenten merken eerst een breed individu op waarvan het aangezicht verborgen is door een bergmuts. Het individu lijkt op de wacht te staan. De man pakt een geweer of karabijn en begint zonder te verwittigen te vuren. De agenten zijn verrast en trachten terug te schieten. Zonder succes. Hun dienstwapen blokkeert. Christian Delacourt, 36 jaar oud, zakt in elkaar voor de ogen van zijn collega's. Hij is in de buik geraakt en verliest veel bloed. De agenten moeten gaan schuilen. De onbekenden vluchten weg aan boord van een blauwe Volkswagen Santana. Vanop de achterbank van de auto blijft een dader, gemaskerd met een bivakmuts, schieten om hun vlucht te beschermen. De agenten hebben amper de tijd om op te merken dat de auto die in volle vaart richting België rijdt voorzien is van een witte nummerplaat met rode cijfers en letters.

Bron: L'histoire vraie des tueurs du Brabant (Finné-Leurquin)

Het is ongeveer 18u40. Jean Szymuzik gaat bijna zijn winkel sluiten. Plotseling gaat de bel van de winkeldeur. Meerdere mannen zijn net de winkel binnengekomen. Ze haasten zich naar het salon waar zich de vrouw van de juwelier bevond waarop de mannen zonder aarzeling op schieten. Ze wordt op meerdere plaatsen in haar lichaam geraakt en daarna afgemaakt met drie kogels in het hoofd. Het schietgeluid horende, komt de oudste dochter uit haar kamer. Ze zal ze alles gadeslagen zonder dat iemand haar opmerkt.

In zijn atelier grijpt Jean Szymuzik naar een wapen dat hij steeds in de nabijheid bewaarde sinds hij drie jaar geleden slachtoffer werd van een diefstal. Hij ziet de mannen door de deuropening maar zal geen tijd hebben om zijn revolver te gebruiken. Hij vraagt aan één van de gangsters om op de grond te gaan liggen en om de handen op het hoofd te leggen. De gangster voert uit wat gevraagd is en roept daarna naar zijn kompaan "schiet, maar schiet dan toch". Na een korte aarzeling vuurt zijn kompaan onhandig zeven à acht kogels op korte afstand af. Slechts één kogel raakt de juwelier. De andere kogels boren zich in de muur. Het wapen van de juwelier, een gewone Arminius kaliber 38, wordt gestolen, alsook uurwerken en juwelen ter waarde van 3.500 euro.

Getuigen zien een zwarte Golf GTI in volle vaart vertrekken richting Lobbes. Eén van de mannen lijkt te manken, precies of hij juist verwond werd, terwijl de juwelier de kans niet heeft gehad om zijn wapen te gebruiken. Dit manken wordt nadien toegeschreven aan de reus van de bende. Niet minder dan vier wapens werden gebruikt tijdens deze aanval: een 22 LR karabijn, een automatisch pistool 7.65, een .45 en een magnum 357. Een vijftiental schoten werden afgevuurd.

Was het doel van de overvallers de nabijgelegen Colruyt? Zouden de daders op het laatste moment van gedacht zijn veranderd omdat de Colruyt dicht was?

Bron: L'histoire vraie des tueurs du Brabant | Finné-Leurquin