Walter Baeyens: heeft u in het kader van uw boek de betrokken agenten gesproken die het Atlas-rapport hebben opgesteld?

Ik zeg niet dat de Esso-wegenkaarten die ik gepost heb overeenkomen met de kaart die gevonden werd. Ik vermoed dat de Esso-kaarten die momenteel op Delcampe te koop staan dateren van in de jaren '50 of '60. Maar alle brandstofverdelers brengen regelmatig wegenkaarten uit. Ik heb er bijvoorbeeld zo eentje liggen van Shell uit 2008. Ik sluit gewoon niet uit dat het een Esso wegenkaart kan geweest zijn omdat de parkeerkaart ook blijkbaar een Esso-kaart zou geweest zijn. De CWB weet zelf niet van welk merk de wegenkaart is: "Het zou kunnen gaan om een kaart van Michelin, De Rouck of Giraud Gilbert." Dit is nog steeds dezelfde tekst als in 2001 of 2003. Ik concludeer daaruit dat de speurders het vandaag dus nog altijd niet weten. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om dit te achterhalen bij deze bedrijven denk ik.

Nu dat het een wegenkaart is van merk X, Y of Z dat zal de zaak niet oplossen. Maar als zowel de parkeerkaart als de wegenkaart een Esso-kaart blijken te zijn dan kan dit mogelijks wel een belangrijke aanwijzing worden. Wie van de daders garagisten had bv een Esso-garage?

(...) Radio Mi Amigo werd eind 1973 opgericht door Sylvain Tack. Als manager van enkele Vlaamse artiesten, waaronder Paul Severs, wou hij zijn poulains de nodige zendtijd bezorgen. Een eigen zender leek hem daarvoor het ideale vehikel en als uitgever van het weekblad Joepie en eigenaar van de Suzy-wafelbakkerij was geld geen probleem. Alleen gooide de antipiraterijenwet roet in het eten.

De oplossing voor dat probleem lag in Spanje, het enige land dat die wet nog niet ondertekende. De dj's van Mi Amigo verhuisden naar de Catalaanse badplaats Platja d'Aro om daar radio te maken. Ton Schipper was één van hen. "Een fantastische periode. Je had echt het idee dat je een soort vrijheidsstrijder was. In ballingschap vochten we voor de vrijheid van meningsuiting. Het was onze missie om Vlaanderen en Nederland van popmuziek te voorzien."

"Mij is altijd verteld dat we meer dan zes miljoen luisteraars hadden", herinnert Ton Schipper zich. "Al moet ik eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ik me niet kan inbeelden hoe ze dat in godsnaam konden meten. Maar Radio Mi Amigo werd sowieso druk beluisterd. Tijdens mijn dagelijks verzoekprogramma konden de mensen inbellen. En hoewel een telefoontje naar Spanje in die tijd nog heel duur was, konden we het aantal oproepen niet bijhouden. Na verloop van tijd moesten we de hoorn van de haak nemen."

(...)

"Je kan het je in tijden van satellietverbindingen en internet niet voorstellen, maar wij namen telkens veertien dagen op voorhand op. Zo lang duurde het immers om de tapes op het zendschip te krijgen dat nog steeds in de Noordzee lag. Wie in een van de verzoekprogramma's een nummer aanvroeg, moest dus wel wat geduld hebben.

Vanuit Spanje werden de tapes naar België of Nederland gesmokkeld om dan met een klein bootje naar het zendschip te gaan. En dat durfde nogal eens fout lopen. "Het gebeurde dat onze koeriers aan de grens werden tegengehouden of dat de tapes ergens onderweg verloren gingen. Daarom lieten we bij alle opnames een reservetape meelopen. Wanneer er dan met het origineel iets foutging, konden we altijd nog een backup sturen. Al was ook dat niet makkelijk. om kosten te sparen ging er meestal maar één keer per week een pendelbootje met tapes en proviand naar het zendschip."

Dat zendschip kreeg het ondertussen steeds moeilijker. De Mi Amigo hield zich - volgens de antipiratenwet - bezig met illegale activiteiten en kon dus niet aan land komen  voor het broodnodige onderhoud komen. Het ging van kwaad naar erger en telkens de Mi Amigo in zwaar weer terechtkwam, moesten de uitzendingen noodgedwongen gestaakt worden.
Het doek viel uiteindelijk op 20 oktober 1978. "Ik zat voor de radio te luisteren naar mijn eigen programma", herinnert Schipper zich. "Plots kwam de melding dat de uitzending werd onderbroken wegens een generatorprobleem. Het vervolg heb ik nooit meer gehoord."

Bron » "Clandestiene radio op zee" | De Morgen | 13.08.2012

Zie ook » Zeezenders voor tien dagen opnieuw in de ether

Dat verhaal over de Bende van Nijvel-oproep op Mi Amigo zal dus wel een kwakkel zijn.

De parkeerkaart blijkt een kaart te zijn van Esso. De gevonden landkaart kan dan misschien ook een Esso landkaart zijn zoals deze: