Godbille verklaarde voor de 2de bendecommissie:

"Ik zou er willen op wijzen dat de heer Finné - dat is algemeen gekend - directeur was van het Brusselse agentschap van de bank Copine; aan het einde van het commerciële leven van die bank waren haar structuren niet te onderscheiden van die van het Crédit commercial et financier, en dit dankzij de invloed van de heer Gherardi. Ik heb vastgesteld dat de heer Finné actief was als fondsenwerver - dat hebben wij gezien in het kader van het dossier van het Crédit commercial et financier - via de  holdingmaatschappij Credithold. Het gaat hier om een Luxemburgse dochtermaatschappij van het Crédit commercial et financier, die zelf een reeks andere handelsmaatschappijen bezit. Ik denk bijvoorbeeld aan de maatschappij North Europe Insurance Company, die werd beheerd door Ronald Rossignol.

Wij merkten dat die man zeer interessante leningen had toegestaan met name aan de heer Van Camp, die het restaurant Les Trois Canards uitbaatte. Men kan zich afvragen waarom hij die leningen verstrekte. Dat is een as die te onderzoeken is. In elk geval zagen wij dat er laakbare elementen bestonden die die personen met elkaar in verband brachten. Achter gesloten deuren zal ik andere elementen noemen die algemeen gekend zijn.

De activiteiten van de heer Rossignol hebben mijn belangstelling gewekt voor zover ze de essentiële rol aantoonden van het vervoer van geldsommen, waarden of personen via luchttaxi's die in kleine vliegvelden landden. Daardoor heb ik een link kunnen leggen met bepaalde namen die verband hielden met het beheer van bepaalde luchtvaartmaatschappijen. Ik denk met name aan de heer Buslik. Ik heb vastgesteld - ik zal het daar straks uitgebreider over hebben - dat bepaalde provinciale vliegvelden beheerd werden door personen die toch wel heel dicht bij het milieu van de wapenhandelaars stonden.

Het is misschien geen toeval dat de heer Bouhouche over een witte Jeep 404 van het merk Mercedes beschikte die sinds 16 november 1983 geregistreerd stond op naam van een luchtvaartmaatschappij. Dat zijn elementen die ons doen inzien dat er, achter die toevalligheden, duidelijker zakelijke banden schuilen. Het is misschien geen toeval dat er wapens werden teruggevonden van het SIE, Beijer, Bouhouche en consorten en autoboxen verhuurd door een immobiliënmaatschappij waarvan de beheerders, sommigen althans, tevens beheerders waren van de groep-Copine. En zo komen we terug bij het vertrekpunt, als ik het zo mag zeggen.

Maufroid was ook een van de vele onderzoeksrechters m.b.t. de moord op Angelou.

Dit was de garage van de (veel oudere) broer van Alain Weykamp.

Ik heb Robert Beijer zijn boek ook gelezen, verschillende keren zelfs. Beijer schrijft en zegt natuurlijk wat hij wil schrijven en zeggen. Over veel zaken die misschien ook niet onbelangrijk zijn, schrijft hij amper tot niets in z'n boek, en over Bouhouche zal hij misschien wel een beetje-meer-dan-effectief-was geschreven hebben. Zijn boek moet verkopen uiteraard. Wij op het forum kennen allemaal "Bouhouche & Beijer" maar bij velen die de jaren '80 "gewoon" hebben meegemaakt en het nieuws wat volgden (en de nasleep) was het "Bouhouche en die andere rijkswachter". Beijer heeft nooit 't achterste van z'n tong laten zien en zal dat wellicht ook nooit doen. Enkel als't in z'n eigen voordeel uitkomt.

Uit Beijer zijn boek leid ik niet onmiddellijk af dat we zeker mogen aannemen dat Bouhouche de recruteerder was. Wat ik wel afleid uit z'n boek (maar dat is natuurlijk maar 1 kant van het verhaal) is dat Bouhouche niet altijd "het grote verstand" van die 2 was.

Verder stel ik vast dat Beijer overal al bij al nog tamelijk goed met alles weggekomen is terwijl het met Bouhouche eigenlijk enkel maar bergafwaarts is gegaan.