Voor wie zich afvraagt waarom ik periodiek soms wat paranoïed klonk een paar jaar terug. Een paar keer geconfronteerd geweest 's nachts met een glimmende witte auto met gepersonaliseerde nummerplaat :
MURAT. Maar okee, er zijn duizenden Murat's in België. En behalve het feit dat die wagen een paar keer pal achter de mijne kwam parkeren op een plaats waar ik heel frekwent parkeerde, is er nooit wat gebeurt. Maar het maakt wel nerveus dus.
Zeker in combinatie met een andere gebeurtenis. Bevoorbeeld. Op een plaats in Aalst waar ik elke nacht beroepshalve passeerde en waar nooit auto's stonden geparkeerd, stond een aantal jaren terug een aantal nachten na elkaar een grote camionette met precies dezelfde initialen als de Cel Waals Brabant.
Ik garandeer je, je moet een koel karakter hebben, om niet nerveus te worden van dat soort toevalligheden. En ik heb geen koel karakter.
De dag nadat ik hier iets had gepost over Willy Sintobin kreeg de bron van mijn informatie een lekke band. In de band een groot hoekijzer.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Maar ik vertel het als anecdotes. Ik heb geleerd al die kleine toevalligheden af te schudden. Alleen heb ik wel het volste begrip voor mensen die in dit dossier wat bang of paranoïed worden bij momenten.
..