Michel Dewit was de "peetvader" van het Brusselse misdaadmilieu. In 1942 is hij nog Belgisch bokskampioen bij de neo-zwaargewichten geweest. Hij trok als vrijwilliger naar Korea om te gaan vechten. In de jaren ’60 was hij de eigenaar van café Le Fouquet’s aan de Emile Jacqmainlaan in Brussel. In zijn café konden Franse gangsters steeds terecht voor inlichtingen.

Michel Dewit was er jarenlang in geslaagd een enorm netwerk van protectiediensten uit te bouwen (zogenaamde racketeering), zonder in het vaarwater van het gerecht te komen. Hij stond immers op bijzonder goede voet met de politiediensten, die hij op tijd en stond voederde met inside-informatie uit het milieu. Toen Michel Dewit in ’68 werd aangehouden op beschuldiging van racketeering, bond Justitie de kat de bel aan. Dewit werd zwaar veroordeeld, en de strijd om zijn 'nalatenschap' werd ingezet. De man die Dewit uiteindelijk opvolgde was Ramadan Dodack.

Hij was getrouwd met Simone Menin. Samen hadden ze een dochter, Michelle Dewit. Zij was getrouwd met Axel Zeyen. Hij overleed aan een hartinfarct. (Wanneer?)

Naast een café had hij ook een nachtclub, met de naam "Moulin Rouge", op het Brouckèreplein en hij was ook eigenaar van een restaurant die door heel wat invloedrijke klanten werd bezocht.

In maart 1963 werd hij tijdelijk aangehouden omdat hij ervan verdacht werd om de daders van een bankoverval in Kortrijk geholpen te hebben bij hun vlucht.

In januari 1968 werd hij opnieuw aangehouden omdat hij samen met een aantal andere gangsters geprobeerd had om een racket te plegen. Ze hadden van de uitbater van een café in Brussel 120.000 fr. geëist in ruil voor "bescherming tegen het milieu".

Naast Dewit werden ook André Baggione (Antoine le Marseillaise), Robert Chenouk (Bob le Français) en de jonge Belgische Rita Van Overbeke aangehouden.

Een week nadat de poging tot racket werd verijdeld, was er in het café een schietpartij. De barman, een zekere André Becker, voelde zich door twee klanten bedreigd en greep een revolver die onder de toonbank verborgen was. Hij loste een schot naar de mannen, nam de vlucht en schoot nadien nog enkele keren naar de twee mannen.

In maart 1968 verschenen de racketeers voor de rechtbank in Brussel.

• Michel Dewit (42) - veroordeeld tot 4 jaar

• André Baggioni (33), handelsvertegenwoordiger uit Marseille - veroordeeld tot 4 jaar

• Yves Fassone (33), parketlegger uit Nimes - 18 maanden cel

• Robert Chemoul (26), hulpboekhouder en geboren in Algerije - veroordeeld tot 15 maanden cel, waarvan 10 maanden met uitstel

• R. van Overbeke (27), uit Gent, vrijgesproken

• D. Adam-Leenaerdt (26), uit Oostende, vrijgesproken

Tijdens het "proces van de racketeers" kwamen bij het parket veel anonieme dreigtelefoons binnen waarin werd gewaarschuwd voor de gevolgen van een eventuele strenge veroordeling van Michel Dewit.

In april 1975 werd hij opnieuw aangehouden. Toen hij ontslagen werd uit de gevangenis, werd hij nog een tijdje opgemerkt in Brussel. Later was men zijn spoor bijster. Hij werd door de politie gezocht vanwege een aantal onopgeloste misdrijven waarbij hij mogelijk betrokken was, waaronder wapen- en sigarettensmokkel.

In december 1975 moest hij voor de correctionele rechtbank van Brussel verschijnen wegens de heling van een miljoenenbuit aan beurseffecten, gestolen in december 1972 in de streek van Parijs. Naast Dewit stonden volgende personen ook terecht:

• René Lahaye uit Anderlecht

• Robert Hoart, uit Anderlecht

• Gabriël Reich uit Oudergem

Naast deze vier personen stonden nog een tiental andere personen terecht. De overige betichten maakten zich schuldig aan heling, niet alleen van gestolen documenten, maar ook van radio- en tv-toestellen, diamanten, machinepistolen en zelfs van paarden.

Michel Dewit werd op 20 januari 1976 veroordeeld tot vier maanden cel en een boete van 3.000 fr. In beroep werd hij echter vrijgesproken.

In september 1980 was het weer raak. Toen werd hij in Brussel gearresteerd, samen met zes andere gangsters, wegens de diefstal van schilderijen. Op het moment van de arrestatie waren ze in het Sheraton-hotel aan het Rogierplein, samen met een “flink stuk van de Brusselse ‘high life’”.

De andere gangsters die gearresteerd werden, waren:

• Ramadan Dodack (29)

• Johnny Altman (34)

• Xenophon Strafiotis (24)

• Guy Michiels (32)

• Jean-Marie Serve (28)

• Guy Michiels (33)

In juni 1981 verschenen de gangsters voor de correctionele rechtbank in Brussel. Michel Dewit werd toen omschreven als "een barhouder uit Waterloo".

Voor de diefstal die in augustus 1980 werd gepleegd in de woning van baron Lambert werden volgende straffen uitgesproken:

• Christian Verdoot (28), de dief, werd veroordeeld tot 3 jaar en een boete van 5.000 fr.

• Althan, een Luxemburger, die optrad als tussenpersoon voor een mogelijke koper, kreeg een jaar celstraf en een boete van 10.000 fr.

• Zeven andere personen - herberguitbaters en kelners - werden veroordeeld tot straffen van een jaar tot 30 maanden gevangenisstraf en boeten tot 10.000 fr.

• Michel Dewit, de vroegere “koning” van de Brusselse onderwereld, werd veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf en een boete van 4.000 fr.

Tijdens de overval in Genval en Halle hadden de gangsters een knuppel / matrak bij. Tijdens het onderzoek naar de Borains werd bij één van de bendeleden een matrak gevonden. Vanzelfsprekend kwam dit ook aan bod tijdens het Borains-proces:

(...) Er dient vermeld dat de daders van de overvallen meestal gemaskerd waren, wat het formeel herkennen vanzelfsprekend uiterst moeilijk maakt. Opvallend is evenwel dat ook details over de uitrusting niet kloppen. Zo zagen verscheidene getuigen wel een matrak waarmee o.m. telefoontoestellen stuk werden geslagen. Maar volgens de getuigen was die matrak gewoon zwart. Een matrak die bij de beschuldigden werd gevonden, is met helgekleurde stof omwikkeld.

Bron: Gazet van Antwerpen | 16 April 1988

De matrak die in Halle gebruikt werd, komt in het boek "Beetgenomen" en "De Bende: een documentaire" ook aan bod:

(...) De bende is daar [in Halle] beestig opgetreden. De gangsters hadden een heel lange matrak, geen echte, maar een staaf van 80 centimeter. Ze hebben in het rond geschoten om de klanten koest te houden en zijn dan naar het kantoor boven de winkel gestapt.

Jules heeft toevallig met zijn hand de telefoon aangeraakt. Vermoedelijk heeft een van de gangsters gedacht dat hij wilde bellen en die heeft krak met die matrak Jules’ hand verbrijzeld. Jules droeg een wapen omdat hij er meestal bij werd geroepen als er in een magazijn iets gebeurde, een heel goed pistool. Hij heeft het niet kunnen gebruiken omdat zijn hand kapot was.

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens

(...) De twee bedienden moesten plat op hun buik gaan liggen. De beheerder werd gedwongen de brandkoffer te openen en de ban diet heeft zich dan gehaast om de bankbiljetten in een grote reistas te proppen. De gangster sloeg een bediende heftig met zijn knuppel op het hoofd, omdat deze het had gewaagd het hoofd om te draaien om te zien wat er gebeurde.

Bron: De Bende: een documentaire | Paul Ponsaers en Gilbert Dupont