You are not logged in. Please login or register.
Bende van Nijvel → Posts by Ben
Weet je wat ik mij afvraag, waar is het archief van Marie-Jeanne? Waar zijn de stukken die gingen over de bewegingen van de gangsters in de paar uren voor de overval in Aalst. Wat is daar mee nog gedaan?
Dat zit allemaal in het dossier van de Cel Waals Brabant.
Onderzoek Bende van Nijvel kan nooit meer verjaren
Er is voortaan geen deadline meer voor het onderzoek naar de dodelijke overvallen van de Bende van Nijvel. Door een wetswijziging kan het nooit meer verjaren.
Op de valreep, vlak voor de verkiezingen, heeft het parlement vorige week nog een aantal belangrijke wetswijzigingen goedgekeurd op het gebied van misdaadbestrijding. De meest in het oog springende is dat bepaalde moordzaken voortaan niet meer kunnen verjaren. Die uitzondering bestond eerder al voor misdaden tegen de menselijkheid, genocide en seksuele misdrijven ten aanzien van minderjarigen. Maar voortaan geldt de regeling ook voor roofmoorden en moorden, op voorwaarde dat die zaken een grote impact hadden op de maatschappij. (...)
Lees hier het hele artikel » Nieuws
De Russische connectie van Filip Dewinter: wie is Marco Santi? ‘Hij komt overal, tot op de hoogste echelons’
Zelfs in Wallonië kent niemand hem, en toch staat hij overal op de foto als Filip Dewinter (Vlaams Belang) weer eens voor topoverleg naar Moskou, Beiroet of Damascus vliegt. Marco Santi is zijn naam. Oud-militant van de neonazigroep Westland New Post, voorzitter van het splinterpartijtje Démocratie Nationale, belgicist en neonazi. Er is maar één verklaring voor zijn aanwezigheid op het hoogste niveau: Santi en Dewinter rijden allebei voor de Russen. En wat ook duidelijk wordt: het Russische netwerk van Filip Dewinter is hetzelfde als zijn Chinese. (...)
Lees hier het hele artikel » Nieuws
"Soundtrack to a coup d'état" is een docufilm over de moord op Patrice Lumumba, de eerste democratisch verkozen premier van Congo.
"Na Soundtrack to a coup d’état is er geen verbloemen aan: België is niet alleen medeplichtig aan de moord op Lumumba, het is hoofddader."
En wie Congo zegt, zegt natuurlijk ook Union Minière (Generale Maatschappij) en huurlingen.
Docufilm verbloemt de dood van Lumumba niet: “Moord als wapen: typisch CIA? België kan dat even goed”
Met zijn nieuwe docufilm Soundtrack to a coup d’étatsnijdt Johan Grimonprez diep in de bloedband tussen België en Congo. “Ik heb heel veel zaken onderzocht, en het is nog erger dan ik dacht.”
Uranium voor kernwapens, kobalt voor iPhones en Tesla’s. Zelfde streek, andere delfstof, altijd weer de gekende template: een kolonie mag best onafhankelijk worden, maar ook weer niet té zolang wij ervan afhankelijk zijn voor kostbare zaken. Dan liever een politieke moord en de permanente burgeroorlog.
Zo weeft Johan Grimonprez de ene lijn na de andere lus door zijn nieuwste film, Soundtrack to a coup d’état. Tweeënhalf uur duurt die, een audiovisueel wandtapijt met de look en de groove van een Blue Note-plaat die je geen seconde loslaat. Het begint met de drums van Max Roach en de Amerikaanse president Dwight Eisenhower die Patrice Lumumba doodwenst, en het eindigt met de schreeuw van Abbey Lincoln en de mededeling dat Lumumba geliquideerd is. Het dreef Roach en Lincoln tot het album We insist! Freedom now. Het nekschot voor Lumumba in Katanga was ook het startschot van de Black Power Movement in Harlem.
Soundtrack to a coup d’état is een aaneenschakeling van vallende domino’s en medailles met keerzijdes, zegt Grimonprez in een videogesprek vanuit Thessaloniki, waar hij met vrienden een groen leefproject runt. Hij geeft les aan de School of Visual Arts in New York en het Kask in Gent. Dial H-I-S-T-O-R-Y, zijn profetische docu over vliegtuigkapingen vier jaar voor 9/11, geldt als referentie in de videokunst, met zijn nieuwste verzet hij weer een baken. Laten de Congo-boeken van Jean Bofane en Ludo De Witte nochtans weinig over aan de verbeelding, visuele tijden hebben expliciet beeld nodig. Na Soundtrack to a coup d’état is er geen verbloemen aan: België is niet alleen medeplichtig aan de moord op Lumumba, het is hoofddader. “Als dat de conclusie is, dan denk ik dat de film werkt”, aldus Grimonprez.
Genocide in de doofpot
Het is niet alleen de moord op een democratisch verkozen regeringsleider, het is ook de destabilisering van een land en het terugdraaien van een dynamiek op een continent. “De articulatie in België hinkt nog na, ja”, zegt hij met een understatement. “De kolonialen mogen dan een uitstervende soort zijn, nog altijd wordt de invasie van Stanleyville gevierd. Die para’s werden indertijd als helden onthaald, terwijl een genocide in de doofpot gestopt werd. Ik heb hier een exemplaar van L’Illustration liggen met binnenin de beelden van de coup van Mobutu, en op de cover de verloving van Boudewijn en Fabiola, die het Paleis toen inderhaast aankondigde.”
Lumumba schaarde zich achter het pan-Afrikaanse project van Ghana en Guinee, en wilde dat zijn eigen land beter werd van de bodemrijkdom, natuurlijk zeer tegen de zin van het Westen. “Iedereen denkt dat moord als wapen typisch CIA is, maar België kan dat even goed.” Grimonprez verwijst naar 1931, toen een opstand tegen dwangarbeid in de palmolieproductie werd neergeslagen. In zijn research kwam hij concentratiekampen tegen, getuigenissen van mensen die levend werden begraven. “Dat zit zelfs niet in de film. Toch weet ik dat sommigen in België dit weer zullen opvatten als een provocatie: ‘Lumumbistische rebellen, oei oei, dat zijn beesten.’ Tot je ziet wat Frédéric Vandewalle heeft uitgestoken.”
Diens Operatie Ommegang was er officieel op gericht om “blanken te verlossen”, wat Vandewalle deed met 800 ingebedde huurlingen. Dat was stellig verboden door de Verenigde Naties. Paul-Henri Spaak, de Belg die toen secretaris-generaal van de Navo was, loog er staalhard over in de Veiligheidsraad. VN-secretaris-generaal Dag Hammarskjöld keek weg. “In 1964 ging het nog een stap verder,” zegt Grimonprez, “met de afslachting van lumumbisten over het hele land. Terwijl de para’s en de huurlingen tekeergingen, zond de BRT het We insist!-concert van Abbey Lincoln en Max Roach uit. Weer zo’n keerzijde.”
De dekolonisatiebeweging in Afrika resoneerde in Amerika, toont de film, waar vrouwen en zwarten steeds feller voor hun rechten opkwamen.
“Bij ons lag dat empire du silence ver weg, zwarte Amerikanen voelden aan den lijve wat othering, de onderdrukking van de ‘andere’, betekende. Ook Nikita Chroesjtsjov wist dat toen hij als Sovjetleider in 1959 een opening maakte naar de VS. Ik viel van mijn stoel toen ik las – we hebben al zijn toespraken vertaald – hoe hij het in de Algemene Vergadering had over zwarten die nog altijd gelyncht werden in de VS. Natuurlijk was hij geen heilige, hij bespeelde de wereldpolitiek en wilde het Globale Zuiden aan zijn kant krijgen. Met Resolutie 1514 zette hij het Westen voor het blok: ofwel stemde het in, ofwel kantte het zich openlijk tegen de dekolonisatie. De VS en België onthielden zich. Met het optreden van Chroesjtsjov stond Congo centraal op de agenda van die vijftiende Algemene Vergadering. Plots wemelde het er van de staatshoofden, onder anderen Soekarno, Nehru, Nasser, voortrekkers van de Bandungconferentie vijf jaar eerder met ‘ongebonden’ Afrikaanse en Aziatische landen."
"Malcolm X wilde een alternatieve Bandungtop in Harlem organiseren. Toen Fidel Castro uit zijn hotel gezet werd, ving hij hem op in Hotel Theresa. Afro-Amerikaanse activisten, jazzmuzikanten, Congo, Castro en Chroesjtsjov, het kwam er allemaal samen. En dat verband is nog maar zelden gelegd, al verwees Malcolm X ernaar in zijn speeches en hamerde Chroesjtjov erop, letterlijk: hij klopte met zijn schoen op tafel. En dat ging wel degelijk over de Belgische koloniale politiek. Hij vertelde erover in zijn audio-memoires die ik gekregen heb van zijn zoon Sergei. Ingesproken op cassettes die we met trefwoorden hebben doorploegd. Nog zoiets: Chroesjtsjov riep in de Algemene Vergadering op om het kolonialisme te begraven, de tolken maakten ervan dat hij de VS wilde begraven. Zelfs The New York Times nam dat klakkeloos over. De media deden en doen zelden hun huiswerk.”
In Soundtrack to a coup d’état zitten lange uren huiswerk. Hoopt u er nu wel mee mensen wakker te schudden? Of slaapwandelen we rustig verder?
“Ik heb heel veel zaken onderzocht, en het is nog erger dan ik dacht. Bij de research voor de film Shadow world (2016) merkte ik al hoe oorlog is geprivatiseerd en de defensie-industrie het buitenlandse beleid dicteert, zeker in de VS. We zaten in het spoor van Michael Taylor, die als manager bij Lockheed Martin ook adviseur was bij de Navo en overal de aankoop van zijn F-35 pushte, het dure en omstreden gevechtsvliegtuig waar ook België voor is bezweken. Big agro, big farma, big tech, big defence … ‘We live in a corporate coup d’état’, zegt onderzoeksjournalist Chris Hedges. Maar daartegenover kunnen we eigen initiatieven plaatsen, ons verenigen in ‘commons’, zoals mijn tuinproject hier in Griekenland. Ik ben niet zo voor doom and gloom, ik ben meer voor bloom and groom."
"De mens is een levend oxymoron: als we slecht zijn, zijn we superslecht en als we goed zijn, dan supergoed. Om de zopas overleden Frans de Waal te parafraseren: er zijn meer daden van liefde in de wereld dan uitingen van haat, anders zouden we niet overleven. Maar we zitten wel op een kantelpunt. Daarom eindigt Soundtrack to a coup d’état ook met constructieve woede, als eerste agent voor politieke verandering. Waar we de cijfers van Denis Mukwege (Congolese gynaecoloog wiens onderzoek naar seksueel geweld bekroond werd met de Nobelprijs voor de vrede, red.) afzetten tegen die van de ontginning van mineralen: 42.000 verkrachte vrouwen sinds 1999 in zijn Panzi-hospitaal tegenover 24 triljoen dollar omzet in de mijnbouw. Die cijfers dateren van zeven jaar geleden, intussen gaat het over meer dan 80.000 vrouwen. Op een kaart kun je die gevallen rechtstreeks linken aan de dorpen waar vlakbij ontgonnen wordt. Verkrachting en moord om mensen te verjagen, evengoed uitlopers van die staatsgreep in de jaren 60. Maar ook dan: in de documentaire City of joy (2016) zie je die vrouwen weer opstaan na hun trauma en opnieuw dansen en zingen. De keerzijde van de keerzijde.”
In uw film swingt en schuurt het, met jazz en rumba en visuele patronen. Te mooi, bijna.
“Het overstijgt het esthetische wel. Enerzijds heb je de narratieve ankers – van die VN-top in 1960 hebben we alles bekeken, van 18 september tot 13 oktober. Daarbij vroeg ik aan de archivisten om ook alle beelden opzij te zetten van iemand die in zijn neus peutert, kucht, in slaap valt, op zijn horloge kijkt. Zo kon ik een pijprokende Allen Dulles, het hoofd van de CIA, met zijn ontkenning van een staatsgreep linken aan Magrittes surrealisme – ceci n’est pas un coup d’état. Of de slaande schoen van Chroesjtsjov met het ritmische voetenwerk van Dizzy Gillespie. Dat is esthetisch interessant, maar het is ook relevant. Ik plaats interviews strategisch en laat kijkers hun conclusies trekken. Mijn commentaar is minimaal. Soms is de film niet meer dan een academische pdf, met voetnoten op een beat. Soms valt zelfs de muziek weg."
"Maar ik laat ook Eric Dolphy de speech van Boudewijn onderbreken, als een soort ‘jazz interruptus’. De CIA stuurde muzikanten uit als ambassadeurs, als propagandatool, maar ze bleven niet passief. Zelfs een consensusfiguur als Louis Armstrong was woedend toen hij hoorde dat Lumumba vermoord was op het moment dat hij in Congo optrad, en sprak zich uit tegen Eisenhower. Als filmmaker speel ik graag met genres, een muziekclip wordt politiek, een stemming in de VN gebruik ik als lyrics voor een jazzcompositie. Zo gaan genres voorbij hun grenzen. We willen de film ook tonen in Kinshasa en in Matonge. Wees maar zeker: er zal gedanst worden.”
Bron: De Standaard | 19 Maart 2024
Zoveel moeite toch voor die gewone bandieten die alleen maar in het geld-het geld geïnteresseerd waren.
We weten niet waarom dit gebeurd is. Misschien waren bepaalde speurders door hun onderzoek naar de Bende van Nijvel wel op bepaalde groepen gebotst - die niets met de Bende van Nijvel te maken hadden - die liever niet hadden dat er een onderzoek werd gevoerd. Kijk naar het onderzoek van de BOB van Waver en hun rapporten. Zij brachten een duistere wereld van (internationale) wapenhandel in kaart. Was dat het motief voor de overval in Waver of heeft dit niets te maken met de Bende van Nijvel? Dat weet ik niet. Maar misschien hebben zij door hun onderzoek wel krachten "wakker gemaakt" die er alles aan hebben gedaan om het onderzoek te saboteren.
De ondertitel van de foto:
"Parking van de Delhaize Aalst. Een achtergelaten pruik op de doorschoten motorkap van een politiecombi."
Zo staat het inderdaad in het boek "Littekens - Het spoor Nijvel-Aalst van de Bende" van Henri Van Nieuwenborgh. Maar zoals gezegd, dit is fout, het is het haar van een man die ook naar de combi kijkt.
Samenvatting
Wat? Mislukte overval op een postkantoor
Waar? Dorpsplein in Mollem » Google Maps
Wanneer? Donderdag 7 November 1985
Wie?
- Dominique Salesse
- Leopold Van Esbroeck
- Robert De Staerke
Wagen? Een BMW, deze werd dezelfde dag uitgebrand teruggevonden in de Lindenstraat te Kobbegem » Google Maps
Wapen: Een geweer met afgezaagde loop, waarvan het vuurmechanisme omwikkeld was met een witte doek.
Buit: Niets
Mislukte postoverval te Mollem
Donderdagvoormiddag werd te Mollem een overval gepleegd op het postkantoor. Omstreeks 11u30 stopte een donkerblauwe BMW voor het gebouw op het Dorpsplein te Mollem. Twee met bivakmutsen gemaskerde gangsters stapten uit, terwijl een derde aan het stuur van de auto bleef zitten. De motor bleef draaien.
De daders waren gewapend met een geweer met afgezaagde loop, waarvan het vuurmechanisme omwikkeld was met een witte doek. Een van hen bleef aan de deur van het postkantoor staan, de andere ging naar binnen.
In het gebouw zelf was op dat ogenblik een postbode aanwezig, evenals de 62-jarige Louis M. uit Mollem. Die man wilde onder meer zijn pensioen innen, benevens enkele andere cheques. Michels kreeg toen een tik op de schouder. Hij draaide zich om, denkend dat er een bekende achter hem was gaan staan, en kreeg toen prompt het wapen tegen de borst gedrukt. Hij kreeg ook - in het Frans - het bevel zijn handen in de hoogte te steken.
De man stak heel bedaard zijn cheques weer op zak en stak zijn handen helemaal niet in de hoogte. Het bevel werd nogmaals herhaald, maar de h. M. maakte toen een plotse beweging waarbij hij tegelijkertijd de handen omhoog bracht en de loop van het wapen mee in de hoogte trok. Er ging hierbij een schot, de kogel kwam in de zoldering terecht.
De aanwezige postbode, die op dat moment aan het loket dienst deed, sloop intussen achter de safe. De overvaller raakte in paniek en sloeg op de vlucht.
De mannen reden toen weg in de richting van Kobbegem. Louis M., die achter de gangster was aangelopen, kon echter de nummerplaat van het voertuig noteren.
Een landbouwer in de Lindenstraat te Kobbegem zag kort nadien, even voor 12u, een grote vuurgloed tussen de velden. De man ging kijken en stelde toen vast dat een blauwe BMW in brand stond. Dat bleek nadien de vluchtauto te zijn.
Bron: Gazet van Antwerpen | 8 November 1985
De uitgebrande BMW:
Ben, blijkbaar ben je niet alleen forumbeheerder maar ondertussen ook psychiater. En dat vind ik op z'n zachtst uitgedrukt een gevaarlijke evolutie. Er zijn hier al een aantal mensen die voor minder geband werden (of een rechtszaak aan hun broek hadden).
Ik ben geen psychiater en het zijn ook niet mijn woorden. Ik kan je ook garanderen dat er niemand een rechtszaak zal aanspannen omdat ik die omschrijving gebruik.
En we hebben Lucien niet eens nodig om te bewijzen dat Moureaux zich mengde zowel met Staatsveiligheid als met het onderzoek.
Geef concrete elementen van Philippe Moureaux die zich gemengd heeft in het onderzoek naar de Bende van Nijvel.
Om een lang verhaal kort te maken, we kunnen gerust stellen dat de oplossingsgraad voor dergelijke feiten of vergelijkbare feiten minstens rond de 50% draait. Dat is meer dan het dubbele van 21% he.
Als het voor vergelijkbare feiten rond 50% hangt, dan ondersteunt het nog steeds mijn punt: namelijk dat het niet is omdat de Bende van Nijvel niet opgelost is, dat het daarom per sé een groot complot zou moeten zijn. Er zijn genoeg vergelijkbare feiten die nooit opgelost zijn.
Met of zonder cijfers zal bijna heel Belgie het met mij eens zijn dat indien er sprake is of was van gewoon banditisme en met de middelen die men had en heeft deze zaak niet onoplosbaar was. Absoluut niet.
Dat mag je gerust denken, maar dat maakt het nog niet waar. Het is ook niet omdat er veel middelen waren, dat het daarom gegarandeerd opgelost zal zijn. Er was slecht wetenschappelijk onderzoek, er was een politiestrijd, er was slecht politiewerk, er waren geen camerabeelden, er waren tientallen getuigen die soms hetzelfde hebben gezien maar letterlijk het tegenovergestelde verklaarden: "de wagen kwam achterwaarts de parking af", "de wagen kwam voorwaarts de parking af"; er zijn ontzettend veel mensen beschuldigd door buren, vrienden, collega's, andere gangsters, ... die totaal niets met de feiten te maken hebben, er zijn duizenden verklaringen van fantasten, paragnosten, ... die onderzocht moesten worden maar tijdverlies zijn, er waren manipulaties, ... Deze cocktail heeft er voor gezorgd dat we na 40 jaar nog niet weten wie en wat er achter de feiten zat.
Maar het punt blijft dat voor iedere overval op een warenhuis van Delhaize en Colruyt, het van het begin tot het einde voor de daders rond het geld draaide. Ze verplichtten de medewerkers om de kassa's te openen, ze gingen naar het bureau voor de brandkast en - zoals ik in dit topic reeds heb aangegeven - was hun buit vrij groot.
En je vraagt je niet af of dit allemaal niet met elkaar verbonden is?
Of dat allemaal met elkaar verbonden is, weet ik niet. Het kan evengoed toeval zijn. Het is een verkeerde instelling om onmiddellijk te denken dat het een groot complot is. Er kunnen evengoed andere mogelijkheden zijn. Je kan iedere overval, van eender welke persoon of bende, onder een microscoop leggen en op zoek gaan naar verdachte zaken. Maar daarom is het nog geen complot. Maar dat is wel gebeurd met dit dossier; alles wordt onder een microscoop gelegd en meestal zal de pers focussen op bepaalde zaken die verdacht lijken, maar het daarom niet per sé zijn.
Zeer ongebruikelijk voor daden van puur banditisme.
Als je naar die elementen kijkt, zonder de overval zelf te bekijken, dan lijkt dat inderdaad vreemd. Maar het gaat hier over wat de gangsters hebben gedaan. Niet wat de rijkswacht of gemeentepolitie al dan niet gedaan heeft.
Er is al heel veel gezegd en geschreven over de overval in Aalst. Maar laat ons de gebeurtenissen in het warenhuis eens van naderbij bekijken:
Er waren drie daders. Wanneer de eerste dader binnen komt, roept hij “Tout le monde à terre, personne ne bouge, ouvrez les caisses”. Het allereerste bevel dat in het warenhuis wordt gegeven, is om de kassa’s te openen. Dezelfde dader begeeft zich daarna naar het bureau waar zich de brandkast bevindt, vlakbij de kassa’s. De directeur krijgt het volgende bevel: "Le coffre. L’argent. Vite! Vite!" De man opent de koffer en overhandigt het geld. De gerant van het warenhuis wordt eveneens gedwongen om de kassa’s te openen.
Een tweede dader draagt in het warenhuis een grijze plastic vuilniszak om de buit in te steken. De gangsters hebben ook een jute zak bij met het symbool van De Post (cfr. getuigenis David Van de Steen). Waarom nemen ze al die zakken mee?
De gangsters vertrekken met de zakken vol geld en met de babykoffer, die eveneens vol geld zit. Deze koffer is zo zwaar dat de dader moeite heeft om hem te dragen. Hij neemt deze koffer toch mee naar de auto. Deed hij dit omdat ze hoopten dat er ook bankbiljetten in zaten?
Wat kunnen we hieruit concluderen?
De daders hebben zakken meegenomen om hun buit in te kunnen steken.
De bevelen in het warenhuis draaien enkel rond geld, kassa’s en de brandkast.
De daders vertrekken met een grote som geld.
Ze nemen zelfs een koffer mee die zo zwaar is dat de man die hem draagt moeite heeft om te stappen.
De overval in Aalst volgt hetzelfde patroon als alle andere warenhuisovervallen van de Bende van Nijvel: een gijzelaar nemen, bevelen geven om de kassa's te openen en naar het bureau van de directeur om de brandkast leeg te maken.
Voor een bende die zogezegd terreur komt plegen of Delhaize komt afpersen, doen ze verdomd veel moeite om het geld te bemachtigen.
De originele foto - met de volledige persoon - heeft hier al op het forum gestaan maar die foto('s) werden gehost door Belga en zijn niet meer beschikbaar.
Bende van Nijvel → Posts by Ben
Powered by PunBB, supported by Informer Technologies, Inc.