Dit artikel gaat over Madani Bouhouche en de Nijvelbloedbaden. Ondanks die bloedbaden heeft dit artikel, als je het nu leest, een vrij hoog koldergehalte.
Toch staan er dingen in die mij steeds opnieuw opvallen. Zoals dit "die vinden dat er een wal moet worden opgeworpen tegen de macht van de vakbonden". De opmerkingen over vakbonden heb ik ook altijd opnieuw gehoord bij de kolonels waar ik mee sprak. Het kwam erop neer dat men bij het leger vond dat er in de voorbije jaren te veel stakingen waren. Bij het leger begon men na te denken wat het leger daartegen zou kunnen doen.
Stakingen in de jaren 80
In de jaren 80 vinden er verschillende stakingen plaats tegen de maatregelen waarmee de regering-Martens haar begrotingstekort wil wegwerken:
februari 1982: 24-urenstaking tegen de devaluatie van de Belgische frank;
november en december 1982: 2 nationale 24-urenstakingen tegen de beslissing tot inhouding van de 3 volgende indexaanpassingen op het loon van de werknemers, in ruil voor 80000 nieuwe banen;
september 1983: nationale staking van de openbare diensten als reactie op de vooropgestelde begroting voor 1984. Tot een echte algemene staking komt het net niet, nadat de vakbondstop en de regering in extremis een akkoord bereiken;
mei 1986: algemene staking waarbij 250.000 mensen op straat komen tegen de besparingsplannen.
Daar bovenop kwam sinds 1981 nog het cassatiearrest De Bruyne dat tot zwaar gemor bij industriëlen leidde. Industriëlen (waaronder behoorlijk wat adel) en leger die elkaar vaak ontmoetten in chique clubs.
De algemene erkenning van het recht op deelname aan een staking. De rechtsonzekerheid met betrekking tot de gevolgen van de werkstaking op het voortbestaan van de arbeidsovereenkomst en de mogelijkheid van de werkgever tot het sanctioneren van de individuele werknemer werd weggewerkt door het cassatiearrest De Bruyne van 21 december 1981.14.
edd wrote:"VdB reageerde heftig schreeuwend op de aantijgingen, als zou hij een staatsgreep hebben voorbereid, samen met extreem-rechtse elementen binnen het leger, de rijkswacht en de magistratuur. "De rijkswacht of het leger is niet links of rechts, dat kan niet", zei VdB. Maar, reageerde commissievoorzitter Bourgeois, "ik heb hier een telex voor me waarin staat dat de rijkswacht zelf onderzoek heeft gedaan naar de geruchten over een staatsgreep. Waarom bent u daar als minister van defensie nooit over ingelicht"? Vdß begint te schreeuwen: "Niets, niets, nooit, nooit. In wat voor land zouden we anders wel niet leven. Zoiets is toch niet serieus te nemen."
Uit mijn gesprekken met de enige Nederlandstalige kolonel van toen (behorende tot een groepje van de legertop dat zich bezig hield met o.a. bovenstaand onderwerp) bleek dat hij lang op de rest heeft moeten inpraten om duidelijk te maken dat een staatsgreep niet zou lukken. Dat hadden ze trouwens al geprobeerd en was mislukt (blijkbaar was er geen Vlaming betrokken toen wat het leger betrof).
Hijzelf definieerde het "groepje" als volgt: "Ik werd gevraagd om deel te nemen aan een groep die later de Bende van Nijvel zou worden genoemd." Hij weigerde en werd daarna gevraagd deel te nemen aan een soort "denktank" hetgeen hij eveneens weigerde. De man werkte nauw samen met o.a. Bougerol. Heel die "histoire" heb ik hier eerder al beschreven.
De macht van "de vakbonden" kwam steeds opnieuw naar boven als één van de aanleidingen tot ... Zelfde verhaal met "de Russen". De vraag blijft dus, heeft het groot kapitaal "ingegrepen". Ik denk dat we niet kunnen ontkennen dat zij minstens "meegewerkt" hebben (zelfs al zou dit zich beperkt hebben tot financieren).