Ik kwam hier op het forum een Franstalige oproep tegen van Vielsalm-commandant Marlair. Deze was op 8-5-2009 geplaatst door Louisfrancois (dank u) bij strategie van de spanning. Met behulp van Google vertaler heb ik deze omgezet naar Nederlands. Alhoewel ik wat vertaalfoutjes verbetert heb laat ik hem grotendeels in steenkolen-Nederlands staan om de integriteit niet teveel aan te tasten. Oorspronkelijk staat Marlair zijn gehele adres en tel. nummer erbij echter ik hou het (tot nader order) even bij zijn e-mailadres:
Madame, Monsieur,
Dit is geen oproep aan getuigen. Wij weten wat zij tot nu toe hebben gegeven. Dus doe ik een beroep rechtstreeks aan de auteurs, acteurs van de moorden van Waals Brabant. Het is niet mijn bedoeling om te spreken voor rechtvaardigheid of het beleid van het koninkrijk. Ik heb geen recht! Het is niet aan mij om te beoordelen, veroordelen of te straffen. Mensen worden betaald. Mijn ambitie particulier? Te begrijpen en dus weten dat het nooit meer doen zulke extremen nieuw leven ingeblazen.
De zware tijd van de Koude Oorlog, je hebt gevochten met je wapens, voor een verzonnen ideaal. Jullie zijn gemanipuleerd, je was een wapen, alleen dat! Wat er gebeurde in september en november 1985 werd de oorlog, het zinloze en wrede, niet beter te rechtvaardigen dan het bombardement van Dresden in februari 45 waar 135.000 slachtoffers hebben geleden voor niets! "In de oorlog, vecht je met de stok die je zelf!", zegt een Afrikaans spreekwoord. Je hebt de verkeerde stok in een strijd die niet van jou was en dat blijkt zo onbeduidend vandaag. En ik weet dat achter al het overtollige, als verwerpelijk als nog steeds, een verklaring schuilt.
Je had ouders, kinderen, broers en zusters, minnaressen, familieleden ... die hebben door jaren van geweld geweest, zonder dat daarbij een deel van zichzelf. Zij hebben ook het recht te weten en hebben dingen te zeggen. 8 mei 2005, Rene Haquin vertelde me in wezen, vol van woede, maar nog steeds hoopvol: "Dit damn verhoging van de verjaringstermijn tot 30 jaar heeft verhinderd dat er een bekentenis te verkrijgen is, alleen voor de bonussen!" Maar ik geloof nog steeds. Een van de rand van de dood, die wil vrij zijn, de andere vol spijt en te streven naar vrede met zichzelf, ja, Jean-Claude, ik geloof nog steeds! Hij had gelijk, er is niets beschamend.
Wat mij betreft, ik wed op mensen. Wat de feiten van de gruweldaad ook zijn, er is altijd een weg die leid naar vergeving, de wil zijn geweten te sussen op hetzelfde tijdstip als de pijn van de directe en indirecte slachtoffers. Ben ik naïef? Misschien ... Mijn aanpak is dom? Misschien ook ... een gebarsten geest die nog steeds gelooft in de kerstman? Maar hoeveel dingen zijn er wel niet bereikt door grote dromers!
Ik geloof in de mens en denk dat ieder van hen het goede kent, dat is alles. Gelieve contact met mij op te nemen, het duurt nu al zo lang! U kunt kijken wat voor U de gemiddelde en vertrouwelijke plek is om mij te bereiken. Ik ben niet je vijand. De vijand, voor mij is iemand die opgeeft, die het onvermijdelijke aanvaardt, die bagatelliseert wat er gebeurd is in Eigenbrakel, Overijse en Aalst.
Geachte heer, mevrouw, je hebt een rol te spelen, de laatste waarschijnlijk, maar de beste: de waarheid dienen ten laatste! Is dit de naïviteit? Dan laat ons beiden naïef zijn.
).