Miljoenenbuit uit Brusselse warenhuizen

Twee grootwarenhuizen en een juwelierswinkel in het Brusselse werden tijdens de voorbije dagen bezocht door dieven, die op een totale buit van om en bij de drie miljoen fr. beslag konden leggen.

In de Priba, aan de Jeruzalemstraat te Schaarbeek, werd 1,4 miljoen fr., de ontvangst van vorige zaterdag, uit een brandkoffer gehaald. In een grootwarenhuis van Delhaize te Anderlecht vond een dievenbende (vermoedelijk gaat om een en dezelfde bende) 1,2 miljoen fr. (…)

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Juli 1970

62

(1 replies, posted in Bibliografie)

Kanonnenvoer op krediet

Huurling, misschien wel het oudste mannelijke beroep ter wereld. De Romeinen stelden hun legioenen in de veroverde gebieden samen uit Galliërs en Germanen; in de Middeleeuwen deden de ridders zonder enige gewetensprobleem een beroep op geboefte, vechtersbaasjes en avonturiers voor hun Heilige Kruistochten en tijdens de Honderdjarige Oorlog vochten er Engelsen in de Franse gelederen en omgekeerd. De huurling is van alle tijden.

In de achttiende en negentiende eeuw, bij het ontstaan van de nationale staten, werden de privé-legers van de vroegere oorlogsheren vervangen door nationale legers. Daarmee veranderde de rol van de huurling. De heuse huurlingenlegers verdwenen en zijn op dit moment zelfs zo goed als onbestaand. De moderne huurling is nu veeleer een soort contractkoelie geworden. In ruil voor harde munt is hij bereid zich met de contractueel vereiste doodsverachting in de strijd te gooien.

In het boek De Huurlingen wordt het voorbeeld verteld van twee 'hoevebewakers' in Rhodesië. Ze werden in 1977 aangeworven voor 5.000 Franse frank per maand. Ze hebben er helaas niet lang van kunnen genieten want op 28 april van dit jaar werden ze in de hoofdstad van Zimbabwe opgeknoopt.

Een ander voorbeeld heeft Serge Dumont, de auteur van 'De Huurlingen', uit Soldier of Fortune, (the monthly for professional adventurers). Kolonel Brown, stichter van 'Soldier of Fortune', bood tijdens de dictatuur van president Amin Dada 10.000 dollar aan wie deze opperslager vermoordde en op dit moment looft het blad nog altijd 100.000 dollar uit 'aan de eerste communistische piloot die naar het Westen overloopt in een vliegtuig dat uitgerust is met gas, chemische en/of biologische wapens'.

Het zal de lezer intussen duidelijk zijn: hoofdmotief voor vele 'dogs of war' om zich van de ene in de andere oorlog te storten is de poen. Het huurlingencircuit is trouwens vaak een uitweg voor werkloze, ongeschoolde arbeiders, gewezen misdadigers, wapengeile stoere binken en ratés van allerlei slag.

Erg diep gaat Serge Dumont op deze categorie huurlingen niet in. De sociaal-psychologische kant van het huurlingendom interesseert hem niet. De dompelaars die ver van huis hun vege lijf riskeren vormen voor hem niet meer dan het nodige voetvolk, het kanonnenvlees voor het slagveld.

Extreem-rechts

Serge Dumont spitst zich dan ook hoofdzakelijk toe op een tweede categorie: de ideologische huurlingen. Bij deze vechtjassen primeert een primair anti-communisme, aangelengd met een stevige scheut racisme. Niet zelden vormen deze ideologische huurlingen de vooruitgeschoven posten van extreem-rechtse milieus. Ze beramen complotten en staatsgrepen, plegen terroristische aanslagen en voeren destabilisatie-acties uit. Soms werken ze ook in dienst van nationale staten.

Zo was de bekende Franse huurlingenleider Bob Denard lange tijd de bewaker bij uitstek van de Franse overzeese belangen. Hij werkte bijvoorbeeld in dienst van Ojukwu tijdens de afscheuring van Biafra, hij steunde' Omar Bonga van Gabon en werd zo hoofd van de Gabonese stoottroep “Groupement Etranger d'Intervention” die rechtstreeks afhankelijk was van de president.

Via dit huurlingenlegertje rekruteerde Denard ook mensen voor de FLEC, de bevrijdingsbeweging die de enclave Cabinda los wil van Angola. Niet toevallig heeft het Franse olieconcern ELF zijn belangrijkste oliebronnen in Gabon en Cabinda.

Staatsgreep

Bob Denard is ook de man die Ali Soilih, de progressieve president van de Comoren, via een 'staatsgreep sleutel op de deur', in 1978 ten val bracht. Niemand minder dan de toenmalige Franse premier Michel Debré juichte die staatsgreep toe. Intussen is Bob Denard zelf chef geworden van de veiligheidsdienst van de Comoren en wordt hij regelmatig met diplomatieke opdrachten belast.

De bindingen tussen huurlingenleiders en regeringen, neo-fascistische clubs, veiligheidsdiensten, inlichtingenorganisaties en geheime loges als P2 of de maffia zijn legio. Huurlingen vechten namelijk niet alleen, ze zijn vaak ook betrokken bij wapensmokkel, drughandel, de uitbouw van doodseskaders en privé-milities en het internationale terrorisme. Zo meldde de krant De Morgen in 1981 dat Jean Schramme, destijds een beruchte Belgische huurlingenbaas in Katanga (het huidige Shaba) opgedoken was als 'raadgever' van de SES in Bolivië. Deze Servicio Especial de Securidad controleert ondermeer de gevreesde Boliviaanse militie: de Verloofden van de Dood.

Deze parallelle politiemacht rekruteerde vooral Europese neo-fascisten voor het smerige werk. In datzelfde Bolivië was tot voor kort ook de oorlogsmisdadiger Klaus Barbie werkzaam bij de ontwikkeling van repressiestructuren. Hij omringde zich daarvoor met gewezen nazi's, voortvluchtige neo-fascisten, drugsmokkelaars, wapentrafikanten en ander janhagel. Barbie bracht via een staatsgreep onder meer generaal Banzer aan de macht. Eén van de belangrijkste medewerkers van Barbie was Stefano Della Chiaïe, alias 'de bommenwerper van Rome', de aanstichter van de golf van zwart terrorisme die Italië einde jaren zestig overspoelde.

Serge Dumont slaagt er behoorlijk in om dit soort banden tussen extreem-rechtse broeinesten, dictatoriale regimes en huurlingen bloot leggen, of het nu om de Seychellen gaat, Libanon, Nicaragua, Bolivië, Libië, Zaïre, Angola, Vietnam of de dollars van Clint Eastwood. Toch heb ik twee bezwaren tegen het boek. Serge Dumont behandelt nagenoeg uitsluitend extreem-rechts geïnspireerde huurlingen. Of er ook linkse huurlingen zijn, daar is het raden naar. Door wie worden die dan betaald? Wie rekruteert ze? Waar worden ze opgeleid? Het is één grote blinde vlek bij de auteur.

Bovendien is het boek in een zeer harkerig Nederlands gesteld en verzandt soms in een haast onverteerbare inventaris van namen en feiten. Wat een bijzonder boeiend en zelfs spannend dossier had kunnen zijn is daardoor een rommelig en saai naslagwerk geworden. Het is niet de eerste keer dat de Vlaamse (linkse) uitgeverij EPO elk potentieel leesplezier verknalt. EPO heeft dringend behoefte aan een politieke Jeroen Brouwers.

Bron: NRC Handelsblad | 9 Juni 1984

63

(1 replies, posted in Bibliografie)

Info

  • Titel: De Huurlingen

  • Auteur: Serge Dumont

  • Uitgever: EPO

  • Jaar: 1983

  • Paginas: 183

  • Taal: Nederlands

Korte inhoud:

Serge Dumont speurt in dit boek heel de wereld af naar plaatsen waar huurlingen actief zijn. Bolivië, Vietnam, Libië, de Seychellen: in alle continenten kunnen deze vechters voor geld en avontuur terecht. Al wie de macht wil grijpen of ze wil behouden, doet beroep op huurlingen, professioneel getrainde doder.

Ook in eigen land worden de diensten van de “verschrikkelijken”, zoals ze ook wel genoemd worden, op prijs gesteld. De auteur toont aan hoe de geheime diensten van Frankrijk, Engeland, de Verenigde Staten hun belangen in o.m. Afrika trachten te vrijwaren. En ook op binnenlands vlak, om bv. stakingen te breken, zijn huurlingen nuttig.

Extreem-rechts maakt op zijn beurt ook gretig gebruik van de hulp van huurlingen. De aanslag op het station van Bologna, anti-semitische aanslagen in Parijs, Antwerpen en Brussel: extreem-rechts en huurlingen zijn nooit ver uit de buurt.

Serge Dumont maakt in dit boek duidelijk dat de rol van de huurlingen nog niet is uitgespeeld.

64

(20 replies, posted in Organisaties)

In het Front de la Jeunesse waren er zeven oefenniveau’s:

  1. Parachutisme

  2. Schietoefeningen

  3. Militanten kampen

  4. Fysieke trainingen (meestal op terreinen van het Belgisch leger)

  5. Verbetering propagandamethoden in verzamelen inlichtingen door Paul Latinus

  6. Anti-terroristische strijdmethoden, door Robert Thomas

  7. 'Close-combat', boksen en conditietraining door Gaston "Tony" Dossogne

65

(0 replies, posted in Andere Personen)

Luc Eeman was een gangster, waarschijnlijk geboren in 1955. In de nacht van 14 op 15 maart 1980 schiet hij in een café aan de Zwarte Onze-Lieve-Vrouwstraat te Brussel een caféklant dood na een ruzie. In juli 1981 wordt hij hiervoor tot vier jaar cel veroordeeld.

In augustus 1982 overvalt hij een turfkantoor in Knokke-Heist. Hij geeft zich dezelfde dag aan bij de rijkswacht.

Caféklant schoot jonge man kogel in oog te Brussel

Een 20-jarige jongeman uit Anderlecht, Jean-Louis Leskens, kreeg zaterdag om 4u30 ’s morgens voor een café aan de Zwarte Onze-Lieve-Vrouwstraat te Brussel een kogel in het oog, die was afgevuurd door een caféklant, een zekere Luc uit Brussel. Deze had voordien de bril van het slachtoffer stukgegooid. Jean-Louis Leskens overleed achteraf aan de opgelopen verwondingen.

In de herberg zelf was het zaterdag in de vroege ochtend tot een vechtpartij gekomen tussen verscheidene jongelieden. Tijdens deze worsteling verloor de 20-jarige Jean-Louis Leskens uit Anderlecht zijn bril, die even later werd vertrappeld en gebroken. Leskens maakte toen vooral verwijten aan een van de caféklanten, de Brusselaar Luc, die volgens hem zijn bril had afgerukt en vervolgens stukmaakte.

De betrokkene was het helemaal niet eens met Leskens en na een tijdje gingen beiden de straat op, waar ze andermaal handgemeen geraakten. Toen haalde de Brusselaar plots een revolver tevoorschijn waarmee hij één kogel afvuurde naar het hoofd van Leskens.

Deze kreeg het projectiel in het oog. Zoals achteraf kon worden uitgemaakt door radiografie was de kogel zich achteraan in de schedel gaan nestelen.

Het slachtoffer da naar het Sint-Pietershospitaal werd overgebracht, verkeerde dan ook in levensgevaar. De dader wist te ontkomen en was zondagvoormiddag nog steeds zoek. Intussen was het slachtoffer aan de opgelopen verwondingen bezweken. Het onderzoek werd ingesteld door onderzoeksrechter Ost, die samen met substituut mevrouw Jochmans ter plaatse kwamen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 17 Maart 1980

Moordenaar uit Brussel nog voortvluchtig

De 26-jarige Luc E., werkloze uit Brussel, die in de vroege ochtend van zaterdag de 26-jarige ruitenwasser Jean-Louis Leskens uit Anderlecht met een kogel in het oog doodschoot, is steeds voortvluchtig. De feiten deden zich voor in de Zwarte Onze-Lievevrouwstraat te Brussel, rechtover een café waarin het voordien reeds tot een algemene vechtpartij tussen twee groepen jongelieden was gekomen.

Toen de vechtpartij op straat werd voortgezet, kreeg Luc E. plots een vuistslag in het aangezicht vanwege Leskens. Hierdoor viel de bril van Luc E. op de grond, waar hij door omstaanders werd vertrappeld. Daarop haalde Luc E. een revolver tevoorschijn waarmee hij naar het hoofd van Leskens mikte. Deze kreeg een kogel in het linkeroog en overleed enkele uren later in het Sint-Pietersziekenhuis.

De jonge moordenaar is nog steeds voortvluchtig.

Bron: Gazet van Antwerpen | 18 Maart 1980

Moordenaar geeft zich gevangen te Brussel

De man die tijdens de nacht van 14 op 15 maart voor café La Veine aan de Zwarte O.L. Vrouwstraat te Brussel de 20-jarige Jean-Luc Leskens uit Anderlecht doodschoot, meldde zich gevangen bij de gerechtelijke politie te Brussel.

Het betreft de 25-jarige Luc Eeman, Leonardo da Vinci-straat te Brussel.

Onmiddellijk na de feiten liet de dader zich naar zijn woonplaats te Brussel voeren, waarna hij zijn wapen in een vuilnisbak wegwierp. Het pistool had hij op een onwettige wijze gekocht toen hij milicien bij het leger was. Hij vluchtte vervolgens naar Luik en nadien naar Frankrijk, waar hij achtereenvolgens in Parijs, Marseille en Nice terechtkwam.

Door wroeging aangegrepen keerden hij tenslotte naar België terug en na een bezoek aan zijn ouders meldde hij zich gevangen. Hij verklaarde dat het op 15 maart omstreeks 4u in de morgen tot een vechtpartij kwam tussen twee groepen jongelieden, die voordien het voornoemde café hadden bezocht. Op zeker ogenblik voelde Eeman zich diep beledigd door een jonge tegenstrever, zodat hij naar zijn pistool greep en er mee dreigde. Omdat het ruziemaken bleef aanhouden, verloor hij zijn koelbloedigheid en haalde de trekker over.

Jean-Luc Leskens kreeg de afgevuurde kogel in het oog en overleed enkele uren later in het Sint-Pietersziekenhuis. De dader werd onder arrest geplaatst wegens opzettelijke doodslag, wat niet wegneemt dat later ook rekening kan worden gehouden met de provocatie vanwege het slachtoffer.

Bron: Gazet van Antwerpen | 10 Mei 1980

Dodelijke schot na vuistslag

Voor de vakantiekamer van de Correctionele Rechtbank te Brussel verscheen dinsdag de 26-jarige Luc Eeman, een gemeentebediende uit Brussel. Tijdens de nacht van 14 op 15 maart schoot hij Jean-Louis Leskens dood na zelf een vuistslag te hebben opgelopen waarbij hij zijn linkeroog verloor.

Op 15 maart 1980, omstreeks 3 uur in de morgen, waren er in een café aan de Zwarte Onze-Lieve-vrouwstraat te Brussel, twee groepen van vier tot vijf personen aanwezig. Door allerlei omstandigheden ontstond er “hoogspanning” tussen beide groepen. Op zeker ogenblik zegde Leskens tegen iemand: “Als ik wil maak ik gehakt van jou”. Eeman antwoordde daarop: “Dat zou ik eens willen zien.” Eeman kreeg toen van Leskens een zodanige vuistslag dat zijn linkerbrilglas brak en er glasscherven in zijn linkeroog drongen.

Eeman verklaarde voor de rechtbank dat hij toen woedend werd, naar zijn revolver greep en dadelijk 1.000 fr. eiste voor zijn bril en de verwonding die hem werd toegebracht.

In de vijandige groep was niemand bereid te betalen en toen zou Eeman, althans volgens sommige getuige, tot vijf hebben geteld alvorens van op een afstand van 2 meter een kogel af te vuren, die Leskens in het linkeroog trof en spoedig daarop de dood tot gevolg had.

Eeman vluchtte naar Frankrijk en keerde eerste naar België terug nadat al zijn geld op was. Hij was onderweg zijn persoonlijke papieren kwijtgeraakt en in België aangekomen, liet hij zich onder een valse naam inschrijven in een hotel nabij het Zuidstation te Sint-Gillis. Hij ging zich een paar dagen nadien gevangen melden bij de politie.

Mr. Steghers, die pleitte voor de weduwe en het dochtertje van het slachtoffer, stelde vast dat betichte nooit blijk gaf van spijt voor de gestelde daad.

Het slachtoffer was een zelfstandige ruitenwasser, zodat de weduwe op geen hulp kon rekenen. Ze kreeg gelukkig een betrekking als dienster in het restaurant voor magistraten te Brussel. Mr. Steghers eiste een schadevergoeding van 4 miljoen fr. voor het materieel verlies en nog eens 450.000 fr. voor het morele leed.

Substituut Leroy wees op de ernst van de gepleegde feiten en eiste voor de opzettelijke doodslag het maximum van 5 jaar cel.

Voor de verdediging pleitte toen Mr. Vergauwen, die zegde dat zijn cliënt er ongetwijfeld verkeerd aan deed met een revolver rond de lopen en zeker niet het recht had een tegenstrever dood te schieten. De advocaat vroeg om een gematigde straf, gezien zijn cliënt toch spijt voelt over was hij deed.

Uitspraak vandaag.

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 Juli 1981

Vier jaar gevangenis voor bediende die fataal schot afvuurde

De vakantiekamer van de Correctionele rechtbank te Brussel veroordeelde woensdag de 26-jarige Luc Eeman, gemeentebediende uit Brussel, tot 4 jaar cel en 6.000 fr. boete.

Eeman had op 15 maart 1980 om 3u in de morgen Jean-Louis Leskens met een pistool doodgeschoten. Dit gebeurde nadat hijzelf van het slachtoffer een vuistslag had geïncasseerd, waarbij glasscherven van zijn bril zijn linkeroog binnendrongen.

De feiten deden zich voor in een herberg in de Zwarte O.L. Vrouwstraat te Brussel waar een hevige ruzie tussen twee groepen was ontstaan.

Eeman ontsnapte aan het Assisenhof omdat hij voor het afvuren van het dodelijke schot ernstig door het slachtoffer werd gekwetst, wat als provocatie werd weerhouden. Eeman zal aan de familie van het slachtoffer een provisie van 20.000 fr. moeten uitkeren op een globaal bedrag van 4.450.000 fr. aan materiële schade.

Bron: Gazet van Antwerpen | 30 Juli 1981

Turfkantoorhouders sneller dan overvaller te Knokke-Heist

Pierre Masyn baat sinds jaren een turfkantoor uit aan de Elisabethlaan te Knokke-Heist. Zondagmiddag kreeg hij te maken met een overvaller. Deze - zoals later bleek een ex-bediende van een turfkantoor - wist dat half oogst ook in de wedrenwereld een hoogdag is.

De overvaller, de 28-jarige Luc Eeman uit Anderlecht, kwam er echter bekaaid van af. Masyn was allerminst uit het lood geslagen toen de overvaller hem met en wapen bedreigde en het geld opeiste. Integendeel. De man nam vliegensvlug een schietensklare revolver uit een lade en beval de overvaller op de grond te gaan liggen.

Eeman zette het echter op een lopen. Zijn gehuurde moto liet hij achter. De overvaller ging zichzelf nadien bij de rijkswacht aanmelden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 17 Augustus 1982

66

(83 replies, posted in 1980-1989)

Breda72 wrote:

Weet je of er nog een andere bron is voor die premiejager die contact heeft opgenomen drie dagen na Overijse en Eigenbrakel Tiens?

Het verhaal van de Nederlandse premiejager vind je hier » Forum

67

(57 replies, posted in Getuigen)

De man die Mark Ghekiere zogezegd herkend zou hebben.

68

(57 replies, posted in Getuigen)

Scaramouche wrote:

Iemand die - zoals hij achteraf vernam - zou gewerkt hebben voor de groep Diane van de Rijkswacht.

Zoals ik reeds heb geschreven, heeft de man in kwestie nooit voor de Groep Diane gewerkt. Daarnaast heb ik zowel hier als in het topic over robotfoto nr. 19 reeds uitgebreid geschreven over de quasi onmogelijkheid om iemand te herkennen.

69

(9 replies, posted in Andere Personen)

Je hebt gelijk, er staat waarschijnlijk "black" en niet "block". Maar hij had wel degelijk een ringbaard.

70

(134 replies, posted in Speurders)

Bossi wrote:

Ga je Beuckels nog proberen te reanimeren om hem met Vermeersch nog te kunnen confronteren?

Wat een totaal nutteloze reactie.

Bossi wrote:

Het is niet omdat je familie van elkaar bent dat je ook onderlinge contacten hebt.

Beuckels was een informant van Vermeersch!

Youssou N'Dour wrote:

Als Vermeersch familie is van Beuckels, dan zou DNA van Vermeersch bruikbaar kunnen zijn in het kader van DNA-onderzoek in de strafzaak tegen Bende van Nijvel.

De vrouw van Vermeersch is een Beuckels. Vermeersch zelf niet.