Vanden Boeynants "slachtoffer van staatsveiligheidsdienst"
"Lieg maar. Lieg maar net zo lang tot de leugen de schijn van waarheid krijgt." De van drugs- en wapenhandel, seks met jongetjes, smeergelden, extreemrechtse bindingen en staatsgreep-plannen beschuldigde Belgische oud-premier Paul vanden Boeynants sloeg gisteren voor de parlementaire onderzoekscommissie terug: "Ik word gemanipuleerd. Waar zijn de bewijzen? Men fabriceert ze. Zijn er getuigen? Ze worden betaald. Wie zit daar achter? Ik heb mijn ideeën daarover, ik kan ze niet bewijzen. Het is schandalig, beschamend en het doet pijn".
Vijf uur verhoor en de commissie banditisme en terrorisme is gisteren in Brussel geen steek wijzer geworden in haar onderzoek naar het al dan niet opzettelijk falen van het politionele en gerechtelijke apparaat in zaken als de vijf jaar lang terreur zaaiende Bende van Nijvel en vermeende staatsgreep-plannen.
"Die ken ik niet, daar heb ik over in de kranten gelezen, dat weet ik niet, dat herinner ik me niet", antwoordt VDB als hij met namen, plaatsen, affaires wordt geconfronteerd. Alles is roddel, het is een complot en de commissie zou zich beter eens kunnen verdiepen in de binnenlandse veiligheidsdienst.
Want daar schort het aan in België, betoogt een strijdlustige Vanden Boeynants. Niet de Rijkswacht die geïnfiltreerd zou zijn door extreem rechtse organisaties om de macht over te nemen, maar de Staatsveiligheidsdienst ‘is een staat in de staat’. Met een man aan het hoofd die niemand naast zich duldt.
En dan wordt België getracteerd op verontrustende bekentenissen over de "ontmoedigende contacten" tussen de oud-premier en Albert Raes, sinds jaar en dag de machtige administrateur-generaal van de Belgische BVD.
Huurlingen
Twee schokkende voorbeelden komen naar buiten. In februari 1979 zijn in de vroegere kolonie Zaïre opstanden uitgebroken. Bekend wordt dat in Luik huurlingen zijn geronseld die reeds op weg zijn om de opstandelingen te helpen. VDB weet van niets. Raes, desgevraagd, wel, "maar het is uw zaak niet", antwoordt deze volgens Vanden Boeynants doodleuk.
De tweede affaire betreft de benoeming door de regering van een tweede man naast Raes. De betrokkene, Jacques Devlieghere, zal de leiding over de belangrijkste tak van de BVD, de inlichtingendienst, gaan voeren. Albert Raes beweert dat er een 'dossier' over Devlieghere bestaat, die de benoeming onmogelijk maakt. VDB blijft net zo lang aandringen tot blijkt dat het dossier niet bestaat. Devlieghere is benoemd. Vanden Boeynants noemt en passant nog een opmerkelijk feit. Drie weken nadat hij zich in '82 kandidaat stelt voor het Brusselse burgemeesterschap duikt een dossier op waarin hij van belastingfraude met zijn vleesbedrijf wordt verdacht. Hij wordt tot drie jaar voorwaardelijk veroordeeld. Het is dus allemaal manipulatie. De 70-jarige is de onschuld zelve. "VDB heeft zeker zijn slechte kanten, maar ik ben een normaal mens", zegt hij voor de tamme commissie die niet erg diep durft te gaan want er zijn geen bewijzen.
Onmogelijk
Vanden Boeynants betrokken bij een vanuit de Rijkswacht georganiseerde coup d'état? "Onmogelijk in dit land, waar de Rijkswacht onder drie verschillende ministers resorteert", aldus de ex-minister van Defensie. Wapenhandel en smeergelden? "Roddel. Als ik zoveel macht had en alles in de doofpot kon stoppen hoe komt het dan dat ik als enige politicus 125 uur lang wordt verhoord?"
En de 'roze balletten', de wilde feesten waar prominenten als VDB cocaïne snoven, zich laveloos dronken en seksueel misbruik van minderjarigen maakten? Tegen commissielid Hugo Coveliers: "Dank zij uw relaties ben ik sinds tien dagen ook nog pedofiel. Ik ben een normale man".
Handboeien
De Bende van Nijvel, die begin jaren tachtig zonder duidelijk doel 28 willekeurige mensen doodschoot? "Daar weet ik niets van". De band met gangster Patrick Haemers, brein achter de ontvoering van Vanden Boeynants vorig jaar waaraan hij zelf medeplichtig zou zijn? "De enige band die ik met Haemers had, waren zijn handboeien die ik om had".
En hoe zat het met de drugshandel, in bevroren vlees gesmokkeld uit Italië en Luxemburg in koelwagens van de firma's Congel? "De firma Congel bestaat niet", repliceert de oud-vleesfabrikant. "Mijn firma betrekt zijn vlees uit Argentinië. Ik begin stilletjes aan genoeg van de aantijgingen te krijgen. lederen die vanaf vandaag nog leugens over mij naar buiten brengt, zal ik voor de rechter slepen".
Bron: De Telegraaf | 22 februari 1990
VDB: de vermoorde onschuld zelve
"Moi?" De rechter wijsvinger priemt naar de hartstreek. "Moi?" Zijn gezicht toont grote verontwaardiging, al dan niet gespeeld. "Ik heb nooit banden met extreem-rechts gehad. Jamais, jamais. Ik ben een democraat in hart en nieren. Ik heb het land 38 jaar gediend. U moet wel oppassen wat u zegt, hè. Il faut faire attention, hè."
De getuige leunt achterover, steekt zijn onafscheidelijke pijp in zijn linker mondhoek en wacht gespannen af welke brutale vraag er nu weer komt. Daar in een hoek van een zaaltje van het Belgisch parlement zit een strijdbare en agressieve Paul Vanden Boeynants
Hoe durven de leden van de parlementaire onderzoekscommissie naar het banditisme en het terrorisme ook maar te denken dat hij ooit in extreemrechtse kringen heeft verkeerd of dat hij betrokken was bij plannen tot een staatsgreep? "Een coup? Belachelijk en grotesk." Na wat gemompel: "Grotesk en belachelijk." De plannen tot een staatsgreep zouden, in de jaren zeventig al, gesmeed zijn in een rechtse hoek van de rijkswacht. De generale staf van deze op militaire leest geschoeide politiedienst hoorde de geruchten bezorgd aan en stuurde een telex naar de districtshoofden. Dat is toch een bewijs dat er iets aan de hand was, houdt de voorzitter van de bende-commissie Vanden Boeynants voor. VDB was op dat moment minister van defensie en één van de drie voogdijministers' van de rijkswacht en moet dus van die telex geweten hebben.
"Ik heb zelf om een onderzoek gevraagd, toen ik al die geruchten hoorde", aldus de inmiddels zeventigjarige politicus. Maar er zijn nooit coupplannen geweest: "Zelfs de hypothese is belachelijk. Onmogelijk, het houdt geen steek. De rijkswacht valt onder drie ministers, en in mijn tijd behoorden die tot drie verschillende politieke partijen. Als er één wat van plan was geweest, hadden de anderen het binnen de kortste keren geweten. Echt, het houdt geen steek. Ik vind het belachelijk dat deze commissie dergelijke fantasmen serieus neemt."
'Non' en 'jamais', dat zijn de woorden die VDB het vaakst bezigt. Veel nieuws over de Bende van Nijvel komt er niet. Zijn verhoor is één lange ontkenning. Of hij extreemrechtse groepen kende? "Non." Was hij wellicht toch financier? "Non." Misschien niet persoonlijk, maar mogelijk via één van de vele bedrijven of vennootschappen in het omvangrijke imperium van de ondernemende politicus?
Weer komt VDB strijdbaar naar voren: "Welke bedrijven? Welke vennootschappen?" Dit aanvallend optreden boezemt ontzag en angst in bij de commissie, die nauwelijks doorvraagt en de getuige op een hoop punten heel makkelijk laat weglopen. Niets, maar dan ook niets klopt er van de aantijgingen tegen mij. Handel in drugs, verstopt in bevroren vlees? Absolute onzin. Blokkeren van justitiële onderzoeken? Pure verzinsels. Na een paar uur verhoor doet Vanden Boeynants een frontale aanval op de Staatsveiligheid. Vooral administrateur-generaal Albert Raes, de hoogste baas van deze Belgische BVD, moet het zwaar ontgelden. Raes zou VDB tijdens diens premierschap twee keer bewust op het verkeerde been hebben gezet.
Eén keer, door geen informatie door te spelen over het ronselen van Belgische huurlingen die in het toen zeer onrustige Zaïre zouden gaan vechten, en een andere keer bij de benoeming van een hoge ambtenaar. Het komt nooit meer goed tussen Raes en Vanden Boeynants. De Franstalige christendemocraat suggereert dat Raes of op zijn minst de Staatsveiligheid achter de lastercampagne tegen hem zit. En VDB is dat meer dan zat. ledereen die hem in een kwaad daglicht stelt, krijgt een proces aan zijn broek. Aan het eind van zijn verhoor maakt hij een toespeling op de Roze Balletten, de seksfuiven waar hoge politici aan meegedaan zouden hebben en die een verband zouden hebben met de Bende van Nijvel. "Ik en mijn familie hebben zwaar geleden onder m'n ontvoering. Ben ik vrij, moet ik in de krant lezen dat ik pedofiel ben. Dat is grotesk en belachelijk."
De geruchtenstroom gaat onverdroten door. Het dagblad De Morgen onthulde gisteren dat VDB in 1975 als minister van defensie een geheim bezoek bracht aan Hongarije. Hoogst opmerkelijk in die tijd, glasnost en perestrojka moesten nog worden uitgevonden. De Amerikaanse inlichtingendienst CIA was dan ook stomverbaasd en stelde een onderzoek in.
De verbazing sloeg om in verbijstering toen bleek dat Vanden Boeynants niet voor defensie-aangelegenheden in Boedapest was, maar om goedkoop vlees in te kopen voor zijn privé-bedrijf. De conclusie van de CIA: Vanden Boeynants is een politiek avonturier.
Bron: Trouw | 22 februari 1990
Briesende "VdB” dreigt belagers met rechtbank
Getergd, gekwetst en diep beledigd heeft de Belgische oud-premier Vanden Boeynants (70) woensdag in parlement zijn politieke, justitiële en journalistieke belagers voor de laatste maal gewaarschuwd. Wie nog één keer schrijft of beweert dat "VDB" direct of betrokken is geweest bij de Bende van Nijvel, bij wapenhandel, bij drugshandel of bij Roze Balletten, zonder met keiharde bewijzen te komen, zal zich voor de rechter moeten verantwoorden.
Op eigen verzoek verscheen Vanden Boeynants woensdag in Brussel voor de parlementaire commissie die onderzoekt hoe het mogelijk is geweest dat het justitiële onderzoek naar de Bende van Nijvel, en misdrijven die daarmee in verband worden gebracht, op een flop is uitgelopen.
Nu eens rustig redenerend, dan weer briesend ontkende Vanden Boeynants tijdens het openbare verhoor dat hij betrokken was geweest bij het beramen van extreem-rechtse staatsgrepen, het aannemen van steekpenningen bij wapenaankopen en vele andere misdrijven, die in zijn richting worden geschoven.
Hij deed een opmerkelijke aanval op de chef van de Belgische staatsveiligheid, Albert Raes die, zo suggereerde hij, wel eens verantwoordelijk kan zijn voor de al jaren durende lastercampagne tegen hem. Als minister-president botste Vanden Boeynants tot twee keer toe met de chef van "deze staat in een staat".
Raes verzweeg in 1979 voor Vanden Boeynants dat in België een groep huurlingen was opgeleid om de opstandelingen in de Zaïrese provincie Saba (het vroegere Katanga) te ondersteunen. De 'regering had toen net twee eenheden para's naar de provincie gestuurd om het leger van maarschalk Mobutu te ondersteunen. Hoogst merkwaardig dat de chef van de inlichtingendienst dat voor zijn hoogste baas, de premier, verzweeg, erkenden sommige commissieleden.
Dossier
De tweede kwestie betrof de benoeming van een sous-chef bij de veiligheidsdienst. Raes probeerde dat tegen te houden door de premier te vertellen dat er over diens kandidaat "een dossier" bestond. Dat bleek niet waar te zijn, zo ontdekte Vanden Boeynants. "VDB" zoekt de oorsprong van zijn ellende, die begon met het belastingproces en voorlopig eindigde met een getuigenis van een prostituee, bij Raes.
"Ik werd al van zo ongeveer alles beschuldigd dat men maar kan bedenken en sinds kort ook nog van pedofilie. Allez hé, het is stillekens aan genoeg geweest. Het is allemaal nonsens, ridicuul, grotesk." Over de bewering van een prostituee dat hij betrokken zou zijn bij sexfeesten met cocaïne, hoeren en schandknapen, die hem een mikpunt van chantage zou hebben gemaakt, zei hij met een brok in de keel: "Ik kan niet zeggen hoe hard dat mijn familie en mij heeft getroffen. Het heeft mij diep en diep gekwetst. Men moet goed begrijpen dat 'VDB' natuurlijk zijn slechte kanten heeft, maar ik ben een normale man."
Vanden Boeynants zei dit tijdens zijn slotwoord, want de parlementaire onderzoekscommissie had de getuigenis van de prostituee na lang beraad opzij gelegd en stelde daarover dus geen vragen. Vorige week nog noemde een van de leden van de commissie, het kamerlid Coveliers, de beweringen van de vrouw "zeer overtuigend" en "van belang voor het onderzoek". De overvallen van de Bende van Nijvel, waarbij 28 doden vielen, waren niet alleen bedoeld om België rijp te maken voor een rechtse staatsgreep, maar ook om getuigen van de feesten uit de weg te ruimen, zo luidt een wilde theorie.
Geen bewijs
De onderzoekscommissie drong niet aan, omdat zij over geen enkel bewijs bleek te beschikken. Dat gold ook voor alle andere beschuldigingen, die met Vanden Boeynants besproken werden. De commissie opereerde niet als één geheel, maar als een losjes samengesteld groepje parlementariërs. "Polleke Pens", zoals Vanden Boeynants door oudere inwoners van Anderlecht nog wel eens wordt genoemd, maakte daar royaal gebruik van. Hij schetste zichzelf als een anti-communistische katholiek, die zich in de jaren zestig en zeventig zorgen maakte over de economische crisis, het uitdijend ambtenarenapparaat en de steeds machtiger wordende vakbeweging.
Vanden Boeynants, zoon van een slager, combineerde zijn politieke carrière met de opbouw van een internationaal vleesbedrijf. Dat het voor hem een normale zaak was dat hij als minister van Defensie naar Hongarije ging om daar vooral zijn zakelijke belangen veilig te stellen, verbaasde woensdag niemand. "Sinds wanneer is het in België verboden dat een minister zijn zakelijke belangen in de gaten houdt", zo hield hij de parlementariërs voor, onder wie een drietal die het vertegenwoordigen van het volk combineren met het runnen van advocatenkantoren.
Bron: De Volkskrant | 22 februari 1990