Paul Cams en zijn vriendin Odile Pannecoecke, verdachte nummer één omdat ze als enige bij hem was en niet meteen de politie belde. De moordenaar van miljardair zal nooit worden gestraft.

Ter herinnering aan Deprêtre:

Onderzoeksrechter Baeyens spaart procureur des Konings Deprêtre evenmin: "Mijn collega Schlicker volgde de orders van de procureur op (...). Tijdens onze onderzoeken moeten wij helemaal geen bevelen ontvangen. Bij Schlicker is dat te veel gebeurd."

Vraag: U heeft dus beweerd dat de processen-verbaal betreffende die delen van het onderzoek gecontroleerd werden vooraleer ze bij de onderzoeksrechter terecht kwamen.

Antwoord: "De procureur las de documenten niet. Maar de speurders brachten steeds een bezoek aan de procureur alvorens naar rechter Schlicker te gaan. Toen ik dat vernam,werd ik kwaad. (...) De heer de Prelle was een iemand die zich wilde laten gelden, als u wilt, maar hij hechtte eveneens buitensporig veel belang aan verslagen (...)." (hoorzitting van 21 februari 1997, blz. 5, 26 tot 27 en 32)

Voormalig onderzoeksrechter Baeyens bevestigt nog: "De procureur is verantwoordelijk voor de chaos in dit onderzoek, want zonder hem had men tot betere resultaten kunnen komen (...). Tot zo'n ongezonde toestand komt men wanneer iemand zijn kalmte verliest door de tegenslagen waarmee men in een dossier af te rekenen krijgt en alles wil vertrappelen wat niet loopt zoals hij het wil." (hoorzitting van 21 februari 1997, blz. 14 en 16)

Advocaat-generaal Jaspar vult aan: "De heer Deprêtre is koppig, maar eerlijk. Hij schippert al evenmin met zijn eigen overtuigingen (het ontbreekt hem met andere woorden misschien wat aan zelfkritiek) als met wat dan ook. Het is iemand die wat zwart-wit denkt, maar eerlijk is en niet vatbaar voor politieke betrokkenheid. Daar moet men eer-lijk in zijn." (hoorzitting van 21 april1997, blz. 25).

Speurder Ruth preciseert op zijn beurt: "Ik denk dat de heer Deprêtre misschien wat snel hypotheses of onderzoeken die tot niets hebben geleid, verwerpt: dat is zijn manier om te laten blijken dat de zaken niet van een leien dakje lopen. Het is iemand die ik altijd te prozaïsch heb gevonden. Hij weet dat men een onderzoek naar extreem-rechts voert, men vindt niets, dus is er niets! Zo hebben wij het begrepen." (hoorzitting van 6 juni 1997, blz. 11).

Substituut Van Lierde van het Nijvels parket preciseert:

Vraag: Waarom neemt de heer Deprêtre geen zitting meer nadat de heer Hennart het onderzoek heeft overgenomen?
Antwoord: "Een andere reden heeft misschien te maken met de persoonlijkheid van de heer Hennart, die diametraal tegenover die van de heer Schlicker staat." (hoorzitting van 21 maart 1997, blz. 27).

Hieronder nog een aantal stukken uit het artikel:

Gore seksfuiven, morsige paaldanseressen, corruptie en afrekeningen: 't zijn vaak de ingrediënten van politieromans van laag allooi, maar voor hoofdinspecteur Guido De Ville is het bittere werkelijkheid.

De Ville werd begin dit jaar veroordeeld tot zes maanden met uitstel, op beschuldiging van geknoei met zijn diensturen. 'Bullshit!' noemt hij dat zelf. Hij beweert het slachtoffer te zijn van een coup monté, georkestreerd door een ex-rijkswachter, een procureur des Konings én het Comité P. Dat schrijft hij in het boek 'Flik geflikt', dat vandaag uitkomt.

Het is één lange afrekening geworden, en de toon is bij momenten rancuneus. Maar De Ville overstijgt de anekdotiek en plaatst le mal qu'on lui a fait binnen een groter kader: de politiehervorming van 2001. Die moest een einde maken aan het geflater en de stammentwisten tussen de rijkswacht en de GPP, de gerechtelijke politie bij de parketten. Quod non, volgens De Ville, zelf een ex-GPP'er: de politieoorlog woedt anno 2008 in alle hevigheid voort. Maar nu bínnen de commissariaten.

Enkele opmerkelijke uitspraken van Guido De Ville:

"Vermeiren veegde overal zijn voeten aan. Zo weigerde hij halsstarrig ACT's in te vullen. Dat zijn de formulieren die je moet indienen als je een schaduw- of bewakingsopdracht doet, zodat alle politiediensten in de buurt daarvan op de hoogte zijn. Stel, pépé laat 's avonds de hond uit en ziet twee vreemde venten in een auto zitten. Mémé kijkt een uur later uit het raam en ze zitten er nog. Dan bellen pépé en mémé natuurlijk naar de politie. Maar dat kan extreem gevaarlijk zijn - het is zelfs al gebeurd dat er een patrouille uitrukte en er een vuurgevecht ontstond tussen agenten. Ik ben geen liefhebber van paperassen, maar die ACT-formulieren zijn essentieel voor de veiligheid. Maar Vermeiren vond dat de federale politie zich niet moest verantwoorden tegenover de lokale politie."

"Het was een publiek geheim dat G. [de vrouw van Vermeiren] in de prostitutie zat: ze was een paaldanseres met een zekere renommee (lachje). Maar dan heeft ze in Blankenberge een seksshop geopend, de G-Spot. Op zich geen probleem - ik ben allesbehalve preuts - maar Vermeiren ging zich zelf steeds meer met dat winkeltje bemoeien. Zo stond hij eens op klaarlichte dag de etalage van de G-Spot op te tuigen, samen met zijn vrouw. De lokale politie vond dat hij op die manier zijn autoriteit te grabbel gooide."

"De rijkswacht heeft álles te danken aan Marc Dutroux. Ze zouden een standbeeld voor hem moeten oprichten. Wie is er in de zaak-Dutroux het zwaarst in de fout gegaan? De rijkswacht, dacht ik. En toch zijn zij als grote overwinnaar uit de hervorming gekomen. Iedere keer dat zij een stommiteit begaan, worden ze beloond met meer geld of meer manschappen."

"Bij de rijkswacht beschouwen ze denken en twijfelen als dingen die je vooral niet moet doen. Akkoord: een flik die een charge moet uitvoeren tegen een bende voetbalhooligans mag niet te lang nadenken, anders krijgt hij slaag. Maar in mijn branche, de recherche, moet je je tijd nemen. Dat was de grande luxe van de gerechtelijke politie: wanneer dossiers op ons bureau terechtkwamen, kregen we de tijd om ze van voor tot achter door te nemen."

"Ik ben indertijd bij de gerechtelijke politie gegaan omdat ik wilde weten wat er achter de façades zat. Maar ook vanuit een soort rechtschapenheid: ik wil dat het er een beetje eerlijk aan toegaat in het leven. Wel, ik heb aan den lijve ondervonden dat eerlijkheid een illusie is."

Bron: Humo

Het najaar, maar een exacte datum heb ik nog niet.

Nee, maar ik vermoed dat er binnenkort wel meer informatie zal komen.