You are not logged in. Please login or register.
Bende van Nijvel → Posts by Ben
Sommige verdenken Papadopoulos als reus van de Bende van Nijvel. Hij heeft als bijnaam Sergio. Voor Aalst kan hij echter niet de reus zijn omdat hij toen in Rijsel in de gevangenis zat op verdenking van moord op een prostituee. Papadopoulos was heel close met Philippe De Staerke.
Hij heeft gewoond in de Barastraat in Brussel (aan het Zuidstation).
Een Antwerpse crimineel die veroordeeld werd voor de overval op een transport van goud en diamanten van het wisselkantoor Kirschen, hoewel de buit nooit werd teruggevonden. Sommige speurders zweren dat hij de reus van de Bende van Nijvel was.
Bron: De Bende van Nijvel en de CIA | Guy Bouten
In de Bendeliteratuur circuleren ten minste achttien namen van 'reuzen'. Vijf springen er in het oog. Eén ervan is is Daniel Bruylants, bijgenaamd 'deuxmètresdeux', blond en verslaafd aan drugs.
Bron: De Bende van Nijvel en de CIA | Guy Bouten
Meer informatie ontbreekt.
Inderdaad, maar wat mij vooral interesseerde in dit programma is het feit dat één van de onderdelen om het Castro-regime omver te werpen, het gebruik van gewapende overvallen is. Het kan misschien wel eens interessant zijn om te kijken of deze eenheid er ooit in geslaagd is om acties te voeren en hoe deze gewapende overvallen werden gedaan.
Vandaag is het exact dertig jaar geleden dat Bende van Nijvel deze diefstal pleegde. Meer informatie over deze wagen vind je hier » Austin-Allegro De daders van deze autodiefstal zijn nooit gevonden.
De informatie zoals het hierboven beschreven staat, komt uit het boek van Guy Bouten: De Bende van Nijvel en de CIA.
Reed hij voor eigen rekening, wat op het eerste zicht absurd leek, of opereerde hij voor een machtige organisatie die boven de wet stond en hem en zijn acolieten 'onschendbaarheid' garandeerde?
Deze machtige organisatie kan volgens Guy Bouten enkel de CIA zijn.
Kort na de moord op Mendez gewaagde een kabinetslid van Gol over 'la nébuleuse qui préoccupait le ministre'. Albert Raes kreeg de opdracht de paste maatregelen te nemen om erger te voorkomen. Hij zat niet stil en consulteerde de BOB van Brussel, de SDRA en de Franse geheime diensten. Twee weken later bracht hij tijdens een diner in een sterrenrestaurant aan de Brusselse Grote Markt verslag uit aan Nicolas de Kerckhove d'Ousselghem, de kabinetschef van Gol. Die stelde een nota op waaruit bleek dat zijn baas duidelijk in de problemen zat door het drieste optreden van majoor Bougerol, zonder hem bij naam te noemen.
Maar wie of wat verontruste Gol? Vermoedde hij of bezat hij informatie dat Bougerol achter de Bende zat? In dat geval - zo bleek tenminste uit de kabinetsnota - tolereerden de minister en de top van de Staatsveiligheid de acties van Bougerol. Alleen moest hij 'voor zijn eigen veiligheid' meer in toom worden gehouden.
Enkele cruciale vragen bleven onbeantwoord. Wat was 'la nébuleuse' die Gol zo bekommerde en vooral: wie waren de opdrachtgevers van Bougerol? Reed hij voor eigen rekening, wat op het eerste zicht absurd leek, of opereerde hij voor een machtige organisatie die boven de wet stond en hem en zijn acolieten 'onschendbaarheid' garandeerde?
Bron: De Bende van Nijvel en de CIA | Guy Bouten
Uit De Bende van Nijvel en de CIA van Guy Bouten:
Het staat vast dat Ciolini beschermd werd, wat ongetwijfeld te danken was een zijn lidmaatschap van de vrijmetselaarsloge P2 die met haar meer dan negenhonderd leden in het gerecht, de politiek, het leger en de politie veel potjes kon toedekken. Zo vluchtte hij naar Zwitserland na de moord op journalisten De Palo en Itala. Dit land leverde hem ondanks een internationaal arrestatiebevel niet uit.
Eind 1985 werd hij opgepakt in Miami, maar al snel volgde de aanmaning van het FBI: 'Don't arrest Ciolini.' Na de aanslag in Bologna verspreidde hij valse informatie waardoor het gerechtelijk onderzoek twee jaar vertraging opliep en talrijke sporen en aanwijzingen werden gewist. In België dook hij plots op bij de grootmoeder van Thierry Smars van wie hij een appartement huurde in Sint-Lambrechts-Woluwe.
Hij stelde zich voor als Roland Bastiani, Frans officier van de DGSE belast met de observatie van de Baskische terroristen van de ETA, en kon het vertrouwen winnen van Thierry Smars, een junk en chauffeur-passeur van zwart geld naar buitenlandse belastingsparadijzen in opdracht van zijn veel oudere vriend, Guy Cruysmans, bankier van de Caisse Privée.
Maar hoe kwam Ciolini eigenlijk bij Smars terecht en wat was het doel van zijn infiltratie? Ciolini en Smars konden het opperbest met elkaar stellen. De jonge Belg geraakte helemaal in de ban van de Italiaan, liet zijn haar kort knippen, droeg voortaan combat shoes en volgde trainingskampen in het zuiden van Frankrijk en Spanje. Hij gaf Ciolini zelfs vier miljoen frank, een deel van de buit van de overvallen op de geldtransporten. Waarvoor diende die geld?
Na de dood van Smars verdween Ciolini spoorloos. Toen de Bende-Haemers voor de rechter moest verschijnen, stond er niets van de geldafdracht door Smars in het gerechtelijk dossier, en ook niets over de extreemrechtse organisatie waarvoor Ciolini ijverde.
Een boek van de journalisten Jacques Offergeld en Christian Souris dat eind 1985, na de overval op het Delhaize-warenhuis van Aalst, verscheen. De auteurs omschreven de Bendeleden als terroristen die in opdracht van drugs- en wapenhandelaars de Belgische instellingen wilden destabiliseren. Ze verwezen naar de rol van de KGB en de Bulgaarse firma Kintex en voegden er fijntjes aan toe dat Willy Pourtois in opdracht van Kintex wapentransacties behartigde. (Zie ook de Russische Connectie.)
Dit verklaarde zijn aanwezigheid bij Dekaise in Waver en bij de weverij in Temse. Ze vergaten er wel bij te vermelden dat Pourtois een informant was van de Staatsveiligheid en met Bouhouche en Faez Al Ajjaz samenwerkte. Het spoor dat Offergeld en Souris ontdekten, voerde naar de communistische geheime diensten en vertoonde sterke gelijkenissen met de hypothese rond de Turk Agça na de aanslag op de paus in 1981.
De twee journalisten haalden de mosterd bij Claire Sterling, auteur van het boek 'The secret war of international terrorism' en door hen de hemel in geprezen als 'la grande spécialiste du terrorisme', zonder te vermelden dat ze CIA-agente was.
Offergeld was journalist van NEM en Inforep en vertoefde dus jarenlang in de kringen van majoor Bougerol en baron de Bonvoisin maar ook van commissaris Smets. Hij kreeg een conflict met zijn broodheren en stapte over naar de Antwerpse zakenkrant 'La Métropole', de spreekbuis van het Joodse diamantmilieu.
Christian Souris was journalist van het liberale weekblad Pourquoi Pas? en werd door Paul Latinus als eerste gecontacteerd om het bestaan van WNP bekend te maken. Souris kreeg van zijn bazen na tussenkomst van minister Gol geen toelating om de primeur te publiceren. Daarop wendde Latinus zich tot René Haquin die de infiltratie van commissaris Smets in de WNP tot grote woede van Gol aan de kaak stelde.
Het boek:
Bende van Nijvel → Posts by Ben
Powered by PunBB, supported by Informer Technologies, Inc.