De 'killer-oude-reus' theorie is niet van Zucker maar van twee Franse profilers:

"De twee profilers zijn autoriteiten in hun domein. De eerste is een ex-militair: generaal Louis Crocq. Hij is een ex-legerpsychiater van het Franse ministerie van Landverdediging en doceert aan de Universiteit van Parijs V. Nummer twee, Jean-Pierre Bouchard, is doctor in de psychologie en therapeut bij de Unité de Malades Difficiles in het zuidwesten van Frankrijk. Hij is een bekende figuur in het wereldje van de specialisten in de criminele psychologie en ook een regelmatige gast in Franse televisiepanels."

Meer » Cel Waals Brabant

De definitie op de website van Amnesty International is nog iets anders:

Ernstige misdrijven, met name massamoord, tegen grote groepen van de eigen bevolking in of buiten oorlogstijd. Deze categorie is voor het eerst benoemd op de processen van Neurenberg (1945-46) en Tokio (1946-1948) om misdaden tegen de eigen bevolking aan te duiden. De uitroeiing van de joden kon namelijk niet worden bestraft volgens de andere categorieën misdaad die in Neurenberg werden berecht, oorlogsmisdrijven en misdrijven tegen de vrede. Er is een VN en een Europees verdrag over de niet-toepasbaarheid van verjaring bij oorlogsmisdrijven en misdrijven tegen de menselijkheid.

In het Statuut van het Internationaal Strafhof zijn misdrijven tegen de menselijkheid gedefinieerd als 'moord, uitroeiing, slavernij, deportatie, willekeurige gevangenneming, marteling, verkrachting, vervolging op politieke, raciale of religieuze gronden en andere onmenselijke daden, indien deel uitmakend van een wijdverbreid of stelselmatig patroon'. In Nederland kunnen degenen die verantwoordelijk zijn voor misdrijven tegen de menselijkheid worden vervolgd op grond van de Wet internationale misdrijven.

Bron » www.amnesty.nl

Ik weet niet vanaf hoeveel slachtoffers er sprake is van massamoord. Ik heb het woord daarom eens ingegeven in Google en ik heb dit gevonden op Wikipedia:

Een bloedbad, slachting of massamoord is de moord op meerdere personen in een incident. Doorgaans zijn de slachtoffers van een bloedbad onschuldige burgers, of anderszins personen die ongewapend zijn of zich niet kunnen verdedigen.

Bloedbaden vinden vaak plaats in oorlogstijd of onder repressieve regimes. Genocides kunnen als een extreme vorm van een bloedbad gezien worden. Als een moordpartij een bloedbad wordt genoemd gaat het dus meestal om een incident met een politieke betekenis, hoewel moordpartijen met een criminele achtergrond ook wel eens zo worden aangeduid, zoals het St. Valentine's Day Massacre. Er bestaat geen internationaalrechterlijke definitie van een bloedbad, daar meeste bloedbaden al onder de noemer van oorlogsmisdaad of misdaad tegen de menselijkheid vallen, of om een andere manier strafbaar zijn.

De mensenrechtencommissie van Guatemala, waar in de jaren '80 een genocide op Maya-indianen heeft plaatsgevonden, heeft het begrip bloedbad (matanza) als volgt gedefinieerd: "Als bloedbad zal worden beschouwd de executie van vijf of meer personen, op dezelfde plek, als onderdeel van dezelfde operatie en waarvan de slachtoffers in een staat waren waarbij zij zich niet kunnen verdedigen."

Bron » wikipedia.org

Ik stelde aan Philippe C. de vraag in hoeverre een getuige van een lopend onderzoek zomaar interviews mag geven. Het antwoord was toen dat hij enkel zaken vertelde die reeds bekend waren door bijvoorbeeld de reconstructie op VTM/RTL.

Maar nu gaat hij een stap verder, hij noemt namelijk een naam (en niet zomaar één). Ik ga hier nu niet zitten zagen over procedurefouten want dat heeft in dit dossier geen zin meer, maar wat is de reden waarom hij opeens namen noemt?

Ik heb geen informatie gevonden over het alibi van Salesse ('het brein') voor Aalst, wel wat informatie over wat ervoor en erna gebeurde:

"De dag na overval van de Bende van Nijvel in Aalst stelde Salesse mij voor om een week aan de Franse Azurenkust door te brengen. Wij zijn naar St-Raphaël vertrokken. Daar las ik in een krant over het bloedbad in Aalst. Salesse zei meteen dat De Staerke dat gedaan kon hebben."

"Toen hij na onze aanhouding te horen kreeg dat hij over Aalst ondervraagd zou worden, kwam Salesse bij de speurders aandraven met een lijst van alle feiten die hij gepleegd had, inclusief iedereen die hem daarbij geholpen had. Was hij bang voor de vragen over Aalst? De speurders hadden nochtans alleen vermoedens, geen enkel bewijs."