841

(408 replies, posted in Andere Personen)

Youssou N'Dour wrote:

In dezen draait het allesbehalve om het opbouwen van spanning, aangezien dat in Bende-zaak inmiddels de dood in pot is.

Opbouwen van spanning voor wie en voor wat? Er zijn in dit dossier genoeg mensen die nog steeds de sporen van het geweld van de Bende van Nijvel iedere dag moeten dragen. Die hebben geen behoefte aan opbouwen van spanning, die willen de waarheid.

Youssou N'Dour wrote:

Zo zijn voor mij de gebroeders Sliman 'verdachten numero uno' van de roofoverval op de wapenwinkel van Daniel Dekaise, basta, basta, finito!

Voor jou misschien maar niet voor de speurders. Er zijn in dit dossier verdachten waartegen veel sterkere aanwijzingen zijn van betrokkenheid bij de overval op de wapenwinkel van Dekaise.

842

(177 replies, posted in Organisaties)

Rijkswachter sloeg valse bekentenissen uit verdachte

Vorige zomer sloeg een rijkswachter tijdens een “verhoor” uit twee verdachten bekentenissen van feiten die ze achteraf gezien niet gepleegd hadden. De rechtbank van Hasselt veroordeelde hem gisteren hiervoor tot twee maanden voorwaardelijk.

In juni van vorig jaar werden te Herk-de-Stad vier verdachten opgepakt, waaronder Marc M. en Dirk M. en naar de rijkswachtkazerne gebracht. Dat gebeurde naar aanleiding van een telefoontje van een filiaalhouder van de BBL te Herk-de-Stad, die het verdacht vond dat Marc M. 500 gulden omwisselde in Belgische munt.

De nu veroordeelde rijkswachter S. en zijn collega M. zouden zich met de verhoren bezig houden. Tijdens zijn ondervraging werden Marc M. de handen op de rug gebonden. Rijkswachter M. zou zijn hoofd met de haren achterover getrokken hebben terwijl hij S. met de vuist in het gezicht zou hebben geslagen. Aldus dwong hij Marc M. tot het bekennen van o.a. een diefstal te Maastricht. Achteraf kwam uit dat hij deze feiten helemaal niet pleegde.

Tijdens de zitting van vorige week ontkenden S. en M. de feiten terwijl bij het getuigenverhoor adjudant V.O. toenmalig chef van het tweetal, de beschuldigden in bescherming wou nemen en ter zitting onder eed zijn eerder aan de gerechtelijke politie belastende verklaringen introk.

De advocaat van de burgerlijke partij stelde dat als het openbaar ministerie niet zou vervolgen, hijzelf klacht zou neerleggen tegen de rijkswachtadjudant wegens meineed. Hij eiste 10.000 fr. schadevergoeding.

Gisteren kreeg S. twee maanden voorwaardelijk en 3.000 fr. boete. Hij moet 1 fr. provisioneel betalen aan het slachtoffer. Rijkswachter M. werd vrijgesproken.

Bron: Gazet van Antwerpen | 25 Mei 1985

843

(269 replies, posted in 1980-1989)

Vrouw hoorde minutenlang gillen

Er is nog geen spoor gevonden van de moordenaar(s) van de 16-jarige Christine Van Hees uit Etterbeek. Haar lijk werd vorige week aangetroffen in een afgedankte paddestoelenkwekerij te Oudergem. Uit het onderzoek is tot nog toe gebleken dat het meisje vermoedelijk op het gelijkvloers werd vermoord, niet gewurgd zoals aanvankelijk werd gedacht. De elektrische draad die rond haar hals zat, werd op de eerste ondergrondse verdieping van de muur gerukt.

De onderzoekers hebben thans ook kennis gekregen van het feit dat maandagavond 13 februari, toen Christine Van Hees werd vermoord, een vrouw die in een nabijgelegen school nog werkte, minutenlang een meisje heeft horen roepen. De kreten kwamen uit de richting van de paddestoelenkwekerij.

Intussen heerst in de omgeving van de kwekerij een angstpsychose. Niemand uit de buurt durft er ’s avonds nog alleen de straat op. De studenten van de VUB daar vlakbij verlaten ’s avonds evenmin de campus.

Bron: Gazet van Antwerpen | 22 Februari 1984

844

(2 replies, posted in 1980-1989)

Nog twee artikels over de ontsnapping in 1987:

Uit Aarlen ontsnapte gangsters gijzelen lifter in Groot-Hertogdom

Maandagavond zijn drie gedetineerden uit de gevangenis van Aarlen ontsnapt. Het betreft de 29-jarige Yves Lambert, de 19-jarige Antonio Latino en de even oude Jean-Marc Mahy. De gevangenen ontkwamen met een Opel Kadett. De drie gedetineerden waren in de sportzaal aanwezig toen ze er een bewaker bedreigden, hem met een priem staken en in gijzeling namen. Later, toen ze met de wagen ontkwamen, hadden ze hem al vrijgelaten.

De ontsnapten staan als zeer gevaarlijk bekend. Een van hen, Antonio Latino, zat wegens moord opgesloten.

De ontsnapte gangsters gijzelden later een lifter in het Groothertogdom Luxemburg. De politie verkeerde in staat van alarm.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 April 1987

Ontsnapte gevangenen vermoedelijk voor assisenhof

Door een uitspraak, woensdag, van het Hof van Beroep van Luik zal de 31-jarige Yvon Lambert uit Bastogne vermoedelijk voor het Hof van Assisen moeten verschijnen. Yvon Lambert was op 13 april ’87 uit de gevangenis van Aarlen ontsnapt samen met nog twee gevangenen, Jean-Marc Mahy en Antonio Latino. Tijdens hun vlucht was er in een café in het Groot-Hertogdom waar zij aanwezig waren een routine identiteitscontrole. De rijkswachter werd neergeschoten door Jean-Marc Mahy, maar vooraleer te vluchten had Lambert het dienstwapen genomen van de inmiddels overleden rijkswachter.

Mahy en Latino werden in het Groot-Hertogdom aangehouden en veroordeeld. Lambert die in België werd aangehouden verscheen in november 1988 voor de correctionele rechtbank van Aarlen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 8 Juni 1989

845

(143 replies, posted in Andere Personen)

Ben wrote:

Weet er toevallig iemand wat de naam van de vrouw van Lekeu was?

In Florida heeft hij een nieuwe liefde gevonden maar zijn "Belgische vrouw" heette A. Adam. (Voornaam afgekort.)

846

(408 replies, posted in Andere Personen)

Mincky wrote:

Ben, veronderstelde moorden. Bijvoorbeeld een Luk Paard die zei: hij moord net zo makkelijk als iemand anders een appeltje schilt, of zoiets.

Dat is inderdaad mijn punt en het is dat waar ik zo benieuwd naar ben. Ze worden vaak omschreven als koelbloedige moordenaars, maar welke moorden hebben ze eigenlijk gepleegd? Voor welke feiten zijn ze veroordeeld?

847

(2 replies, posted in 1980-1989)

Dit verhaal heeft nog een dramatisch vervolg.

Een paar maanden na zijn veroordeling, ontsnapt Antonio Latino uit de gevangenis van Arlon. Hij ontsnapt samen met de 29-jarige Lambert Vaes en de 19-jarige Jean-Marc Mahy. Ze gijzelen een cipier, steken hem neer met een priem en vluchten per wagen. Ze gijzelen in het Groothertogdom Luxemburg twee mensen en schieten nadien bij een routine-controle twee rijkswachters neer; één rijkswachter overleeft de schietpartij niet, de andere overleeft omdat de kogel afketst op de gesp van de gordel.

Gangsters kogelen rijkswachter neer

Maandagavond ontsnapten uit de gevangenis van Aarlen de 29-jarige Lambert Vaes, de 19-jarige Latino Antonio en de 19-jarige Mahy Jean-Marc. Zij gijzelden een bewaker en staken hem met een priem alvorens hem vrij te laten en per wagen te vluchtten.

Maandagnacht werden de vluchters in Wiltz (in het noorden van het Groot Hertogdom Luxemburg) opgemerkt en later in Kopstal waar zij twee mensen gijzelden.

Dinsdag omstreeks 11u werden de ontsnapten bij een identiteitscontrole aangetroffen in de bar Le Troubadour in de Luxemburgse stationswijk. Toen twee rijkswachters de bar binnenkwamen voor een routine-identiteitscontrole haalden de gangsters wapens boven. De ontsnapten zouden geprobeerd hebben de rijkswachters te ontwapenen.

Een kogel schampte af op de gesp van de gordel van de 24-jarige rijkswacht Romain Gries en een tweede kogel trof de 30-jarige wachtmeester Lucien Do Rego in volle borst. Hij overleed korte tijd later. Aanvankelijk konden Latino en Mahy ontkomen maar zij werden in een andere wijk opgepakt. Lambert vluchtte per trein naar Kleinbettingen en wou vanuit dit laatste station te voet naar België.

Omstreeks 13u werd hij evenwel ingerekend bij Sterpenich (bij de Belgisch-Luxemburgse grens).

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 April 1987

Ontsnapten waren geen lichte gevallen

De twee ontsnapten die in Le Troubadour verantwoordelijk waren voor de schietpartij waarbij een rijkswachter werd gedood, waren beslist geen “lichte gevallen”.

Antonio Latino, van Italiaanse afkomst, werd in december 1986 door het Assisenhof van Henegouwen veroordeeld tot levenslange dwangarbeid wegens moord op een 69-jarige man van wie hij 600 frank wilde ontvreemden.

In maart 1986 is Latino samen met een zekere Marco Tortora de woning binnengedrongen van Joseph Lambert te Montignies-sur-Sambre. Lambert werd in zijn slaapkamer door beide mannen overmeesterd en moest zijn portefeuille afgeven waarin 600 frank zat. Het slachtoffer kreeg ten slotte nog een paar rake messteken toegediend, wat de dood tot gevolg had.

Tortora slaagde erin naar Italië te vluchten maar kon achteraf worden gevat en werd inmiddels door het Italiaanse assisenhof tot 22 jaar gevangenisstraf veroordeeld.

Jean-Marc Mahy is op 21 november 1986 door het Hof van Assisen van Brussel veroordeeld tot 18 jaar dwangarbeid. Hij stond terecht, samen met twee jongeren, wegens moord op een 88-jarige in november 1984 te Waterloo.

Het drietal was naar een oud-ondernemer gegaan, Fernand Nizet, met de bedoeling hem te bestelen. De drie overvallers vonden evenwel niets en Mahy bewerkte de oude man met vuistslagen en stampen. Het slachtoffer werd voor dood achtergelaten en overleed drie dagen later.

Mahy was evenals zijn metgezellen op het ogenblik van de feiten minderjarig maar verscheen toch voor het assisenhof.

Bron: Gazet van Antwerpen | 15 April 1987

Samenvatting

  • Wat? Een roofmoord op een 69-jarige man. Hij werd thuis vastgebonden met beddenlakens en vermoord met meerdere messteken.

  • Wanneer? In de nacht van 26 op 27 maart 1984

  • Waar? Rue Fond Pitot te Montignies-sur-Sambre » Google Maps

  • Wie? De Italiaan Antonio Latino (op het moment van de feiten minderjarig) en Marco Tortora (gevlucht naar Italië, daar gearresteerd en veroordeeld)

  • Buit: 600 fr.

  • Status: Opgelost

Antonio Latino tijdens zijn proces in december 1986:

https://i25.servimg.com/u/f25/11/22/12/24/roofmo10.jpg

Gruwelijke moord op alleenwonende man te Montigny-sur-Sambre

Gisterenmorgen trof een buurvrouw de 69-jarige Lambert Joseph vermoord aan in zijn woning te Montigny-sur-Sambre. De ongelukkige lag op de grond met beddenlakens vastgebonden en vertoonde geen teken van leven meer.

De man leefde de laatste tijd alleen en zou normaal rond acht uur van zijn buurvrouw, Jeanine Tonquet, bezoek gekregen hebben. Zij zou hem bij die gelegenheid zijn wekelijkse voedingsaankopen overhandigen.

Om acht uur stond de vrouw echter voor een gesloten deur, op haar geroep kwam er van binnen uit geen reactie. Om 9 uur ging Jeaninne Tonquet nogmaals een kijkje nemen maar ook toen reageerde de bewoner niet. Toen dat een uur later nog steeds het geval was, ging de vrouw langs de achterkant van de woning binnen.

Op de eerste verdieping trof ze het lijk van Joseph Lambert aan. De man was blijkbaar aan een reeks slagen overleden, hij lag gekneveld op de grond. Het parket van Charleroi stapte ter plaatse af. Uit het onderzoek bleek dat de man maandagavond op café-bezoek was geweest en omstreeks één uur naar huis gegaan was.

Speurhonden hebben anderzijds een spoor kunnen volgen dat eindigde bij een nabijgelegen bushalte. Gezien de eerste bus om 5u30 ter plaatse komt, moet de man dus tussen 1u30 en 5u30 in de ochtend vermoord geworden zijn. Een getuige heeft tijdens de nacht drie jonge kerels in Fond Pitot, de straat waar Lambert woonde, opgemerkt. Het onderzoek wordt voortgezet.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 28 Maart 1984

Roofmoord gepleegd voor slechts 600 fr.

De Italiaan Marco Tortora uit Montignies-le-Tilleul en een minderjarige zijn donderdag officieel ervan in beschuldig gesteld, in de nacht van 26 op 27 maart in Montigny-sur-Sambre de 69-jarige Joseph Lambert te hebben vermoord en beroofd.

De minderjarige werd opgesloten in de gevangenis. Marco Tortora, tegen wie een internationaal aanhoudingsmandaat werd uitgevaardigd, is voortvluchtig. Op dinsdag 27 maart vond een buurvrouw het verminkte lijk van Joseph Lambert in de Rue Fond Pitot te Montigny-sur-Sambre. Al van in het begin was er sprak van jongeren als mogelijke daders. Dit vermoeden werd donderdag bevestigd.

Een Italiaan, Marco Tortora, en drie minderjarigen brachten de avond van 26 maart door in een café niet ver van de woning van hun toekomstig slachtoffer. Daar hoorden zij dat Lambert er warmpjes zou inzitten en besloten hem te beroven. Twee minderjarigen wilden niet meedoen, zelfs niet op wacht staan terwijl de Italiaan en de derde minderjarige hun slag zouden slaan. Zij worden dan ook niet in beschuldiging gesteld.

De Italiaan en zijn maat wachtten toen tot Lambert naar huis kwam, en ging slapen. Toen drongen zij de woning binnen en troffen Lambert aan in zijn bed. Zij knevelden hem en staken hem met een mes dood. Zij doorzochten de woning en legden de hand op de spaarcenten van Lambert: 600 fr.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 6 April 1984

Latino herroept alle verklaringen

De 19-jarige Antonio Latino uit Montigny-sur-Sambre heeft maandag alle tijdens het vooronderzoek afgelegde verklaringen ontkend. Hij wordt ervan beschuldigd samen met de in Italië veroordeelde Marco Tortora voor 600 fr. de 69-jarige Joseph Lambert te hebben vermoord. Tijdens het vooronderzoek had Latino bekend dat hij de broers Marco en Enzo Tortora en zijn vriendin Kathy had aangezet om Lambert te beroven. “Een gemakkelijk klusje”, had hij het voorgesteld. Enzo Tortora en Kathy haakten na een ruzie af.

Tijdens zijn ondervraging gisteren zei Latino dat hij zulks indertijd had bekend om de schuld op zich te nemen. Hij was toen nog minderjarig en zou dus niet zo streng gestraft worden als de anderen die meerderjarig zijn.

Volgens Latino maandagvoormiddag was het Marco Tortora die twee weken voor de feiten voorstelde een slag te slaan omdat hij in geldnood zat. Nog een paar dagen later was het weer Marco Tortora die het plan opperde Lambert te overvallen. “Pas na lang aandringen heb ik besloten mee te gaan”, aldus Latino.

Beklaagde zei verder dat hij de overval wou afbreken toen ze 600 fr. hadden gevonden, maar Tortora had geantwoord “dat hij niet gekomen was voor amper 600 fr.” Latino bekende gisteren wel dat hij het slachtoffer driemaal tegen het hoofd had geschopt: “Maar ik deed onbesuisd”, voegde hij eraan toe.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 2 December 1986

Tortora’s verklaringen bezwarend voor Latino

Dinsdag werd voor het Hof van Assisen van Henegouwen het proces voortgezet tegen Antonio Latino, een 19-jarige Italiaan uit Montignies-sur-Sambre, die in gezelschap van Marco Tortora een 69-jarige man, Joseph Lambert, vermoordde om hem van 600 fr. te beroven. Tortora, die naar Italië vluchtte, werd voor die feiten in zijn vaderland tot 22 jaar gevangenisstraf veroordeeld.

De zitting begon met het verhoor van een BOB’er, die herhaalde wat de onderzoeksrechter maandag al had verteld. Vervolgens werden de in Italië afgelegde verklaringen van Marco Tortora voorgelezen. Die verklaringen - samen met deze van zijn broer Renzo, die eveneens in Italië verblijft - zijn bezwarend voor Latino. Volgens Tortora was Latino de aanstoker en de uitvoerder van de moord.

Een 20-jarig meisje dat aangesproken was om deel te nemen aan de expeditie, verkoos tenslotte om niet mee te doen. Volgens haar had Latino enkel over diefstal gesproken. Tijdens het onderzoek zou hij echter wel hebben toegegeven dat er sprake was van het “aftuigen” van de oude man. Na de misdaad zei Marco Tortora haar dat hijzelf en Latino op gelijke wijze bij de moord op Lambert betrokken waren.

Vervolgens werd een 32-jarige vrouw langdurig ondervraagd. Na de moord schoof Latino in haar handtas het knipmes waarmee hij het slachtoffer had bewerkt. Later gooide zij het mes in de Samber. Ofschoon zij goed wist wat er gebeurd was, verwittigde zij de politie niet. Vandaag wordt zij berecht wegens heling van misdadigers.

Het Hof hoorde ook leden van de familie en enkele personeelsleden van het orthopedagogisch centrum van Kasteelbrakel, waar Latino zijn jeugdjaren doorbracht. Allen waren het er over eens dat beklaagde vooral te lijden heeft gehad van de scheiding van zijn ouders.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 3 December 1986

Levenslang voor Antiono Latino

De 19-jarige Antonio Latino uit Montignies-sur-Sambre werd gisteren door het Assisenhof van Bergen veroordeeld tot levenslange dwangarbeid. De jury had hem schuldig bevonden aan moord op Joseph Lambert. Na het vonnis schreeuwde Latino’s broer vanuit de zaal: “Dit is even verwerpelijk als de misdaad zelf.”

De laatste procesdag was begonnen met het pleidooi van Mr. Derzelle, de advocaat van de burgerlijke partij. Hij stelde dat de voorbedachtheid om te moorden wel degelijk aanwezig was bij Latino, vooral omdat hij vreesde door het slachtoffer te worden herkend.

Advocaat-generaal Dessert was eveneens overtuigd van de voorbedachtheid en wees er verder op dat Latino toerekeningsvatbaar is. Mr. Bouchat, verdediger van Latino, aanvaardde het mededaderschap van zijn cliënt, maar verwierp het inzicht om te doden.

Bron: Gazet Van Antwerpen | 4 December 1986

849

(0 replies, posted in 1980-1989)

Samenvatting

  • Wat: Moord op Marcel Bulterys door een café-uitbater

  • Wanneer: Dinsdag 21 februari 1984, omstreeks 11 uur

  • Waar: Fosnylaan, tegenover het Zuidstation, in Sint-Gillis » Google Maps

  • Wie: De dader was Jean Wittebrood, hij werd echter vrijgesproken omdat hij handelde in wettige zelfverdediging.

  • Wapen: .22 long rifle karabijn

  • Slachtoffer: Marcel Bulterys

  • Status: Opgelost

Het slachtoffer, Marcel Bulterys, zat in de gevangenis van 4 maart 1983 tot 6 februari 1984. Hij was ook gekend onder de naam "Marcel Papillon".

Herbergier schoot aanrander neer te Sint-Gillis

De correctionele rechtbank te Brussel behandelde dinsdag het proces van de 44-jarige Jean Wittebrood, uitbater van het “Café de la Gare” rechtover het Zuidstation aan de Fosnylaan te Sint-Gillis.

De herbergier wordt ervan beschuldigd op 21 februari 1984 Marcel Bulterys te hebben doodgeschoten nadat hij door het slachtoffer werd bedreigd. In dezelfde zaak verscheen eveneens de 25-jarige Rino Pedinelli, handarbeider uit Anderlecht, om Jean Wittebrood slagen te hebben toegebracht.

Wittebrood had een paar weken voor de feiten Bulterys en Pedinelli aan de deur gezet omdat hij ze als ongewenste klanten beschouwde. Bulterys en Pedinelli, die later met het gerecht hadden te maken, veronderstelden dat ze verklikt werden door Wittebrood. Om zich te wreken gingen beide mannen op 21 februari 1984 omstreeks 11u in de voormiddag naar de herberg van Wittebrood. Deze lag op de bovenverdieping te slapen.

Na kortstondig bij de toonbank te hebben gestaan, gingen Bulterys en Pedinelli naar boven. Terwijl Pedinelli de herbergier met een ijzeren staf in bedwang hield, bracht Bulterys het slachtoffer met een springmes drie steken toe in de borst. Pedinelli bracht de man een paar duchtige vuistslagen toe op het hoofd.

Wittebrood, zwaar gewond, kon zich niettemin losrukken en naar zijn 22mm long rifle karabijn grijpen. Bulterys en Pedinelli liepen de trappen af. Even later echter ging Bulterys alleen weer naar boven. Vanop het traplokaal vuurde Wittebrood toen een kogel af, die Bulterys dodelijk verwondde.

Voor de rechtbank achtte eerste substituut Mw. Talon de feiten ten laste van de twee beklaagden voldoende bewezen en vroeg om een straf in verhouding tot de gepleegde feiten. Voor Wittebrood pleitte Mr. Michel Graindorge, die van oordeel was dat zijn cliënt optrad in een staat van wettelijke zelfverdediging zodat hij moet worden vrijgesproken.

Voor Pedinelli wees Mr. Jean-Marie Chevalier erop dat zijn cliënt slechts een ondergeschikte rol speelde in de hele zaak, zodat hij een gematigde straf met uitstel verdient. Vonnis op 3 april.

Bron: Gazet van Antwerpen | 20 Maart 1985

Cafébaas die belager doodschoot vrijgesproken

De Correctionele Rechtbank te Brussel sprak dinsdag de 44-jarige Jean Wittebrood, uitbater van “Café de la Gare”, Fonsnylaan te Sint-Gillis, vrij op grond van de wettige zelfverdediging.

Wittebrood had op 21 februari 1984 Marcel Bulterys met een kogel van zijn 22 long rifle karabijn doodgeschoten nadat hij van hem messteken had opgelopen.

Enkele weken voor de feiten had Wittebrood Bulterys als ongewenste klant aan de deur van zijn drankgelegenheid gezet. Om zich te wreken had Butlerys, samen met een vriend van hem, nl. de Italiaan Rino P., de herbergier overvallen op een ogenblik dat deze lag te slapen op de eerste verdieping boven zijn café. Bulterys bracht Wittebrood daarbij steken toe met een springmes evenals diverse vuistslagen. Ook Rino P. diende de cafébaas enkele slagen toe.

Nadat Bulterys en zijn metgezel even waren weggegaan uit de slaapkamer van Wittebrood, keerde eerstgenoemde vrij vlug terug. Men vermoedt dat Wittebrood toen werkelijk vreesde voor zijn leven, zodat hij zijn belager doodschoot.

De rechtbank kende Rino P. vier maanden cel toe met een uitstel voor het gedeelte dat hij nog niet uitzat en 3.000 fr. boete.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 April 1985

850

(17 replies, posted in Onderzoekspistes)

Naar aanleiding van de moord op twee taxichauffeurs in Brussel verscheen een artikel over de veiligheid van taxichauffeurs in Brussel in vergelijking met Antwerpen:

Antwerpse taxichauffeurs veiliger dan Brusselse

De laffe aanslag op twee Brusselse taxichauffeurs heeft weer eens duidelijk gemaakt, dat voor wie niet voor geweld terugdeinst, de taxivoerder een weerloze schietschijf is. In de hoofdstad hebben de twee nekschoten in de nacht, bij de taxivoerders een golf van onrust en machteloze woede losgemaakt.

De h. Barré, afgevaardigde beheerder van de Groene Taxi’s en voorzitter van de Nationale Federatie van Onafhankelijke Taxi-uitbaters, vindt zelfs eventuele bewapening van de chauffeurs en een kogelvrij scherm in de wagen, onvoldoende bescherming. Hij zegt: “De overheid en de politie moeten samen met de taxi-uitbaters naar een oplossing zoeken. Er moet dringend een plan voor noodgevallen opgesteld worden.”

Alleen al die uitspraak typeert het klimaat dat in het Brusselse taxiwereldje heerst. Vooreerst wordt de sfeer bedorven door een heuse taxi-oorlog tussen zelfstandigen en georganiseerde bedrijven omwille van door de agglomeratieraad gekelderde tariefverhogingen. En dan is er de haast onbestaande samenwerking tussen politie en taxichauffeurs.

Deze twee factoren zijn voor de individuele beveiliging van de chauffeurs nochtans van levensbelang.

Systeem werkt vlot

Antwerpen telt ongeveer 500 taxi’s en 1.000 taxichauffeurs. Nauwelijks de helft van het Brusselse potentieel, maar de situatie is er heel wat gezonder. In de Scheldestad bestaat sinds geruime tijd een solidariteitsovereenkomst tussen de concurrerende taxibedrijven. Het noodplan, waar men te Brussel nu om schreeuwt, functioneert in de Antwerpse agglomeratie reeds lang. En de samenwerking met de politie, in het bijzonder de Mobiele Brigade, is voorbeeldig.

Uiteraard komt zo’n vlotte samenwerking met politiediensten niet op één dag tot stand. De h. Frans Van Oorschot, voorzitter van de Antwerpse Provinciale Taxi Unie en zelf beheerder van een taxibedrijf met 50 wagens: “De politie kon al altijd op ons rekenen. Als de Antwerpse taxichauffeur verdachte personen bij een bank, een vechtpartij of geseinde personen opmerken, wordt via de radiopost in de wagen onmiddellijk de Mobiele Brigade van de Antwerpse politie op de hoogte gesteld. In de Antwerpse taxibedrijven hangen zelfs de signalementen van door de politie geseinde personen. Wordt er in de stad een wagen gestolen, dan kijken alle taxichauffeurs uit. Dat betekent voor de Mobiele Brigade uiteraard weer zoveel meer ogen, vermits hun eigen wagenpotentieel beperkt is. Kijk, zo groeit er een samenwerking waar ook wij zelf goed mee zijn. Als één van onze chauffeurs in nood verkeert, kan hij altijd op de politie rekenen. Is de man nog in staat om zijn centrale op te roepen, dan stelt de centralist in het bedrijf zich rechtstreeks in verbinding met de radiokamer van de Mobiele Brigade. Bovendien wordt die oproep door alle collega’s gehoord en de dichtstbijzijnde kunnen zich dan ter plaatse begeven. Vervolgens belt de centralist de andere taxibedrijven, die ook hun chauffeurs per radio op de hoogte stellen. Te Brussel bestaat zulke solidariteit haast niet.”

Geen pistolen

Wat vindt men te antwerpen van de luider wordende vraag om (vooral te Brussel) de chauffeurs vuurwapens te geven en de taxi’s uit te rusten met kogelvrije scheidingswanden?

“Revolvers, daar valt niet aan te denken”, zegt Frans Van Ooirschot. “Men moet zich maar inbeelden wat er allemaal in discussies gebeurt met vuurwapens. Ik verwijs hiervoor naar Duitsland, waar wapendracht voor taxichauffeurs ook niet werd toegestaan. In Duitsland komt men ook steeds terug van de kogelvrij wanden. Zij sluiten de risico’s niet helemaal uit omdat de chauffeur ook bij het in- en uitladen van de bagage kan worden aangevallen. Hij kan trouwens met allerlei voorwendsels uit zijn wagen gelokt worden.”

“Kogelvrij glas verbreekt ook elk contact met de klant en dat heeft weer tot gevolg dat er minder fooien zullen gegeven worden: je kan niet meer tot een gesprek komen, wat in onze branche heel belangrijk is. Niet het minst voor de toeristen, die onderweg willen weten wat ze zien. Bovendien kost zo’n wand nu zowat 30.000 fr. Veel zelfstandigen zullen de installatie financieel niet aankunnen”.

Reglementen

“Te Antwerpen is alles gedaan voor de veiligheid van de chauffeur”, meent de h. Van Ooirschoot. Naast de onontbeerlijke samenwerking met de concurrerende bedrijven en de politie zijn er bovendien de wettelijke middelen: artikel 14 van het Kon. Besluit betreffende het politiereglement voor taxidiensten: “Taxivoerders mogen weigeren iemand op te nemen die wenst op lange afstand naar een schaars bewoonde plaats gevoerd te worden, tenzij zijn identiteit kan worden vastgesteld.”

Verder is er nog de nationale verplichting tot een alarminstallatie in de taxi. Te Antwerpen kunnen chauffeurs nu hun claxon permanent in werking stellen door een druk op een knop. De nieuwste Mercedes-taxi’s zijn uitgerust met een knopje onder het dashboard, dat ook met de knie kan ingedrukt worden. De claxon kan pas afgezet worden als de motorkap geopend is.

Een ander reglement ontslaat de taxivoerders tijdens hun rit van het dragen van de autogordel.

“In vergelijking met Brussel, is de Antwerpse taxichauffeur beter beschermd dan zijn Brusselse collega’s”, besluit de h. Van Ooirschot. “De menselijke relaties, de solidariteit tussen de bedrijven en de samenwerking met de politie is veel doeltreffender dan een revolver of een kogelvrije wand. Dat beseffen ze nu hopelijk te Brussel.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 13 December 1977